"Η ελληνική, η παγκόσμια ιστορία, έχει δείξει ότι τα μεγάλα λαϊκά κινήματα, τα απελευθερωτικά κινήματα, οι σοσιαλιστικές επαναστάσεις, οι λαϊκές κατακτήσεις δεν οφείλονται αποκλειστικά στους κομμουνιστές και στις κομμουνίστριες. Εχουν σημαντικό μερίδιο συνεισφοράς λαϊκές δυνάμεις, κοινωνικοί και πολιτικοί παράγοντες, ακόμα και πολιτικές δυνάμεις που σε συγκεκριμένες στιγμές και φάσεις συνέβαλαν στη λαϊκή αφύπνιση, οργάνωση και πάλη. Σε όλες σχεδόν όμως τις περιπτώσεις τα κομμουνιστικά κόμματα αποτέλεσαν - ιδιαίτερα σε κρίσιμες στιγμές και στροφές - τη μήτρα των πρωτοβουλιών, τον τροφοδότη και αιμοδότη, στην κυριολεξία και μεταφορικά, των μεγάλων κινημάτων.

Η αλήθεια αυτή επιβεβαιώνεται και από την αρνητική εμπειρία των τελευταίων χρόνων, παγκόσμια και στη χώρα μας. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι το συνδικαλιστικό, το ταξικό κίνημα στη χώρα μας άρχισε να χάνει τη δυναμική του, όταν το ΚΚΕ μπήκε στον κύκλο της πρόσφατης κρίσης του. Δεν είναι τυχαίο ότι η ανασυγκρότηση του ΚΚΕ μέσα από ένα σκληρό αγώνα κατά των οπορτουνιστικών απόψεων και πρακτικών, η βελτίωση της επιρροής του τα τελευταία χρόνια αποτέλεσε καλό στήριγμα στους ευρύτερους αγώνες που αναπτύχθηκαν και σήμερα παίρνουν νέα ορμή. Αρα η ενδυνάμωση του ΚΚΕ δεν αποτελεί ένα στενό κομματικό στόχο, αλλά μια αναγκαιότητα γενικότερης σημασίας.

Πολλές φορές συζητώντας προσπαθούμε να καθορίσουμε το περιεχόμενο των σύγχρονων υποχρεώσεων του κομμουνιστή και της κομμουνίστριας. Καταλαβαίνουμε λίγο πολύ όλοι ότι οι απαιτήσεις του αγώνα σήμερα δεν είναι εντελώς οι ίδιες με αυτές του χτες ή του προχτές. Ο κομμουνιστής σίγουρα πρέπει να είναι πιο πολύπλευρος, να έχει μεγαλύτερο ορίζοντα πείρας, να γνωρίζει τη θεωρία και ιδεολογία μας, να γνωρίζει τι λέει ο αντίπαλος, η αστική επιστήμη και προπαγάνδα, να είναι πιο διορατικός και ευαίσθητος στο καινούριο, να είναι πιο εφευρετικός και ευρηματικός. Οι διανοητικές και πνευματικές ικανότητες, η πολιτική και θεωρητική γνώση παίζουν ακόμα περισσότερο ρόλο σήμερα στη σταθερότητα απέναντι στην αστική πολιτική θεωρία και ιδεολογία. Το πρόβλημα βεβαίως έχει ευρύτερη σημασία, άλλωστε γι' αυτόν το λόγο σήμερα μαθητές και μαθήτριες είναι στο δρόμο, ζητούν μόρφωση σύγχρονη και δημοκρατική, που θα τους δίνει εφόδια στη δουλιά, αλλά και στην κοινωνική ζωή.

Αν το θελήσουμε και το επιδιώξουμε μπορούμε σήμερα να αποκτήσουμε τα σύγχρονα εφόδια. Αυτά όμως τα εφόδια, τα μέσα δε φτάνουν ή μάλλον φτάνουν και περισσεύουν, αν και εφόσον βασίζονται σε μια διαχρονικής αξίας κομμουνιστική αρετή: Την καθημερινή ετοιμότητα για προσφορά χωρίς όρια, την ετοιμότητα να κάνουμε κάθε είδους θυσία, να δώσουμε την ίδια τη ζωή μας για τα συμφέροντα του λαού και του τόπου, για τα ιδανικά του πατριωτισμού και διεθνισμού, που για μας είναι αδιαίρετα μεταξύ τους, για τη σοσιαλιστική αναγέννηση της χώρας μας.

