Το πρόβλημα του Κόσσοβου, που σήμερα αναδεικνύεται με τον πιο τραγικό τρόπο, εκτός των άλλων έχει και ιστορικές ρίζες. Παρ' όλες τις συνεχείς μεταναστεύσεις των Σέρβων στο βάθος της ιστορίας, το Κόσσοβο παραμένει για αυτούς η δική τους "Ακρόπολη". Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η απόφαση του Τίτο να απαγορεύσει στους Σέρβους Παρτιζάνους κατοίκους της περιοχής να επιστρέψουν στις εστίες τους. Οι Αμερικάνοι δεν ψάχνουν αφορμές, για να επέμβουν, έχουν καταπατήσει κάθε έννοια Διεθνούς Δικαίου. Η ελληνική κυβέρνηση θα μπορούσε να ασκήσει βέτο στο ΝΑΤΟ. Δεν έχει κατανοήσει ότι όταν καίγεται η περιοχή, πρέπει όλοι οι γείτονες να σβήσουν τη φωτιά γιατί αργά ή γρήγορα έρχεται και η σειρά των υπολοίπων. Αυτά μας είπε, μεταξύ άλλων, ο Ιστορικός Ζάρκο Γκούντατς, αντιπρύτανης του Πανεπιστημίου Πολιτικών Επιστημών του Βελιγραδίου, στη συνέντευξη που ακολουθεί.

- "Ρ": Θα ήθελα να μου κάνετε μια αναδρομή των ιστορικών δεδομένων της περιοχής.

- Γκούντατς: Η περιοχή του σημερινού Κοσσυφοπεδίου κατοικούνταν στην αρχαιότητα από μια φυλή των Ιλλυρίων, τους Δαρδάνους, που θεωρούνται αυτόχθονες. Η περιοχή αυτή, μετέπειτα, κατακτήθηκε διαδοχικά από τους Ρωμαίους και τους Βυζαντινούς. Στα τέλη του 6ου και αρχές του 7ου αιώνα εγκαθίστανται στο Κόσσοβο οι Σλάβοι. Στα τέλη του 12ου αιώνα, το Κόσσοβο γίνεται το κέντρο του μεσαιωνικού σερβικού βασιλείου το 1389.

Η περιοχή καταλαμβάνεται από τους Τούρκους και παραμένει στην κυριαρχία τους έως το 1912. Η οθωμανική καταπίεση προκαλεί συνεχείς μεταναστεύσεις των Σέρβων προς Βορρά και έτσι αλλοιώνεται σημαντικά ο πληθυσμός ειδικά μετά τη μαζική μετανάστευση Αλβανών στο Κόσσοβο το 17ο και 18ο αιώνα. Το 1918 ενσωματώνεται ξανά στη Σερβία και έκτοτε αποτελεί, ξανά, τη δική μας ακρόπολη.

- "Ρ": Μπορείτε να μας πείτε ιστορικά την πληθυσμιακή αναλογία Σέρβων - Αλβανών στην περιοχή;

- Γκούντατς: Οπως είπαμε, κατά τη διάρκεια του 17ου και 18ου αιώνα, έχουμε μαζική εκδίωξη του σερβικού στοιχείου και ταυτόχρονη μετεγκατάσταση Αλβανών. Γι' αυτήν την περίοδο δεν υπάρχουν αξιόπιστα στοιχεία. Λίγο πριν τον πόλεμο, η αναλογία ήταν, περίπου, 50% Αλβανοί και 50% Σέρβοι - Μαυροβούνιοι - Τσιγγάνοι - Τούρκοι κ.ά. Μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο και ειδικά το 1948 τα ποσοστά είναι 68,4% Αλβανοί και 23,6% Σέρβοι.

Αυτό γιατί, αφ' ενός, λόγω της δυσκολίας μετανάστευσαν οικειοθελώς πολλοί Σέρβοι και αφ' ετέρου γιατί ο Τίτο με νόμο απαγόρευσε στους Σέρβους, που ήταν παρτιζάνοι, να ξαναγυρίσουν στις εστίες τους. Ηταν μια πολιτική που αποσκοπούσε στην εξαφάνιση του σερβικού στοιχείου από την περιοχή, με σκοπό να δημιουργηθεί ένα καθαρά αλβανικό Κοσσυφοπέδιο, γιατί προσδοκούσε την ένωση της Αλβανίας ως 7η Δημοκρατία στο πλαίσιο της Γιουγκοσλαβίας, σχέδιο που δεν υλοποιήθηκε για διάφορους λόγους.

