Οσοι ασχολούμαστε - με τον έναν ή τον άλλο τρόπο - με τα ζητήματα των αλλοδαπών εργαζομένων που βρίσκονται στη χώρα μας, είχαμε προειδοποιήσει ότι η διαδικασία για την καταγραφή και νομιμοποίησή τους, βάσει των ΠΔ 358 και 359/97 δεν απέβλεπε σε μια ειλικρινή και τίμια αντιμετώπιση ενός πράγματι υπαρκτού προβλήματος, αλλά στη δημιουργία ενός καθεστώτος ομηρίας για τους αλλοδαπούς. Και τούτο για πολλούς λόγους, όπως, για παράδειγμα, τα πολλά πιστοποιητικά που έπρεπε να προσκομίσουν οι αλλοδαποί, με δεδομένη την ανετοιμότητα ή και αδιαφορία των κρατικών υπηρεσιών να τους εφοδιάσουν με αυτά, σε συνδυασμό με τις ασφυκτικά σύντομες προθεσμίες που ορίζονταν. Ιδιαίτερα αυτό γινόταν φανερό για την απόκτηση της πράσινης κάρτας, με την υποχρέωση προσκόμισης σημαντικού αριθμού ενσήμων κοινωνικής ασφάλισης, πρόσφατων μάλιστα, με δεδομένη την άρνηση των εργοδοτών να τους ασφαλίσουν, τις σκόπιμες ασάφειες και αντιφάσεις των σχετικών Προεδρικών Διαταγμάτων, τη διατήρηση σε ισχύ του ρατσιστικού νόμου 1975/91 κ. ά.

***

Ο στόχος ήταν προφανής. Οι αλλοδαποί εργαζόμενοι που βρίσκονται στη χώρα μας, έπρεπε να περιέλθουν σε μια κατάσταση ακόμη μεγαλύτερου φόβου και ανασφάλειας. Κι αυτό γιατί ο ξένος εργάτης, που ζει με το άγχος και το φόβο της απέλασης να κρέμεται σαν δαμόκλεια σπάθη από πάνω του, σκύβει πιο εύκολα το κεφάλι του. Γίνεται πιο εύκολα υποχείριο στα χέρια της εργοδοσίας, πιο ευάλωτος στις κάθε είδους πιέσεις και τα πολιτικά παιχνίδια της κυβέρνησης και του αστικού κράτους. Και αντικειμενικά, παρασύρει προς τα κάτω, και τον Ελληνα συνάδελφό του.

***

Από το σημείο αυτό αρχίζει ένας πραγματικός γολγοθάς γι' αυτούς και η μάταιη προσπάθεια να αποδείξουν ότι δεν είναι "ελέφαντες"! Μια μικρή κατηγορία από αυτούς οδηγείται στο δικαστήριο με τη διαδικασία του αυτοφώρου, όπου, ανάλογα με την ευαισθησία των δικαστών, αθωώνονται ή καταδικάζονται. Οσοι λίγοι τυχεροί αθωώνονται, μετά από μια γραφειοκρατική διαδικασία, κατά κανόνα, χωρίς αυτό να είναι απόλυτο, αφήνονται ελεύθεροι. Οσοι καταδικάζονται, ακόμη κι αν το δικαστήριο δεν έχει διατάξει απέλαση, απελαύνονται διοικητικά. Οι περισσότεροι όμως από αυτούς, δεν οδηγούνται καν στο δικαστήριο για να αποδειχθεί η "ενοχή" τους! Κρατούνται σε άθλιες συνθήκες και απελαύνονται διοικητικά, με βάση το ρατσιστικό νόμο 1975/91, ως "επικίνδυνοι για τη δημόσια τάξη και ασφάλεια της χώρας"!!!

