η κυβέρνηση στην Ευρωπαϊκή Ενωση

Οι "εταίροι" απορρίπτουν κάθε συζήτηση για "αλληλεγγύη" και κατηγορούν την κυβέρνηση για τους χειρισμούς της στην υπόθεση Οτσαλάν

ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ (Του ανταποκριτή μας ΒΗΣ. ΓΚΙΝΙΑ).-

Πανικόβλητη εμφανίζεται η κυβέρνηση και ιδιαίτερα, το υπουργείο Εξωτερικών, σε σχέση με τον περαιτέρω χειρισμό του θέματος Οτσαλάν στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ενωσης(ΕΕ). Η Αθήνα, εξ ιδίας πρωτοβουλίας,θα θέσει το ζήτημα κατά τη διάρκεια της συνάντησης των 15 υπουργών Εξωτερικών, Κυριακή και Δευτέρα, στο Λουξεμβούργο, ως "θέμα παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων". Αλλά, εκ μέρους των ευρωπαϊκών "μεγάλων δυνάμεων", υπάρχει γενική απροθυμία για "κοινή" θέση, ενώ ορισμένα κράτη - μέλη, όπως π. χ. η Ολλανδία ενδιαφέρονται αποκλειστικά και μόνο να επιπλήξουν την απελπισμένη ελληνική κυβέρνηση για τους χειρισμούς της, φανερούς ή κρυφτούς, στην όλη υπόθεση. Η κυβέρνηση επιθυμεί εναγωνίως μια οποιαδήποτε "λεξούλα" εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Ενωσης ή, ακόμη, και μονομερή δήλωση της γερμανικής προεδρίας του Συμβουλίου που, με οποιονδήποτε τρόπο θα αναφέρεται στο θέμα Οτσαλάν ως "αλληλεγγύη" προς τον κουρδικό λαό. Το θέμα Οτσαλάν δεν υπάρχει στην ημερήσια διάταξη του Συμβουλίου Υπουργών Εξωτερικών - υπάρχει μόνο το θέμα "Κόσσοβο" - αλλά η ελληνική πλευρά θα προσπαθήσει να συζητηθεί τουλάχιστον στο δείπνο εργασίας την Κυριακή το βράδυ στο Λουξεμβούργο. Οι ευρωπαϊκές "μεγάλες δυνάμεις" δεν ενθουσιάστηκαν ποτέ με το ζήτημα Οτσαλάν - ούτε όταν η Ιταλία έκανε μια αναγκαστική προσπάθεια "ευρωποίησης" του Κουρδικού - γνωρίζοντας καλά ότι "όποιος πιάνει το θέμα καίγεται". Την ίδια απροθυμία επιδεικνύει και η Κομισιόν. Παρά τις περί του αντιθέτου φημολογίες των Αθηνών, ο αρμόδιος επίτροπος Ολλανδός Χανς βαν ντε Μπρουκ αρνείται ότι θα θέσει επίσημα, ως Κομισιόν, θέμα Οτσαλάν στο Συμβούλιο Υπουργών Εξωτερικών της Δευτέρας, αν και "δεν αποκλείει" να γίνει σχετική συζήτηση. Και στην Κομισιόν, μόνο η ελληνική πλευρά έθεσε θέμα την περασμένη Τετάρτη (17/2/1999) με παρέμβαση του επιτρόπου Χρ. Παπουτσή, που αναγνωρίζοντας "την απροθυμία των κρατών - μελών, τους τελευταίους έξι μήνες, να παραχωρήσουν άσυλο στον Οτσαλάν" ζήτησε "κοινή πολιτική θέση" και "διεθνή δίκη". Οσον αφορά την προετοιμασία του Συμβουλίου Υπουργών Εξωτερικών, η ελληνική πλευρά δεν έθεσε θέμα στην τυπική διαδικασία προετοιμασίας στα πλαίσια συνεδρίασης πρέσβεων, μονίμων αντιπροσώπων των κρατών - μελών (ΚΟΡΕΠΕΡ). Η σχετική επίσκεψη του ΥΠΕΞ Γ. Παπανδρέου στη Γερμανία δεν απέδωσε καρπούς, και η γερμανική προεδρία του Συμβουλίου, ενημερώνοντας χτες στις Βρυξέλλες δήλωσε ότι "το ζήτημα είναι πολύπλοκο" και "δε θα αποφύγουμε μια σχετική συζήτηση" αλλά, κατέστησε σαφές ότι το θέμα Οτσαλάν δεν είναι στην επίσημη ατζέντα του Συμβουλίου. Κάποια προσπάθεια ενός σχεδίου - κειμένου που θα "καταδίκαζε την τρομοκρατία", αλλά θα ζητούσε παράλληλα να δικαστεί ο Οτσαλάν "δίκαια και από ανεξάρτητο δικαστήριο" έπεσε στο κενό, αφού συνάντησε την άρνηση πολλών κρατών - μελών - ιδιαίτερα της Βρετανίας. Ετσι δεν αναμένεται "κοινή θέση" των 15 για τον Οτσαλάν, ούτε, βέβαια για το "Κουρδικό". Το περισσότερο που θα μπορούσε να πετύχει η ελληνική πλευρά είναι μια απλή ανώδυνη ανακοίνωση της γερμανικής προεδρίας, Δευτέρα βράδυ, που δε δεσμεύει κανένα και οπωσδήποτε θα είναι ισχνή παρηγοριά στη γενική κατακραυγή και απαξίωση της κυβέρνησης στο σύνολο της Ευρώπης. Η Αθήνα δε θα ξεπλύνει εύκολα και γρήγορα την "ντροπή Οτσαλάν".

