Μια εξαιρετική ταινία, μια ταινία που θα ενθουσιάσει όλους εκείνους πουαγαπούν το καλό αστυνομικό έργο, θα έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν αυτήν την εβδομάδα. "Οι συνήθεις ύποπτοι" του Μπράιαν Σίνγκερ είναι ένα ασυνήθιστο θρίλερ που συναρπάζει και κρατά το μυστικό μέχρι και την τελευταία σκηνή. Ακόμη και ο πιο έμπειρος θεατής παραπλανάται από το σκηνοθέτη και ενώ, η "αλήθεια" βρίσκεται μπρος στα μάτια του, την αναζητά αλλού. Δικαίως, η ταινία κέρδισε Οσκαρ πρωτότυπου σεναρίου, και ο πρωταγωνιστής της, Κέβιν Σπέισι, κέρδισε το Οσκαρ Β ανδρικού ρόλου.

Είναι δυνατόν ο διάβολος να ηγείται του υποκόσμου; Μα φυσικά. Ο άγγελος, αν υπήρχε, δε θα μπορούσε να κάνει τέτοιες σκοτεινές δουλιές. Οι ήρωες της ταινίας του Μπράιαν Σίνγκερ ριγούν στο άκουσμα ενός ονόματος, ενός ονόματος που έχει κάνει ακατονόμαστα πράγματα. Αυτό το αόρατο πρόσωπο, το σατανικό, λέγεται Κάιζερ Σόζε. Κανείς ποτέ δεν τον έχει δει καταπρόσωπο, αλλά όλοι είναι σίγουροι ότι υπάρχει και στο πέρασμά του σπέρνει τη φρίκη, το αίμα, το θάνατο, τη δυστυχία. Είναι αδίστακτος και απρόβλεπτος, δεν έχει καρδιά, δε γνωρίζει τι θα πει συναίσθημα, δίλημμα, αναστολή, έλεος. Γι ' αυτό και τον έχουν ταυτίσει με τον πρίγκιπα του σκότους. Ποιος, είναι λοιπόν, αυτός ο περίφημος Κάιζερ Σόζε; Εχει άραγε ανθρώπινη φυσιογνωμία, αφού δεν έχει ίχνος ανθρωπιάς; Και ποια σχέση μπορεί να έχουν μαζί του οι πέντε παράνομοι που προσήχθησαν στην αστυνομία για "αναγνώριση"; Ποιος κινεί τα υπόγεια νήματα αυτής της ενέργειας, μιας ενέργειας που είναι φανερό ότι έχει για μοναδικό σκοπό τη γνωριμία; Δηλαδή, να γνωριστούν μεταξύ τους οι μέχρι τώρα άγνωστοι "συνήθεις ύποπτοι". Μα είναι απλό, το διαβολικό μυαλό του Σόζε θέλει να τους... συστήσει για να συστήσουν εκείνοι με τη σειρά τους, μια εγκληματική συμμορία και να προκαλέσουν ένα τρομερό μακελειό στο λιμάνι που τα θύματα θα είναι αμέτρητα, κάτι που εκείνος επιθυμεί. Ο Σόζε, ο "αόρατος" διάολος, θα είναι δίπλα τους και θα τους καθοδηγεί χωρίς να το πάρουν είδηση! Ομως, να που υπάρχει και ένας πεισματάρης αστυνομικός που θα προσπαθήσει να βρει απαντήσεις σ' αυτά τα βασανιστικά ερωτήματα και με τεράστιες προσπάθειες θα κολλάει σιγά τα ματωμένα κομμάτια του περίπλοκου παζλ. Δεν έχει βοηθούς, ούτε μάρτυρες εκτός από ένα σακάτη, τον Βέρμπαλ Κιντ, που είναι και ο μοναδικός που επέζησε από την εφιαλτική σφαγή στο λιμάνι. Ο αστυνομικός τον πιέζει να του δώσει στοιχεία, να μιλήσει, να αφηγηθεί, να πει τι γνωρίζει τέλος πάντων για τη ζωή και το έργο αυτής της τρομερής ανθρωπόμορφης ύπαρξης. Και ο Κιντ, κάτω από την πίεση, θα αφηγηθεί μια τρομακτική και χαοτική ιστορία με συνεχείς αντιφάσεις, γιατί τόσα ξέρει τόσα λέει αλλά μια ιστορία εξωπραγματική και άκρως συναρπαστική. Είναι άραγε αληθινή;

Οταν είχαμε δει την ταινία, βγαίναμε από την αίθουσα του κινηματογράφου ενθουσιασμένοι και παρατηρήσαμε τα πρόσωπα μερικών που έδειχναν απορημένοι και ξαφνιασμένοι. Το ξαναλέμε, η τελευταία σκηνή του έργου, μάς δείχνει τον ασυνήθιστο ένοχο, το στυγερό δολοφόνο, που ήξερε καλά να κρύβει την ιδιότητά του με τον πιο έξυπνο, αλλά και πιο απλοϊκό, ταυτόχρονα, τρόπο. Παίζουν οι: Στίβεν Μπόλντουιν, Κέβιν Σπέισι, Γκάμπριελ Μπερν, Κέβιν Πόλακ και Τζαζ Παλμιντιέρι. Η ταινία θα προβληθεί από το MEGA στις 23.15 την Τετάρτη.

