Πέρασαν 5 χρόνια από τότε που έφυγε από κοντά μας ο αγωνιστής και φίλος ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ,μέλος του ΚΚΕ. Στην Κατοχή ήταν από τους πρώτους ΕΑΜίτες, αντάρτης του εφεδρικού ΕΛΑΣ και στον Εμφύλιο μαχητής του ΔΣΕ στην Πάρνηθα και στον Κιθαιρώνα. Πέρασε από φυλακές και εξορίες, αλλά παρέμεινε πιστός στα ιδανικά του ΚΚΕ.

Στη μνήμη του, ο συναγωνιστής του Γ. Παπαδημητρίου πρόσφερε 5.000 δρχ. στο"Ριζοσπάστη".

* * *

Στις 29 Οκτώβρη 1998 συμπληρώθηκαν 40 μέρες από το θάνατο του αξέχαστου και αθάνατου αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης ΧΡΗΣΤΟΥ ΔΕΛΛΙΟΥ.Γεννήθηκε στο χωριό Μαντίλι Σερρών. Παιδί φτωχής αγροτικής οικογένειας με δημοκρατικές παραδόσεις, από μικρός φαινόταν ζωηρός και ανήσυχος. Εφηβος ασπάζεται τις προοδευτικές αρχές. Στην Κατοχή γίνεται μέλος του ΚΚΕ, αναπτύσσει σημαντική δραστηριότητα στην περιοχή, αναδείχνεται σε στέλεχος του κινήματος της Εθνικής Αντίστασης, ως ενεργό μέλος του ΕΑΜ και αντάρτης του ΕΛΑΣ. Πήρε μέρος σε πολλές σκληρές, φονικές και άνισες μάχες και επικίνδυνες αποστολές.

Μετά τη Βάρκιζα, για την πατριωτική του δράση, γνώρισε αφάνταστες και απερίγραπτες διώξεις και κατατρεγμούς από το δοσίλογο μοναρχοφασιστικό καθεστώς της Δεξιάς και αναγκάζεται να ενταχθεί εθελοντικά στο ΔΣΕ, στο Αρχηγείο Κρουσίων. Τολμηρός και θαρραλέος, αναλαμβάνει και εκτελεί με επιτυχία υπεύθυνες αποστολές, στο σκληρό και άνισο, αλλά δίκαιο αγώνα. Ολη η ζωή του έξοχου αγωνιστή, του υπέροχου μαχητή, ήταν ένας συνεχής και αδιάκοπος αγώνας για το σοσιαλισμό.

Με την υποχώρηση του ΔΣΕ, το φθινόπωρο του 1949, βρέθηκε πολιτικός πρόσφυγας στην Τσεχοσλοβακία, με πολλά και σοβαρά τραύματα. Εκεί έκανε οικογένεια. Ηταν στοργικός πατέρας.

Επαναπατρίστηκε και ζούσε στην Πολίχνη Θεσσαλονίκης, όπου στις 19 Σεπτέμβρη 1998 άφησε την τελευταία του πνοή, μετά από επώδυνη ασθένεια. Προαισθανόμενος πιθανόν τον επερχόμενο θάνατό του, διηγήθηκε τη μαχητική του συμβολή στον τιτάνιο αγώνα και οι τελευταίες του λέξεις ήταν ζήτω ο Στάλιν.

Σε όλη του τη ζωή παρέμεινε πιστός, αφοσιωμένος και αταλάντευτος στις αρχές του και δεν έπαψε να αγωνίζεται με ζήλο, πάθος και αυταπάρνηση. Εφυγε από τη ζωή με ήσυχη τη συνείδησή του, γιατί έκανε το καθήκον του απέναντι στο ΚΚΕ και στους ανθρώπους. Στον ταξικό αγώνα στάθηκε όρθιος, δε λύγισε στο σκληρό αγώνα για να ζήσουν οι άνθρωποι ελεύθεροι, να 'ρθει η χαραυγή μιας νέας ζωής. Η σεμνή και ευγενική φυσιογνωμία του, η πλούσια και ηρωική προσφορά του στον τιτάνιο αγώνα είναι αξιοζήλευτη.

Στη μνήμη του πρόσφεραν στην ΚΟ Κιλκίς: Η σύζυγός του Πελαγία και τα παιδιά του Αρχιμήδης και Κυριάκος 40.000 δρχ., η Θεοδώρα Κιμισκίδου, η Πολυξένη Τσιμισκίδου και οι Κυριάκος και Ολγα Κιμισκίδου από 10.000 δρχ.

* * *

Ο Κώστας Μαργαρίτης προσφέρει 5.000 δρχ. στην ΚΟΒ Φρυγίας Βύρωνα, στη μνήμη των νεκρών αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης από την ευρύτερη περιοχή της Μακρακώμης.