Ακόμη και η προσφυγή στον υπουργό Δημόσιας Τάξης κατά της απόφασης απέλασης, που προβλέπει ο νόμος, δεν έχει ανασταλτικό αποτέλεσμα, δηλαδή είναι "δώρο άδωρον". Ετσι συμβαίνει, σε αρκετές περιπτώσεις, η ίδια αρμόδια υπηρεσία του υπουργείου Δικαιοσύνης να αναγνωρίζει τη γνησιότητα των σχετικών πιστοποιητικών, δηλώνοντας, π. χ., ότι από παραδρομή δεν αναγράφηκε ο αριθμός πρωτοκόλλου, όμως οι κατηγορούμενοι αλλοδαποί έχουν ήδη απελαθεί! Είναι, μάλιστα, τέτοιο το κλίμα που έχει δημιουργηθεί στα τμήματα αλλοδαπών, που συχνά δεν περιμένουν καν το τυπικό σήμα της απέλασης, παρά προχωρούν αμέσως σε αυτή, σύμφωνα με συγκεκριμένες ρητές οδηγίες του υπουργείου Δημόσιας Τάξης, ακόμη και σε περιπτώσεις αλλοδαπών που βρίσκονται για δεκαετίες στη χώρα μας, γονέων μικρών παιδιών και εγκύων γυναικών! Σύμφωνα δε, με καταγγελίες που πληθαίνουν το τελευταίο διάστημα, κάποιους από αυτούς, δεν τους απελαύνουν στη χώρα τους, όπως υπάρχει υποχρέωση από το νόμο και τις διεθνείς συμβάσεις, αλλά τους μεταφέρουν και τους αφήνουν αβοήθητους στα σύνορα με την Τουρκία!

Αντίθετα, τα γνωστά κυκλώματα, που είναι υπεύθυνα για το συγκεκριμένο πρόβλημα, μένουν στο απυρόβλητο και καμιά δημόσια αρχή ή εισαγγελέας δεν ενδιαφέρεται για την εξάρθρωσή τους.

***

Το πιο ανησυχητικό, όμως, είναι ότι με τέτοια φαινόμενα ανοίγει ο δρόμος σε πολύ επικίνδυνες και εφιαλτικές καταστάσεις. Ετσι, αν συνεχιστεί αυτή η πρακτική οποιοσδήποτε, που για κάποιο λόγο αντιπαθεί έναν αλλοδαπό, θα μπορεί, κατηγορώντας τον ακόμη και για ένα ασήμαντο αδίκημα (π. χ., γιατί είχε δυνατά τη μουσική), να πετυχαίνει, χωρίς δίκη, την απέλασή του από τη χώρα, ως επικίνδυνο για τη δημόσια τάξη και ασφάλεια!

Και φυσικά όταν ανοίξει ο δρόμος σε τέτοιες ρατσιστικές και φασιστικές αντιλήψεις και πρακτικές, τα θύματά τους δε θα είναι μόνο αλλοδαποί, αυτό διδάσκει άλλωστε και η ιστορία. Γι' αυτό και η απόκρουσή τους πρέπει να είναι άμεση, αποφασιστική και κοινή από τους αλλοδαπούς και Ελληνες εργαζόμενους. Προβάλλει ως επείγουσα αναγκαιότητα, η ευαισθητοποίηση και κινητοποίηση των μαζικών λαϊκών φορέων, της νεολαίας, των προοδευτικών διανοούμενων και νομικών. Να μην αφήσουμε "το αυγό του φιδιού" να εκκολαφτεί!

Αντώνης ΑΝΤΑΝΑΣΙΩΤΗΣ

Οταν ανοίξει ο δρόμος σε ρατσιστικές και φασιστικές αντιλήψεις και πρακτικές, τα θύματά τους δε θα είναι μόνο αλλοδαποί. Αυτό διδάσκει άλλωστε και η ιστορία. Γι' αυτό και η απόκρουσή τους πρέπει να είναι άμεση, αποφασιστική και κοινή από τους αλλοδαπούς και Ελληνες εργαζόμενους.

- Οι εργαζόμενοι των σούπερ μάρκετ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗΣ εδώ και λίγο καιρό βρίσκονται σε κινητοποιήσεις, με διάφορες μορφές. Τι ήταν αυτό που τις πυροδότησε;