Πάνω σ' αυτήν τη βάση, ειδικά σήμερα, μπορεί να καλλιεργηθούν και οι άλλες χρήσιμες ιδιότητες και προϋποθέσεις. Πάνω σε μια τέτοια βάση μπορεί να αναπτυχθεί η συνειδητή αδιαλλαξία απέναντι στην αστική και μικροαστική ιδεολογία, η ταξικότητα και συλλογικότητα, η δημοκρατική συμπεριφορά, ο ανθρωπισμός και η αλληλεγγύη, η κατάκτηση της τέχνης πειθούς και συσπείρωσης. Η αφοσίωση μέχρι αυτοθυσίας είναι μια αρετή που δεν παλιώνει ποτέ.

Να, γιατί η τελική εκδήλωση του επίσημου εορτασμού αφιερώνεται στην παλιά φρουρά των κομμουνιστών και κομμουνιστριών, που παραμένουν ως σήμερα ενεργοί, δουλεύουν δραστήρια για τα συμφέροντα του λαού, ανεξάρτητα από κομματική ή στελεχική ιδιότητα. Αφιερώνεται με ιδιαίτερη συγκίνηση σε όλους τους συντρόφους και συντρόφισσες που δε βρίσκονται σήμερα μαζί μας, έφυγαν από τη ζωή, όχι όμως και από τη μνήμη και την ιστορία του Κόμματος".

"Νιώθουμε σήμερα την ανάγκη να εκφράσουμε το σεβασμό μας στη γενιά εκείνη που πάλεψε τη δικτατορία του Μεταξά, τον γερμανικό και ιταλικό φασισμό από τις γραμμές του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ, της Αλληλεγγύης, που όρθωσε το ανάστημά της στη βρετανική επέμβαση, έζησε το μεγαλείο του ΔΣΕ. Πάλεψε με τις δυσκολίες της φυλακής και της εξορίας, έζησε το κολαστήριο της Μακρονήσου, έζησε στην προσφυγιά και στην παρανομία. Νιώθουμε σεβασμό και εκτίμηση για τη γενιά που συνέβαλε στην ανάταση των αγώνων της 10ετίας του '50 και του '60. Πολέμησε την 7χρονη δικτατορία, βοήθησε να ανοίξει τα φτερά του το ΚΚΕ στη μεταπολίτευση, ύστερα από 27 χρόνια παρανομίας. Νιώθουμε σήμερα ευγνωμοσύνη για τη γηραιότερη, αλλά πάντα αειθαλή φρουρά του Κόμματος, που έδωσε τη δύναμη σε εμάς τους νεότερους να δώσουμε τη μάχη της κρίσης του 1989-91, προκειμένου να κρατήσουμε ζωντανό και αναλλοίωτα επαναστατικό το Κόμμα μας.

Οφείλουμε οι σχετικά νεότεροι να αναρωτηθούμε, κατά πόσο αυτή η τιμή και ο σεβασμός εκδηλώνεται καθημερινά και έμπρακτα απέναντι σ' αυτήν τη γενιά, που αποτελεί τον συνδετικό κρίκο με το παρελθόν του Κόμματος, σ' αυτήν την αγέραστη γενιά που παίρνει ενεργό μέρος στα σημερινά πολιτικά καθήκοντα. Μήπως πολλές φορές θεωρούμε ότι σήμερα έχουν αλλάξει τόσο πολύ τα πράγματα που δε μας ταιριάζει η πείρα του παρελθόντος; Μήπως καμιά φορά η λαθολογία του αντίπαλου επηρεάζει και τη δική μας κρίση όσον αφορά αυτήν τη γενιά που σήκωσε ένα τεράστιο βάρος, που ίσως σήμερα εμείς οι νεότεροι δεν είμαστε σε θέση να εκτιμήσουμε; Μήπως εμείς οι νεότεροι νομίζουμε ότι είμαστε περισσότερο προφυλαγμένοι από τον κίνδυνο λαθών ή ελλείψεων σε σύγκριση με τις παλαιότερες γενεές που πέρασαν από το Κόμμα;

Δε θα διακινδυνεύσω μια εύκολη απάντηση, ωστόσο επιτρέψτε μου να πω ότι πρέπει, ειδικά στη σημερινή φάση ζωής του Κόμματός μας, να σκύψουμε πιο πολύ στην πείρα των γηραιότερων συντρόφων, να την προσέξουμε περισσότερο και για το σήμερα. Και εμείς που έχουμε κάποια ηλικία σήμερα, αλλά και οι ακόμα νεότεροι, οπωσδήποτε οι κνίτες και οι κνίτισσες, τα νέα παιδιά που δίνουν σήμερα μαζικά βιογραφικά, αλλά είναι αδύνατο να γνωρίζουν την 80χρονη ιστορία μας. Είναι διαφορετικό πράγμα να μελετά κανείς κριτικά τη μακρόχρονη ιστορία του κινήματος και του Κόμματος και άλλο πράγμα να υποτιμά ή να μην παίρνει σοβαρά υπόψη του τη συσσωρευμένη πείρα που δεν υπάρχει μόνο σε ντοκουμέντα, αλλά και στο μυαλό, τη σκέψη των συντρόφων που την έζησαν από πρώτο χέρι.

