Στις 23-25 Απρίλη 1999 θα πραγματοποιηθεί στην Ουάσιγκτον η 50ή Σύνοδος των αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων των χωρών - μελών του ΝΑΤΟ, στην οποία θα λάβουν μέρος τα νέα μέλη - Ουγγαρία, Πολωνία και Τσεχία - καθώς και θα εγκριθεί η νέα στρατηγική. Σε σχέση μ' αυτό η Επιτροπή "Αντι-ΝΑΤΟ" της Κρατικής Δούμας της Ρωσίας πραγματοποίησε κοινοβουλευτικές ακροάσεις, με θέμα "Στρατιωτικές και άλλες απειλές για την ασφάλεια της Ρωσίας, λόγω της επέκτασης του ΝΑΤΟ προς Ανατολάς". Συμμετείχαν βουλευτές της Ρωσίας, της Ουκρανίας, της Λευκορωσίας, εκπρόσωποι του υπουργείου Αμυνας, της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Ασφαλείας, του Συμβουλίου Ασφαλείας και του υπουργείου Εξωτερικών της Ρωσίας, επιστήμονες, συγγραφείς, δημοσιογράφοι. Σημειώνουμε ότι όλος ο ρωσικός Τύπος αποσιώπησε αυτό το γεγονός. Μόνο μια αστική εφημερίδα (φιλοδυτική) δημοσίευσε υλικά της συνεδρίασης, διαστρεβλώνοντας όμως την ουσία των συζητήσεων. Στο μεταξύ, η γνωριμία με ορισμένες ομιλίες εξηγεί την αιτία της ομόφωνης σιωπής του ρωσικού Τύπου: Στις ακροάσεις τέθηκαν πολύ επίκαιρα προβλήματα.

Ο αντιπρόεδρος της Επιτροπής της Κρατικής Δούμας για την Ασφάλεια Σεργκέι Αμπέλτσεφ επισήμανε ότι οι ιδεολόγοι των ΗΠΑ χώρισαν όλες τις χώρες του κόσμου σε μερικές κατηγορίες: "δημοκρατικές", "που πλησιάζουν προς τη δημοκρατία", "που δεν ακολουθούν το δρόμο της δημοκρατίας" (μεταξύ τους και η Ρωσία). Στο επίσημο λεξιλόγιο της κυβέρνησης των ΗΠΑ εμφανίστηκαν προσβλητικές ετικέτες - "χώρες - παρίες". Ο Αμπέλτσεφ ενημέρωσε τους παρόντες ότι στην προσεχή σύνοδο του ΝΑΤΟ στην Ουάσιγκτον προβλέπεται να εγκριθεί η νέα στρατηγική, που προβλέπει τη δυνατότητα διεξαγωγής στρατιωτικών επιχειρήσεων πέρα από τα όρια της στρατιωτικής ευθύνης του ΝΑΤΟ, τη μη υποχρέωση εντολής από τον ΟΗΕ για τη διεξαγωγή στρατιωτικών επιχειρήσεων, τη διατήρηση για το συνασπισμό αυτό του δικαίωματος να καταφέρει το πρώτο πυρηνικό πλήγμα. "Οι ΗΠΑ είναι ένας μόνιμος επεμβασίας, που προκαλούν για τα συμφέροντά τους διεθνή σκάνδαλα. Προσφιλή μέθοδος της αμερικανικής διπλωματίας - με τη βοήθεια των ειδικών υπηρεσιών και τα οικονομικά δολώματα - να προκαλέσουν εσωτερική σύγκρουση στην επιλεγμένη χώρα και μετά με τη βία να υπαγορεύσουν τους όρους τους, επικαλούμενες την παγκόσμια κοινότητα", υπογράμμισε ο Αμπέλτσεφ.

