ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τετάρτη 23 Δεκέμβρη 1998
Σελ. /28
ΡΕΠΟΡΤΑΖ
ΣΤΟ ΠΛΑΪ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ!

Για πολύ συγκεκριμένους, ιστορικούς και κοινωνικούς λόγους, το κίνημα της Παιδείας στη χώρα μας έχει καταγραφεί και κατοχυρωθεί ως ένα κατ' εξοχήν πολιτικό κίνημα. Από την εποχή του 15% για την παιδεία μέχρι το Πολυτεχνείο και από τους αγώνες του 1990 μέχρι σήμερα, η νεολαία αποδεικνύει το ειδικό της βάρος ως συστατική πλευρά του συνολικότερου λαϊκού κινήματος. Εκείνο που στην παρούσα φάση πρέπει να εκτιμηθεί, σχετικά με τη γενικότερη πολιτική κατάσταση στη χώρα, είναι το εξής: Για πρώτη φορά, το κίνημα στο χώρο της Παιδείας εκδηλώνεται ως αυτό που είναι, δηλαδή ως ένα πολιτικό κίνημα, επί θητείας μιας μη ...δεξιάς (με τη συμβατική έννοια του όρου) κυβερνήσεως. Για πρώτη φορά μετά τη μεταπολίτευση και, πολύ περισσότερο, πριν από αυτή, τη στιγμή που ο εκπαιδευτικός αναβρασμός αποκτά χαρακτήρα αμφισβήτησης της συνολικά ακολουθούμενης πολιτικής, στη θέση του κυβερνητικού διαχειριστή, δε βρίσκεται η ΝΔ (ή η λεγόμενη συντηρητική παράταξη), αλλά το ΠΑΣΟΚ. Αραγε, δεν είναι και αυτό ένα δείγμα του αντιδραστικού χαρακτήρα της παρούσης κυβέρνησης; Δεν είναι ένα επιπλέον στοιχείο για την ουσία του ρόλου που έχει αναλάβει να παίξει η σύγχρονη σοσιαλδημοκρατία, και στην Ελλάδα; Θα πρέπει να το πούμε καθαρά, λοιπόν: Το ΠΑΣΟΚ κατάφερε να συνδέσει το όνομά του και με μια γενικευμένη εκπαιδευτική αναταραχή. Μια αναταραχή, που αντιστέκεται στο γενικότερο αντιδραστικό προσανατολισμό της προωθούμενης πολιτικής. Και αυτό είναι κάτι, που, σε ό,τι αφορά στο κίνημα της Παιδείας, μέχρι τώρα αποτελούσε "προνόμιο" της ΝΔ. Θα το επαναλάβουμε: Τέτοιο "προνόμιο" στην Ελλάδα, μόνο αν είσαι αντιδραστικός το κατακτάς. Η κυβέρνηση του κ. Σημίτη, το κατέκτησε.

***

Η παραπάνω παρατήρηση έρχεται να επιβεβαιώσει από διαφορετικό δρόμο, εκείνο που είναι πλέον πανθομολογούμενο: Η κυβέρνηση επιδιώκει να αντιστοιχίσει την Παιδεία σε ένα διαμορφούμενο παραγωγικό μοντέλο, που βασική του αρχή είναι εκείνη του "απασχολήσιμου". Πρόκειται για την αγοραία νεοφιλελεύθερη αντίληψη της "Λευκής Βίβλου", που δεν μπορεί παρά να αντανακλάται σε όλους τους τομείς της "κοινωνίας της αγοράς", βεβαίως, και στο χώρο της μόρφωσης, της γνώσης, της εκπαίδευσης. Η κυβέρνηση θέλει τους νέους ανθρώπους "επιμορφωμένους" να υπηρετούν έναν και μόνο ένα "θεό": Το μεγάλο κεφάλαιο και τις επιδιώξεις του.

Αλλωστε, ας αναρωτηθεί κανείς ποιος είναι αυτός που στηρίζει την κυβέρνηση και τον υπουργό Παιδείας στην αντιπαράθεσή τους με τους μαθητές και την ελληνική κοινωνία, ευρύτερα. Η χτεσινή και προχτεσινή μέρα ήταν ενδεικτικές:

1ο: Ο κύριος Αρσένης συναντήθηκε με την Ομοσπονδία των ιδιωτικών εκπαιδευτικών και φροντιστηριούχων. Οι τελευταίοι, "όχι μόνο εξέφρασαν την πεποίθηση ότι η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση είναι αναγκαία για την ποιοτική αναβάθμιση της Παιδείας, αλλά δεσμεύτηκαν να υποβάλουν και υπόμνημα με προτάσεις για την περαιτέρω προώθησή της" ("Νέα" 22/12/98). Κατά τα άλλα, η μεταρρύθμιση της κυβέρνηση "θίγει" τα ιδιωτικά συμφέροντα στο χώρο της Παιδείας! Κατά τα άλλα, οι φροντιστηριούχοι είναι εκείνοι που "υποκινούν" (!) τις κινητοποιήσεις, σύμφωνα με την κυβέρνηση, ώστε να την πλήξουν, επειδή, τάχα, το υπουργείο Παιδείας στρέφεται εναντίον των ιδιωτικών συμφερόντων και της παραπαιδείας...