Μετέπειτα, η πολιτική αυτή συνεχίστηκε και είχε ως αποτέλεσμα να εγκατασταθούν συνολικά στην περιοχή πάνω από 300.000 Αλβανοί. Το επέτρεψε αυτό, γιατί ήθελε να αποδυναμώσει το πολιτικό σύστημα της Αλβανίας. Χάρη, δε, στη μεγάλη γεννητικότητα που χαρακτηρίζει αυτούς τους λαούς, το 1981 οι Αλβανοί αποτελούν, περίπου, το 77% του πληθυσμού της περιοχής.

- "Ρ": Γνωστό είναι ότι η τελευταία απογραφή έγινε το 1981. Γιατί μετέπειτα δεν έγινε άλλη;

- Γκούντατς: Κανονικά έπρεπε να γίνει το 1991. Αλλά προηγήθηκε η κατάργηση της αυτονομίας και ο πρώτος πόλεμος, γεγονός που καθιστούσε την πραγματοποίηση απογραφής αδύνατη. Μετά, όμως, το σερβικό κράτος το πρότεινε, χωρίς όμως να μπορέσει να συμφωνήσει με τους Αλβανόφωνους, και αυτό γιατί υπολογίζουν τους Τσιγγάνους και τους Τούρκους που ζουν στην περιοχή ως Αλβανούς λόγω θρησκείας, κάτι που, φυσικά, δεν μπορούσε να δεχτεί το σερβικό κράτος. Ακόμη και η συμφωνία του περασμένου Οκτωβρίου προέβλεπε απογραφή, προκειμένου να σχηματιστεί πολυεθνική κυβέρνηση στη βάση των πληθυσμιακών ποσοστών αλλά μας πρόλαβε ο πόλεμος.

- "Ρ": Ποιος είναι ο ρόλος των ξένων δυνάμεων στην κατεύθυνση ενδυνάμωσης του αλβανικού εθνικισμού;

- Γκούντατς: Η περιοχή των Βαλκανίων έχει μεγάλη γεωπολιτική σημασία. Εδώ διασταυρώνονται πολλοί δρόμοι και ζουν αρκετοί λαοί που στη διάρκεια της ιστορίας αγωνίστηκαν με μεγάλο πείσμα για την ελευθερία τους.

Ταυτόχρονα, ανέκαθεν είχε τεράστια σημασία και για τις λεγόμενες μεγάλες δυνάμεις που άσκησαν μια ιμπεριαλιστική πολιτική στην περιοχή. Υπήρχε η Ρωσία που είχε συμφέρον διείσδυσης στα Βαλκάνια γι' αυτό, άλλωστε, βοήθησε την ελληνική, πρωτίστως, αλλά και τη σερβική εξέγερση εναντίον των Τούρκων. Από το Μεσαίωνα λέγανε ότι όποιος κατέχει το Κόσσοβο ελέγχει όλη την περιοχή γιατί βρίσκεται στην καρδιά των Βαλκανίων, αλλά και στα νεότερα χρόνια ο Χίτλερ είπε ότι η Σερβία πρέπει να σβήσει από το χάρτη. Το ίδιο, με άλλα λόγια, είπε και ο πρώην Υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας Κλάους Κίνκελ.

Είναι πολιτική των μεγάλων δυνάμεων να τυραννούν τα Βαλκάνια και για αυτό, ακόμη, αν δεν υπάρχει πρόβλημα, το εφευρίσκουν. Το ίδιο έκανε, τώρα, ο Κλίντον, οι Αμερικανοί. Αν μας άφηναν μόνους, θα μπορούσαμε να λύσουμε το πρόβλημα. Αλλά δεν είναι αυτός ο σκοπός τους.

- "Ρ": Ναι αλλά αν δε δίνατε εσείς το δικαίωμα με την κατάργηση της αυτονομίας, θα μπορούσαν οι Αλβανόφωνοι να βρουν κάποια αφορμή για την εξέγερση;

