ΒΕΛΙΓΡΑΔΙ (Του ανταποκριτή μας).- Αν η κόλαση υπάρχει, τότε αυτή δεν είναι στον ουρανό, αλλά εδώ στη Γη. Στην πόλη Κραγκούγιεβατς της δυτικής Σερβίας, που οι φασίστες ΝΑΤΟικοί έσπειραν τον όλεθρο και την καταστροφή. Συνολικά, 160 τραυματίες, εκ των οποίων οι 29 σοβαρά, το βιομηχανικό καμάρι της χώρας "Ζάσταβα" στη στάχτη, νοσοκομεία και σχολεία κατεστραμμένα και οι φωτιές ακόμα παντού να σιγοκαίνε.

Στα πρόσωπα των κατοίκων, ζωγραφίζεται το μίσος, αλλά και η απελπισία για το αύριο της πόλης, αφού ολόκληρη η βιομηχανική υποδομή καταστράφηκε και η ανοικοδόμηση της θα πάρει χρόνια και θα χρειαστεί πολλές θυσίες. Αυτήν την εικόνα βιβλικής καταστροφής, εικόνα ανατριχιαστική, αντικρίσαμε κατά τη διάρκεια της πρόσφατης επίσκεψής μας που διοργάνωσε ο γιουγκοσλαβικος στρατός. Οι παραλληλισμοί στα στόματα όλων και επίκαιροι. Η πόλη έχει καταστραφεί δύο φορές. Μια το 1941, όταν οι χιτλερικοί ισοπέδωσαν την πόλη και ξεκλήρισαν τους κατοίκους της σε μια απίστευτης αγριότητας γενοκτονία και η δεύτερη από τους νεοχιτλερικούς ΝΑΤΟικούς το 1999 σε μια εξίσου απίστευτη επίδειξη απανθρωπιάς. Απόδειξη ότι η βαρβαρότητα του καπιταλισμού, με όποιο προσωπείο αυτός φορά, διατηρείται στο χρόνο. Και κάνει πιο επιτακτική την ανάγκη ανατροπής του πριν να είναι πολύ αργά για την ανθρωπότητα.

Οπως θα πει και ο εργάτης της "Ζάσταβα" Μιροσλάβ Οστοτς: "Τότε ο φασισμός ήταν απροκάλυπτος. Η Γερμανία ήθελε να κυριαρχήσει για οικονομικά συμφέροντα. Τώρα ο φασισμός είναι καλυμμένος σε δημοκρατικό προσωπείο, αλλά εξίσου επικίνδυνος. Και τώρα οι Αμερικάνοι θέλουν να κυριαρχήσουν για να εξασφαλίσουν οικονομικά συμφέροντα".

Η πρώτη επίσκεψή μας ήταν στο εργοστάσιο κατασκευής αυτοκινήτων "Ζάσταβα". Το εργοστάσιο που αποτελούσε καμάρι για τους Γιουγκοσλάβους, μια και ήταν μια από τις ελάχιστα ανθίζουσες επιχειρήσεις στη χώρα. Μια επιχείρηση, που επέφερε σημαντικά έσοδα από τις εξαγωγές αυτοκινήτων σε χώρες της Ευρώπης, αλλά και ευρύτερα. Με την καταστροφή του, που, σύμφωνα με τους πιο μέτριους υπολογισμούς, είναι της τάξης του ενός δισ. δολαρίων, έχασαν τη δουλιά τους συνολικά 98.000 εργάτες. Από αυτούς οι 38.000 ήταν άμεσα απασχολούμενοι στο εργοστάσιο και οι υπόλοιποι 60.000 σε διάφορα άλλα εργοστάσια που είχαν συνδέσει την παραγωγή τους με αυτό. Τώρα ουσιαστικά ολόκληρη η πόλη ερημώνει, αφού χωρίς τη βιομηχανία "Ζάσταβα" θα αναγκαστούν πολλές χιλιάδες να την εγκαταλείψουν και να αναζητήσουν αλλού εργασία.

