Η πολιτική αυτή προκαλεί την αντίδραση των εργαζομένων. Σύμφωνα με το βδομαδιάτικο περιοδικό "POLITΙKA" (13/02/99): "Πρώτοι διαμαρτυρήθηκαν οι αναισθησιολόγοι, ακολούθησαν με τα μπλόκα στους δρόμους οι αγρότες, οι γιατροί προετοιμάζονται για απεργία στις 19 Φλεβάρη 1999 και μέσα στο μήνα αυτό αποφασίζει για απεργία η ισχυρή Πολωνική Ενωση των Δασκάλων, ενάντια στην προωθούμενη εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Οι αγρότες κατέλαβαν το υπουργείο Γεωργίας και οι μεταλλουργοί το υπουργείο Εργασίας".

Οι αγρότες με τις κινητοποιήσεις υπερνίκησαν τους κατεστημένους θεσμούς και τις ηγεσίες ιδιαίτερα των αγροτικών κομμάτων, προχώρησαν στην αυτοοργάνωσή τους. Η "POLITIKA" παραδέχεται ότι "τώρα τα μπλόκα στους εθνικούς δρόμους είναι η πιο αποτελεσματική μορφή πάλης των αγροτών. Δύσκολα μπορούμε να υποδείξουμε στους αγρότες άλλους τρόπους διαμαρτυρίας". Σε συνέχεια, αναφέρει ότι "η πολωνική κυβέρνηση για πολύ καιρό δεν ήθελε να παραδεχτεί ότι τα μπλόκα τα ελέγχει η αγροτική "Αυτοάμυνα". Προσπάθησε να κάνει διάλογο με αγροτικές οργανώσεις και ηγεσίες αγροτοπατέρων, που ήταν μακριά από τα μπλόκα των αγροτών και αυτή η προσπάθεια για απομόνωση της αγροτικής "Αυτοάμυνας" απέτυχε". Υπογραμμίζει το αναφερόμενο περιοδικό ότι: "Δεν αποτελεί, πρόβλημα ο ηγέτης της "Αυτοάμυνας", αλλά πρόβλημα είναι η ίδια η πολωνική γεωργία".

Τα πολιτικά κόμματα και ιδιαίτερα τα αντιπολιτευτικά αγροτικά δεν μπόρεσαν να επιδράσουν στην αυθόρμητη διαμαρτυρία των αγροτών, που πραγματικά με μαχητικότητα ξεσηκώθηκαν σε όλη την Πολωνία. "Οι σοσιαλδημοκράτες δεν εξύμνησαν τη μορφή των αγροτικών κινητοποιήσεων, όμως στήριξαν τα αιτήματα της αγροτιάς".

Ο σοσιαλδημοκράτης Πρόεδρος της Πολωνίας κράτησε ίσες αποστάσεις, "αντέδρασε με ηρεμία και προσεχτικά στις εξελίξεις... το μόνο που έκανε ήταν να μην συμφωνήσει να τεθεί εκτός νόμου η αγροτική "Αυτοάμυνα" και να συλληφθεί ο ηγέτης της Λέπερ".

Η μεγάλη "Παμπολωνική Συνδικαλιστική Συμφωνία", με το σύνθημα "Οι εργάτες είναι φίλοι των αγροτών", προσχώρησε στη δράση της "Αυτοάμυνας". Ο πολωνικός Τύπος αναφέρει ότι στην αγροτική "Αυτοάμυνα" προσχώρησαν εκατοντάδες χιλιάδες αγρότες.

Η εξέγερση αυτή της πολωνικής αγροτιάς δεν είναι τυχαία. Προκλήθηκε από την επιδείνωση της αγροτικής οικονομίας, από τη μεγάλη πτώση της γεωργικής παραγωγής και της κτηνοτροφίας, τον ανταγωνισμό των αγροτικών προϊόντων της ΕΕ και την πτώση των αγροτικών προϊόντων της Πολωνίας. Μερικά παραδείγματα: Η μείωση της χοιροτροφίας, υπολογισμένη σε κεφάλια, από 21.717.000 το 1978 έπεσε στα 18.000.000, δηλαδή κατά 16,3%. Μόνο στα χρόνια 1995 - 1997 σημειώθηκε πτώση κατά 11,2%. Την ίδια περίοδο, η μείωση των κερασφόρων (βοοειδή) ήταν κατά 46%, των προβάτων κατά 81,2% και της πατάτας κατά 54,1%.

