Στον Πειραιά κατέληξε για δεύτερη συνεχόμενη φορά ο τίτλος του πρωταθλητή. Με σαφώς λιγότερες αντιρρήσεις για το δίκαιο του πράγματος, ο Ολυμπιακός κατέκτησε την πρώτη θέση στο βαθμολογικό πίνακα και ζευγάρωσε τους τίτλους, που τόσο πολύ του είχαν λείψει. Με 88 βαθμούς (29 νίκες, 1 ισοπαλία, 4 ήττες και 88-27 γκολ) οι "ερυθρόλευκοι" σε γενικές γραμμές απέδωσαν καλό ποδόσφαιρο και εξασφάλισαν εκ νέου την παρουσία τους στο χρυσοφόρο Τσάμπιονς Λιγκ.

Στην ίδια διοργάνωση, έστω και χωρίς τίτλο, απέκτησε το δικαίωμα να λάβει μέρος και ο Παναθηναϊκός που τερμάτισε δεύτερος. Οι "πράσινοι" συγκέντρωσαν 85 βαθμούς (28 νίκες, 1 ισοπαλία, 5 ήττες) και μετρίασαν έτσι τις άσχημες εντυπώσεις. Μέτριες εμφανίσεις, λίγοι φίλαθλοι στους αγώνες ομάδα χωρίς προσωπικότητα.

Σε χειρότερη μοίρα η ΑΕΚ που η διοικητική της αστάθεια, εσωτερικά προβλήματα και σοβαροί τραυματισμοί βασικών παιχτών την άφησαν στην τρίτη θέση με 74 πόντους (22 νίκες, 8 ισοπαλίες, 4 ήττες).

Από κει και πέρα μάλλον "μια από τα ίδια". Ο ΠΑΟΚ απλά βγήκε στο ΟΥΕΦΑ και το σκηνικό αποτελούσαν μικρομεσαίες ομάδες και κομπάρσοι που απλά συμπλήρωναν τις αγωνιστικές. Αρχικά ευχάριστη έκπληξη ο Ιωνικός, που όμως δεν άντεξε ως το τέλος. Την κατηγορία αποχαιρέτησαν Παναχαϊκή, Καλαμάτα και Αθηναϊκός.

Παν(α)ιώνιος κυπελλούχος Ελλάδας για την περίοδο '97-'98. Μετά από 19 χρόνια, η ιστορική ομάδα της Ν. Σμύρνης ζευγάρωσε τα τρόπαια του δεύτερου τη τάξει θεσμού στη χώρα μας. Τότε θύμα του "μικρού" Πανιωνίου ήταν η ΑΕΚ, το Μάη που πέρασε ήταν ο Παναθηναϊκός.

Θετική πρέπει να κριθεί η περίοδος που φεύγει για τ' αντιπροσωπευτικά μας συγκροτήματα. Μπορεί η ανδρών να 'χασε στο... τσακ την πρόκριση για τα τελικά του Μουντιάλ, αλλά η εν γένει παρουσία της άφησε υποσχέσεις. Αλλωστε, για να πετύχεις ένα στόχο εκτός από αγωνιστικές ικανότητες χρειάζονται διοίκηση και τύχη. Το συγκρότημα του Κ. Πολυχρονίου στερήθηκε τα δύο τελευταία.

Αφ' ενός η συνεχής αμφισβήτηση του προπονητή και τα παιχνίδια στην πλάτη του. Από την άλλη επιλογές που ως κριτήριο δεν είχαν το καλό της ομάδας αλλά εξυπηρέτηση μικροσυμφερόντων. Κλασικότερη περίπτωση η επιλογή του Καυταντζογλείου για το σημαντικό παιχνίδι με την Κροατία. Λίγος κόσμος και τέτοια κατάσταση που την προηγουμένη της συνάντησης κάποιοι παίχτες απείλησαν με αποχώρηση.

Παρ' όλα αυτά στις 11/10 υποδεχόμασταν, στην τελευταία αγωνιστική του ομίλου, τη Δανία. Με νίκη υλοποιούσαμε το ποθητό, όμως η τύχη δεν ήταν με το μέρος μας. Η εμφάνιση ήταν κάτι περισσότερο από καλή, οι ευκαιρίες αρκετές, αλλά το γκολ δεν ήρθε.

Ακόμα καλύτερη ήταν η πορεία της Εθνικής Ελπίδων. Υπερνικώντας τις εν γένει αντίξοες συνθήκες κατέκτησε τη δεύτερη θέση στο πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα που έγινε στη Ρουμανία. Μάλιστα το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα κέρδισε τη Γερμανία (1-0) και την Ολλανδία (3-0)... Ομως στον τελικό, λάθη, επιπολαιότητα και ατυχία μας στέρησαν το χρυσό μετάλλιο, αφού οι Ισπανοί επικράτησαν με 1-0.