"Χρησιμοποίησαν ανθρωπιστικές βόμβες για να μην καταστρέψουν το εργοστάσιο. Τα αποτελέσματα τα είδατε. 300 εκτάρια στην καταστροφή. Τώρα το Κραγκούγιεβατς θα γίνει πόλη φάντασμα - νεκρή πόλη. Ολοι θα μεταναστέψουν", θα πει ο Μιλάν Μπέκο, πρόεδρος του εργοστασίου. Πάντως, το ευτύχημα ήταν ότι δε θρηνήσαμε θύματα ή περισσότερους βαριά τραυματισμένους, αφού οι εργάτες, με απόφασή τους, φύλαγαν ως ανθρώπινες αλυσίδες το εργοστάσιο μέρα - νύχτα. Και αυτό το ήξεραν οι ΝΑΤΟικοί και όμως χτύπησαν. Μάλιστα, τη μέρα του πρώτου βομβαρδισμού, στις 10 Απρίλη, οι εργάτες γνώριζαν ότι θα χτυπήσουν από τα ιταλικά και γερμανικά ΜΜΕ.

"Στη Δύση λένε ότι κατέστρεψαν το εργοστάσιο, γιατί το χρησιμοποιεί ο στρατός μας. Με αυτή τη λογική θα πρέπει να κάψουν τα χωράφια μας, γιατί από αυτά τρέφεται ο στρατός μας και να σκοτώσουν τις μάνες μας γιατί αυτές γεννούν τα παιδιά μας που πάνε στο στρατό", θα πει ένας εργαζόμενος για να συμπληρώσει ένας άλλος: "Ο,τι και να γίνει, όσο χρόνο και αν πάρει, όσες θυσίες και αν χρειαστούν, το εργοστάσιο θα το ξαναχτίσουμε. Είναι η ζωή μας, είναι το μέλλον μας, χωρίς αυτό σβηνόμαστε από το χάρτη".

Ταυτόχρονα όμως, και η πόλη και άλλες μικρότερες βιομηχανικές και βιοτεχνικές μονάδες δέχτηκαν καίρια χτυπήματα από τους ΝΑΤΟικούς πυραύλους. Ειδικότερα, στο δεύτερο βομβαρδισμό της 13ης Απρίλη, χτυπήθηκαν και περισσότεροι πολιτικοί στόχοι, σύμφωνα με την τελευταία τακτική του ΝΑΤΟ.

Σχεδόν όλα τα σπίτια στην περιοχή "Παληλούλα" έχουν υποστεί σημαντικές καταστροφές, όπως και στο κέντρο της πόλης έχουν σπάσει όλα τα τζάμια των μαγαζιών και δημοσίων κτιρίων, όπως και σε περιοχές όπως η "Πιβάρα" και "Μπρέσνιτσα" που βρίσκονται αρκετά μακριά από την πόλη.

Στο δημοτικό "Μόμα Στανοϊλοβιτς" οι ζημιές είναι αρκετά σημαντικές. "Τα παιδιά μας, λόγω της άνανδρης επίθεσης, δεν πάνε σχολείο. Αλλά και όποτε τελειώσει ο πόλεμος, πάλι θα πρέπει να περιμένουν, ίσως και να χάσουν τη χρονιά τους, αφού όλα τα εκπαιδευτικά κτίρια έχουν υποστεί ζημιές που θα πρέπει να επισκευαστούν", θα πει ένας κάτοικος του Κραγκούγιεβατς.

Ομως, σύμφωνα με πληροφορίες, χωρίς να έχουν διασταυρωθεί, σοβαρές ζημιές έχει υποστεί και το νοσοκομείο της πόλης. Παρά τη θέλησή μας να το επισκεφτούμε, αυτό δεν έγινε κατορθωτό, γιατί, σύμφωνα με το στρατό, είναι "απαγορευμένο σε συνθήκες πολέμου".

