Οχι μόνο δεν πρόκειται να αλλάξει την οικονομική πολιτική της η κυβέρνηση, αλλά θα τη σκληρύνει ακόμη περισσότερο για τους εργαζόμενους. Αυτό προκύπτει από το πρόγραμμα "σύγκλισης" που θα εφαρμόσει την επόμενη τριετία, αλλά και από τις προχθεσινές δηλώσεις του υπουργού Εθνικής Οικονομίας. Ομως οι Ελληνες εργαζόμενοι θα επωμιστούν ένα επιπλέον φορτίο, αυτό που θα προκύψει από τις συνέπειες της διεθνούς οικονομικής κρίσης.

Το δεύτερο μήνυμα από τις Βρυξέλλες αφορά στο περίφημο "πακέτο Σαντέρ" και την αναθεώρηση της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής. Οι "εταίροι" βεβαιώνουν ότι σε οποιαδήποτε περίπτωση η Ελλάδα θα υποστεί τα δεινότερα πλήγματα απ' τις υπόλοιπες χώρες - μέλη εξαιτίας της μείωσης των κοινοτικών πόρων. Ετσι, αν στις μέχρι σήμερα σχέσεις του με την Ελλάδα το "Διευθυντήριο" των Βρυξελλών χρησιμοποιούσε τη μέθοδο "καρότο και μαστίγιο", τώρα δηλώνει ότι το "καρότο"... τελείωσε και μένει μόνο το μαστίγιο.

Το γεγονός ότι η συζήτηση για το πρόγραμμα "σύγκλισης" έγινε μια μέρα ακριβώς μετά τον πρώτο γύρο των δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών (αν δεν ήταν προσχεδιασμένο), έδωσε στην κυβέρνηση τη δυνατότητα να στείλει με τη σειρά της δυο μηνύματα. Το πρώτο προς τον ίδιο τον ελληνικό λαό που με την ψήφο του καταδίκασε την πολιτική της, το δεύτερο προς τις "αγορές" και τους συνεταίρους της στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Το περιεχόμενο ήταν το ίδιο και προς τους δυο αποδέκτες: "Δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα στην οικονομική μας πολιτική. Μένουμε προσηλωμένοι στον "εθνικό στόχο" της Οικονομικής και Νομισματικής Ενωσης (ΟΝΕ)". Αν, όμως, όσον αφορά τον ελληνικό λαό, το κυβερνητικό μήνυμα συνιστά προκλητική περιφρόνηση της ετυμηγορίας του, για τις πολυεθνικές και τους ισχυρούς της Ευρωπαϊκής Ενωσης είναι μήνυμα πλήρους συμμόρφωσης και υποτέλειας.

Το νέο πρόγραμμα "σύγκλισης", που εγκρίθηκε την περασμένη Δευτέρα από το Συμβούλιο Υπουργών Οικονομικών, περιλαμβάνει τις πολιτικές και τα μέτρα για την επίτευξη των κριτηρίων του Μάαστριχτ και αφορά κυρίως στο 1999, αφού με βάση τις οικονομικές επιδόσεις της επόμενης χρονιάς, θα κριθεί η συμμετοχή στην ΟΝΕ από την 1η Γενάρη 2001. Αυτό σημαίνει ότι το 1999 θα είναι η χρονιά της σκληρότερης επίθεσης κατά των εργαζομένων, των συνταξιούχων, των αγροτών, των μικρομεσαίων επιχειρηματιών. Νέα μείωση της αγοραστικής δύναμης των εργαζομένων, αύξηση της ανεργίας, αύξηση της φορολογίας, εφαρμογή του νόμου για την κατάργηση του οκτάωρου, διάλυση του ασφαλιστικού συστήματος, ταχύτατες και σαρωτικές ιδιωτικοποιήσεις, μείωση των δημοσίων δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα, αυτό είναι το περιεχόμενο του προγράμματος "σύγκλισης".

Παρ' όλα αυτά, ακόμη και στελέχη του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης δεν κρύβουν την απαισιοδοξία τους για την επιτυχία του στόχου. Σημειώνουν ότι η διεθνής οικονομική κρίση έχει επιβαρύνει όχι μόνο την ελληνική οικονομία, αλλά και τις οικονομίες των ισχυρότερων κρατών - μελών, καθιστώντας το εγχείρημα της ΟΝΕ αδύνατο.