Αν πάντως πιστέψει κανείς από τα παραπάνω ότι κάτι καλύτερο συμβαίνει στο ελληνικό ποδόσφαιρο, θα υποπέσει σε τεράστιο λάθος. Τα χαρούμενα γεγονότα και οι επιτυχίες αποτελούν μεμονωμένες περιπτώσεις. Επί της ουσίας ο κατήφορος συνεχίζεται. Ανοργανωσιά και αναξιοπιστία είναι τα κύρια χαρακτηριστικά του.

Η εμπορευματοποίηση κάθε μέρα μεγαλώνει περισσότερο, μ' αποτέλεσμα οι όροι του παιχνιδιού να ξεθωριάζουν. Γιατί όταν τζιράρονται δισ., "ο σκοπός αγιάζει τα μέσα". Η βία επέστρεψε στα γήπεδα (όχι ότι είχε φύγει, σε ύφεση ήταν) δριμύτερη. Τ' αδιέξοδα της κοινωνίας και η έλλειψη ηθικών αξιών αντικατοπτρίζονται πλήρως στη συμπεριφορά οπαδών και παραγόντων.

Σ' ανάλογα επίπεδα και η διαιτησία, που παραπαίει. Εφτασε μάλιστα το τέλμα σε τέτοιες διαστάσεις, που οι ιθύνοντες αναγκάστηκαν να καταφύγουν στο μοναδικό άνθρωπο που έχει τα εχέγγυανα αντιπαλέψει την κατάσταση... τον Β. Νικάκη. Εναν άνθρωπο, την αξία, την προσωπικότητα και τις γνώσεις του οποίου έχει αναγνωρίσει και η παγκόσμια κοινότητα.

Αναμφισβήτητα τη χρονιά που μας αποχαιρετάει σε λίγες μέρες για το ποδόσφαιρο η κορυφαία διοργάνωση ήταν το Μουντιάλ. Για περίπου έναν μήνα το ενδιαφέρον εκατομμυρίων φιλάθλων, απ' όλο τον πλανήτη, είχε επικεντρωθεί στα δρώμενα εντός και εκτός γαλλικών γηπέδων. Η μεγάλη γιορτή ολοκληρώθηκε με τον καλύτερο τρόπο για τους οικοδεσπότες στις 12/7. Στο κατάμεστο "Σταντ ντε Φρανς" (σ.σ. στάδιο της Γαλλίας) οι γηπεδούχοι κατατρόπωσαν την κάτοχο του τροπαίου Βραζιλία με 3 - 0 και για πρώτη φορά στην ιστορία τους κατέκτησαν το βαρύτιμο κύπελλο.

Οταν η αυλαία του "FRANCE '98" έπεσε, η εκτίμηση των περισσοτέρων ήταν πως οι "τρικολόρ" δίκαια κατέκτησαν το τρόπαιο. Χωρίς τη μεγάλη διαφορά κλάσης από τους αντιπάλους, παρουσίασαν όλα εκείνα τα στοιχεία που συνθέτουν μια πρωταθλήτρια. Είχαν σύνολο, παίχτες με προσωπικότητα, πάθος, τύχη. Κυρίως όμως ζηλευτή σταθερότητα. Ισως δεν εντυπωσίασαν, όπως άλλες ομάδες, αλλά από το πρώτο έως το τελευταίο παιχνίδι ήξεραν τι ήθελαν και πώς θα το πάρουν.

Αντίθετα η Βραζιλία μάλλον απογοήτευσε. Σε ρόλο... ασανσέρ, άλλοτε έδειχνε το αδιαμφισβήτητο φαβορί και άλλοτε μια ομάδα που δεν μπορεί ν' ανταποκριθεί στο βάρος του ένδοξου παρελθόντος. Ανέκαθεν είχε αμυντικά προβλήματα αλλά το καλοκαίρι παρά ήταν "ξέφραγο αμπέλι". Σε επτά παιχνίδια δέκα γκολ...

Την τρίτη θέση κατέκτησε η Κροατία που σ' αντίθεση με το πανευρωπαϊκό εκτός από ταλέντο παρουσίασε και ομαδικότητα. Ο Ασάνοβιτς, ο Σούκερ, ο Γιάρνι και οι άλλοι "σκακιέρηδες" έπαιξαν πολύ καλό ποδόσφαιρο και έδειξαν πως η ομάδα αυτή έχει μέλλον. Η τέταρτη Ολλανδία ήταν ένα από τα πιο συγκροτημένα σύνολα στη διοργάνωση. Είχε ουσία, θέαμα και έφτασε μέχρι τα ημιτελικά. Εκεί εκτός απ' αυτά χρειάστηκε και τύχη, αλλά στα πέναλτι, απέναντι στη Βραζιλία, δεν την είχε.

Γερμανία, Ιταλία και Αργεντινή απογοήτευσαν, όχι τόσο με τις θέσεις που κατέλαβαν όσο με την εικόνα που παρουσίασαν. Εκτός... εποχής, με παίχτες ή προπονητή γερασμένους ηλικιακά ή στη νοοτροπία. Για μια ακόμα φορά σε μεγάλη διοργάνωση η παρουσία της Ισπανίας ήταν αντιστρόφως ανάλογη με τις δυνατότητές της, ενώ η "μαύρη ήπειρος" επιβεβαίωσε τη γεωμετρικά αυξανόμενη πρόοδό της. Σύντομα θα πρωταγωνιστεί ακόμα περισσότερο.