- Γκούντατς: Αυτοί δεν ψάχνουν αφορμές. Ο,τι και αν έγινε εδώ, είναι δική μας υπόθεση: δική μας και των Αλβανών. Οι υπόλοιποι δε θα έπρεπε να ανακατεύονται. Στην ιστορία, πολλές φορές, είχαμε προστριβές αλλά πάντα στο τέλος η κατάσταση ηρεμούσε. Αυτοί οι σκηνοθέτες της πιο βάρβαρης επίθεσης του 20ού αιώνα παραβίασαν κάθε βασική αρχή του διεθνούς δικαίου και του ανθρωπισμού. Αφού απέκτησαν, πρώτα, οικονομική ισχύ πέρασαν στον πόλεμο, που έχουν σκοπό την επιβολή αυτών που θέλουν. Αυτό έκανε ο Χίτλερ, αυτό κάνει η Νέα Τάξη Πραγμάτων, του Κλίντον, του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ. Τώρα, το ΝΑΤΟ τοποθετήθηκε πάνω από το διεθνές δίκαιο. Για αυτούς, οι έννοιες της εθνικής κυριαρχίας, της ελευθερίας είναι ξεπερασμένες, δεν υπάρχουν. Αυτοί όλοι, κάποια στιγμή, πρέπει να λογοδοτήσουν σε διεθνές δικαστήριο για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.

- "Ρ": Πώς κρίνετε την επίσημη στάση της ελληνικής κυβέρνησης;

- Γκούντατς: Η Ελλάδα ως μέλος του ΝΑΤΟ δέχτηκε κάποιες συμβατικές υποχρεώσεις που είχε. Τώρα, το ερώτημα που τίθεται είναι αν θα μπορούσε η Ελλάδα να ασκήσει βέτο. Γνωρίζω ότι αυτό, ενδεχομένως, θα δημιουργούσε κάποια προβλήματα σε σχέση με τους Τούρκους, στην Κύπρο και στο Αιγαίο.

Πιστεύω, όμως, ότι θα έπρεπε να σκεφτεί μακροπρόθεσμα και να ασκήσει βέτο. Το ζήτημα είναι, αν αυτό είχε πρακτική σημασία. Δεν το γνωρίζω αυτό. Ενδεχομένως, να μην είχε καμία σημασία ένα ελληνικό βέτο. Αλλά θα πρέπει να καταλάβουν όλοι στην περιοχή ότι ο πόλεμος είναι στη γειτονιά μας. Ενας πόλεμος με απρόβλεπτες συνέπειες για όλους μας. Εχω τη γνώμη ότι ζούμε σε εποχή μεσοπολέμου. Πλησιάζει ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος. Δεν ξέρω αν θα είναι εξαιτίας του τωρινού πολέμου στη Γιουγκοσλαβία. Ξέρω, όμως, ότι αν επικρατήσει η Νέα Τάξη Πραγμάτων, τότε ο κόσμος θα χωριστεί ξανά σε ελεύθερους και δούλους. Αυτό καμία κυβέρνηση δεν πρέπει να το επιτρέψει, ούτε η ελληνική.

- "Ρ": Κάθε μέρα στην Ελλάδα γίνονται μαχητικές διαδηλώσεις κατά του πολέμου. Πώς κρίνετε τη στάση αυτή του ελληνικού λαού;

- Γκούντατς: Βλέπω κάθε μέρα τις εκδηλώσεις συμπαράστασης μέσα από την τηλεόραση. Είμαστε λαοί πολύ κοντινοί, με ίδιες αξίες. Και σε αυτές τις δύσκολες στιγμές για εμάς είναι μεγάλη ψυχολογική υποστήριξη. Δυστυχώς είναι σε αντίθεση με την ελληνική κυβέρνηση. Ιδιαίτερα, θέλω να ευχαριστήσω τους Ελληνες κομμουνιστές, που βλέπουμε καθημερινά στις τηλεοράσεις μας με τις κόκκινες σημαίες.

- "Ρ": Στην ΕΕ υπάρχουν 13 "κεντροαριστερές" κυβερνήσεις και ο "δημοκρατικός" Κλίντον δεκατέσσερις, που συνθέτουν τη λεγόμενη "Νέα Αριστερά". Πώς τους κρίνετε;

- Γκούντατς: Αυτοί έχουν χάσει κάθε επαφή με την πραγματικότητα. Εχουν πουλήσει όλες τις αξίες και τα ιδανικά τους. Αυτοί είναι καλυμμένοι φασίστες. Αν είναι ο Κλίντον και ο Μπλερ αριστεροί, εγώ είμαι αστροναύτης...