Ο βουλευτής της Εθνικής Συνέλευσης της Λευκορωσίας Σεργκέι Κοστιάν σημείωσε: "Για να αναχαιτιστούν οι επιθετικές δυνάμεις του ΝΑΤΟ, πρέπει πριν απ' όλα να δημιουργηθεί ενιαία συμμαχία Ρωσίας, Ουκρανίας και Λευκορωσίας. Δεν υποτιμώ ούτε τα αισθήματα, ούτε την αξία της Κιργισίας, του Καζαχστάν, του Τατζικιστάν και άλλων Δημοκρατιών. Ωστόσο, έχω πάντα ως γνώμονα ότι ο ρωσικός λαός είναι η ρίζα, το δέντρο και η κορυφή, όπου μπορούν να ακουμπήσουν όλοι οι υπόλοιποι και υπό την προστασία του μπορούν να ζουν ήσυχα όλοι οι λαοί, ανεξάρτητα από το αν είναι Σλάβοι ορθόδοξοι ή μουσουλμάνοι. Ολοι αυτοί οι λαοί μπορούν να ζουν ήσυχα, όταν υπάρχει ισχυρή και δυνατή Ρωσία. Εχουμε πειστεί σ' αυτό στη διάρκεια αυτού του αιώνα επί ισχυρής Σοβιετικής Ενωσης". Ωστόσο, σήμερα, σύμφωνα με τη γνώμη του, στη Ρωσία ο μεγάλος ρωσικός λαός είναι εκτός νόμου. Αρχισε να αποφασίζει για τις τύχες του κάποια εθνική μειονότητα και επιπλέον μη ντόπια. "Εμένα σαν Λευκορώσο και σαν Σλάβο αυτό με ανησυχεί πολύ, γιατί καταλαβαίνω: Δεν υπάρχει Ρωσία, δεν υπάρχει ρωσικός λαός - δεν υπάρχει Λευκορωσία και δεν υπάρχει λευκορωσικός λαός. Αυτό είναι μονοσήμαντο. Δε θα αντέξει και η Ουκρανία. Οπως δε θα υπάρξουν ούτε οι Βούλγαροι, ούτε οι Πολωνοί", τόνισε ο Κοστιάν.

"Για να αντισταθούμε στο ΝΑΤΟ, χρειάζεται νέο στρατιωτικό δόγμα. Το δόγμα Ρωσίας, Λευκορωσίας και Ουκρανίας - δόγμα των τριών. Με βάση αυτό το στρατιωτικό δόγμα μπορούμε τολμηρά, ενεργητικά και πραγματιστικά να αναπτύσσουμε την οικονομία της Ενωσης των τριών", υπογράμμισε ο Λευκορώσος βουλευτής, εκφράζοντας τη βεβαιότητα ότι η Ουκρανία θα προσχωρήσει οπωσδήποτε σ' αυτή τη συμμαχία, διότι υπάρχουν εκεί υγιείς δυνάμεις και επικεφαλής του ουκρανικού Κοινοβουλίου είναι ένας πατριώτης, οπαδός αυτής της συμμαχίας, ο Αλεξάντρ Τκατσένκο. Κατά τη γνώμη του Κοστιάν πρέπει να τεθούν εκτός νόμου όσοι προμηθεύουν ενεργειακούς πόρους στη Δύση και αυτοί που αντιδρούν στην Ενωση της Λευκορωσίας με τη Ρωσία. Είναι επίσης πεπεισμένος ότι η Ρωσία και η Λευκορωσία "πρέπει να έχουν σήμερα ενιαίο στρατό. Εμείς είμαστε έτοιμοι, η Ρωσία όμως δεν είναι για την ώρα".

Τέλος, ο Κοστιάν είπε ότι "μπορούμε να κάνουμε πολλά και να αντισταθούμε στο ΝΑΤΟ. Η κυβέρνηση Πριμακόφ και η κυβέρνηση Λινγκ της Λευκορωσίας οφείλουν να δηλώσουν ότι συνάπτουμε στρατιωτική συμφωνία με τη Γιουγκοσλαβία και την εφοδιάζουμε με τα πιο σύγχρονα τεχνικά μέσα. Οι Λευκορώσοι είναι έτοιμοι γι' αυτό. Ο Πρόεδρος της Λευκορωσίας έκανε σχετική δήλωση. Και η Ρωσία πρέπει να δηλώσει μεγαλόφωνα - τόσο το υπουργείο Εξωτερικών, όσο και το υπουργείο Αμυνας - ότι σύντομα θα στείλει εκεί τον απαραίτητο στρατιωτικό τεχνικό εξοπλισμό, τον πιο σύγχρονο". "Τότε λοιπόν θα μας σέβονται στην Αμερική και το ΔΝΤ θα συζητάει διαφορετικά. Δε θα πρέπει να υποκλινόμαστε και να ζητάμε τα χρήματά μας από το ΔΝΤ".