Μελανό σημείο στο 16ο Παγκόσμιο Κύπελλο ήταν οι χούλιγκαν, αλλά σε μεγάλο βαθμό και η διαιτησία. Οι πρώτοι με τη δράση τους στις αρχές του Μουντιάλ αμαύρωσαν κάθε έννοια φίλαθλου πνεύματος και γιορτής. Η δεύτερη εκτέθηκε αφού η εφαρμογή του νέου κανονισμού για το αντιαθλητικό χτύπημα (αποβολή όπου και αν γίνει) αλλά και ορισμένες επιλογές προσώπων δημιούργησαν προβλήματα.

Για άλλη μια χρονιά η υδατοσφαίριση πρόσφερε στη χώρα μας διεθνείς διακρίσεις και δυνατές συγκινήσεις, δείχνοντας περίτρανα πως δίκαια η χώρα μας συγκαταλέγεται πλέον στις μεγάλες δυνάμεις του αθλήματος.

Εθνική Ανδρών: Η όγδοη θέση που κατέλαβε το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα το Γενάρη στο Περθ, κάθε άλλο παρά πετυχημένη μπορεί να θεωρηθεί, αν λάβει κανείς υπόψη και την πολύ καλή εμφάνιση, λίγους μήνες πιο πριν, το καλοκαίρι του 1997, στο ΦΙΝΑ - ΚΑΠ, που έγινε στην Αθήνα. Η Εθνική μας, αν και έφθασε μια ανάσα πριν την τετράδα, στο κρίσιμο παιχνίδι ηττήθηκε από την Αυστραλία με 5 - 3 και από κει και πέρα άρχισε η κατρακύλα. Οι συνεχόμενες ήττες από Ρωσία με 12 - 8 και από ΗΠΑ 8 - 4 έφεραν την Εθνική μας στην τελευταία θέση της οκτάδας.

Εθνική Γυναικών: Αντίθετα με τους άνδρες, τα κορίτσια της ελληνικής υδατοσφαίρισης, με καπετάνιο τον Τάσο Δούμπα, κατέλαβαν την 5η θέση στον κόσμο σημειώνοντας μεγάλες νίκες όπως αυτή επί της δυο φορές παγκόσμιας πρωταθλήτριας Ιταλίας με 10 - 4, αλλά και επί των ΗΠΑ με 10 - 9, ενώ με το ίδιο σκορ επιβλήθηκε και του Καναδά, στο παιχνίδι που έκρινε την πέμπτη θέση. Θα μπορούσε μάλιστα να βρεθεί στο χορό των μεταλλίων αν ήταν πιο ώριμη στο παιχνίδι για την τετράδα κόντρα στη Ρωσία.

Πανευρωπαϊκό -Εθνική νεανίδων: Βαδίζοντας στα βήματα των γυναικών και οι νεάνιδες έβαλαν τη δική τους σφραγίδα στη χρονιά που πέρασε, αφού κατάφεραν να κατακτήσουν το χάλκινο μετάλλιο στους πανευρωπαϊκούς αγώνες.

Κυπελλούχων - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ: Οι "ερυθρόλευκοι" για πρώτη φορά στην ιστορία τους έδωσαν το "παρών" σε έναν τελικό Ευρωπαϊκού Κυπέλλου, αφού κατάφεραν μετά από μια καταπληκτική πορεία να φθάσουν μέχρι το τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων. Σε ένα συγκλονιστικό, ανήμερα του Μεγάλου Σαββάτου, ημιτελικό με αντίπαλο την ουγγρική Νοβάκι, οι Πειραιώτες επικράτησαν με 14 - 7 στο Πειραιά, ανατρέποντας το σε βάρος τους 10 - 6 του πρώτου παιχνιδιού, παίρνοντας το εισιτήριο για τον τελικό, με αντίπαλο τη Φερετσβάρος. Εκεί, όμως, η έλλειψη εμπειρίας τούς στέρησε τα όνειρα για το τρόπαιο, αφού, αν και νίκησαν με 7 - 6 στην Αθήνα, στη Βουδαπέστη ηττήθηκαν με 8 - 6.

Πρωτάθλημα - ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗ: Στα εσωτερικά τώρα, η Βουλιαγμένη, για μια ακόμη φορά, κατάφερε να στεφθεί πρωταθλήτρια, ανατρέποντας τα σε βάρος της προγνωστικά. Αν και αντιμετώπισε τον Ολυμπιακό στον τελικό με μειονέκτημα έδρας, εντούτοις, επικράτησε δυο φορές των "ερυθρολεύκων" (9 - 8 και 5 - 4) και κράτησε τα σκήπτρα του πρωταθλητή για έναν ακόμη χρόνο.