Πάντως, εντύπωση προκαλεί η ολοένα και περισσότερο εντεινόμενη μανία των ΝΑΤΟικών σε πολιτικούς στόχους. Για λάθος, ούτε λόγος να γίνεται, αφού αυτοί είναι στην κυριολεξία χειρουργοί. Αρκεί να δει κανείς το υπουργείο Εξωτερικών στο Βελιγράδι, που είναι εντελώς κατεστραμμένο, ενώ τα διπλανά κτίρια είναι άθικτα. Σίγουρα, αυτή η τακτική εντάσσεται στον ψυχολογικό πόλεμο, αλλά και στην οικονομική καταστροφή μεταπολεμικά που επιδιώκουν οι Δυτικοί. Ψυχολογικό πόλεμο, που αποσκοπεί στο σπάσιμο του ηθικού, αλλά και την ανατροπή του Μιλόσεβιτς από τη μια και από την άλλη αν αυτό δε γίνει τώρα κατορθωτό να γίνει μεταπολεμικά υπό το βάρος των οικονομικών προβλημάτων που θα δημιουργηθούν.

Κορυφαίος Ελληνας υπουργός ρωτήθηκε πριν από λίγες μέρες, σε ανεπίσημη συζήτηση με δημοσιογράφους, για την άρνηση της Βουλγαρίας να επιτρέψει σε τουρκικό πολεμικό αεροσκάφος - που μετέφερε ανθρωπιστική βοήθεια για τους αλβανόφωνους Κοσσοβάρους πρόσφυγες - να διέλθει από τον εναέριο χώρο της. "Είπαν της Μαριορής να χέσ.. κι αυτή ξεκωλ...", ήρθε η απάντηση.

Η κατάσταση, όμως, δεν αφήνει περιθώρια για πλακίτσα και λοιπά ευφυολογήματα. Οι εκτιμήσεις του διαβόητου Χένρι Κίσινγκερ περί "εισόδου" της Βουλγαρίας στα Σκόπια και οι διαφαινόμενοι ΝΑΤΟικοί σχεδιασμοί περί επέκτασης της Βουλγαρίας προς δυσμάς, έχουν προκαλέσει έντονες ανησυχίες στη σκοπιανή πλευρά. Κάτι που επιβεβαιώνουν και Ελληνες κυβερνητικοί παράγοντες, που ήρθαν σε επαφή με Σκοπιανούς ομολόγους τους, αυτές τις μέρες, με αφορμή την κρίση στο Κόσσοβο. Και κατόπιν, περιχαρείς διαχέανε πληροφορίες σε δημοσιογραφικά "πηγαδάκια", ότι "τους έχουμε στο χέρι" και πως "τώρα θα λύσουμε το πρόβλημα μαζί τους, γιατί έχουν την ανάγκη μας", εννοώντας το ζήτημα της ονομασίας του γειτονικού κράτους.

Σύμφωνα με αυτές τις πηγές, οι Σκοπιανοί ανησυχούν τόσο για τη στάση που θα τηρήσει η Βουλγαρία, όσο και γι' αυτήν που θα τηρήσει η Αλβανία, καθώς εντός και εκτός αυτών των δύο χωρών, δρουν κύκλοι που τις θέλουν "μεγάλες". Και τα σημερινά ιμπεριαλιστικά σενάρια συνδυάζουν τη χωρική αύξηση των δύο, με το διαμελισμό και την εξαφάνιση της ΠΓΔΜ. Από την άλλη, επιτελείς του ελληνικού Πενταγώνου αναφέρονται με νόημα στη μουσουλμανική μειονότητα που ζει στη Βουλγαρία, υπονοώντας διάφορα για τους τρόπους με τους οποίους αυτή μπορεί να χρησιμοποιηθεί, προς όφελος τρίτων παραγόντων.

Δεν πέρασαν ούτε τρεις μέρες από τότε που ο "Ρ" παρουσίασε στοιχεία του Ινστιτούτου Αμυντικών Αναλύσεων (ανήκει στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας) για τις σχέσεις που διατηρεί η πολιτική ηγεσία της Αλβανίας με τον UCK, τις βλέψεις της περί "απελευθέρωσης" αλύτρωτων πατρίδων και την προώθηση από μέρους της των ΝΑΤΟικών σχεδίων για αλλαγές συνόρων στα Βαλκάνια.