- Τις κινητοποιήσεις πυροδότησαν τα οξυμένα προβλήματα που αντιμετώπιζαν οι εργαζόμενοι και που πριν λίγο καιρό έφτασαν σε έσχατο σημείο. Η επιχείρηση τούς οφείλει δεδουλευμένα, δεν τους έχει κολλήσει ένσημα από τον Απρίλη του '97 και επιπλέον τους εκβιάζει να δηλώσουν παραίτηση. Η συσσωρευμένη αγανάκτησή τους ξέσπασε όταν κατάλαβαν ότι μεθοδεύεται συρρίκνωση της επιχείρησης άρα και των θέσεων εργασίας και ότι στο στόχαστρο της εργοδοσίας βρίσκονταν τα δικαιώματά τους. Ετσι, ήρθαν σε επαφή με τον Σύλλογο Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας, ο οποίος μαζί με στελέχη της ΕΣΑΚ από τη ΓΣΕΕ, το ΕΚΑ και την Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων, στάθηκε και στέκεται δίπλα τους στον αγώνα για τη διασφάλιση της δουλιάς και των δικαιωμάτων τους.

- Πώς σχολιάζετε το γεγονός ότι το τελευταίο διάστημα αυξάνονται τέτοια κρούσματα ασυδοσίας των επιχειρήσεων;

- Στα πλαίσια της αντιλαϊκής πολιτικής που ακολουθείται στο όνομα της διαβόητης οικονομικής σύγκλισης, η ασυδοσία της εργοδοσίας θα αυξάνεται. Τέτοια κρούσματα θα πάρουν μορφή επιδημίας ειδικά μετά και τον τελευταίο αντεργατικό νόμο για τις εργασιακές σχέσεις - ο οποίος ήταν απαίτηση των πολυεθνικών - που θα μετατρέψει τους εργαζόμενους σε σκλάβους αν αυτοί επιτρέψουν να εφαρμοστεί. Στη συγκεκριμένη επιχείρηση για παράδειγμα όλα όσα ορίζει ο αντεργατικός νόμος είχαν γίνει πράξη πολύ πριν την ψήφισή του. Η επιχείρηση τα τελευταία χρόνια λειτουργούσε εντελώς ασύδοτα και ανεξέλεγκτα σε βάρος εργαζομένων και καταναλωτών. Στα πλαίσια μιας δήθεν συνεταιριστικής ανάπτυξης, τους απέσπασε χρήματα, δίνοντάς τους μερίσματα της επιχείρησης, που σήμερα πια είναι άχρηστα. Αν πριν λειτουργούσε έτσι, αυτή και πολλές άλλες επιχειρήσεις, είναι κατανοητό τι θα συμβεί στο μέλλον.

- Τι πιστεύετε ότι πρέπει να γίνει; Πώς μπορούν οι εργαζόμενοι να αντιμετωπίσουν τέτοια φαινόμενα;

- Ας ξεκινήσουμε από τους εργαζόμενους του ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗ. Δυστυχώς έχοντας μικρή συνδικαλιστική εμπειρία, απευθύνθηκαν με καθυστέρηση στο σωματείο τους. Ωστόσο, αυτός ο ολιγοήμερος αγώνας, τους έκανε να συνειδητοποιήσουν ότι τα οφέλη θα μπορούσαν να ήταν πολύ μεγαλύτερα γι' αυτούς αν έγκαιρα είχαν οργανώσει τη συλλογική τους δράση, αν έγκαιρα είχαν έρθει σε επαφή με το σωματείο τους, αν έγκαιρα είχαν υψώσει το ανάστημά τους στις αντεργατικές επιδιώξεις της εργοδοσίας. Γιατί όπως είπαμε, τα προβλήματα στον χώρο είχαν ξεκινήσει από καιρό. Αυτό όμως ισχύει και γενικότερα. Το σύνολο των εργαζομένων σήμερα - τώρα, γιατί αύριο θα είναι αργά - πρέπει να κατανοήσει ότι η διέξοδος από τα προβλήματα, η ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο, βρίσκεται στη συσπείρωση στο σωματείο, στην ενότητά τους στους χώρους δουλιάς και γενικότερα, στη συμμετοχή στους αγώνες. Σήμερα επιβάλλεται η αντίσταση και αντίδραση στην οποιαδήποτε προσπάθεια καταστρατήγησης των δικαιωμάτων τους, κόντρα σε εργοδοσία, σε μια κυβέρνηση που προκλητικά τάσσεται στην υπηρεσία της, σε συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες. Αυτός είναι ο μόνος δρόμος που έχουν οι εργαζόμενοι για να υπερασπίσουν και να διευρύνουν τις κατακτήσεις τους.

Β. Ν.