Ο βουλευτής της Κρατικής Δούμας Γκ. Μαϊντακόφ υπενθύμισε ότι το 1991 ο πρώην Πρόεδρος των ΗΠΑ Τζ. Μπους, μιλώντας στους απόφοιτους της Στρατιωτικής Ακαδημίας στην Ανάπολις, δήλωσε: "Αξιότιμες κυρίες και κύριοι, σας συγχαίρω, ο ψυχρός πόλεμος έληξε, νικήσαμε". Η ηττημένη πλευρά ήταν η Ρωσία. Ο ομιλητής έκανε και μια σύγκριση ανάμεσα στη Γερμανία μετά το Β Παγκόσμιο Πόλεμο και τη σημερινή Ρωσία - κι εδώ κι εκεί αναθεωρήθηκαν τα αποτελέσματα του προηγούμενου πολέμου: Το έδαφος της χώρας διαμελίστηκε, από την ηττημένη χώρα εξήγαγαν τις διάνοιες, την τεχνολογία, τις υλικές και πολιτιστικές αξίες και στην εξουσία ήρθαν οι εγκάθετοι των νικητών.

Ο βουλευτής του ουκρανικού Κοινοβουλίου Βλαντίμιρ Γιατσένκο τόνισε ότι οι χώρες του "χρυσού δισεκατομμυρίου" δεν ενδιαφέρονται να φέρουν κοντά το επίπεδο ζωής της Ουκρανίας και της Ρωσικής Ομοσπονδίας στα δικά τους στάνταρ ζωής. Εξαιτίας της εφαρμογής αυτής ακριβώς της οικονομικής πολιτικής τα τελευταία 7 χρόνια, η Ουκρανία έχασε τα 2/3 του οικονομικού της δυναμικού, ο πληθυσμός μειώθηκε κατά 2.500.000 άτομα, ο προϋπολογισμός της χώρας για το 1999 είναι μειωμένος κατά 4 φορές απ' ό,τι ήταν στη σοβιετική Ουκρανία το 1990. Το μέσο βιοτικό επίπεδο είναι 20 δολάρια και η Ουκρανία μπήκε στην κατηγορία των χωρών που πεθαίνουν. Η νέα συμφωνία με το ΔΝΤ προμηνύει την παραπέρα καταστροφή της ουκρανικής οικονομίας. Ο Γιατσένκο επισήμανε επίσης ότι η ένταξη στην Ευρώπη και η συνεργασία με το ΝΑΤΟ προκάλεσαν στην Ουκρανία απώλειες, που - σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία - ξεπερνούν κατά 2 φορές τις ζημιές της στον Β Παγκόσμιο Πόλεμο. Η συνέχιση αυτών των τάσεων θα οδηγήσει στην πραγματική απειλή απώλειας από την Ουκρανία της κυριαρχίας της, ενώ το ΝΑΤΟ δε σκοπεύει να τηρήσει όλα τα υπογραφέντα ντοκουμέντα. Επίσης σημείωσε ότι "δεν υπάρχει καμία εγγύηση πως το έδαφος της Ουκρανίας ή κάποιο χωριστό τμήμα της δε θα γίνει αύριο σφαίρα των πολιτικών, στρατιωτικών ή άλλων συμφερόντων των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ". Κατά τη γνώμη του, γίνεται όλο και πιο αναγκαία η δημιουργία στρατιωτικοπολιτικής συμμαχίας των χωρών της ΚΑΚ.