Ενας χαρισματικός, προικισμένος άνθρωπος, ένας άνδρας που οτιδήποτε συναντάει μπροστά του, το σκέφτεται να μεταμορφώνεται σε σκηνικό ή κοστούμι, θα εμφανιστεί μπροστά μας και θα εξομολογηθεί τα μικρά και μεγάλα μυστικά του στο ντοκιμαντέρ που ετοίμασε το Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου. Το "Πορτρέτο" του Διονύση Φωτόπουλου, του σκηνογράφου με τη διεθνή απήχηση, που τα κοστούμια και τα σκηνικά του έχουν χρησιμοποιηθεί στις σημαντικότερες παραστάσεις της τελευταίας 30ετίας, του καλλιτέχνη που "έντυσε" εννέα φορές Οιδίποδα και που κάθε φορά που τον τέλειωνε έλεγε μέσα του: "Να τον κάνω άλλη μια φορά για να φωτίσω μια άλλη πλευρά", ο εμπνευσμένος άνθρωπος του θεάτρου, που βρίσκεται με το αρχαίο δράμα σε διαρκή αναζήτηση, γεννήθηκε στην Καλαμάτα και σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών. Συνεργάστηκε με τον Κάρολο Κουν και το Θέατρο Τέχνης, με τον Ζυλ Ντασσέν, το Εθνικό Θέατρο, τον Μάνο Χατζιδάκι, τον Γιάννη Τσαρούχη αλλά και με τον Αγγελο Δεληβοριά για τον κατάλογο του Μουσείου Μπενάκη και θα "συνεργαστεί" μαζί μας, με άλλα λόγια θα "εμφανιστεί" στη ΝΕΤ στις 23.00 την Τρίτη, σε σκηνοθεσία Αντώνη Τσάβαλου. Ο άνθρωπος αυτός, που μαγεύεται από τη σκηνή θεάτρου και ενσυνεχεία τη μαγεύει και την κάνει μαγική, ο μάγος, που έζησε την εποχή που άνοιγαν οι πόρτες σε θέατρα, εκτός του Εθνικού, με μεγάλους τσακωμούς, την εποχή που άρχισαν να προσκαλούνται ξένοι θίασοι, εποχή που το Φεστιβάλ προσπαθούσε να γίνει διεθνές, ο σκηνογράφος με τις περισσότερες και ουσιαστικότερες καταθέσεις ψυχής και έμπνευσης στο αρχαίο δράμα, θα έχει πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα να μας πει, πράγματα που εμείς εκ... των πραγμάτων αγνοούμε και θα επιθυμούσαμε πολύ να τα μάθουμε.

• Ενα ακόμη Πορτρέτο,αυτή τη φορά ενός ηθοποιού, ενός νέου ταλαντούχου άνδρα, που γνώρισε τα τελευταία χρόνια μεγάλη επιτυχία, θα παρακολουθήσουμε πάλι από τη ΝΕΤ στις 22.00 την Τρίτη. Αναφερόμαστε στον Ραλφ Φάινς,που μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα κέρδισε δυο Οσκαρ για τους εντελώς διαφορετικούς ρόλους που ερμήνευσε: Τη "Λίστα του Σίντλερ" και τον "Αγγλο ασθενή".Σ' αυτήν την τηλεοπτική - εκ βαθέων - εξομολόγηση ο Φάινς θα τολμήσει να κάνει ένα ταξίδι στο παρελθόν, θα μας γνωρίσει τα άλλα μέλη της οικογενείας του (έχει πέντε αδέλφια) και θα μας μιλήσει για τη μητέρα του που έζησε σκληρά παιδικά χρόνια, που έγινε συγγραφέας και μάλιστα επιτυχημένη, που τέλος εγκατέλειψε το γράψιμο για να αφοσιωθεί ολοκληρωτικά στα παιδιά της, Η οικογένειά του, όταν ο Ραλφ Φάινς ήταν μικρός, μετακόμισε δεκαπέντε φορές εξαιτίας της εργασίας του πατέρα, τα παιδιά όμως δεν αναστατώθηκαν τόσο πολύ από τις συχνές αλλαγές, γιατί είχαν πάντα το λιμάνι τους: τη μάνα τους που τους πρόσφερε τη σιγουριά, την ασφάλεια και την τρυφερότητα που ζητούσαν. Η μάνα του έγραψε ένα μυθιστόρημα με τίτλο: "Δεσμοί αίματος",ένα μανιφέστο για τις ευθύνες που έχουν οι μητέρες απέναντι στα παιδιά τους και για τα τραύματα που μπορεί να τους προκαλέσει μια απλή επιπολαιότητα της μητέρας. Το ντοκιμαντέρ εξιστορεί μέσα από οικογενειακές ταινίες, βίντεο, αποσπάσματα από βιβλία της μητέρας του Φάινς, της Τζένιφερ Λας, και σκηνές από τοπία και χώρους που αγάπησε η οικογένειά του. Η μάνα του πέθανε από καρκίνο στα 1993, και, ευτυχώς, πρόλαβε να δει λίγη από τη μεγάλη επιτυχία του γιου της.