Αν παρακολουθούσε κανείς την περασμένη Παρασκευή τις ξεχωριστές συνεντεύξεις των ηγετών της Ευρωπαϊκής Ενωσης μετά τη Σύνοδο Κορυφής στο Πέτερσμπεργκ, θα απορούσε για το πώς είναι δυνατόν να συνεννοηθούν, πολύ περισσότερο όταν πριν λίγο είχαν διακηρύξει ότι είναι πεπεισμένοι για το κοινό μέλλον των χωρών τους. Η δυσαρέσκεια, αλλά και η οργή του ενός έναντι όλων των υπολοίπων περίσσευαν, οι εκφράσεις κάθε άλλο παρά σε "εταίρους" ταίριαζαν. Η αλήθεια είναι ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση βρίσκεται σε μια κρίσιμη καμπή, όπου κρίνονται το μέλλον της και τα χαρακτηριστικά της. Αλήθεια όμως είναι ότι και πίσω από τα μεγάλα και τα σκληρά λόγια κρύβονται οι πραγματικές προθέσεις που θα οδηγήσουν, όπως όλα δείχνουν, στο συμβιβασμό. Αυτό εξάλλου είναι ένα από τα χαρακτηριστικά του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού, όταν μάλιστα ξαναμοιράζεται η "τράπουλα".

Το θέμα είναι η "Ατζέντα 2000", στην οποία συμπεριλαμβάνονται το θέμα των "ιδίων πόρων", δηλαδή της συνεισφοράς ενός εκάστου στη διαμόρφωση του κοινοτικού προϋπολογισμού, η αναθεώρηση της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, δηλαδή οι προσαρμογές του αγροτικού τομέα στα νέα οικονομικά δεδομένα της Ενωσης, αλλά και ενόψει της διεύρυνσης, και τέλος τα περίφημα "διαρθρωτικά ταμεία", ειδικότερα το "πακέτο Σαντέρ".

Ο καγκελάριος της Γερμανίας Γκέρχαρντ Σρέντερ προειδοποιεί ότι δε θα ανεχθεί άλλο τα "καπρίτσια" της Γαλλίας και της Βρετανίας και ότι δεν πρόκειται να κάνει ούτε βήμα πίσω από την απόφασή του για τη μείωση της γερμανικής συμμετοχής στον προϋπολογισμό. "Το μπλοκ των επιταγών έχει τελειώσει" δηλώνει χαρακτηριστικά. Ο πρωθυπουργός της Γαλλίας Λιονέλ Ζοσπέν, είναι έξω φρενών με τη γερμανική πρόταση για την "επανεθνικοποίηση" της αγροτικής πολιτικής, ενώ ο πρωθυπουργός της Ιταλίας Μάσιμο Ντ' Αλέμα, απειλεί θεούς και δαίμονες για το ενδεχόμενο αλλαγής του τρόπου χρηματοδότησης του προϋπολογισμού. Είναι ακόμη και ο πρωθυπουργός της Βρετανίας Τόνι Μπλερ, που δηλώνει αυστηρά ότι η κυβέρνησή του δεν πρόκειται να εκχωρήσει κανένα από τα προνόμια που είχε εξασφαλίσει η προκάτοχος του Μάργκαρετ Θάτσερ, καθώς και ότι δεν πρόκειται να αλλάξει το φορολογικό του σύστημα, όσο κι αν αυτό ενοχλεί τους υπόλοιπους. Και να σκεφθεί κανείς ότι οι προαναφερθέντες αλληλοαποκαλούνται "σύντροφοι" μιας και ανήκουν όλοι στη "μεγάλη οικογένεια" της σοσιαλδημοκρατίας.

Μέσα σ' αυτό το σκηνικό του "αλληλοσπαραγμού" των "μεγάλων", ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης στο ρόλο του "φτωχού συγγενή" προσπαθούσε να συνταχθεί πίσω απ' τον έναν ή τον άλλον, όχι για να κερδίσει κάτι, αλλά για να χάσει όσο το δυνατόν λιγότερα.

Στη διαπραγμάτευση, που θα διαρκέσει μέχρι τη Σύνοδο Κορυφής στο Βερολίνο στις 24 και 25 του Μάρτη, τον τόνο δίνει η γερμανική προεδρία με την ηγεμονική της συμπεριφορά. Ηδη έχει επιβάλει την απόφασή της για μείωση της γερμανικής συνεισφοράς στον κοινοτικό προϋπολογισμό και ενώ στην αρχή των συζητήσεων το θέμα ήταν το ύψος των κονδυλίων και οι μηχανισμοί της διανομής τους, τώρα το θέμα είναι το μοίρασμα των ζημιών εξαιτίας της μείωσης των δαπανών.