Αλλά, για να μην ξεχνιόμαστε, το κύριο και σχεδόν αποκλειστικό θέμα του Συμβουλίου Υπουργών Εξωτερικών είναι η διαπραγμάτευση της "Ατζέντας 2000", που εισέρχεται στον τελευταίο κρίσιμο μήνα. Η γερμανική προεδρία παρουσιάζει νέο διαπραγματευτικό πλαίσιο ενόψει του Συμβουλίου ΥΠΕΞ και της Συνόδου Κορυφής της Βόννης (26 Φλεβάρη) εντείνοντας τις πιέσεις για κάμψη των αντιστάσεων και μια "κατ' αρχήν" πολιτική συμφωνία "μείωση των αγροτικών δαπανών" της ΚΑΠ για την περίοδο 2000 - 2006. Ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης δε θα διασκεδάσει στη Βόννη, αφού εκτός από την ΚΑΠ, η γερμανική προεδρία προβλέπει στην ατζέντα της συνόδου και το θέμα των "ιδίων πόρων" (έσοδα / έξοδα κοινοτικού προϋπολογισμού), ενώ αναμένονται σκληρές διμερείς επαφές, για να διαπιστωθούν αντοχές και αντιστάσεις, ενόψει της οριστικής απόφασης τέλη Μάρτη.

Οργή και αγανάκτηση για την απύθμενη υποκρισία και ανιστόρητο καιροσκοπισμό που κρύβει η πρωθυπουργική δήλωση, αλλά και οίκτο γι' αυτόν και την κυβέρνησή του, που η υποτελής στάση τους απέναντι στα μεγάλα τους αφεντικά, τους Αμερικάνους, τους οδηγεί σε κατάπτυστες πράξεις ανέντιμων συναλλαγών, που προσβάλλουν βάναυσα την περηφάνια του λαού μας και τα αισθήματα φιλίας που νιώθει για τον κουρδικό λαό και όλους τους λαούς που αγωνίζονται για εθνική ανεξαρτησία και δημοκρατικά δικαιώματα.

Σε αντίθεση με τα αισθήματα αυτά του λαού μας, ο πρωθυπουργός δήλωσε ότι "...είμαστε αντίθετοι σε κάθε είδους αποσχιστικά κινήματα, κατά των ενόπλων ανταρσιών και των πράξεων τρομοκρατίας και βίας". Συμπλήρωσε ακόμα ότι "η ελληνική κυβέρνηση κινήθηκε με σύνεση και σωφροσύνη...". Θα εννοούσε προφανώς τη "σωφροσύνη" του ραγιαδισμού και της υποτέλειας.

Με τις δηλώσεις του αυτές ο πρωθυπουργός με μια μονοκονδυλιά κατατάσσει τον πολύχρονο, ηρωικό, μαζικό ένοπλο αγώνα του κουρδικού λαού για ελεύθερη πατρίδα και εθνικά, πολιτιστικά και ατομικά δικαιώματα, στην κατηγορία των "αποσχιστικών κινημάτων, των ένοπλων ανταρσιών και των πράξεων τρομοκρατίας".