Και τη Δευτέρα, ο πρωθυπουργός Παντελί Μάικο,εγκαταλείποντας και τα τελευταία προσχήματα, δήλωσε ότι ήρθε η ώρα της "Μεγάλης Αλβανίας". Θέση που φέρεται να στηρίζει και ο πρόεδρος Ρετζέπ Μεϊντάνι.Παράλληλα, "αντάρτες" του UCK ανταλλάσσουν πυρά με το γιουγκοσλαβικό στρατό. Και την ίδια ώρα, η αλβανική κυβέρνηση παραδίδει στο ΝΑΤΟ τον πλήρη έλεγχο των στρατιωτικών εγκαταστάσεων, του εναέριου χώρου και των λιμανιών της χώρας. "Γην και ύδωρ", δηλαδή, στους ιμπεριαλιστές, προκειμένου να εκδηλώσουν τη χερσαία επίθεση εναντίον της Γιουγκοσλαβίας.

Συγκοινωνούντα δοχεία φαίνεται να αποτελούν η Βοσνία - Ερζεγοβίνη και το Κόσσοβο, με τη φωτιά της μιας περιοχής να απειλεί αυτόματα και την άλλη. Η ΝΑΤΟική ειρήνη που επιβλήθηκε στην περιοχή της Βοσνίας και η κατοχή της από ΝΑΤΟικά στρατεύματα (συμμετέχουν και Ελληνες στρατιώτες - η "Ελληνική Δύναμη Βοσνίας"), κάθε άλλο παρά γαλήνη και σταθερότητα εξασφάλισε για την περιοχή.

Από το Δεκέμβρη του '98, το Τμήμα Διμερών Αμυντικών Συνεργασιών ΙΙ της Διεύθυνσης Διεθνών Σχέσεων του Επιτελείου Υπουργού Εθνικής Αμυνας αποφαίνεται για τη Βοσνία: "Αποσταθεροποιητικά στοιχεία που χρήζουν ιδιαίτερης προσοχής στο μέλλον είναι: Α. Η πιθανή προσπάθεια του Μιλόσεβιτς να δημιουργήσει προβλήματα μέσω της σκληροπυρηνικής πλευράς των Σέρβων σε αντιπερισπασμό προς το πρόβλημα του Κοσσυφοπεδίου. Β. Τα εσωτερικά προβλήματα στην Ομοσπονδία μεταξύ Κροατών και μουσουλμάνων. Γ. Η τοπική αντίδραση στην επιστροφή των προσφύγων στις εστίες τους". Συμπληρώνει πως ιδιαίτερη προσπάθεια πρέπει να επιδειχτεί στη διαφύλαξη της ειρήνης και την πάση θυσία αποφυγή εμπλοκής της Βοσνίας - Ερζεγοβίνης στο πρόβλημα του Κοσσόβου.

Στις 12 Μάρτη φέτος οι Ουγγαρία, Πολωνία και Τσεχία προσχώρησαν στο ΝΑΤΟ, αυξάνοντας τα τακτικά μέλη του Βορειοατλαντικού Συμφώνου σε 19. Η Ουγγαρία συνορεύει με τη Γιουγκοσλαβία και ειδικότερα με την περιοχή της Βοϊβοντίνας,όπου ζει ουγγρική μειονότητα. Μάλιστα, η Βοϊβοντίνα, στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο - στο πλαίσιο της τότε "Νέας Τάξης Πραγμάτων" - μετά την κατάληψή της από τα χιτλερικά στρατεύματα, προσαρτήθηκε για ένα διάστημα στην Ουγγαρία.

Με τα παραπάνω σαν δεδομένα, μένει να αποδειχτεί πόσο ενεργά θα στηρίξει η Ουγγαρία τους ΝΑΤΟικούς στον πόλεμό τους κατά των Γιουγκοσλάβων και πώς θα χρησιμοποιηθεί η ουγγρική μειονότητα της Βοϊβοντίνας. Πάντως, τις προηγούμενες μέρες, η ουγγρική πλευρά προκάλεσε εμπόδια και καθυστερήσεις σε φορτηγά που μετέφεραν ανθρωπιστική βοήθεια της Ρωσίας προς τους Γιουγκοσλάβους, γεγονός που προκάλεσε την έντονη διαμαρτυρία της ρωσικής κυβέρνησης.

ΒΕΛΙΓΡΑΔΙ (Του ανταποκριτή μας). -

Η αντίδραση των παιδιών στον πόλεμο και τους βομβαρδισμούς εξαρτάται, σε μεγάλο βαθμό, από την αντίδραση των γονιών τους, σύμφωνα με την ψυχίατρο Βερόνικα Ισπάνοβιτς, διευθύντρια της ψυχιατρικής κλινικής για νέους του Βελιγραδίου.