Είναι χαρακτηριστικό ότι την περασμένη Δευτέρα στο Συμβούλιο Υπουργών Οικονομίας ο αρμόδιος για την οικονομία επίτροπος ντε Σιλγκί παρουσίασε την πρόβλεψη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την πορεία της κοινοτικής οικονομίας και σημείωσε ότι εξαιτίας της διεθνούς κρίσης σε όλες τις χώρες - μέλη θα σημειωθεί σαφής υποχώρηση σε σχέση με τις αρχικές τους προβλέψεις. Αυτό δεν εμπόδισε τον υπουργό Εθνικής Οικονομίας Γιάννο Παπαντωνίου να παρουσιάσει ένα πρόγραμμα που προβλέπει αύξηση του ΑΕΠ μέχρι και 5%, ενώ οι "εταίροι" σημείωσαν στην απόφασή τους ότι οι προβλέψεις της ελληνικής κυβέρνησης είναι"ιδιαίτερα φιλόδοξες".

Ετσι στήνεται, λοιπόν, η νέα απάτη εις βάρος του ελληνικού λαού που καλείται να συνθλιβεί στις μυλόπετρες της "σύγκλισης", ενώ στους ιθύνοντες είναι γνωστό ότι "σύγκλιση" δεν πρόκειται να υπάρξει.

Την ταχύτατη εφαρμογή των ρυθμίσεων της "Λευκής Βίβλου" ζητά από την ελληνική κυβέρνηση η Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την αντιμετώπιση, δήθεν, της ανεργίας. Η Επιτροπή παρουσίασε χτες μια σειρά από εκθέσεις σχετικές με την αντιμετώπιση της ανεργίας στα κράτη - μέλη της ΕΕ και επιφύλαξε μια δυσάρεστη έκπληξη για την κυβέρνηση. Χαρακτήρισε ανεπαρκή τα στοιχεία που δίνει η κυβέρνηση για την ανεργία και σημείωσε ότι οι δαπάνες που διατίθενται για την αντιμετώπιση της ανεργίας είναι οι μικρότερες σ' ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ενωση. Οσον αφορά τη γενική τάση αύξησης της ανεργίας, η Κομισιόν σημειώνει ότι αυτή συνεχίζει να αποτελεί απειλή για την Ευρωπαϊκή Ενωση.

Μιλώντας προς τους δημοσιογράφους τόσο ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζακ Σαντέρ όσο και ο επίτροπος Παντρέιγκ Φλιν υπογράμμισαν ότι και τα 15 κράτη - μέλη κατέβαλαν προσπάθειες για την καταπολέμηση της ανεργίας.

Στην έκθεση διαπιστώνεται ότι το 1997 δημιουργήθηκαν 800.000 νέες θέσεις εργασίας και το 1998 η ανεργία μειώθηκε στο 10,9%. Η ανεργία, όμως, εξακολουθεί να απειλεί τις κοινοτικές εξελίξεις. Στις κατευθυντήριες γραμμές για τη μάχη κατά της ανεργίας το 1999, που θα τεθούν στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της Βιέννης το Δεκέμβρη, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προτείνει να επανεξεταστούν και να τροποποιηθούν τα φορολογικά συστήματα, τα κίνητρα για εθελούσια έξοδο και το καθεστώς για τα επιδόματα ανεργίας. Με στόχους: Να περιοριστεί το μη εργατικό κόστος με τον περιορισμό των εργοδοτικών εισφορών και να ωθηθούν οι άνεργοι σε αναζήτηση εργασίας.

Για το ελληνικό πρόγραμμα απασχόλησης στην έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής αναφέρεται: Η ελληνική αγορά εργασίας χαρακτηρίζεται από χαμηλό ποσοστό απασχόλησης και αύξηση της ανεργίας. Περισσότερο από το ήμισυ των ανέργων είναι μακράς διαρκείας. Παρά τις προσπάθειες που καταβλήθηκαν και την ύπαρξη πολλών προγραμμάτων και μέτρων, το ελληνικό πρόγραμμα για την απασχόληση δεν περιλαμβάνει μια ικανοποιητική διαρθρωτική στρατηγική.