Η γνωστή Ρωσίδα επιστήμονας, εκπρόσωπος του Ινστιτούτου Παγκόσμιας Οικονομίας και Διεθνών Σχέσεων, Νατάλια Ναροτσνίτσκαγια τόνισε ότι μπροστά στα μάτια μας πραγματοποιείται όχι μόνο η οριστική ακύρωση των συμφωνιών της Γιάλτας και του Πότσδαμ, που έχουν ποτιστεί με άφθονο ρωσικό αίμα, αλλά και η καταστροφή ολόκληρης της ρωσικής ιστορίας. Στην πράξη αυτό εκφράζεται με το στρίμωγμα της Ρωσίας σε "γεωπολιτικό καταυλισμό". Ειδικότερα, αυτό σημαίνει την απότομη αύξηση του τουρκικού παράγοντα. Η Τουρκία εκδηλώνει όλο και περισσότερο την τάση για ιστορική ρεβάνς. Η εκδήλωση αυτή είναι τόσο ολοφάνερη, που δεν μπορεί πλέον να την κρύψει κανείς. Κατά τη γνώμη της Ναροτσνίτσκαγια, η επιθυμία των ΗΠΑ να εγκαταστήσουν οπωσδήποτε στρατεύματά τους στα Βαλκάνια δεν υπαγορεύεται μόνο από το στόχο να κατακερματίσει τους ορθόδοξους Σλάβους και να τους γονατίσει. Η Ναροτσνίτσκαγια πιστεύει ότι αυτός ο γεωπολιτικός παράγοντας θα παίξει τεράστιο ρόλο στον επόμενο αιώνα. Μπροστά στα μάτια μας παίζεται το δράμα της Γιουγκοσλαβίας. Πάνω στα συντρίμμια της κρατικής οργάνωσης των ορθόδοξων Σλάβων της Δύσης οικοδομούν τη νέα ατλαντική αυτοκρατορία με σύνορα τα Βαλκάνια. Η Ρωσία με οποιαδήποτε εμφάνισή της, ως μεγάλη δύναμη, υπήρξε εμπόδιο στο δρόμο τέτοιων σχεδίων, πριν απ' όλα των ΗΠΑ. Μια μεγάλη απειλή για την εθνική ασφάλεια του κράτους είναι η μετατροπή του Συμβουλίου της Ευρώπης και παρόμοιους οργανισμούς σε όργανα επιβολής του ολοκληρωτικού δόγματος του φιλελευθερισμού. Κυνηγούν τη Λευκορωσία, γιατί απορρίπτει τα δυτικά ιδεολογικά πρότυπα και αποτελεί κύριο εμπόδιο στο δρόμο των σχεδίων της Δύσης. Από την άλλη μεριά, η Ουκρανία με τη στρατηγική της σημασία γίνεται αντικείμενο κάθε είδους φροντίδας και περιποίησης από μέρους της Δύσης με σκοπό να στραφεί κατά της Ρωσίας. Είναι επίσης και η στρατηγική περιοχή του Δούναβη και των στενών.

"Οι γεωπολιτικές πλευρές της σημερινής σοβαρότατης κατάστασης της Ρωσίας είναι ολοφάνερες. Πολύ σημαντικό στοιχείο έλλειψης εθνικής ασφάλειας είναι η έλλειψη εθνικής θέλησης, ενότητας της εθνικής κοσμοθεωρίας, η αδυναμία να βρεθεί συναίνεση σε ζητήματα του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος. Είναι ντροπή για την επίσημη Ρωσία, που δήλωσε την αφοσίωσή της στο δυτικοευρωπαϊκό φιλελευθερισμό ως φιλοσοφία, να είναι όμηρος αυτού και να τον επικροτεί, χωρίς μάλιστα να διατυπώνει ηθικές εκτιμήσεις απέναντι στις κραυγαλέες πράξεις καταπάτησης του διεθνούς δικαίου, της δημοκρατίας και της δικαιοσύνης που διαπράττουν οι ηγέτες του λεγόμενου φιλελεύθερου κόσμου", τόνισε η Ναροτσνίτσκαγια.

Κλείνοντας τη συζήτηση, ο αντιπρόεδρος της Κρατικής Δούμας Σεργκέι Μπαμπούριν εξέφρασε τη βεβαιότητα ότι θα γίνουν αποτελεσματικά βήματα για να σταματήσει ο σφόνδυλος της νέας παγκόσμιας τάξης πραγμάτων, όπου η βία επικρατεί έναντι του δικαίου. Διαπίστωσε ότι προκαλεί όλο και περισσότερες αμφιβολίες η αποτελεσματικότητα της Ιδρυτικής Πράξης Ρωσίας - ΝΑΤΟ και των μηχανισμών που έχουν δημιουργηθεί στο πλαίσιο αυτής της Πράξης. Ο Μπαμπούριν θεωρεί ότι "αποτελεί προπέτασμα καπνού, που αποβλέπει να καλύψει τους πραγματικούς σκοπούς και τις πραγματικές ενέργειες του ΝΑΤΟ και να συμπληρωθεί αυτό το προπέτασμα με την υποθετική συναίνεση της Ρωσίας στις ενέργειες του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη". Ακόμα μεγαλύτερες αμφιβολίες προκαλεί ο προσανατολισμός του προγράμματος "Συνεταιρισμός για την Ειρήνη", το οποίο έχει στην ουσία μετατραπεί σε βασικό εργαλείο επέκτασης της στρατιωτικής δομής του ΝΑΤΟ.