Φώτης - Αγγελος ΜΠΕΛΕΡΗΣ

ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ (του ανταποκριτή μας Χρ. ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ). -

Σε άρθρο του "Ο πόλεμος στη Γιουγκοσλαβία είναι δική μας ευθύνη", που δημοσιεύτηκε στις 24 Απρίλη στην εφημερίδα "People's weekly World", όργανο του ΚΚ ΗΠΑ, ο αντιπρόεδρος του Κόμματος Σαμ Ουέμπ, εξηγούσε ότι η επιδρομή αυτή δεν είναι απλά μια τοπική ή περιφερειακή κρίση, αλλά μια "μεγάλη διεθνής κρίση" με επικίνδυνες συνέπειες και καλούσε τον αμερικανικό λαό να εντείνει ακόμη περισσότερο την πίεσή του στην Ουάσιγκτον για τον άμεσο τερματισμό της.

"Σχεδόν κάθε μέρα, έγραφε, ο Πρόεδρος Κλίντον ανακοινώνει μια παραπέρα κλιμάκωση αυτού του πολέμου. Εργοστάσια, σχολεία και νοσοκομεία είναι τώρα στόχοι βομβαρδισμού. Ενας καθοδηγούμενος από τις ΗΠΑ θαλάσσιος στρατιωτικός αποκλεισμός φαίνεται ότι έχει συμφωνηθεί ήδη. Ταυτόχρονα, αυξάνεται η πίεση από διάφορα κέντρα για την παρεμβολή στη σύγκρουση μιας στρατιωτικής δύναμης 200.000 ανδρών, μια ενέργεια που θα έφερνε τον πόλεμο σε μια νέα φάση και θα μεγάλωνε τον κίνδυνο για έναν ευρύτερο, αν όχι γενικό, πόλεμο στην Ευρώπη".

Σημείωνε κατόπιν: "Μέχρι τώρα στη χώρα μας, η εναντίωση στον πόλεμο δεν είναι στην ίδια κλίμακα, όπως στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες. Αλλά αλλάζει όσο γράφω. Η υποστήριξη του κοινού στην κυβέρνηση Κλίντον διαβρώνεται και θα διαβρωθεί ακόμα περισσότερο στις προσεχείς μέρες και βδομάδες, καθώς εκατομμύρια αντιδρούν στη διόγκωση των απωλειών στο λαό και στην καταστροφή όλων των ειδών. Η αυξανόμενη πιθανότητα για μια εισβολή αμερικανικού στρατού, η επαναφορά της στρατολογίας και η κατακόρυφη άνοδος του κόστους του πολέμου, όχι μόνο θα προσθέσουν σε αυτήν την τάση, αλλά θα ετοιμάσουν το έδαφος για ευρύτερες ενέργειες υπέρ της ειρήνης, που θα ασκήσουν μαζική πίεση πάνω στον Πρόεδρο και στο Κογκρέσο για να τερματίσουν τον πόλεμο".

Στο σημείο αυτό, ο σύντροφος Ουέμπ υπογράμμιζε: "Και θα χρειαστεί μαζική πίεση, γιατί οι χαράσσοντες την αμερικανική πολιτική έχουν τη γνώμη ότι, μετά την κατάρρευση του σοσιαλισμού στην πρώην Σοβιετική Ενωση, οι ΗΠΑ είναι η μόνη απομένουσα υπερδύναμη στον κόσμο, που της δίνει, έτσι, τόσο το δικαίωμα όσο και την ισχύ να διαμορφώνει τον κόσμο σύμφωνα με τα δικά της οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα".

Και πρόσθετε: "Βέβαια, ούτε ο Πρόεδρος, ούτε οι βοηθοί του είναι τόσο τολμηροί, για να το πουν αυτό. Περιτυλίγουν τους στόχους της εξωτερικής πολιτικής μας και, ιδιαίτερα, τη στρατιωτική επιδρομή ενάντια σε άλλες κυρίαρχες χώρες, με υψηλών τόνων ευγενικά λόγια. Πριν τριάντα χρόνια, μας έλεγαν, καθώς η αμερικανική κυβέρνηση έριχνε ναπάλμ στα βιετναμέζικα χωριά, πως υπερασπιζόμαστε τον ελεύθερο κόσμο από τον κομμουνισμό.

Ο ισχυρισμός εκείνος δεν αντηχεί τόσο καλά στους Αμερικανούς της μεταψυχροπολεμικής περιόδου, γι' αυτό ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός περιτυλίγεται με τη σημαία του ανθρωπισμού και των δημοκρατικών αξιών για να νομιμοποιήσει τον ανελέητο βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας.