Στο ελληνικό Εθνικό Πρόγραμμα Απασχόλησης (ΕΠΑ) διαπιστώνεται η ανάγκη να ενισχυθούν οι δομές και οι μηχανισμοί με κατάλληλους ανθρώπους και την προοπτική να επεξεργαστούν και να θέσουν σε εφαρμογή μια στρατηγική απασχόλησης αποτελεσματική και ολοκληρωμένη.

Σχετικά με τη χρηματοδότηση των δράσεων για την αγορά εργασίας, η Κομισιόν σημειώνει ότι "είναι λιτή, αφού τα δύο τρίτα, περίπου, της χρηματοδότησης ευνοούν τα επιδόματα ανεργίας και το ελληνικό ΕΠΑ δεν έχει επιφέρει πραγματικές αλλαγές". Το 1996 οι δημόσιες δαπάνες στην πολιτική για την αγορά εργασίας αντιπροσώπευε το 0,71% του ΑΕΠ. Με κυρίαρχη θέση στα επιδόματα ανεργίας 0,45%.

Οι παρατηρήσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής επαναφέρουν όλες τις προτάσεις που περιλαμβάνονται στη "Λευκή Βίβλο" και επιτάσσουν τη μεταφορά των κονδυλίων από τα επιδόματα ανεργίας στην επιδότηση των εργοδοτών. Σ' αυτή την κατεύθυνση κινείται η κυβέρνηση με τον πρόσφατο νόμο που ψήφισε στη Βουλή για τις εργασιακές σχέσεις. Η Κομισιόν εκφράζει μάλιστα την ευαρέσκειά της, σημειώνοντας ότι "μια νομοθεσία, που ψηφίστηκε πρόσφατα από το Κοινοβούλιο, θα αυξήσει σημαντικά την ευελιξία στην αγορά εργασίας. Πρόκειται για ένα βασικό στοιχείο στη μεγάλη προσπάθεια του εκσυγχρονισμού της εθνικής οικονομίας, που έχει δεσμευτεί να πραγματοποιήσει η ελληνική κυβέρνηση".

Η αρμόδιος για την απασχόληση επίτροπος Β. Φλιν σημείωσε ότι τα στοιχεία που δίνει η ελληνική κυβέρνηση για την ανεργία είναι ανεπαρκή, δίνοντας συνέχεια στο "κρυφτούλι" που παίζει η κυβέρνηση με τις υπηρεσίες της Ευρωπαϊκής Ενωσης στο θέμα αυτό. Επί χρόνια οι στατιστικές υπηρεσίες της Κομισιόν χαρακτήριζαν αναξιόπιστα τα στοιχεία που έδιναν οι ελληνικές αρχές για το ποσοστό της ανεργίας στη χώρα. Τα αντιφατικά ποσοστά που δίνονταν από τους δυο αρμόδιους οργανισμούς, τον Οργανισμό Απασχόλησης Εργατικού Δυναμικού (ΟΑΕΔ) και την Εθνική Στατιστική Υπηρεσία Ελλάδας (ΕΣΥΕ) αποτελούσαν το λόγο για τον οποίο η Ελλάδα ποτέ δεν αναφερόταν στους σχετικούς πίνακες της Κομισιόν για τα ποσοστά ανεργίας στις χώρες - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η επιμονή της κυβέρνησης πως το ποσοστό της ανεργίας είναι χαμηλότερο του 10% διαψεύστηκε και μάλιστα κατηγορηματικά από την ανακοίνωση του Ευρωπαϊκού Παρατηρητηρίου ότι το ποσοστό αυτό είναι υψηλότερο του 13%. Σημειωνόταν επίσης ότι αν συνυπολογιστεί η υποαπασχόληση, τότε το ποσοστό ανεβαίνει στο 25%. Οι αποκαλύψεις αυτές, σε συνδυασμό με την προειδοποίηση του κοινοτικού επιτρόπου Φλιν πως θα πρέπει να σταματήσει αυτή η επιχείρηση απόκρυψης της ανεργίας, οδήγησαν την κυβέρνηση σε μια άρονάρον αλλαγή του συστήματος μέτρησης της ανεργίας, το οποίο, όμως, και πάλι βρίσκεται πολύ μακριά από τα δεδομένα που έχουν στα χέρια τους τα συνδικάτα, αλλά και οι επίσημες υπηρεσίες των Βρυξελλών.