Δεν είναι λίγοι σ' αυτή τη χώρα εκείνοι που πιστεύουν - αγνοώντας φυσικά τα ιστορικά δεδομένα - ότι στον εμφύλιο πόλεμο συγκρούστηκαν η Κομμουνιστική Αριστερά με τη Δεξιά, "τα δύο άκρα" όπως συνηθίζεται να λέγεται, ενώ τα κόμματα του Κέντρου κράτησαν τάχα στάση ουδέτερη ή συμβιβαστική. Για χρόνια ολόκληρα καλλιεργήθηκε αυτός ο μύθος, που κύριο στόχο είχε - εξάρωντας τον δήθεν ιστορικό ρόλο του Κέντρου, τη "μέση" δηλαδή οδό στις πολιτικές και κοινωνικές συγκρούσεις - να περάσει στις συνειδήσεις των καταπιεσμένων μαζών την ιδέα της άμβλυνσης των ταξικών αντιθέσεων και του συμβιβασμού τους. Η ιστορική πραγματικότητα φυσικά είναι εντελώς διαφορετική. Ο εμφύλιος πόλεμος, ως πόλεμος γενικά και ως ανώτατη μορφή ταξικής πάλης ειδικότερα, δεν είχε περιθώρια για "ανεξάρτητους", δήθεν ουδέτερους και ψευτοσυμβιβαστές. Κι αν αυτό ίσχυε μια φορά για κόμματα και μάζες μικροαστικού χαρακτήρα, που εκ φύσεως ταλαντεύονται ανάμεσα στις δύο κύριες αντιτιθέμενες τάξεις του καπιταλισμού, δεν ήταν δυνατό να μην ισχύει για τον κεντρώο πολιτικό χώρο που ήταν κατ' εξοχήν αστικός, αν και εξυπηρετούσε την άρχουσα τάξη με διαφορετικό τρόπο απ' ό,τι η λεγόμενη Δεξιά.

Το Κέντρο έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στον εμφύλιο πόλεμο και μάλιστα πολεμώντας από το ίδιο χαράκωμα με την "επάρατο Δεξιά". Επαιξε ένα ρόλο θλιβερό, φανερά πρόστυχο, αν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε έναν όρο περισσότερο ηθικό, αφού πάντοτε αναλάμβανε να δώσει δημοκρατικό προφίλ στις πιο αντιδραστικές πολιτικές που εφαρμόστηκαν στη μεταπελευθερωτική Ελλάδα. Τέτοια ήταν η στάση του στο Λίβανο και στην Γκαζέρτα, τέτοια στα Δεκεμβριανά και στη Βάρκιζα, τέτοια στο εκλογικό πραξικόπημα της 31ης Μαρτίου 1946, τέτοια σ' όλη τη διάρκεια του εμφυλίου.

Στις 7 Σεπτεμβρίου του 1947, ημέρα Κυριακή, το απόγευμα, ορκίστηκε η κυβέρνηση Συνασπισμού του δεξιού Λαϊκού Κόμματος και του κεντρώου Κόμματος των Φιλελευθέρων, με πρωθυπουργό τον αρχηγό των τελευταίων Θ. Σοφούλη. Ηταν μια κυβέρνηση δημιούργημα των Αμερικανών, για το σχηματισμό της οποίας ήρθε στην Αθήνα και πρωταγωνίστησε ο διευθυντής υποθέσεων Εγγύς και Μέσης Ανατολής του υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ Λόι Χέντερσον. Ηταν μια κυβέρνηση που συνάντησε την επιδοκιμασία ολόκληρου του αστικού πολιτικού κόσμου της εποχής και της οικονομικής ολιγαρχίας του τόπου. Τέλος, ήταν μια κυβέρνηση που έφερε ως το τέλος την ευθύνη της διεύθυνσης του εμφυλίου πολέμου για λογαριασμό των συμφερόντων του ντόπιου και ξένου κατεστημένου. Θα προσπαθήσουμε να ξαναζωντανέψουμε ορισμένες από εκείνες τις ιστορικές στιγμές, όπου το Κέντρο παρέμβαινε στον πόλεμο των "δύο άκρων" για να πάρει τη θέση του ενός και να ηγηθεί της σταυροφορίας κατά των λαϊκών συμφερόντων, άμεσων και μακροπρόθεσμων, υποθηκεύοντας το μέλλον της Ελλάδας στα συμφέροντα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού και των εγχώριων πρακτόρων του. Ετσι θα αναδημοσιεύσουμε από το φύλλο του "Ρ" της Τρίτης 9 Σεπτεμβρίου 1947, το ρεπορτάζ σχετικά με την ορκωμοσία της κυβέρνησης Λαϊκών - Φιλελευθέρων και την παρουσίαση των προγραμματικών της δηλώσεων στη Βουλή. Ακόμη θα δώσουμε την πρώτη αντίδραση στη "νέα" κυβέρνηση του ραδιοσταθμού του ΔΣΕ, όπως καταγράφηκε στο ίδιο φύλο της εφημερίδας. Σε μια εποχή που το Κέντρο επανέρχεται, τουλάχιστον, ως πολιτικός όρος, είναι χρήσιμο να γνωρίζουμε το ιστορικό του φορτίο.