***

Εάν έτσι είχαν τα πράγματα, τότε και ο εθνεγέρτης Ρήγας Φεραίος, που διακήρυττε τον ένοπλο αγώνα των λαών της Βαλκανικής ενάντια στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, δεν ήταν παρά ένας ενοχλητικός τρομοκράτης και πολύ καλά έκαναν οι Αυστριακοί που τον παρέδωσαν στους Τούρκους για να φονευτεί, αυτός και οι σύντροφοί του, μετά από φριχτά βασανιστήρια. Και οι Αυστριακοί, κατά τη λογική σας, σωστά ενήργησαν, με βάση τη "σύνεση" που απαιτούσε η πάση θυσία διατήρηση του στάτους κβο και του απαραβίαστου της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Με βάση τη λογική σας και ο τρισένδοξος αγώνας των μαχητών του '21 δεν ήταν παρά ένα "αποσχιστικό κίνημα", μια "ένοπλη ανταρσία", μια "πράξη τρομοκρατίας". Γιατί τι παραπάνω ζητάνε οι Κούρδοι σήμερα απ' ό,τι ζητούσαν και γι' αυτά πάλευαν οι αγωνιστές του '21;

***

Αυτοί όμως οι ασύνετοι και "απονενοημένοι" κατσαπλιάδες του '21, παλεύοντας όχι μόνο ενάντια στη βαρβαρότητα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, αλλά και ενάντια σ' όλη την "πολιτισμένη" Ευρώπη του Μέτερνιχ, μας χάρισαν ελεύθερη πατρίδα, δημιούργησαν το νεοελληνικό έθνος.

Μήπως θα έπρεπε εμείς οι Νεοέλληνες, με την πολύτιμη ιστορική πείρα που διαθέτουμε, να αναγνωρίζουμε το ίδιο δικαίωμα και στους άλλους λαούς; Εκτός πια κι αν όντως θεωρούμε την Επανάσταση του '21 "στασιαστικό κίνημα και πράξη τρομοκρατίας".

***

Παρ' όλη όμως αυτή την αποτελεσματική ψυχολογική προετοιμασία του λαού δεν είναι λίγοι σήμερα οι συμπατριώτες μας που έχουν αγανακτήσει με τους "σώφρονες" αυτούς χειρισμούς των σοβαρών θεμάτων της χώρας και του λαού. Ολοένα και πιο δυνατά ακούγεται σήμερα το λαϊκό αίτημα: ΟΧΙ άλλες "σωφροσύνες". Ας δοκιμάσουμε και λίγη... παραφροσύνη μπας και γίνουμε περισσότερο άνθρωποι και λιγότερο οπαδοί του νέου ραγιαδισμού.

Στράτος ΜΑΥΡΑΝΤΩΝΗΣ

Πρωτοβουλία με στόχο, την "εξασφάλιση ανθρωπιστικής μεταχείρισης" του Οτσαλάν και μιας "δίκαιης δίκης", ανέλαβε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας.

Στη δήλωση, που θα σταλεί διά της διπλωματικής οδού στους αρχηγούς και τις κυβερνήσεις των κρατών - μελών της ΕΕ, των ΗΠΑ και της Ρωσίας, ο Κ. Στεφανόπουλος, ζητά την αποτελεσματική παρέμβασή τους στις τουρκικές αρχές, προκειμένου να εξασφαλιστεί "η ανθρωπιστική μεταχείριση" του Οτσαλάν και η διεξαγωγή της δίκης του σύμφωνα "με τους γενικούς αποδεκτούς διαδικαστικούς κανόνες". Ο τρόπος, αναφέρεται στη δήλωση, με τον οποίο γίνεται η επίδειξή του ως κρατουμένου από τους τουρκικούς τηλεοπτικούς σταθμούς, προκαλεί απέχθεια σε κάθε άνθρωπο και γίνεται αιτία θλιβερών σκέψεων για όσα μέλλουν να επακολουθήσουν. Καταλήγοντας ο Κ. Στεφανόπουλος τονίζει: "Τα ευρωπαϊκά κράτη μπορεί να είχαν δικαίωμα να μη δεχτούν τον Α. Οτσαλάν στην επικράτειά τους, έχουν όμως ήδη υποχρέωση να αξιώσουν την τήρηση εκ μέρους της Τουρκίας όλων των κανόνων που προβλέπουν την προστασία των δικαιωμάτων παντός ανθρώπου, ενόχου ή αθώου, τρομοκράτη ή αγωνιστή, τόσο κατά την κράτησή του όσο και κατά τη δίκη του".