Κατά τη γνώμη του Μπαμπούριν, η επέκταση του ΝΑΤΟ και η διεύρυνση της σφαίρας ευθύνης του πέρα από τα όρια της Ευρώπης συνιστά απειλή για τη συντριπτική πλειονότητα των χωρών του κόσμου. Το ΝΑΤΟ προχώρησε στο σπάσιμο του μεταπολεμικού συστήματος διεθνών σχέσεων και γίνεται η βασική πηγή έντασης στον κόσμο. Σε ορισμένες χώρες εξετάζεται ήδη η δυνατότητα χρήσης πυρηνικών όπλων. Ορισμένοι πολιτικοί των ΗΠΑ, στη διάρκεια της σύγκρουσης στο Ιράκ έκαναν δηλώσεις για χρήση προληπτικά πυρηνικών όπλων κατά του Ιράκ. Φυσικά, η σκληρή αντίδραση της Ρωσίας σταμάτησε τότε τη νομιμοποίηση της πυρηνικής απειλής. Ωστόσο, δεν έχουν όλοι συνειδητοποιήσει ότι η διεύρυνση του ΝΑΤΟ δεν είναι πρόβλημα μόνο της Ρωσίας. Είναι πρόβλημα όλης της ανθρωπότητας. "Η 50ή Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ θα αποτελέσει το τέλος της ρομαντικής περιόδου ερωτοτροπιών. Υστερα απ' αυτό θα αρχίσουν οι δοκιμασίες της οικογενειακής ζωής. Νομίζω ότι οι γείτονές μας της Ανατολικής Ευρώπης πολύ γρήγορα θα πειστούν σ' αυτό", υπογράμμισε ο Μπαμπούριν.

Τώρα το ΝΑΤΟ "εμπλέκεται σε δυο θερμούς πολέμους και σ' έναν ψυχρό. Μετά ένα μήνα το ΝΑΤΟ θα εισέλθει στον πιο απελπιστικό απ' όλους τους πολέμους - στον πόλεμο για τη διατήρηση της μη επιτευχθείσας ακόμα παγκόσμιας κυριαρχίας", τόνισε ο Μπαμπούριν και υπενθύμισε στους Δυτικούς γείτονες: "Πριν από 200 περίπου χρόνια κάποιος Κορσικανός στην καταγωγή του είχε φτάσει κοντά στα τείχη του Κρεμλίνου ακριβώς εδώ, τριακόσια μέτρα από το μέρος που βρισκόμαστε εμείς σήμερα, και θεώρησε ότι εκείνη τη στιγμή είναι ο κυρίαρχος του κόσμου. Η αυταπάτη αυτή κράτησε έναν ολόκληρο μήνα. Νομίζω ότι και η αυταπάτη της παγκόσμιας τάξης πραγμάτων, που ετοιμάζονται να διαμορφώσουν πανηγυρικά στην Ουάσιγκτον, είναι παροδική".

Ναντιέζνα ΓΚΑΡΙΦΟΥΛΙΝΑ

"Μέχρι σήμερα η ιστορία μάς έχει διδάξει ότι οι πόλεμοι παράγουν φτώχεια, αλλά δε γνωρίζαμε ότι η μαζική φτώχεια μπορεί να οδηγήσει στον πόλεμο και, τέλος, στο χάος".

Τάδε έφη Μπίλι Μπραντ,ο πρώην σοσιαλδημοκράτης καγκελάριος της Γερμανίας. Ο πατέρας της "ριάλ πολιτίκ", που παρά την προσπάθειά του να εξορκίσει δι' αυτής της δήλωσης τα φαντάσματα του παρελθόντος και να φανεί έστω ανιστόρητος, αποκαλύπτει μία μεγάλη αλήθεια, ότι η πείνα σπέρνει τους σπόρους της σύγκρουσης, τους σπόρους της ανατροπής. Η φτώχεια που ακολουθεί κατά πόδας την "οικονομία της αγοράς", ιδιαίτερα στον αποκαλούμενο Τρίτο Κόσμο, έχει προκαλέσει, από τη Σρι Λάνκα έως το Μεξικό, εμφύλιους πολέμους, σπαραγμούς, συγκρούσεις, με επικίνδυνες προεκτάσεις και διαστάσεις για την καθεστηκυία τάξη.

