Το πρώτο επαναστατικό κράτος

Πολλοί γνωρίζουν από ιστορικά διαβάσματα, ή από το θεατρικό έργο του Βάρναλη περί του τυράννου της Περγάμου Ατταλου Γ. Ελαχιστότατοι, ίσως, γνωρίζουν ότι είχε και ετεροθαλή αδελφό - νόθο παιδί του πατέρα του Ευμένη και της όμορφης δούλας Φιλομήλας. Τον Αριστόνικο, που, ενώ χάρη στην προστασία του Ευμένη μεγάλωσε στο παλάτι σχεδόν σαν πριγκιπόπουλο, όταν εκείνος πέθανε το εγκατέλειψε και μια μέρα, διαβάζοντας σ' ένα παλιό βιβλίο για μια "Πολιτεία του Ηλιου", άστραψε φως ο νους του κι είδε ότι δεν είναι ανέφικτη, ουτοπική η δημιουργία μιας τέτοιας πολιτείας. Και τη δημιούργησε, κόντρα στο διάταγμα του Ατταλου Γ, που πεθαίνοντας παρέδωσε τη χώρα του στη Ρώμη. Ολοι ξέρουμε τον Σπάρτακο, τον ηγέτη της εξέγερσης των δούλων. Πόσοι ξέρουμε για τον Αριστόνικο και την "Πολιτεία του Ηλιου", την πολιτεία του λαού, που δημιούργησε, αφυπνίζοντας, ενθαρρύνοντας, συνειδητοποιώντας ταξικά και καθοδηγώντας με το προσωπικό παράδειγμά του τους δυστυχισμένους, μακραίωνα και ανείπωτα, καταπιεσμένους δούλους; Πόσοι ξέρουμε για το κράτος δούλων που δημιούργησε ο Αριστόνικος στη Μικρά Ασία και το οποίο άντεξε τρία χρόνια στα μανιακά, απάνθρωπα χτυπήματα της ολιγαρχίας του πλούτου, των βασιλιάδων διαφόρων πόλεων - κρατών, των αρχόντων και της ιμπεριαλιστικής Ρώμης, πρωτοδιδάσκοντας, με τη βοήθεια του στωικού φιλοσόφου Γάιου Βλόσιου, στους καταπιεσμένους τον αγώνα για ελευθερία και ανεξαρτησία του τόπου τους, την ισοτιμία και ισονομία, την κοινοκτημοσύνη στη γη, την ίση κατανομή των αγαθών, που παράγει η ανθρώπινη εργασία;

Καιρός να μάθουμε αυτή την άγνωστη, προφανώς σκόπιμα αποσιωπημένη αιώνες τώρα, από τους ελέγχοντες την ιστοριογραφία, επαληθευμένη όμως από αδιάψευστες πηγές, πραγματική ιστορία. Φρόντισε γι' αυτό ο φιλόλογος και συγγραφέας Χάρης Σακελλαρίου με το ιστορικό μυθιστόρημά του "Ψηλά το κεφάλι δούλε!" ("Σύγχρονη Εποχή"). Φρόντισε, όχι μόνο με το να γράψει αλλά και με τον τρόπο που το έγραψε. Ενας τρόπος γοητευτικός για κάθε ηλικίας αναγνώστη, ιδιαίτερα γοητευτικός για τα παιδιά και τους νέους με τις "παραμυθικές" του αποχρώσεις παρότι δεν αφίσταται διόλου της ιστορικής αλήθειας, με την παραστατικότητα της αφήγησης, τη ζωντάνια των διαλόγων, το θερμό συναίσθημα και το θαυμασμό που προκάλεσε στον συγγραφέα το επαναστατικό όραμα και τόλμημα, η ηγετική ηθική και ακεραιότητα του Αριστόνικου, κι ακόμα με τη λαγαρή, χυμώδη, καθάρια γλώσσα του.

Αρ. ΕΛΛΗΝΟΥΔΗ

Κατά κάποιον τρόπο είναι "η πέτρα του σκανδάλου" ή, μάλλον ακριβέστερα, κατάφερε να γίνει. Ο λόγος για τον Αυστραλό διπλωμάτη και αξιωματούχο των Ηνωμένων Εθνών, Ρίτσαρντ Μπάτλερ, ο οποίος τα τελευταία δύο χρόνια ηγείται της Ειδικής Επιτροπής Ελέγχου του Ιρακινού Αφοπλισμού - UNSCOM.