Μόνο σε αφρούρητες στιγμές τα βαθύτερα αίτια των επιδρομικών ενεργειών του αμερικανικού ιμπεριαλισμού έρχονται στην επιφάνεια. Σε συνέντευξη μια μέρα προτού αρχίσει ο βομβαρδισμός της Σερβίας, ο Πρόεδρος Κλίντον, για παράδειγμα, είπε χαρακτηριστικά ότι "...αν πρόκειται να έχουμε μια ισχυρή οικονομική σχέση, που περιλαμβάνει την ικανότητά μας να πουλάμε ανά τον κόσμο, η Ευρώπη πρέπει να είναι κλειδί.... να τι είναι όλο όλο το πράγμα, το Κόσσοβο".

Εξάλλου, στο ίδιο φύλλο του το "People's Weekly World" σε κύριο άρθρο με τον τίτλο "Ο πόλεμος έρχεται στο σπίτι μας", έκανε έναν παραλληλισμό ανάμεσα στο τι γίνεται σήμερα στη Γιουγκοσλαβία και στη φοβερή εξόντωση 12 μαθητών και ενός δασκάλου και τον τραυματισμό πολλών άλλων σε ένα γυμνάσιο της μικρής πόλης Λίτλτον της πολιτείας Κολοράντο στις 20 Απρίλη από δύο μαθητές αυτού του σχολείου. Αυτοί οι δύο λευκοί δολοφόνοι, ο Ερικ Χάρις - 18 ετών και ο Ντίλαν Κλέμπολντ - 17 ετών, μαθητές του ίδιου σχολείου, οι οποίοι αυτοκτόνησαν επιτόπου μετά το ανατριχιαστικό έγκλημά τους, κατά την ανταλλαγή πυρών με αστυνομικούς, ήταν μέλη της λεγόμενης Μαφίας με Αδιάβροχο Μανδύα, θαύμαζαν τον Χίτλερ, φορούσαν περιβραχιόνια με το σήμα της Σβάστικας - όπως όλα τα μέλη της συμμορίας - όπου αναγραφόταν "Μισώ τους ανθρώπους", εισόρμησαν στο σχολείο πάνοπλοι με πιστόλια και βόμβες, αναφωνώντας έξαλλοι ρατσιστικά συνθήματα, με κύριο στόχο τους μαύρους και ισπανόφωνους μαθητές και μαθήτριες. Εκαναν τη δολοφονική επιδρομή τους, όπως ανακοίνωσαν οι αρχές, διαβάζοντας ένα χειρόγραφο ημερολόγιό τους, για να "τιμήσουν" την επέτειο γέννησης του Χίτλερ. Ηταν από τους μεγαλύτερους μαζικούς πυροβολισμούς αυτού του είδους στην ιστορία των ΗΠΑ. Πάνω από 30 βόμβες βρέθηκαν μέσα στο σχολείο, ορισμένες από τις οποίες είχαν στηθεί σαν παγίδες, καθώς και σε αυτοκίνητα στο πάρκινγκ του σχολείου. Μια βόμβα βρέθηκε και στο σπίτι ενός από τους δύο δολοφόνους.

Σε αυτό το άρθρο του, το "People's Weekly World" έλεγε: "Αυτή είναι μια άλλη από τη σειρά των βίαιων επιθέσεων μίσους ενάντια σε παιδιά και δασκάλους στα δημόσια σχολεία μας. Ερχεται λίγες μόλις μέρες μετά την τέταρτη επέτειο του βομβαρδισμού του ομοσπονδιακού κτιρίου στην πόλη της Οκλαχόμα από νεοφασίστες εξτρεμιστές. Ερχεται σε μια στιγμή, που ο λαός διαμαρτύρεται για τους πυροβολισμούς κατά του άοπλου μικροπωλητή δρόμου στη Νέα Υόρκη, του Αμάντου Ντιάλο.

Η κυβέρνηση, τα μέσα ενημέρωσης και ένα μεγάλο μέρος της λαϊκής μας κουλτούρας προωθούν την αντίληψη του "Ράμπο", πως με αρκετά όπλα - και την προθυμία χρήσης τους - οποιοδήποτε πρόβλημα θα απομακρυνθεί. Δυστυχώς, την άποψη αυτή τη συμμερίζονται ο Πρόεδρος Κλίντον, ο Βρετανός πρωθυπουργός Τόνι Μπλερ και άλλοι ηγέτες του ΝΑΤΟ που συνήλθαν στο τέλος αυτής της βδομάδας στην Ουάσιγκτον.