2ο: Η εφημερίδα "Καθημερινή" (εκ των "υποκινητών" (!) κι αυτή των κινητοποιήσεων, σύμφωνα με τον υπουργό), διαλαλούσε χτες από την πρώτη σελίδα της ότι τα σχολεία της χώρας, που τελούν υπό κατάληψη "υφίστανται καθημερινά φθορές και βανδαλισμούς",.. και, αναμασώντας την "καραμέλα" των τελευταίων ημερών, πληροφορούσε ότι, ενώ τα σχολεία τελούν υπό κατάληψη, οι μαθητές συνεχίζουν να πηγαίνουν κανονικά στα φροντιστήρια. Το γεγονός ότι οι μαθητικοί αγώνες - που με έμφαση η εφημερίδα ζητά να λήξουν, καλώντας μάλιστα τον πρωθυπουργό να παρέμβει - σκοπεύουν να ανατραπεί η ασκούμενη πολιτική, ώστε να ακυρωθεί η παρούσα σχέση μεταξύ της αναξιόπιστης δημόσιας παιδείας και του σχολείου, από τη μια, με το εμπόριο της γνώσης και την αναβαθμισμένη παραπαιδεία, από την άλλη, ουδόλως απασχόλησε την εφημερίδα του εφοπλιστή ιδιοκτήτη.

3ο. Ο κ. Αρσένης, χτες, απέδειξε ότι η ακολουθούμενη πολιτική και ειδικά ο νόμος 25/25 ή θα ανατραπεί ολόκληρος, ή, σε αντίθετη περίπτωση, θα ανατρέψει, διά της εφαρμογής του, κάθε έννοια μόρφωσης και προοπτικής των νέων ανθρώπων. Ο υπουργός, σε μια κίνηση μεθοδευμένης εξαπάτησης, προχώρησε σε διάγγελμα αναστολής (!), για ένα χρόνο (!) και μόνο για μια τάξη του Λυκείου (!), δυο και μόνο ρυθμίσεων (!), από την πληθώρα των αντιδραστικών του διατάξεων! Επανέλαβε, δηλαδή, ότι δεν κάνει βήμα πίσω, ενώ δε δίστασε να παρουσιάσει την αδιαλλαξία του ως "κίνηση καλής θέλησης"...

***

Οι εξελίξεις στο χώρο της Παιδείας παίρνουν τέτοιο χαρακτήρα, που δεν μπορεί να αφήνουν κανέναν αδιάφορο. Η ελληνική κοινωνία δεν έχει την πολυτέλεια να "παίζει" με τα παιδιά της και με το μέλλον τους. Την ώρα που η κυβέρνηση ξεκινά έναν ακόμα γύρο διαβολής, διαστρέβλωσης, συκοφάντησης, παραπλάνησης, διάσπασης του μετώπου που αγωνίζεται για την παιδεία, μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικοί έχουν μόνο μια επιλογή: Να νικήσουν. Και θα το καταφέρουν με τη συμπαράσταση όλων μας. Ολοι μας πρέπει να σταθούμε αντιμέτωποι με τα σχέδια περί νέας - και ενορχηστρωμένης αυτή τη φορά - ενασχόλησης των εισαγγελέων με τους μαθητικούς αγώνες. Ολοι μας, όλες οι συνιστώσες του λαϊκού κινήματος, έχουν χρέος να ανατρέψουν την "πεμπτοφαλαγγίτικη" περικύκλωση των μαθητών, που μεθοδεύει η κυβέρνηση και ο κομματικός μηχανισμός του ΠΑΣΟΚ. Ολοι μας έχουμε συμφέρον και υποχρέωση να σταθούμε δίπλα στα παιδιά μας.

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Την ώρα που η κυβέρνηση ξεκινά έναν ακόμα γύρο διαβολής, διαστρέβλωσης, συκοφάντησης, παραπλάνησης, διάσπασης του μετώπου, που αγωνίζεται για την παιδεία, μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικοί έχουν μόνο μια επιλογή: Να νικήσουν. Και θα το καταφέρουν με τη συμπαράσταση όλων μας


ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΣΙΤΖΑΝΗ, ΜΕΛΟΥΣ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΤΟΥ ΟΤΕ
Δεν πάει άλλο με την πολιτική ιδιωτικοποίησης

- Ο ΟΤΕ τα τελευταία χρόνια μεταμορφώθηκε ριζικά. Για ποιον Οργανισμό παλεύει σήμερα η Επιτροπή Πρωτοβουλίας του ΟΤΕ;

- Οι εργαζόμενοι στον ΟΤΕ πάντα είχαν θέση και πρόταση ποιον ΟΤΕ θέλουν και για ποιον παλεύουν. Θέλουν έναν ΟΤΕ 100% δημόσιο, σύγχρονο και όχι "εκσυγχρονισμένο". Κερδοφόρο, ναι. Οχι, όμως, κερδοσκοπικό, με κοινωφελή χαρακτήρα. Δηλαδή, όπλο στα χέρια του λαού, μοχλό για την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας. Με προσφορά στο κοινωνικό σύνολο, και μέσω των κερδών του, αλλά και μέσω των τιμολογίων για τις πλατιές λαϊκές μάζες.