"Αυτό το διάστημα δέχομαι καθημερινά δεκάδες τηλεφωνήματα από γονείς που φοβούνται για την ψυχική υγεία των παιδιών τους", θα μας πει. Η πιο συνήθης απορία των γονιών είναι αν θα πρέπει να αλλάξουν τα παιδιά φυσικό περιβάλλον και αν θα πρέπει να μιλούν μπροστά τους για τον πόλεμο.

Οι εμπειρίες από τον προηγούμενο πόλεμο δείχνουν ότι όταν τα παιδιά αλλάζουν περιβάλλον και απομακρύνονται από τους γονείς τους, κινδυνεύουν περισσότερο, γιατί δεν υπάρχει η απαραίτητη γονική φροντίδα και ζεστασιά που θα τα κάνει να νιώσουν πιο σίγουρα.

"Αλλωστε την αγκαλιά της μάνας τίποτε δεν μπορεί να την αντικαταστήσει" θα μας πει η διακεκριμένη ψυχίατρος. Αν το παιδί απομακρυνθεί και ζήσει από μόνο του αυτή την πραγματικά δύσκολη κατάσταση, δύσκολα θα "δέσει" με την οικογένειά του όπως πρώτα.

Στη συγκεκριμένη στιγμή, το να μην πηγαίνουν τα παιδιά στο σχολείο ή στο νηπιαγωγείο, έχει δύο πλευρές και εξαρτάται από το αν αυτό το επιβάλλουν οι γονείς ή οι καταστάσεις. Αν το σχολείο λειτουργεί κανονικά και οι γονείς απαγορεύουν στα παιδιά τους να πάνε, αυτό μπορεί να έχει αρνητικά αποτελέσματα και αυτό έχει σχέση με τη μελλοντική συμπεριφορά των συμμαθητών τους, που ίσως να είναι αρνητική και κατά κάποιο τρόπο δημιουργήσει κάποια αισθήματα κατωτερότητας.

Επίσης, υπό προϋποθέσεις τα καταφύγια μπορεί να μην επιδράσουν αρνητικά. Σε μερικά καταφύγια, ορισμένοι χαρισματικοί δάσκαλοι διοργανώνουν θεατρικές παραστάσεις, προβάλλουν διάφορες ταινίες και κινούμενα σχέδια, ώστε να προσφέρουν στα παιδιά ένα ευχάριστο διάλειμμα από την καθημερινή πραγματικότητα. Πάντως, έτσι και αλλιώς, "τα παιδιά αυτά των βομβαρδισμών και των σειρήνων θα θυμούνται πάντα αυτούς τους ήχους".

"Το ευτύχημα θα είναι να μην επηρεάσουν αρνητικά την ψυχική τους ισορροπία, όπως το ελπίζουμε για την πλειοψηφία", θα πει στο τέλος η διάσημη ψυχίατρος.

ΒΕΛΙΓΡΑΔΙ (του ανταποκριτή μας).-

Τις τελευταίες μέρες ένα από τα καθημερινά θέματα συζήτησης στον ηλεκτρονικό και έντυπο Τύπο της χώρας είναι η ψυχική αντίδραση των πολιτών κάτω από τους συνεχείς βομβαρδισμούς. Το κατά πόσο, δηλαδή, αυτοί επιφέρουν ψυχικά τραύματα και αν και κατά πόσο είναι προσωρινά ή θεραπεύσιμα. Πάντως, γεγονός είναι ότι η συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού συμπεριφέρεται αρκετά ψύχραιμα.

Σύμφωνα με τη γνώμη του ψυχιάτρου Μάρκλεν Μολοϊκοβιτς οι άνθρωποι χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες, ανάλογα με τον τρόπο αντιδρούν.

