Σαν σήμερα πριν τρία χρόνια το ΚΚΕ και ο "Ρ" είχαν μια μεγάλη έμψυχη απώλεια. Εχασαν τον πολύτιμο σύντροφο Μιχάλη Παπαϊωάννου,τον Μ. Μ. Παπαϊωάννου, όπως υπέγραφε, και όπως τον αποκαλούσαν όσοι αναγνώστες της εφημερίδας μας δεν τον ήξεραν προσωπικά. Αυτά τα τρία χρόνια της απουσίας του πολλές φορές, πολλές αφορμές, πολλά θέματα της δημοσιογραφικής δουλιάς, ιδιαίτερα στον τομέα της λογοτεχνίας και γενικότερα του πολιτισμού, όχι μόνο μας θύμιζαν τον εξαίρετο άνθρωπο, αγωνιστή, αταλάντευτο κομμουνιστή, τον ακάματο εργάτη του πνεύματος Μιχάλη, αλλά και υπογράμμιζαν το αναπλήρωτο, μέχρι τώρα, κενό που άφησε πίσω του. Υπογράμμιζαν ότι έλειψαν οι τεράστιες, πολύπλευρες γνώσεις του, όχι μόνο όσον αφορά στη νεοελληνική πολιτική ιστορία, στη νεοελληνική λογοτεχνία και τους μεγάλους εκπροσώπους της, σε σημαντικότατα άλλα θέματα διαφόρων τομέων του πολιτισμού. Ελειψαν και οι γνώσεις του όσον αφορά την ιστορία του ελληνικού εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος και τις σχέσεις του με όλα όσα σημαίνουν πολιτισμό, τις αντανακλάσεις του και σε διάφορες μορφές των τεχνών. Ελειψε η μακρόχρονα ασκημένη "ματιά" του, πάνω στα δημόσια πολιτιστικά πράγματα, η διαλεκτική, η αναλυτική και συνθετική του ικανότητα για μια ορθή ερμηνεία των φαινομένων και πραγμάτων.

Σ' αυτά τα τρία χρόνια, με χαρά μας, διαπιστώσαμε ότι ο σύντροφός μας Μιχάλης Παπαϊωάννου, σαν πνευματικός δημιουργός και δημοσιογράφος κατέκτησε την "αθανασία" με το συγγραφικό έργο του, αλλά και ότι επί είκοσι χρόνια (1975 - 1995) διά του νόμιμου "Ριζοσπάστη" - με τα άπειρα δημοσιογραφικά του κείμενα, τις επιφυλλίδες, τα ιστορικά και ιστορικο - λογοτεχνικά του άρθρα - άφησε ένα διαχρονικά πολύτιμο υλικό για τους μελετητές και ερευνητές της Ιστορίας ή της ιστορίας της λογοτεχνίας μας.

Ο Μ. Μ. Παπαϊωάννου λάτρεψε τα Γράμματα. Σαν "μέλισσα" αναζήτησε, ερεύνησε, μελέτησε όλες τις "πηγές" της νεοελληνικής λογοτεχνίας και άντλησε τους καλύτερους χυμούς της, για να τους προσφέρει ως μόρφωση, πολιτιστική καλλιέργεια, ανθρωπιστική ευαισθησία σε κάθε άνθρωπο του λαού που διψά για πρόοδο και προκοπή, δική του και του τόπου. Ο Μ. Παπαϊωάννου, δε στρατεύτηκε στην Αριστερά μόνο με τις ιδέες του, με τη δράση του στην Εθνική Αντίσταση, με την ένταξή του στο ΚΚΕ. Στρατεύτηκε και με την πένα του. Στρατεύτηκε και με τη δωρεά, όπως ήταν η επιθυμία του, μετά το θάνατό του, από τη συντρόφισσά του Μαρία Παπαϊωάννου,της "γιγαντιαίας" βιβλιοθήκης του,της ασύλληπτα πλούσιας σε αριθμό τίτλων, αλλά και σε σπάνια, παλιά βιβλία και περιοδικά, στο λαό της ιδιαίτερης πατρίδας του. Της Λάρισας. Η Δημοτική Βιβλιοθήκη Λάρισας, χάρη στη "μανιακή" σχέση του Μ. Παπαϊωάννου με το βιβλίο, έχει καταστεί από τις σημαντικότερες της χώρας.

Και γι' αυτό το λόγο η εκάστοτε δημοτική αρχή Λάρισας έχει χρέος να προστατεύει - καθ' όλα - αυτή τη σπουδαία βιβλιοθήκη που ανήκει στο λαό της Λάρισας και κατ' επέκταση όλης της Ελλάδας, φυλάσσοντάς την, άγρυπνα, από τη γνωστή και άγνωστη, φανερή και αφανή, άμεση και έμμεση απειλή των λογής λογής κυκλοφορούντων "αρπακτικών", που έχουν αφαιμάξει τις δημόσιες βιβλιοθήκες μας για να πλουτίζουν τα ιδιωτικά "αρχεία" και τις "σπάνιες συλλογές" τους, και εννοείται τον κορβανά τους. Αλλά η δημοτική αρχή και οι υπεύθυνοι της βιβλιοθήκης έχουν ένα ακόμα χρέος: Με εκδηλώσεις στη βιβλιοθήκη, στα σχολεία της πόλης, με κάποια έκδοση, να κάνουν γνωστή τη μεγάλη ανθρώπινη, αγωνιστική, συγγραφική, και πνευματική "δωρεά" του Μιχάλη Παπαϊωάννου. "Δωρεά" ενός αληθινού παιδιού του λαού, στο λαό.