Ο εν λόγω διπλωμάτης, κάθε άλλο παρά διπλωματικός παρουσιάστηκε στο ρόλο που ανέλαβε να φέρει σε πέρας. Σε καμία από τις εκθέσεις που κατέθεσε στο Συμβούλιο Ασφαλείας, σχετικά με τους ελέγχους του ιρακινού οπλοστασίου, ο Ρίτσαρντ Μπάτλερ δεν εμφανίστηκε ευχαριστημένος και ικανοποιημένος από την πορεία των ελέγχων. Οι αναφορές του έδωσαν, πολλές φορές, την κατάλληλη επιχειρηματολογία και αφορμή στις ΗΠΑ και τη Βρετανία να εξαπολύσουν απειλές. Τελικά, ο στόχος επιτεύχθηκε: η τελευταία αναφορά του Μπάτλερ έδωσε το έναυσμα για την εξαπόλυση της επιχείρησης "Αλεπού της ερήμου" μέσα σε λίγες μόνο ώρες και αποτέλεσε την, έστω και πρωτόλεια, επιχειρηματολογία που καταδέχτηκαν να ψελλίσουν Ουάσιγκτον και Λονδίνο.

Ο Μπάτλερ, πάντως, θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα ευχαριστημένος από την αποτελεσματικότητά του. Εδωσε, με την επιμονή του, τα κατάλληλα επιχειρήματα τόσο στους επιτιθέμενους, όσο και στους "επικρίνοντες", οι οποίοι άπαντες αναγνώρισαν την "ανυπαρξία συνεργασίας εκ μέρους της Βαγδάτης και τον κίνδυνο που εγκυμονεί το οπλοστάσιό της για την περιοχή". Μάλιστα, σε μια έξαρση "εργατικότητας" ο Μπάτλερ πρόλαβε την Ουάσιγκτον και έδωσε ο ίδιος εντολή αποχώρησης στους επιθεωρητές του πριν, καν, αποφασίσει σχετικά το αρμόδιο, κατά τα άλλα, Συμβούλιο Ασφαλείας. Επιπλέον, ενώ βρισκόταν σε εξέλιξη η επίθεση, "ένιψε τας χείρας του" δηλώνοντας ότι ο ίδιος είναι έτοιμος να συνεχίσει τις επιθεωρήσεις, αν υπάρξει συνεργασία, και ότι δεν ασχολείται με το "στρατιωτικό μέρος της επιχείρησης", ο... μπάτλερ.

Ε. Μ.

Πληθαίνουν και συντονίζονται οι κραυγές υπέρ της απαγόρευσης ή, τέλος πάντων, του περιορισμού των διαδηλώσεων στην Αθήνα, στο όνομα της απαλλαγής των πολιτών από το κυκλοφοριακό κομφούζιο, το οποίο ορισμένοι το ανακάλυψαν και αποφάσισαν να το... καταπολεμήσουν από τότε που από τα άδυτα του Μαξίμου δόθηκε η κατεύθυνση της προετοιμασίας του εδάφους για τη λήψη νέων κατασταλτικών και περιοριστικών μέτρων. Οπως ακούσαμε μάλιστα προχθές από "ματσουκοφόρο", άμεσα συνδεδεμένο με του Μαξίμου, με το θέμα πρόκειται να ασχοληθεί λίαν συντόμως και ο πρωθυπουργός. Φαίνεται ότι τόσο πολύ πιστεύουν και οι ίδιοι τα όσα λένε για "σύντομη εκτόνωση" των μαθητικών και άλλων κινητοποιήσεων, ώστε να επισπεύδουν τη λήψη απαγορευτικών μέτρων που εδώ και καιρό μελετάνε...

Λέγεται "ΦΑΝΚΟ" και είναι επιχείρηση ιματισμού. Φιγουράρει στον κατάλογο των 100 πιο κερδοφόρων βιομηχανιών για το έτος 1997. Τα επίσημα κέρδη της την ίδια χρονιά ανήλθαν σε 1,045.706 δισ. δραχμές. Το κέρδος της ανά εργαζόμενο, για το ίδιο διάστημα, υπολογίζεται σε 2.249.000 δραχμές, δηλαδή περίπου όσες είναι οι ετήσιες ονομαστικές αποδοχές του κάθε εργαζόμενου!