Η Ινδονησία βρίσκεται στις "φλόγες" και στα πρόθυρα εξέγερσης μετά τη συνεχιζόμενη οικονομική κρίση, που είχε οδηγήσει εκατομμύρια Ινδονήσιων στην απόλυτη εξαθλίωση και την πείνα. Η δεκαπεντάχρονη εμφύλια σύγκρουση στο Σουδάν και η πολιτική της κυβέρνησης, που χρησιμοποιεί την πείνα για να κάμψει τους αγώνες του Απελευθερωτικού Μετώπου, έχει οδηγήσει 2,6 εκατομμύρια ανθρώπους κάτω από τα όρια της πείνας ενώ το ένα τρίτο των παιδιών υποσιτίζεται. Παρόμοια σκηνικά έχουν γίνει, εξακολουθούν και θα συμβαίνουν στην υποσαχαρική Αφρική, στις πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες, στη Λατινική Αμερική, στην Ασία αλλά και αποσχιστικές δραστηριότητες στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική. Και κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει τη Ρουάντα...

Η σχέση ανάμεσα στις εμφύλιες αυτές συγκρούσεις ή τη βία και τη μείωση κατά κεφαλήν της αγροτικής παραγωγής και κατά συνέπεια της τροφής, είναι σχεδόν απόλυτη. Μία πρόσφατη έρευνα του Διεθνούς Ινστιτούτου Ερευνας για την Πολιτική Γεωργίας (IFPRI) (1), αποκάλυψε ότι την περίοδο 1970 - '93 οι αφρικανικές χώρες παρήγαγαν 12,4% λιγότερα γεωργικά προϊόντα απ' ό,τι κατά την ειρηνική περίοδο. Σε πολλές χώρες, σύμφωνα με την έκθεση, η κρίση στην αγροτική παραγωγή προκλήθηκε είτε από φυσικά φαινόμενα, είτε από κακή διαχείριση της γεωργικής παραγωγής, κυρίως εξαιτίας της δήμευσης και καταλήστευσης μεγάλων παραγωγικών εκτάσεων και φυσικών πηγών από τους αγρότες προς ίδιον όφελος κάποιων πολιτικών ημετέρων...

Βέβαια, αυτό που αποκρύπτεται είναι ότι αυτές οι χώρες είναι κατ' εξοχήν αγροτικές, όπου το μέγεθος της παραγωγής τους καθορίζει και τη βιωσιμότητά τους. Συνεπώς οι εμφύλιες συγκρούσεις προετοιμάζουν αυτές τις χώρες να πέσουν σαν ώριμο φρούτο στις αγκάλες των μεγάλων δυνάμεων, που σαν φιλάνθρωποι προστρέχουν να βοηθήσουν τους αθώους δοκιμαζόμενους... Ακόμα όμως και σε αυτές τις περιοχές που κατάφεραν μετά τις συγκρούσεις και τις εφαρμογές διαφόρων "ειρηνευτικών συμφωνιών" να διατηρήσουν μία σχετική ουδετερότητα, οι τεράστιες προσπάθειες που χρειάζονται να καταβληθούν για την ανόρθωσή τους - εκκαθάριση τεραστίων εκτάσεων από τις νάρκες κατά προσωπικού, καθαρισμός των πηγών πόσιμου νερού αλλά και προετοιμασία του εδάφους - είτε σκάλωσαν αντικειμενικά στο υπερβολικό οικονομικό κόστος είτε στην ανικανότητα των ιθυνόντων. Αποτέλεσμα, η πείνα να συνεχίζει να υφίσταται και να "ξανακυλούν στις εμφύλιες συγκρούσεις", χωρίς προοπτική και μέλλον και με τελική κατάληξη στις "αγκάλες των προστατών", που ποδηγετούν τις ηγεσίες και τους λαούς χρησιμοποιώντας την πείνα ως όπλο εκβιασμού.