Να σημειώσουμε, τέλος, ότι η αγαπημένη συντρόφισσα της ζωής του Μαρία,τιμώντας την ακριβή μνήμη του, με την ευκαιρία των τριών χρόνων της απουσίας του, προσφέρει στο "Ρ" 100.000 δραχμές.

Α.

Αίτηση ασφαλιστικών μέτρων κατέθεσε η Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών (ΕΕΣ) για να μην πραγματοποιηθεί η προγραμματισμένη για χτες έκτακτη γενική συνέλευση του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου (ΕΚΚ), καθώς αγνοήθηκαν από τον υπουργό Πολιτισμού οι προτάσεις της για διορισμό αντιπροσώπων της ΕΕΣ κατά τη συγκρότηση της πρώτης ΓΣ του ΕΚΚ.

Με επιστολή, που υπογράφουν οι Τάκης Σιμονετάτος και Γιώργος Μυλωνάς, το ΔΣ της ΕΕΣ απευθύνεται στη ΓΣ του Κέντρου Κινηματογράφου, διατυπώνοντας κρίσεις και προτάσεις για τα προγράμματα χρηματοδότησης των ταινιών μεγάλου μήκους από το ΕΚΚ. Η κριτική της ΕΕΣ, σύμφωνα με την επιστολή, εντοπίζεται στην ανεπάρκεια ειδικευμένου προσωπικού και πόρων για την εφαρμογή των νέων προγραμμάτων "Τεκμήριο" και "Γραφή" του ΕΚΚ. Η ΕΕΣ ζητά επίσης να διατηρηθεί η φυσιογνωμία του ισχύοντος προγράμματος "Κίνητρο ΙΙ", με διάθεση 400 εκατ. δρχ. για την παραγωγή τουλάχιστον 10 ταινιών μέσου και χαμηλού κόστους, με τους επιπρόσθετους όρους και προϋποθέσεις που προτείνει η ΕΕΣ. Οροι που αφορούν στο ποσοστό συμμετοχής των συμπαραγωγών, στα αντικειμενικά κριτήρια έγκρισης του φακέλου παραγωγής, στη διεύρυνση των πόρων των ταινιών από το "1,5%" της τηλεόρασης και το Eurimage, στη συνιδιοκτησιακή σχέση των ταινιών με το ΕΚΚ και στο θέμα των ειδικών εκταμιεύσεων του ΕΚΚ με ορισμένα ποσοστά.

• Ανακοινώθηκαν από το ΕΚΚ οι ταινίες μικρού μήκους που ενισχύονται με 1 εκατ. δρχ., με την απονομή των σχετικών διακρίσεων - κινήτρων του Φεστιβάλ Δράμας. Πρόκειται για τις ταινίες "Σκληρή πόζα" της Μαρίας Λεωνίδα, "Ο οίκος" του Βαρδή Μαρινάκη, "Υψωμα 33" του Δημήτρη Κουτσιαμπασάκου, "Χθες το απόγευμα" της Ελισάβετ Χρονοπούλου, "Εσπρέσσο" των Αδωνι Φλωρίδη και Θόδωρου Νικολαϊδη, "Να με προσέχεις" του Λευτέρη Χαρίτου, "Ηλιοβασίλεμα στη Βενετία" του Σπύρου Ταραβήρα, "Μικρά πρελούδια" του Βαγγέλη Καλαμπάκα, "Τσιπς" του Κώστα Μαχαίρα.
• Διαμαρτύρεται, με ανακοίνωσή του, ο Σύνδεσμος Ελλήνων Παραγωγών Κινηματογράφου, Τηλεόρασης και Βίντεο για τον αποκλεισμό εκπροσώπου του από την Κριτική Επιτροπή του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Ο Σύνδεσμος, που σύμφωνα με την ανακοίνωσή του πραγματοποιεί ποσοστό 90% του κύκλου εργασιών του οπτικοακουστικού χώρου, εκφράζει την αντίθεσή του και στην προβλεπόμενη λειτουργία της Κριτικής Επιτροπής, που - όπως αναφέρεται -"δύναται να απονέμει τα βραβεία ανεξάρτητα του τελικού αριθμού των ψηφισάντων".
• Ακόμη δύο διακρίσεις για την ταινία του Ανδρέα Θωμόπουλου "Dharma Blues, Αύριο θα ξέρουμε". Η ταινία αποτελούσε επίσημη ελληνική συμμετοχή στο 14ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αλεξάνδρειας (9-15/9/98), όπου συμμετείχαν 15 ταινίες από τις χώρες της Μεσογείου στο διαγωνιστικό τμήμα και 24 στο πληροφοριακό. Το φιλμ του Ανδρέα Θωμόπουλου τιμήθηκε με τα βραβεία Α Γυναικείου Ρόλου στην Ταμίλα Κουλίεβα - Ταραντινάκη και Καλύτερης Κινηματογράφησης στον διευθυντή Φωτογραφίας Αρη Σταύρου.