Δεν της φτάνουν, όμως. Θέλει κι άλλα. Τα θέλει όλα. Ακόμα και αυτό το δικαίωμα των εργαζομένων να δουλεύουν οκτώ ώρες τη μέρα και να αμείβονται, περίπου για τις μισές... Ετσι, ανεμίζοντας το αντεργατικό τερατούργημα που ψήφισε το καλοκαίρι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ για τις εργασιακές σχέσεις, μεθοδεύει τη "συνολική διευθέτηση του χρόνου εργασίας". Δηλαδή, να βάζει τους εργάτες να δουλεύουν δεκάωρα (!), χωρίς υπερωριακή αποζημίωση, στις περιόδους αιχμής και μετά - όταν έτσι κι αλλιώς δε θα τους χρειάζεται - να "ισοφαρίζει" τον επιπλέον χρόνο εργασίας με κάποια ρεπό παραπάνω ή με παράταση της καλοκαιρινής άδειας! Ερχεται έτσι να αποκαλύψει για ποιους ψήφισε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το βαθιά αντεργατικό νόμο, αλλά και την υποκρισία όσων έλεγαν τότε ότι η κατάργηση του οχτάωρου υπάρχει μόνο στα μυαλά του ΚΚΕ!

Δεν μπόρεσε να "κρατηθεί" άλλο ο Χριστόδουλος κι έδειξε το πραγματικό πρόσωπό του, παρεμβαίνοντας με δηλώσεις του στο θέμα των μαθητικών κινητοποιήσεων που στρέφονται εναντίον της αντιεκπαιδευτικής μεταρρύθμισης της κυβέρνησης. Τάχθηκε, λοιπόν, αναφανδόν υπέρ του υπουργού Παιδείας και Θρησκευμάτων, αλλά και όλων εκείνων που υπονομεύουν τον αγώνα των μαθητών - όπως είναι και η ηγεσία της ΝΔ - αποδεικνύοντας ότι, όπως πάντα, έτσι και τώρα η εκκλησιαστική ηγεσία στη χώρα μας νιώθει την ανάγκη και την υποχρέωση να βρίσκεται στο πλευρό της εξουσίας των ισχυρών κι αδίκων.

Κι αν μεν οι δηλώσεις του αρχιεπισκόπου έμεναν μόνο στην αποδοχή της αντιεκπαιδευτικής μεταρρύθμισης, θα μπορούσε να πει κανείς ότι αποτελούν οφειλόμενη ανταπόδοση, προς την κυβέρνηση και την ηγεσία της ΝΔ, για τη βοήθεια που του έδωσαν στην προσπάθειά του ν' αναρριχηθεί στον αρχιεπισκοπικό θρόνο και στην "ασυδοσία" που του παρέχουν έκτοτε ν' "αλωνίζει" την Ελλάδα, προβάλλοντας τα "ελληνοχριστιανικά ιδεώδη", επιχειρώντας να κλείσει στη "στρούγκα" του "θρησκευτικού μαντριού" τους Ελληνες, αλλά και για να "κουκουλώνει" σκάνδαλα της εκκλησιαστικής ιεραρχίας. Και, βεβαίως, ο Χριστόδουλος γνωρίζει ότι είναι μεγαλύτερο "αμάρτημα" - αν και δεν περιλαμβάνεται στα "58" που δημοσιεύτηκαν στον Τύπο ως "εντολές εκσυγχρονιστικής εκκλησιαστικής κατήχησης" πιστών τε και απίστων- είναι η αχαριστία προς την εγκόσμια πολιτική εξουσία, παρά προς τον Υψιστο.

Στράφηκε, όμως, ο αρχιεπίσκοπος - και, μάλιστα, με βαρείς χαρακτηρισμούς, που δε συνάδουν σε εκκλησιαστικό ηγέτη, αλλά περισσότερο με πολιτικάντη του πεζοδρομίου - εναντίον των μαθητών, των γονιών τους, των εκπαιδευτικών και όλων όσοι αντιδρούν στην επιχείρηση κατεδάφισης της δημόσιας δωρεάν παιδείας, αναδεικνύοντας το "εκκλησιαστικό αντινεολαιίστικο κι αντιλαϊκό μένος του" κι αποδεικνύοντας ότι πάντα και τώρα η εκκλησιαστική ηγεσία τάσσεται στον αντίποδα των λαϊκών κινημάτων, στρεφόμενη, τελικά, εναντίον των ανίσχυρων κι αδικημένων.