Πλάθεις ένα δαίμονα σαν τον Γιουγκοσλάβο Πρόεδρο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, κατόπιν βομβαρδίζεις (τους Σέρβους) στέλνοντάς τους πίσω στη λίθινη εποχή. Αμερικανοί αξιωματούχοι αλαζονικά αυτοδιορίζονται σαν παγκόσμιοι φύλακες των "δημοκρατικών αξιών". Ομως, ο πραγματικός σκοπός τους είναι η αμερικανική στρατιωτική υπεροχή, για να προστατεύει τα κέρδη των αμερικανικών τραπεζών και μονοπωλίων".

Και έκλεινε το άρθρο του "People's Weekly World": "Τώρα ο πόλεμος έρχεται στο σπίτι μας και οι απώλειες είναι τα παιδιά μας. Η χώρα μας είναι άρρωστη με την ψύχωση του όπλου, με τη στρατοκρατία και με την υπεροχή των λευκών. Αυτή η λατρεία της βίας θα οδηγήσει στο φασισμό, αν δεν την καταπολεμήσουμε.

Μπορούμε να αρχίσουμε σταματώντας το βομβαρδισμό στο εξωτερικό. Επιβάλλοντας έλεγχο πάνω στην αστυνομία και απαγορεύοντας όλα τα ελαφρά όπλα - πιστόλια - στη χώρα μας".

Αξίζει να αναφέρουμε εδώ ότι ο Πρόεδρος Κλίντον, σε τηλεοπτική ομιλία του το βράδυ της ίδιας μέρας που έγινε η πολυάνθρωπη εξόντωση στο γυμνάσιο του Κολοράντο, με όψη περίλυπη διακήρυξε ότι τον "συγκλόνισε και τον λύπησε βαθιά" το φοβερό αυτό έγκλημα, αλλά περιορίστηκε στο να απευθύνει έκκληση να γίνουν περισσότερα για τη χαλιναγώγηση της νεανικής βιαιότητας.

Ακόμη και η ακροδεξιά εφημερίδα "New York Post" παρατήρησε (21 Απρίλη) σχετικά: "Αλλά ο Πρόεδρος απέφυγε να πάρει θέση πάνω στο κατά πόσο χρειάζονται νέοι νόμοι ή άλλες ομοσπονδιακές ενέργειες για την αναχαίτιση και άλλων σχολικών πυροβολισμών".

Ο Κλίντον, στην ομιλία του αυτή, ανέφερε ότι είχε μιλήσει με την Καρολίν Μακ Κάρθι, ομοσπονδιακή βουλευτή του Δημοκρατικού Κόμματος από τη Νέα Υόρκη, η οποία είχε εισηγηθεί ένα νομοσχέδιο που θα περιόριζε την πρόσβαση ανηλίκων νέων σε πυροβόλα όπλα, θα ανακαλούσε την άδεια από πωλητές όπλων όταν τα διέθεταν σε ανηλίκους κλπ. Ο Κλίντον, ωστόσο, κατά την ίδια εφημερίδα, δεν έσπευσε να υποστηρίξει άμεσα την πρόταση της Μακ Κάρθι ή άλλων συναδέλφων της. Κατόπιν είπε: "Οι υπόλοιποι από εμάς έχουμε την ευθύνη να κάνουμε οτιδήποτε μπορούμε για να γίνει βέβαιο ότι αυτό δεν κάνει το 1999 ένα άλλο έτος σαν το περσινό". Αναφερόταν στα περσινά, εξίσου φοβερά, επεισόδια πυροβολισμών σε σχολεία στο Τζόνσμπορο της πολιτείας Αρκάνσας (Αρκανσο) και στο Σπρίγκφιλντ της πολιτείας Ορεγκον.

Η Μακ Κάρθι, που ο σύζυγός της ήταν ένα από τα θύματα που δολοφονήθηκαν από έναν οπλοφόρο σε τρένο στην περιοχή Λονγκ Αϊλαντ της Νέας Υόρκης το 1993 και η οποία παρακολούθησε από την τηλεόραση την τραγωδία στο Κολοράντο, δήλωσε στην "New York Post": "Οι σκοτωμοί σε σχολεία θα συνεχιστούν μέχρις ότου ληφθούν μέτρα για τον τερματισμό τους". Προσέθεσε, επίσης, "παλιότερα, αυτό το πράγμα συνέβαινε μόνο σε αστικές περιοχές. Οχι, πλέον. Τώρα συμβαίνει παντού".