Στην πρώτη και μεγαλύτερη κατηγορία εντάσσονται εκείνοι που ψυχικά λειτουργούν ομαλά και δουλεύουν καθημερινά, ενώ όσον αφορά τις νοικοκυρές κάνουν όλες τις δουλιές του σπιτιού όπως και πριν. Φυσικά έχουν και μία μικρή δόση πανικού και φόβου, που στις συγκεκριμένες συνθήκες είναι απόλυτα φυσιολογικές. Ολοι αυτοί, μόλις τελειώσει ο πόλεμος, θα συνεχίσουν τη ζωή τους φυσιολογικά και μόνο η θύμηση θα μείνει στην ψυχή τους.

Στη δεύτερη κατηγορία ανήκουν οι άνθρωποι που τους διακατέχει οξύ στρες. Αυτοί έχουν ως χαρακτηριστικό να χτυπά ακανόνιστα η καρδιά τους, να τους ανεβαίνει η πίεση, να μην μπορούν, ορισμένες φορές, να αναπαυτούν και να κοιμηθούν και να είναι διαρκώς νευρικοί. Παρ' όλα αυτά όταν περάσει το άμεσο στρες, με το σταμάτημα των βομβαρδισμών και τις σειρήνες αυτοί θα επανέλθουν σε, σχεδόν, φυσιολογικά επίπεδα, αν και τα ψυχικά τους τραύματα θα τους ακολουθούν για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα.

Στην τρίτη κατηγορία εντάσσονται αυτοί που, εξαιτίας του πολέμου, θα αρρωστήσουν από πιο σοβαρές ψυχικές ασθένειες. Αυτή είναι η πιο μικρή, αριθμητικά, κατηγορία, αλλά ταυτόχρονα και η πιο επικίνδυνη. Αυτοί είναι συνεχώς έντονα νευρικοί, νιώθουν υπερένταση και γι' αυτό δεν μπορούν να κοιμηθούν, ενώ η συμπεριφορά τους προς τρίτους είναι, κατά διαστήματα, ακατανόητη, ειδικά όταν ακούν τις βόμβες και τις σειρήνες.

Γι' αυτούς τους ανθρώπους χρειάζεται, κατά κανόνα, θεραπευτική αγωγή, χωρίς όμως και απαραίτητα εγκλεισμός τους σε κάποιο ίδρυμα.

Στην πλειοψηφία τους αυτοί είναι που είχαν εμπειρίες από τον προηγούμενο πόλεμο ή που έχουν έντονα οικογενειακά προβλήματα και γενικά προσαρμόζονται δύσκολα.

Εκμεταλλευόμενη τα χάδια του πλανητάρχη και των παρατρεχάμενών του - ανταπόδοση για τον αστυνομικό της ρόλο στη νοτιανατολική Μεσόγειο και στο πλούσιο σε κοιτάσματα πετρελαίου υπογάστριο της Ρωσίας - η Τουρκία δεν κρύβει τις βλέψεις της.

Σε ό,τι αφορά το σημερινό πόλεμο στη Βαλκανική, από τις 23/7/98 η τουρκική Εθνοσυνέλευση με ομόφωνη απόφαση, παρέσχε εξουσιοδότηση προς την τουρκική κυβέρνηση για αποστολή στρατευμάτων στην Αλβανία "σε περίπτωση που επιδεινωθεί η κατάσταση στο Κοσσυφοπέδιο" και για ενδεχόμενη συμμετοχή της Τουρκίας σε "πολυεθνική ειρηνευτική δύναμη". Σχολιάζοντας τα προαναφερόμενα, το Τμήμα Ελληνοτουρκικών Σχέσεων, της Α4 Διεύθυνσης Τουρκίας του υπουργείου Εξωτερικών, στις 16 Νοέμβρη '98, σημείωνε σε υπόμνημά του πως η απόφαση είναι ενδεικτική της πρόθεσης της Τουρκίας για ενεργό ρόλο σε "επερχόμενες εξελίξεις στη Νοτιανατολική Ευρώπη".

Τη Δευτέρα, ο ίδιος ο Πρόεδρος της Τουρκίας, Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ,σε ολιγόωρη επίσκεψή του σε Σκόπια και Τίρανα και αναφερόμενος στην πιθανότητα να πραγματοποιηθούν χερσαίες επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ, είπε ότι η Τουρκία ως χώρα της συμμαχίας θα πειθαρχήσει σε όποια απόφαση ληφθεί. Ακόμα, πως η χώρα του είναι έτοιμη να στείλει στρατιωτικές δυνάμεις της για να συμμετάσχουν σε οποιαδήποτε επιχείρηση του ΝΑΤΟ στην περιοχή.