Αυτές οι θέσεις, ακόμα και σήμερα, που έχει προχωρήσει στο 35% η μετοχοποίηση - ιδιωτικοποίηση του Οργανισμού, αποτελούν τους στόχους των εργαζομένων, που συσπειρώνονται στην Επιτροπή Αγώνα. Οχι γιατί δε βλέπουν την πραγματικότητα. Αλλά γιατί διαπιστώνουν ότι η ιδιωτικοποίηση πάει μαζί με την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων των εργατικών δικαιωμάτων, του μισθολογίου, βαθμολογίου, τη μείωση των θέσεων εργασίας και την προσπάθεια ανατροπής της κοινωνικής ασφάλισης.

- Χτες ανακοινώθηκαν νέες αυξήσεις στα τιμολόγια...

- Η ιδιωτικοποίηση "πάει πακέτο" και με τη συνεχή αύξηση των τιμολογίων, ώστε τα βάρη του "εκσυγχρονισμού" της υποδομής να φορτωθούν στις πλάτες του λαού και των εργαζομένων. Ταυτόχρονα, εξασφαλίζει τεράστια κέρδη στους ιδιώτες επενδυτές, θεσμικούς και μη, και στο μεγάλο κεφάλαιο, μέσω των προμηθειών, των λεγόμενων επενδύσεων στο εξωτερικό και της χρήσης της υποδομής του ΟΤΕ, από τους ανταγωνιστές του.

Οσο βαθαίνει και προχωρά η ιδιωτικοποίηση, είτε με τη διάθεση μετοχών, είτε με τη χορήγηση έργου σε ιδιώτες - εργολάβους, είτε με την πλήρη απελευθέρωση της τηλεπικοινωνιακής αγοράς που επιβάλλει η ΕΕ, τόσο μεγαλύτερα κέρδη θα πηγαίνουν στις τσέπες του ιδιωτικού κεφαλαίου.

Γι' αυτό και λέμε "ως εδώ". Δεν πάει άλλο αυτή η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων. Πρέπει, κατ' αρχήν, να τη σταματήσουμε και να εντείνουμε τον αγώνα για την ανάπτυξη του τηλεπικοινωνικού έργου, από έναν ΟΤΕ 100% δημόσιο σαν στρατηγική στόχευση.

- Η διοίκηση υποστηρίζει ότι κάνει μειώσεις στα τιμολόγια, εξασφαλίζοντας παράλληλα την κερδοφορία του Οργανισμού.

- Τα τελευταία χρόνια, η αύξηση κερδών του ΟΤΕ, στηρίζεται, αφ' ενός μεν στη συμπίεση των μισθών των εργαζομένων και στην εντατικοποίηση της εργασίας και, αφ' ετέρου, στις υπέρογκες, αδικαιολόγητες αυξήσεις στα τιμολόγια αστικών τηλεφωνημάτων, που κύριοι χρήστες είναι οι πλατιές λαϊκές μάζες. Η κυβέρνηση θέλει να εμφανίσει μηδενική αύξηση ή και μείωση ακόμα, στο όνομα της "σωστής" πολιτικής μείωσης του πληθωρισμού. Ετσι, μιλά για μεσοσταθμικές μειώσεις. Ομως, η αστική μονάδα, από 13 δρχ. τα 3 λεπτά, θα πάει στις 6 δραχμές το λεπτό, δηλαδή ένα τηλεφώνημα 3 λεπτών θα κοστίζει 18 δραχμές, που σημαίνει αύξηση 50%.

Παράλληλα, μειώνονται πάλι τα τιμολόγια των διεθνών κατά 5%, για να εμφανίσουν αύξηση 0%. Είναι μια εξόφθαλμη απάτη. Το κάθε νοικοκυριό θα πληρώσει τουλάχιστον διπλάσιους λογαριασμούς. Αυτό το γνώρισαν ήδη από την ψηφιακοποίηση και τη χρέωση ανά τρίλεπτο.

Σε μια περίοδο σκληρής λιτότητας, οι εργαζόμενοι απαιτούν ΟΧΙ άλλες τέτοιες απάτες. Ο ΟΤΕ μπορεί να αυξήσει τα κέρδη του, αναπτύσσοντας ο ίδιος όλες τις νέες κερδοφόρες υπηρεσίες και όχι να τις παραδίδει στο μεγάλο κεφάλαιο.

Οι εργαζόμενοι, το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα έχει χρέος να σταματήσει αυτήν την πολιτική, όσο δύσκολο και αν φαίνεται αυτό. Σ' αυτήν την κατεύθυνση, η Επιτροπή Πρωτοβουλίας παλεύει να οργανώσει την αντίδραση όλων των εργαζόμενων του ΟΤΕ, σε συνεργασία και με τους εργαζόμενους των άλλων ΔΕΚΟ.

Γ. Ζαχ.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