"Είναι κάποιοι τόποι, που όσο μακριά τους και αν είσαι, δε σταματούν να σε κρατούν δεμένο μια ζωή, να κουβαλάς στη μνήμη σου εκείνο το φοβερό ασήκωτο βάρος που 'χουν τα βράχια τους. Και πιο πολύ σαν αναλογίζεσαι πως κάτω από τούτα τα βράχια και τους γκρεμούς βλασταίνει πάντα τρυφερή, καθαρή και αθόλωτη η μνήμη συντρόφων αγαπημένων, που ο θάνατος τους αγκάλιασε εκεί, την ώρα που έγραφαν ένα τραγούδι για την ελευθερία, για τη ζωή...".

Μακρόνησος: Τόπος μαρτυρίου, σύμβολο αντίστασης και αυταπάρνησης, ιστορία ενός λαού κυνηγημένου και περήφανου, που υπερασπίστηκε μέχρι θανάτου "όνειρα ηλεκτρικά", ιδανικά ανατρεπτικά. Την ελευθερία, τη δικαιοσύνη, την ανθρωπιά.

Με αφορμή τα 51 χρόνια από τη σφαγή εκατοντάδων κρατούμενων αγωνιστών της ΕΑΜικής Εθνικής αντίστασης, κομμουνιστές στη συντριπτική πλειοψηφία τους, η Πανελλήνια Ενωση Κρατουμένων Αγωνιστών Μακρονήσου (ΠΕΚΑΜ), η Πανελλήνια Ενωση Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης (ΠΕΑΕΑ) Λαυρίου και ο Δήμος Λαυρίου, τιμώντας τους ηρωικούς νεκρούς, πραγματοποίησαν προχτές, την Κυριακή το πρωί, πολιτιστική εκδήλωση και προσκύνημα στο χώρο του μνημείου στο Λαύριο.

Το άγαλμα της "μάνας, της αδελφής, της συζύγου, της μνηστής του Μακρονησιώτη κρατουμένου που ατενίζει το νησί" τίμησαν αγωνιστές από δεκάδες παραρτήματα της ΠΕΑΕΑ, μέλη της Πανελλήνιας Ενωσης Αγωνιστών Τραυματιών Αναπήρων και Θυμάτων (ΠΕΑΤΑΘ), προσφέροντας λουλούδια και οικονομικές ενισχύσεις αντί στεφάνου στο Τμήμα Μελέτης Ιστορίας της Εθνικής Αντίστασης.

Εκτός από την ΠΕΚΑΜ, στεφάνια κατέθεσαν η ΠΕΑΕΑ Λαυρίου, ο Πανελλαδικός Σύνδεσμος Αγωνιστών ΕΑΜικής Αντίστασης, η ΚΕ του ΚΚΕ, ο επίτιμος δήμαρχος Καισαριανής Παναγιώτης Μακρής,η ΚΟ Λαυρίου του ΚΚΕ, ο Κρητικός Σύλλογος Λαυρίου, ο Δήμος Λαυρεωτικής, το Εργατικό Κέντρο Λαυρίου, η Βιβλιοθήκη "Εθνική Αντίσταση", ο Σύλλογος Ποντίων Λαυρίου "Ο Μιθριδάτης", το παράρτημα της ΠΕΑΕΑ της περιοχής, ο Πανελλήνιος Σύλλογος Αγωνιστών Μέσης Ανατολής, η ΝΕ ΠΕΑΕΑ της Ανατολικής Αττικής, ο Πανθεσσαλικός Σύλλογος Λαυρίου και το ΔΗΚΚΙ. Αμέσως μετά την επιμνημόσυνη δέηση, όταν διαβάστηκαν μερικά μόνο από τα ονόματα των δολοφονημένων αγωνιστών της Μακρονήσου, η συγκίνηση κορυφώθηκε. "Δεν είναι μόνο αυτοί που πέθαναν στο ξερονήσι, είναι και όσοι γύρισαν σακατεμένοι από τις εξορίες", φώναξε μια αγανακτισμένη νέα αγωνίστρια.