Το Φλεβάρη, φέτος, το Γραφείο Βαλκανικών Χωρών - Κύπρου του Τμήματος Διμερών Αμυντικών Συνεργασιών ΙΙ της Διεύθυνσης Διεθνών Σχέσεων του Επιτελείου Υπουργού Εθνικής Αμυνας, υπογραμμίζει, σχετικά με τον "ηγετικό ρόλο" που προσπαθεί να παίξει η Τουρκία στην περιοχή: "Αυτή η επιδίωξη ενισχύεται από το σημαντικό εταίρο που αποκτά, το Ισραήλ και την εντυπωσιακή ανάπτυξη της συνεργασίας τους σε πάρα πολλούς τομείς. Ιδιαίτερης σημασίας είναι η "Στρατιωτική Συνεργασία", που έχουν συνάψει μεταξύ τους οι δυο χώρες, που χαίρει της υποστήριξης των ΗΠΑ".

Συμφωνία "Στρατιωτικής Συνεργασίας" υπέγραψε πρόσφατα η Τουρκία και με την Αλβανία. Η συμφωνία αφορά μεταξύ των άλλων και την παραχώρηση στο Τουρκικό Ναυτικό, ναυτικών διευκολύνσεων στο λιμάνι Pasaliman. Γεγονός, που έχει προκαλέσει έντονο προβληματισμό στους Ελληνες στρατιωτικούς.

Εργάτες απελπισμένα προσπαθούν να περισώσουν ό,τι μπορούν από το μόχθο τους, μέσα από τα ερείπια

Τα Σκόπια ανησυχούν για την κρατική τους υπόσταση. Η Τουρκία επιχαίρει για τη νέα αναβάθμιση του αστυνομικού της ρόλου. Η Βουλγαρία σπεύδει να κρατήσει αποστάσεις. Η Αλβανία ονειρεύεται τα περί μεγεθύνσεώς της. Η Βοσνία - Ερζεγοβίνη στενάζει κάτω από τις "ειρηνευτικές" αλυσίδες που της επιβλήθηκαν πριν μερικά χρόνια. Η Ουγγαρία προπονείται για τα νέα της καθήκοντα ως νεοενταχθέντος μέλους στο συνασπισμό των δολοφόνων. Και η Ελλάδα...

Η ελληνική κυβέρνηση καυχάται για το σταθεροποιητικό ρόλο της χώρας στη Βαλκανική. Παράλληλα, συνυπογράφει με τους λοιπούς της ΕΕ τη συνέχιση των βομβαρδισμών στη Γιουγκοσλαβία. Επαίρεται για τις ειρηνευτικές πρωτοβουλίες που θα πάρει. Από την άλλη, στέλνει Ελληνες οπλίτες και ναύτες προς ενίσχυση των ΝΑΤΟικών σχηματισμών, που επιχειρούν κατά των Γιουγκοσλάβων. Κάνει το "Αμερικανάκι", αλλά τα γνωρίζει όλα. Και ρυθμίζει τις κινήσεις της με βάση τις εντολές που παίρνει από τα αφεντικά της.

Ο "Ρ" δημοσιεύει σήμερα μια σειρά από στοιχεία και πληροφορίες, που εδώ και καιρό βρίσκονται στη διάθεση των Ελλήνων κυβερνώντων. Στοιχεία και πληροφορίες που αποδεικνύουν, για άλλη μια φορά, τόσο τις ευαίσθητες ισορροπίες στη Βαλκανική, όσο και τον αποσταθεροποιητικό ρόλο γειτονικών και άλλων δυνάμεων. Δυνάμεων που ρίχνουν νερό στο μύλο των ιμπεριαλιστών. Αυτών που επανασχεδιάζουν το χάρτη της περιοχής και με την έμπρακτη στήριξη της ελληνικής κυβέρνησης οριοθετούν τα νέα σύνορα, ανάλογα με τα δικά τους συμφέροντα.

Θανάσης ΜΠΑΛΟΔΗΜΑΣ

Η ζωή προσπαθεί να συνεχιστεί...