Αυτές οι συγκρούσεις, που είναι μία εντελώς διαφορετική μορφή του πολέμου στη "μετα-ψυχροπολεμική περίοδο", επιτάσσουν για την επίλυσή τους την αύξηση της αγροτικής παραγωγής (και της τροφής), που θεωρείται από αναλυτές το κλειδί για την ειρήνη. Ενας επιπρόσθετος λόγος είναι ότι τα κύματα μετανάστευσης από τις υποανάπτυκτες και τις αναπτυσσόμενες χώρες, που δοκιμάζονται από εμφύλιους σπαραγμούς, συγκρούσεις και βία, δημιουργούν σοβαρά πολιτισμικά και οικονομικά προβλήματα στις ανεπτυγμένες χώρες, που δεν είναι ικανές να τα απορροφήσουν. Αυτό το θέμα καίει τα χέρια τους περισσότερο από τις ψυχές που χάνονται οριστικά και αμετάκλητα στην αναζήτηση ελάχιστης τροφής που θα ικανοποιούσε ακόμα και ένα σπουργίτι. Μία ακόμα έκθεση, που ασχολείται οψίμως με το θέμα αυτό, είναι και η μελέτη του Διεθνούς Ερευνητικού Ινστιτούτου για την Ειρήνη με έδρα το Οσλο (PRIO) (2), για 103 περιπτώσεις εμφύλιων συγκρούσεων από το 1989 έως το 1997, όπου το 90% των νεκρών ήταν απλοί πολίτες. Πολλές από αυτές τις χώρες που βρέθηκαν στη δίνη του πολέμου έγιναν απολύτως εξαρτημένες για την ικανοποίηση των διατροφικών αναγκών των κατοίκων, ενώ παράλληλα ο τρόμος για το σχηματισμό "ομάδων" που θα προκαλέσουν ίσως εξεγέρσεις είναι έκδηλος. "Η ανικανότητα να αντεπεξέλθουν στις διατροφικές τους απαιτήσεις αλλά και τις πολύ βασικές ανάγκες οδηγεί τους πληθυσμούς στην αναζήτηση εναλλακτικών στρατηγικών επιβίωσης, ένας εκ των οποίων είναι η ενεργός συμμετοχή τους σε εξεγέρσεις", αναφέρει, για να συμπληρώσει πιο χαρακτηριστικά: "Σε αυτές τις περιπτώσεις, η χρήση βίας γίνεται κυρίως για την επίτευξη των οικονομικών στόχων και όχι πολιτικών. Ανάλογα ήταν και τα αιτήματα που οδήγησαν πολλά απελευθερωτικά κινήματα και εξεγέρσεις στον Τρίτο Κόσμο κατά τη διάρκεια του ψυχρού πολέμου"!

Μοναδικός παράδεισος για την έκθεση είναι η Ινδία, που παρά το γεγονός ότι σπαράσσεται από θρησκευτικές αντιθέσεις χαρακτηρίζεται συγκριτικά "ένα νησί της ειρήνης" σε αναλογία με τις χώρες που έχουν παρόμοια ποσοστά φτώχειας. Ο λόγος; Στην Ινδία στον τομέα της γεωργίας έχουν ακολουθηθεί πιστά οι οδηγίες που έχουν δώσει το ΔΝΤ και η ΠΤ εφαρμόζοντας την "πράσινη επανάσταση", αυξάνοντας τη γεωργική παραγωγή διά μέσου και των νέων εξελιγμένων μεθόδων καλλιέργειας...

Η Ινδία ήταν μία από τις πρώτες χώρες όπου εφαρμόστηκε "επιτυχώς" το πείραμα της απελευθέρωσης και της παγκοσμιοποίησης της αγροτικής οικονομίας. Οι πολιτικές (3) που εφαρμόστηκαν από ΔΝΤ - ΠΤ έχουν προκαλέσει πραγματικά μία "επανάσταση", αλλά μάλλον υποδούλωσης, κάνοντας την Ινδία τον πρώτο διαθέσιμο χώρο για τη μαζική καλλιέργεια μεταλλαγμένων τροφίμων! Και πώς θα μπορούσε να είναι διαφορετικά όταν η σύνθεση των βασικών στοιχείων αυτών είναι η εξής: Κατάργηση των νόμων που αφορούν το μέγιστο όριο για την ιδιοκτησία γης, απόλυτη ελευθερία για τη λειτουργία των αγροτικών επιχειρήσεων, κατάργηση όλων των νόμων που επιβάλλουν περιορισμούς στο ύψος, το είδος της παραγωγής αλλά και της πώλησης,κατάργηση των εμπορικών περιορισμών στα αγροτικά προϊόντα έτσι ώστε οι εγχώριες τιμές να μην είναι πολύ μακριά από αυτές που ισχύουν στο παγκόσμιο εμπόριο κλπ. Μήπως κάποιος μίλησε για εθνική ανεξαρτησία στην περίπτωση της Ινδίας;