Ο Νίκος Αμπατιέλος,πρόεδρος της ΠΕΚΑΜ, επισήμανε: "Βρισκόμαστε εδώ για να αναδείξουμε και να τιμήσουμε την αντοχή, την αντρειοσύνη και την με αυταπάρνηση αντίστασή τους στη βία και τα βασανιστήρια, στις απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης". Για τα ιδανικά εκείνων των πατριωτών που βασανίστηκαν, ο Ν. Αμπατιέλος υπογράμμισε ότι εξακολουθούν να είναι και σήμερα επίκαιρα και πρόσθεσε: "Η Μακρόνησος - σύμβολο της Αντίστασης παραμένει φάρος φωτεινός για τις νεότερες γενιές, για ένα καλύτερο αύριο, για ειρηνική συμβίωση μεταξύ των λαών".

Στη συνέχεια αναφέρθηκε στην ανάγκη να υλοποιηθεί ο νόμος σχετικά με την κήρυξη της Μακρονήσου σε ιερό ιστορικό τόπο και να εφαρμοστεί το ΠΔ που αφορά την απομάκρυνση των αυθαιρέτων και αιγοπροβάτων ή άλλων εκμεταλλεύσεων από το νησί.

Οι παρευρισκόμενοι ξέσπασαν σε χειροκροτήματα, όταν μίλησε ο Γιώργος Βασίλαρος,εκ μέρους της ΝΕ του ΚΚΕ και νομαρχιακός σύμβουλος της ΝΑΣ Ανατολικής Αττικής, ο οποίος τόνισε: "Αποτίουμε φόρο τιμής στους χιλιάδες αγωνιστές και αγωνίστριες, κομμουνιστές και κομμουνίστριες, που έδωσαν τη ζωή τους για ιδανικά και αξίες, για μια αναπτυγμένη κοινωνία σε όφελος του λαού, χωρίς την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, για αξίες που στη σημερινή εποχή ταλαντεύονται βάναυσα από τη βαρβαρότητα της Νέας Τάξης Πραγμάτων. Τους ευχαριστούμε που άντεξαν κάτω από τον κίνδυνο της φυσικής τους εξόντωσης, δεν υποχώρησαν και μετέδωσαν σε εμάς τους νεότερους την ιστορική τους πείρα". Και φυσικά το μόνο σύνθημα που μπορούσε να ακουστεί από αυτές τις ηρωικές μορφές που βρίσκονταν εκεί ήταν: "ΚΚΕ, το κόμμα σου λαέ".

Ο Γ. Βασίλαρος, αναφερόμενος στις σημερινές συνθήκες, μίλησε καιγια το Κουρδικό. "51 χρόνια από τότε και όμως ακόμα στη γειτονική μας Τουρκία οι κρατούντες της ελεύθερης αγοράς, και όχι ο τούρκικος λαός, βασανίζουν πολιτικούς κρατούμενους με σύγχρονες μορφές βασανιστηρίων. Ντροπή και αίσχος σε αυτούς που τους στηρίζουν και δεν είναι άλλοι από τους σύγχρονους βαρβάρους της Νέας Τάξης Πραγμάτων. 51 χρόνια από τότε και η σημερινή κυβέρνηση παραδίδει τον Κούρδο ηγέτη Αμπ. Οτσαλάν στους στρατοκράτες της Αγκυρας και όλα αυτά στο όνομα του ελληνικού λαού. Ποιος τους έδωσε το δικαίωμα; Ποιον ελληνικό λαό ρώτησαν; Αυτό που πρέπει κάνουν τώρα είναι να παραιτηθούν".

Φορτισμένη συγκινησιακά ήταν η ατμόσφαιρα. Κούρδοι που βρίσκονταν και αυτοί στον τόπο προσκυνήματος ύψωσαν τις γροθιές μαζί με τους Ελληνες αγωνιστές και άλλο ένα σύνθημα αντήχησε: "Λευτεριά στον Οτσαλάν".