Το φόβητρο που επισείουν ο καγκελάριος Σρέντερ και ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Λαφοντέν, είναι το ενδεχόμενο μιας γενικευμένης οικονομικής κρίσης με επίκεντρο το ΕΥΡΩ που ήδη δέχεται τις πιέσεις του δολαρίου και απειλείται με κατάρρευση αν αποτύχουν οι "δεκαπέντε" να καταλήξουν σε απόφαση για την "Ατζέντα 2000". Διαμηνύουν, λοιπόν, στους "εταίρους" ότι στο Βερολίνο πρέπει να τελειώσουν όλα. Για το λόγο αυτό ο Γκ. Σρέντερ θα συναντηθεί με τους άλλους ηγέτες των χωρών - μελών στο διάστημα που μεσολαβεί ως τη Σύνοδο Κορυφής.

Αν και οι περισσότερες ξένες εφημερίδες, αναφερόμενες στη Σύνοδο του Πέτερσμπεργκ και στην πορεία των διαπραγματεύσεων, γράφουν για ρήξη στο γερμανο - γαλλικό άξονα, θεωρείται βέβαιο ότι οι δυο κυβερνήσεις θα καταλήξουν σε συμφωνία για το "πάγωμα" των δαπανών στο επίπεδο του 1999. Ετσι και η Γαλλία θα έχει τη δυνατότητα να προστατεύσει τα αγροτικά της προϊόντα και η Γερμανία θα πετύχει το στόχο της για μείωση της συνεισφοράς της. Αυτή η κυοφορούμενη συμφωνία θα οδηγήσει στη συμμόρφωση και των υπολοίπων, ενώ στο "παζάρι" που γίνεται αυτές τις μέρες υπεισέρχονται και άλλα θέματα, όπως το μοίρασμα των θέσεων σε σειρά οργάνων και οργανισμών στην Ευρωπαϊκή Ενωση και στο ΝΑΤΟ. Είναι χαρακτηριστικό ότι το θέμα συζητήθηκε στο Πέτερσμπεργκ, γεγονός που επιβεβαιώνει ότι ορισμένες κυβερνήσεις διαπραγματεύονται τη θέση τους για την "Ατζέντα 2000" για μια θέση όπως αυτή του προέδρου της Κομισιόν, του προέδρου του Ευρωκοινοβουλίου, του γραμματέα του ΝΑΤΟ...

Οι ίντριγκες και ανταγωνισμοί δεν μπορούν να κρύψουν ότι στις βασικές επιλογές οι "δεκαπέντε" είναι ενωμένοι. Αυτές τις επιλογές θα τις πληρώσουν οι εργαζόμενοι, οι λαοί των χωρών - μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αλλά και των χωρών που θα ενταχθούν στην Ενωση τα επόμενα χρόνια. Η μαζική καταστροφή των μικρομεσαίων αγροτικών εκμεταλλεύσεων, ο "διωγμός" των μεσογειακών προϊόντων, η ανακατανομή του πλούτου με ακόμη μεγαλύτερα κέρδη για τους πλούσιους και περισσότερες απώλειες για τους φτωχούς, είναι ο μονόδρομος που χάραξαν και ακολουθούν οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Μόνο που τώρα γνωρίζουν ότι οι επιλογές τους συναντούν τη διαμαρτυρία και την αγανάκτηση όλο και περισσότερων, και το σημαντικότερο έχουν μπροστά τους τις κινητοποιήσεις εκατομμυρίων εργαζομένων, ανέργων, αγροτών. Αυτός είναι ο μονόδρομος των λαών.

Δάνης ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Στο Αμστερνταμ αποφασίστηκε η Συνθήκη Σένγκεν να ενταχθεί στο Κοινοτικό Δίκαιο, με τη μορφή πρωτοκόλλου, ως κεκτημένο, δηλαδή ως μίνιμουμ σύστημα ασφαλείας της ΕΕ, όπου θα προσχωρήσουν και οι χώρες που θα ενταχθούν στην Ενωση (εξαιρούνται η Αγγλία και η Ιρλανδία). Η υπόθεση Οτσαλάν είναι αποκαλυπτική για την ενδυνάμωση της καταστολής στην ΕΕ. Δεν του χορήγησαν πολιτικό άσυλο, χαρακτήρισαν τον αγώνα του κουρδικού λαού τρομοκρατία και παίρνουν μέτρα εξοντωτικά ενάντια του. Ενίσχυσαν για το ίδιο ζήτημα την αλληλοενημέρωση και το συντονισμό ενεργειών τους με σύσκεψη των υπουργών Εσωτερικών κλπ. Η Ευρώπη "τους" κινδυνεύει από τους λαούς που την κατοικούν, γι' αυτό και όλα τα μέτρα που παίρνει για την ασφάλεια και την άμυνα είναι στρατιωτικές επεμβάσεις και μηχανισμοί καταστολής.

Λ.