Και αν η Ινδία αποτελεί τον παράδεισο, τον αποτελεί και για έναν άλλο λόγο. Οτι κατάφερε να διατηρήσει ή να αυξήσει τις εισαγωγές της σε αγροτικά προϊόντα από τις ανεπτυγμένες χώρες παρά την τεράστια αύξηση της εγχώριας παραγωγής και παρά το γεγονός ότι η κρίση που μαστίζει όλη την Ασία δεν άφησε ανέγγιχτη και την Ινδία, προκαλώντας μία σοβαρή υποτίμηση της ρουπίας και πολλά οικονομικά προβλήματα. Γιατί απλά η κρίση δεν ήταν μόνο στα χρηματιστήρια αλλά σε όλη την οικονομία και η παγκοσμιοποίηση δε σταματά μόνο στους οικονομικούς δείκτες αλλά διαδρά εξίσου - ίσως όχι τόσο ορατά - και σε όλους τους τομείς της κοινωνικής - πολιτικής ζωής. Η διασύνδεση ανάμεσα στην αγροτική παραγωγή και τη "βοήθεια" που δίνουν οι οικονομικά ισχυρές χώρες και τα οικονομικά ιδρύματα είναι ορατή, αφού επενδύοντας στη μείωση της φτώχειας οι χώρες αυτές αποτελούν τις καλύτερες εξαγωγικές "χρυσές" ευκαιρίες. Πέρα από την Ινδία ακόμα πιο καθαρό αυτό φαίνεται στην περίπτωση της Νότιας Κορέας. Από τη δεκαετία του 1950 έως το 1980, η χώρα αυτή ήταν ο κυριότερος παραλήπτης της αμερικανικής βοήθειας, με αποτέλεσμα σήμερα να αποτελεί μία από τις κυριότερες χώρες υποδοχής των αμερικανικών γεωργικών προϊόντων, αφού ανεβάζοντας το βιοτικό τους επίπεδο η αλλαγή του τρόπου διατροφής και η "μακντοναλτοποίηση" επέφερε και την αναζήτηση άλλων προϊόντων... Αυτή τη στιγμή στο στόχαστρο είναι η Αφρική και όχι μόνο.

Χριστίνα ΜΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ

(1) Report IRFI: "Resolving violent conflicts key to ending hunger; Cites Sudan Famine" 3/6/1998

(2) "Agriculture key to global security". H έκθεση του PRIO για το Consultative Group on International Agriculture (CGAR) της Παγκόσμιας Τράπεζας.

(3) Οι πολιτικές αυτές αναλυτικά υπάρχουν στο "World Development Report" του 1986 αλλά και στο δεύτερο τεύχος του "World Bank's 1991 Country Economic Memorandum for India" με υπότιτλο "Agriculture - challenges and Opportunities"

Χριστίνα ΜΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ

"Οι ΗΠΑ είναι ένας μόνιμος "επεμβασίας", που προκαλούν για τα σύμφεροντά τους διεθνή σκάνδαλα. Προσφιλής μέθοδος της αμερικανικής διπλωματίας - με τη βοήθεια των ειδικών υπηρεσιών και τα οικονομικά δολώματα - να προκαλεί εσωτερική σύγκρουση στην επιλεγμένη χώρα και μετά, με τη βία, να υπαγορεύει τους όρους της, επικαλούμενη την παγκόσμια κοινότητα"

Τα μικρά παιδιά μαζεύουν μεταλλικά αντικείμενα, να τα δώσουν για λίγη τροφή, ανάμεσα στις ράγες του τραμ, κάπου στην Καλκούτα

Ο διοικητικός υπάλληλος τοποθετεί τα πινακάκια των καινούριων χωρών στο ΝΑΤΟ