(Πηγές: "Polski Rocznik Statystyczhy 1985" και "Polska 1997").

Σχετικά με τις εισαγωγές από τις χώρες της ΕΕ, το περιοδικό "Polityka" γράφει ότι "το 1998 οι πολωνικές εταιρίες αγόρασαν από το εξωτερικό 76.000 τόνους χοιρινό κρέας, δηλαδή κατά 69% περισσότερο από το 1997... κυρίως από Ολλανδία, Γαλλία και Αγγλία. Η Πολωνία, με την είσοδό της στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου (ΠΟΕ), ανέλαβε την υποχρέωση να εισάγει χοιρινό και βοδινό κρέας".

Ενώ η εσωτερική κατανάλωση χοιρινού κρέατος μειώθηκε στα χρόνια 1997 - 1998 λόγω της χαμηλής αγοραστικής δύναμης των εργαζομένων και "προβλέπεται να αυξηθεί η παραγωγή ντόπιου χοιρινού κρέατος στο Α εξάμηνο 1999 και να μειωθούν οι εξαγωγές χοιρινού κατά 50 - 80 χιλιάδες τόνους προς την Ανατολή".

Η εβδομαδιαία εφημερίδα "NIE" (4 Φλεβάρη 1999) αναφέρει δηλώσεις του ηγέτη της "Αυτοάμυνας", όπου ανάμεσα σε άλλα γράφει: "Η εξουσία δε μας προτείνει τίποτα, εκτός από την Αστυνομία και τις ειδικές κατασταλτικές δυνάμεις...

Για τη δραματική κατάσταση ευθύνεται η κυβέρνηση... που οδηγεί χιλιάδες πολίτες σε αυτοκτονίες. Εμείς δεν απαιτούμε τίποτα περισσότερο, εκτός από το να ζούμε αξιοπρεπώς από τη δουλιά μας".

Τελικά αναγκάστηκε η πολωνική κυβέρνηση, κάτω από την πίεση των αγροτικών εκδηλώσεων διαμαρτυρίας, να υποχωρήσει σε μερικά ζητήματα. Υπογράφτηκε αρχική συμφωνία ανάμεσα στην κυβερνητική αντιπροσωπεία και τους αγροτικούς συλλόγους στην οποία συμπεριλαμβάνονται:

1. Μέτρα απόφραξης των συνόρων από την εισδοχή επιδοτούμενων αγροτικών προϊόντων από τη Δύση.

2. Μείωση των χρηματικών ποσών για μίσθωση γης που δίνει το Αγροτικό Πρακτορείο.

3. Περιορισμός του ρόλου των μεσαζόντων στο εμπόριο των αγροτικών προϊόντων.

4. Μετάθεση των προθεσμιών αποπληρωμής των πιστώσεων.

5. Εκτακτη συγκέντρωση χοιρινού κράτος (για την τιμή του διεξάγονται συνομιλίες, ενώ η κυβέρνηση ήδη προχώρησε στη διαμόρφωση της τιμής στο επίπεδο 3,2 ζλότι.

Η τιμή του χοιρινού κρέατος το καλοκαίρι του 1998 ήταν 3,7 ζλότι. Μετά τις γιορτές, οι μεταποιητικές βιομηχανίες δίνανε 1,8 - 2,2 ζλότι. Οι αγρότες ζητούν 3,4 ζλότι.

6. Παρέμβαση της κυβέρνησης στη συγκέντρωση του γάλακτος και των σιτηρών.

7. Κυβερνητική βοήθεια στην εξαγωγή αγροτικών εμπορευμάτων στη Ρωσία.

8. Αναγνώριση της αγροτικής διαμαρτυρίας και των μορφών της ως βάσιμες. Σχετικά με τη νομιμότητα της δράσης, θα αποφασίσει το δικαστήριο ("Polityka", 13/2/1999). Τέλος, όπως γράφει το ίδιο αυτό περιοδικό, στην Πολωνία δημιουργήθηκε επιτροπή αγώνα για την αλλαγή της ακολουθούμενης κοινωνικοοικονομικής πολιτικής. Συγκεντρώθηκαν, υπό την αιγίδα της Παμπολωνικής Συνδικαλιστικής Συμφωνίας, οι Ριζοσπάστες από τον Αύγουστο του '80, η αγροτική "Αυτοάμυνα", η Ενωση των Μηχανοδηγών, η Πολωνική Ενωση Δασκάλων.