Ο Σπύρος Διλιντάς,πρόεδρος της ΠΕΑΕΑ, είπε χαρακτηριστικά: "Δε θα επιτρέψουμε σε καμία κυβέρνηση να αφυδατώνει, να διαστρεβλώνει, να κακοποιεί τα ιδανικά της ΕΑΜικής Αντίστασης. Η Μακρόνησος είναι ένας Παρθενώνας αξιών και θα τον τιμούμε παρά τη θέληση αυτών που θέλουν να τον καταστήσουν ως χώρο μουσείου χωρίς συνέχεια. Ο αγώνας δεν τελειώνει ποτέ". Ο επίτιμος δήμαρχος Καισαριανής Παναγιώτης Μακρής δήλωσε: "Στη Μακρόνησο έχει γραφτεί ιστορία με αίμα και πόνο. Αποτελεί σύμβολο ενάντια στην υποτέλεια, τη βία. Είναι σύμβολο διαπαιδαγώγησης του λαού. Ηταν και θα είναι φάρος φωτεινός για τα απραγματοποίητα ιδανικά". Οσο για αυτούς που θέλουν "να βάλουν τους αγωνιστές στη λογική της διαχείρισης της Μακρονήσου", ο Π. Μακρής επισημαίνει τις ευθύνες της κυβέρνησης και ιδιαίτερα του υπουργείου Πολιτισμού.

Την εκδήλωση χαιρέτισε ο δήμαρχος Λαυρίου, ενώ για τα ιδανικά των αγωνιστών, αλλά και για όσους αλυσοδένουν σήμερα τους λαούς μίλησαν ο Νίκος Χασιώτης από την ΠΕΑΕΑ Λαυρίου, ο Νίκος Καρύδης από τη ΝΕ ΠΕΑΕΑ Αν. Αττικής και πολλοί άλλοι αγωνιστές.

Αν και η φωνή έτρεμε και τα ελληνικά ήταν σπαστά, κατάφερε να μιλήσει στην ψυχή τους, γιατί την ανάγκη για ελευθερία δεν την εξηγείς, την αισθάνεσαι. Ο Μπαϊράκ,ένας από τους Κούρδους που βρίσκονταν εκεί, μίλησε για την έμπρακτη συμπαράσταση των Ελλήνων και για τον Απο, τον ηγέτη "που αναδείχτηκε από το λαό του και υπήρξε μπροστάρης στους αγώνες του".

"Αυτούς τους αγώνες, είπε ο Μπαϊράκ, εσείς τους γνωρίζετε καλύτερα από τον καθένα. Τους ζήσατε και εσείς στο πετσί σας, στα ξερονήσια και τα υπόγεια. Γνωρίσατε τους ταγματασφαλίτες και τα βασανιστήρια. Εμείς στο δικό σας πρόσωπο βλέπουμε την Ελλάδα. Τη χώρα σας τη βλέπουμε στα δικά σας μάτια, στις ψυχές σας"...

Η περηφάνια, οι μνήμες, αλλά και η οργή πνίγουν το βλέμμα. Η "Φλόγα",το ψευδώνυμο της Βασιλικής,μιας από τις χιλιάδες αγωνίστριες τους ΕΑΜ, θυμάται τότε που το βλήμα καρφώθηκε στον ώμο της, την ώρα που κρατούσε στο χέρι της μια χειροβομβίδα. Ο πόνος ήταν αβάσταχτος, αλλά έπρεπε να αντέξει: "Πήρα τη χειροβομβίδα στο άλλο χέρι και την πέταξα. Μετά λιποθύμησα". Αλλη μια μεγάλη αγωνίστρια, η Αθηνά γυρνάει το χρόνο πίσω, τότε που τη χτυπούσαν εφτά αλφαμίτες και το μόνο που έβλεπες στο πρόσωπό της για πολύ καιρό ήταν αίμα. "Δε φαινόταν τίποτα άλλο. Τα μάτια είχαν εξαφανιστεί, δόντια δεν υπήρχαν. Μόνο αίμα...". Ενώ ο Κλεάνθης Τοσουνίδης ήταν από τους ελάχιστους τυχερούς που έπεσε στη θάλασσα και σώθηκε, αφού τα κύματα τον έβγαλαν στο Σούνιο. Ομως τη Μακρόνησο κανείς τους δεν μπορεί να την ξεχάσει.

Αφού αν τύχει να ξαναπάς σε εκείνους τους τόπους, θα ακουστεί μέσα από τα βράχια το τραγούδι της ζωής και η ψυχή σου θα αφουγκραστεί τις φωνές εκατοντάδων αγωνιστών που σου δίνουν κουράγιο και φωνάζουν: "Μη σταματάς, ο δρόμος της ελευθερίας και της δικαιοσύνης είναι μακρύς ακόμα".