Μήνυμα "αποφασιστικότητας" και "επίδειξης πυγμής" προς τους "αντάρτες" του κόμματός του, επιχείρησε να στείλει η ηγεσία της ΝΔ με την προχθεσινή απόφαση του "μικρού" Πειθαρχικού. Είναι αμφίβολο όμως αν τα κατάφερε, γεγονός που προκαλεί ερωτηματικά και για το αν, πραγματικά το ήθελε. Γιατί αυτό που μόνο έκανε ήταν να καθαιρέσει ορισμένα "άσημα" στελέχη από τοπικά καθοδηγητικά όργανα. Φυσικά, δεν άγγιξε κανένα από τους "αντάρτες" υποψηφίους νομάρχες και δημάρχους. Απλούστατα, γιατί θέλει να διατηρεί το δικαίωμα να τους "μετρήσει" στα δικά της κέρδη το βράδυ των εκλογών. Τόσο πολύ, λοιπόν, φοβούνται τη λαϊκή ετυμηγορία;

Με ένα χαμόγελο, τεχνητό και ψεύτικο, θέλησε η υποψήφια της δεξιοκεντροαριστεράς του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ, Μαρία Δαμανάκη, να διασκεδάσει τις εσωτερικές διαμάχες της συμμαχίας και την ομολογημένη, ακόμη και από κυβερνητικά στελέχη, διαφαινόμενη ήττα της στην εκλογική μάχη, μιλώντας προχτές το βράδυ σε τηλεοπτική συνέντευξη στον Ν. Χατζηνικολάου στο ΜΕΓΚΑ. Κι ενώ καταφέρονταν ενάντια στην τακτική του "χαμόγελου" του σημερινού δημάρχου, όλη η παρουσία της - βοηθούμενη και από τις "σκληρές" παρεμβάσεις του ερωτώντος - περιορίστηκε σε συνθηματολόγα "επιχειρήματα", του τύπου "είμαστε σίγουρα στο δεύτερο γύρο", "εργαζόμαστε για τη νίκη" και άλλα τέτοια.

Τίποτε για την κυβερνητική πολιτική του άγριου χαρατσώματος των δημοτών, που... δημιουργικά εφαρμόζει ο Δ. Αβραμόπουλος, για την ανεργία, τις ιδιωτικοποιήσεις, ακόμη και για τα σοβαρά προβλήματα της πόλης και που αυτά οφείλονται στη γενικότερη συντηρητική και αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης, που θέλει να σαρώσει τα κοινωνικά και δημοκρατικά δικαιώματα των εργαζόμενων.

Αλλο ένα παράδειγμα και, ταυτόχρονα, απόδειξη της ανάγκης να μαυρίσει ο λαός όλους τους υποτελείς και διαχειριστές της πλουτοκρατίας.

Θα μπορούσε να είναι ανέκδοτο, αλλά συνέβη στην πραγματικότητα. Ο πρωθυπουργός - ο επικεφαλής δηλαδή της πιο απροσχημάτιστα ευνοημένης από τα συγκροτήματα των ΜΜΕ κυβέρνησης - παραπονέθηκε στο Υπουργικό Συμβούλιο, γιατί - λέει - τα ΜΜΕ δεν προβάλλουν το ουσιαστικό έργο της ακολουθούμενης πολιτικής, αλλά δευτερεύοντα ζητήματα... Το θέμα ανέλαβε να εξειδικεύσει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, λέγοντας ότι, ενώ μπορεί να υπάρχει σοβαρό ζήτημα επικαιρότητας, που άπτεται εθνικών θεμάτων, τα ΜΜΕ μπορεί να προβάλλουν εισηγήσεις για "τρανσέξουαλ"...

Φυσικά, και η κατάσταση με τα ΜΜΕ είναι απείρως χειρότερη, αλλά να παραπονιέται και η κυβέρνηση, ακούγεται πολύ προκλητικό. Ασε που μερικές φορές είναι τέτοιο το επίπεδο της κατευθυνόμενης ενημέρωσης, που δεν ξέρεις τι σε ενοχλεί περισσότερο. Η υπερπροβολή των "ειδήσεων" για τις "επιτυχίες" της κυβέρνησης ή ο αποπροσανατολισμός των "ειδήσεων" για τις "τρανσέξουαλ";

Οπως, λεπτομέρεια πρέπει να είναι και το γεγονός, πως οι ελλείψεις σε αίθουσες και υλικοτεχνική υποδομή δε συναντώνται στο ίδιο ποσοστό σε όλες τις περιοχές. Στο χώρο της πρωτεύουσας, για παράδειγμα, όπου το πρόβλημα της διπλοβάρδιας είναι γενικά έντονο, παρουσιάζεται ιδιαίτερα οξυμένο στις περιοχές του κέντρου της Αθήνας (Κυψέλη, Εξάρχεια, Νεάπολη, Αχαρνών), της Καλλιθέας, της Πετρούπολης, του Περιστερίου, της Αγίας Βαρβάρας, του Χαϊδαρίου. Σε περιοχές, δηλαδή, που κάθονται και ζουν κυρίως μισθοσυντήρητοι και μεροκαματιάρηδες. Ενώ στα βόρεια προάστια, όλα σχεδόν τα σχολεία είναι πρωινά, σχετικά καινούρια και τηρούν τις σύγχρονες κτιριακές προδιαγραφές.

Είπαμε, όλ' αυτά είναι λεπτομέρειες... Αξίζει, πάντως, να τις θυμηθείτε, όταν θα βρεθείτε μπροστά στις κάλπες των δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών.

Αρχισε χθες η νέα σχολική χρονιά και δεκάδες χιλιάδες μαθητές ήρθαν και πάλι αντιμέτωποι με τα πρώτα προβλήματα, αυτά της υλικοτεχνικής υποδομής. Σε 14.500 υπολογίζονται οι ελλείψεις σε σχολικές αίθουσες στη χώρα μας, με αποτέλεσμα πολλοί μαθητές να στοιβάζονται σε ακατάλληλα κτίρια, να υφίστανται το απαράδεκτο καθεστώς της διπλοβάρδιας και μερικοί, να κάνουν χθες αγιασμό στο κατάστρωμα του δρόμου...

Και καθώς η σχολική χρονιά θα προχωρήσει, θα κάνουν την εμφάνισή τους και τα υπόλοιπα προβλήματα. Οι ελλείψεις σε διδακτικό προσωπικό, το αναχρονιστικό περιεχόμενο αρκετών βιβλίων και ιδιαίτερα το εκ της "κυβερνητικής μεταρρύθμισης" προερχόμενο αλαλούμ. Και μπορεί, βέβαια, οι ασχολούμενοι με την παραπαιδεία, να τρίβουν με ικανοποίηση τα χέρια τους - ήδη, παρατηρείται μια σοβαρή αύξηση των εγγραφών στα φροντιστήρια - αλλά οι μαθητές δε φταίνε απολύτως σε τίποτε και οι προϋπολογισμοί των εργατικών οικογενειών δεν αντέχουν άλλο...

Ολ' αυτά, όμως, είναι λεπτομέρειες για το υπουργείο Παιδείας και την κυβέρνηση...