Δίκην, λοιπόν, "φτηνού πολιτικάντη" και "εκκλησιαστικού παιδονόμου", ο Χριστόδουλος χαρακτήρισε αήθη τα αιτήματα του μαθητικού ξεσηκωμού για ουσιαστική γνώση και μόρφωση κι εμμέσως πλην σαφώς, κατηγόρησε τους μαθητές ότι παρασύρονται από δημαγωγούς, είναι ασεβείς προς την έννομη τάξη, φθορείς ξένης περιουσίας, ασύδοτοι και υβριστές!

Εχει σημασία να σημειώσουμε πως οι λέξεις που χρησιμοποιεί ο αρχιεπίσκοπος εναντίον των νέων ανθρώπων δεν είναι τυχαίες. Οι αναφορές στην υποχρέωση υποταγής στην έννομη τάξη και προστασίας της ξένης περιουσίας, αποτελούν το "κοινό ευαγγέλιο" της χριστιανικής και της καπιταλιστικής αντίληψης και κοσμοθεωρίας.

Βλέπουμε, λοιπόν, ότι ο Χριστόδουλος δεν έχει μεν πρόβλημα να πάνε στην εκκλησία οι νέοι που φορούν σκουλαρίκια, έχει, όμως, πρόβλημα με τους νέους που αγωνίζονται να μορφωθούν. Και τούτο εξηγείται, καθότι οι μορφωμένοι νέοι δε θα δεχτούν ποτέ να μετατραπούν σε "εκκλησιαστικό κοπάδι" με "τσοπάνη" ιεράρχες τύπου Χριστόδουλου...

Η ΟΝΕ και το καθεστώς, που αυτή διαμορφώνει για τα επόμενα χρόνια, επιβάλλουν τη λεγόμενη εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Αυτό, ουσιαστικά, παραδέχτηκε τις προάλλες ο υπουργός Παιδείας, μιλώντας σε ημερίδα του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου. Κι έφερε και παραδείγματα: Στη νέα εποχή, είπε, ο σημερινός νέος θα πρέπει να αλλάζει 5 κι 6 επαγγέλματα, για να μπορέσει να επιβιώσει.

Ποιοι φτιάχνουν, όμως, τη νέα εποχή; Με ποια κριτήρια και στόχους; Προς όφελος ποιων, των πολλών ή των λίγων;

Με τα ερωτήματα αυτά δεν ασχολήθηκε, ούτε ασχολείται, ο κ. υπουργός. Ολ' αυτά τα θεωρεί δεδομένα. Πώς να το κάνουμε; Ο "μονόδρομος" του Μάαστριχτ, του Αμστερνταμ και της ΟΝΕ έχει και ορισμένα αυτονόητα - για τον υπουργό και τους ομοϊδεάτες του - θεμέλια. Είτε τα πεις "ελεύθερη αγορά και οι νόμοι της", είτε "οι νόμοι και το δίκαιο των πολυεθνικών και του μεγάλου κεφαλαίου" είναι ένα και το ίδιο πράγμα.

Ουσιαστικά, ο Γερ. Αρσένης παραδέχτηκε, ότι το μεγάλο κεφάλαιο και οι καρεκλοκένταυροι των Βρυξελλών - μαζί με τους εγχώριους οπαδούς της ευρωπαϊκής ενοποίησης - επιβάλλουν και οικοδομούν, παρά και ενάντια στη θέληση και το συμφέρον των λαών, έναν αυριανό κόσμο, κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των λίγων. Και όχι μόνον αυτό, αλλά παραδέχτηκε ακόμη, ότι ο ίδιος, ως καλός "υπάλληλος" του συστήματος και υπουργός Παιδείας, φροντίζει για την αντίστοιχη προσαρμογή της δημόσιας εκπαίδευσης.

Μπράβο, κ. Αρσένη... Και σ' ανώτερα...

"Ελευθερία"

Ελευθερία

των λαών

πώς σε πιστεύω,

για χάρη σου

πυραύλους

εκτοξεύω,

για σένανε

γκρεμίζω

και σκοτώνω

και με νεκρούς

μνημείο

σου υψώνω!

Ελευθερία

των λαών

πώς σε θαυμάζω,

για χάρη σου

παθιάζομαι

και σφάζω,

ιδανικό

πολύτιμο,

μεγάλο,

τη "Νέα Τάξη"

στ' όνομά σου

επιβάλλω!

Ο οίστρος