Ας κρατήσουμε καλά στο μυαλό μας ότι εργατικό, λαϊκό, κομμουνιστικό κίνημα σημαίνει διαδοχικότητα πείρας, άρα και σεβασμός στη διαδοχικότητα των γενεών.

Μακάρι να μπορούσαμε σήμερα να μνημονεύσουμε ένα προς ένα τα μέλη και τα στελέχη του Κόμματος που δίνουν το "παρών" στη δράση μας, αυτούς που δεν είναι κοντά μας, έφυγαν χτυπημένοι από αρρώστιες ή κάτω από το βάρος της ηλικίας. Μας λείπει η παρουσία τους στο κτίριο της ΚΕ, λείπουν από τη δράση των Κομματικών Οργανώσεων σε όλη την Ελλάδα. Το κενό που άφησαν δεν αναπληρώνεται εύκολα, όσο και αν εμείς προσπαθούμε.

Δε θέλουμε να περιοριστούμε σε κάποια λόγια τιμής που τα αισθανόμαστε πραγματικά. Επιθυμούμε να προχωρήσουμε σε μια μικρή κίνηση. Να καταθέσουμε κάτι το συμβολικό, για τα 80χρονα του Κόμματός μας, για την προσφορά σας, μια απλή πλακέτα, που μάλλον έχει μεγαλύτερη σημασία για μας τους νεότερους που πρέπει να σας οφείλουμε έμπρακτο σεβασμό και εκτίμηση. Είναι μια πλακέτα φτιαγμένη με αγάπη, που απονέμεται συμβολικά χωρίς διάκριση σε όλους τους κομμουνιστές και κομμουνίστριες που για πολλά χρόνια δρουν, προσφέρουν σήμερα, είναι πανέτοιμοι για νέες θυσίες.

Επιτρέψτε μου εκ μέρους της ΚΕ να καλέσω στο βήμα, να παραλάβει την πλακέτα ένας σύντροφος που το όνομά του είναι απόλυτα συνυφασμένο με τους μεγάλους σταθμούς της ιστορίας του Κόμματος, από την περίοδο του Μεταξά, τον ένοπλο αγώνα της Εθνικής Αντίστασης και του ΔΣΕ, με τα ανοδικά χρόνια του Κόμματος και των αγώνων στη μεταπολίτευση, με τις σκληρές μάχες των τελευταίων χρόνων για τη διατήρηση του Κόμματος και τη ζωντανή του παρέμβαση στην ελληνική κοινωνία. Καλούμε στο βήμα τον σύντροφο Χαρίλαο Φλωράκη.

Χωρίς όλους εσάς το Κόμμα μας δε θα μπορούσε σήμερα να παίξει αυτόν το ρόλο που παίζει στο λαϊκό κίνημα της χώρας μας, στις διεθνείς προσπάθειες για την ανασυγκρότηση της δράσης του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος. Χωρίς όλους εσάς, χωρίς όλους εκείνους που έφυγαν από κοντά μας, δε θα μπορούσαμε σήμερα να μιλάμε για το μέλλον του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού".

Ας σκεφθούμε όλοι και όλες, ποιο ήταν το βαθύτερο μήνυμα αυτής της επίθεσης, πέρα από το γεγονός ότι έχει σχέση με τα πετρέλαια, τη διανομή της λείας. Το κύριο μήνυμα είναι ότι δεν έχει δικαίωμα κανένας λαός να είναι ανυπάκουος στην ιμπεριαλιστική τάξη πραγμάτων

σποτ 2

Χωρίς όλους εσάς, το Κόμμα μας δε θα μπορούσε, σήμερα, να παίξει αυτόν το ρόλο που παίζει στο λαϊκό κίνημα της χώρας μας, στις διεθνείς προσπάθειες για την ανασυγκρότηση της δράσης του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος. Χωρίς όλους εσάς, χωρίς όλους εκείνους που "έφυγαν" από κοντά μας δε θα μπορούσαμε σήμερα να μιλάμε για το μέλλον του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού