Για τις αλλαγές στο ασφαλιστικό σύστημα που έγιναν, αλλά και γι' αυτές που θα γίνουν, για τις διεκδικήσεις των εργαζομένων και την αντίδραση του συνδικαλιστικού κινήματος, για τη στάση των ηγεσιών στις διοικήσεις των μεγάλων συνδικαλιστικών οργανώσεων και την επιλογή του λαού μπροστά στις κάλπες, μιλήσαμε με τον Γιάννη Σταυρόπουλο, μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΓΣΕΕ, μέλος της Γραμματείας του ΠΑΜΕ και υποψήφιο βουλευτή του ΚΚΕ.

- Εχει προαναγγελθεί, με διάφορους τρόπους, η ανατροπή του ασφαλιστικού συστήματος μετά τις εκλογές. Πώς κρίνετε τις μέχρι τώρα κυβερνητικές παρεμβάσεις στο ασφαλιστικό;

- Εχουμε μια προσπάθεια παραπέρα επιδείνωσης του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης, χτυπήματος των βασικών του χαρακτηριστικών, του δημόσιου και κοινωνικού χαρακτήρα, της αλληλεγγύης της εργατικής τάξης, των γενεών. Αλλά έχει υπάρξει ήδη ένα ασφαλιστικό τερατούργημα στις αρχές της δεκαετίας του '90, που είναι και το βασικό εργαλείο που χρησιμοποιεί το ΠΑΣΟΚ. Δε μιλάμε για κοινωνική ασφάλιση, αλλά για αποκλειστική επιβάρυνση των εργαζόμενων. Η κυβέρνηση χτυπά τα δικαιώματα των νέων ασφαλισμένων, αξιοποιώντας το νομοθετικό πλαίσιο της ΝΔ και τα ώριμα ασφαλιστικά δικαιώματα με δικά της μέτρα. Τα ώριμα δικαιώματα δεν έχουν να κάνουν μόνο με τη σύνταξη. Βάζει για παράδειγμα τα ταμεία να πληρώνουν δισεκατομμύρια για τα νοσήλια και περικόπτει τις χρηματοδοτήσεις στα δημόσια νοσοκομεία.

Την κατώτερη σύνταξη την πήγαν από τα 20 μεροκάματα ανειδίκευτου εργάτη στα 15,5 περίπου και πρόσθεσαν το ψευτοβοήθημα του ΕΚΑΣ σαν αύξηση της σύνταξης. Αλλά κι αυτό έχει προϋποθέσεις έτσι ώστε μόνο μια μικρή κατηγορία συνταξιούχων να ξεφεύγει από τις συμπληγάδες και να το παίρνει.

Ο στόχος τους είναι οι τρεις πυλώνες. Κατώτερη σύνταξη -φιλοδώρημα που δε θα μπορείς να τα βγάλεις πέρα με τίποτα. Οσοι έχουν υψηλές αποδοχές και πάρα πολλές χιλιάδες ένσημα - που αυτοί θα λιγοστεύουν με τις ελαστικοποιημένες εργασιακές σχέσεις - κάτι θα παίρνουν να συμπληρώνουν την κύρια σύνταξη. Ο τρίτος πυλώνας θα είναι η ιδιωτική ασφάλιση.

- Με ποιο τρόπο κατά τη γνώμη σας, πρέπει να αντιδράσουν οι εργαζόμενοι μπροστά σε αυτή την κατάσταση;

- Η κυβέρνηση δε θέλει να αντιμετωπίσει το πρόβλημα που υπάρχει στην ασφάλιση, αντιμετωπίζοντας τις αιτίες του, αλλά να το αξιοποιήσει, για να παρθούν μέτρα ενάντια στην κοινωνική ασφάλιση, με περισσότερες υποχρεώσεις για τους εργαζόμενους, με λιγότερο ή και καθόλου για το κράτος και τους εργοδότες. Οι εργαζόμενοι πρέπει να απορρίψουν αυτό το "παραμύθι" του προβλήματος που οδηγεί σε αντιασφαλιστικά μέτρα.

Λύσεις υπάρχουν. Πρέπει να επιστραφούν τα κλεμμένα αποθεματικά και να χτυπηθεί η εισφοροδιαφυγή. Το βασικότερο, σε σχέση με τη χρηματοδότηση του συστήματος, είναι να περάσουμε από μια εποχή λιτότητας σε μια εποχή διεκδίκησης για καλυτέρευση του βοιωτικού επιπέδου του εργάτη. Οι καλύτερες αμοιβές θα ωφελήσουν και τα ασφαλιστικά ταμεία, αφού θα έχουν μεγαλύτερη ροή εσόδων από εισφορές. Οι εργαζόμενοι πρέπει να απαιτήσουν την τριμερή χρηματοδότηση, εργαζομένων - εργοδοτών - κράτους. Να χτυπηθεί η μαύρη αγορά εργασίας, να εξασφαλιστούν όλα αυτά τα στοιχεία που συνθέτουν μια μακρόπνοη λύση. Πάνω απ' όλα είναι η παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, που μπορεί να επιβάλει το λαϊκό κίνημα, με μια άλλη κυβέρνηση φυσικά. Αυτά και άλλα ζητήματα μπορούν να αποτελέσουν και τη βάση συσπείρωσης, η οποία είναι αναγκαία. Πρέπει να είναι καθαρό στους εργαζόμενους, ότι τόσο σε κοινωνικό επίπεδο, δηλαδή φορέων όπως η ΓΣΕΕ, η ΑΔΕΔΥ, Εργατικά Κέντρα, σωματεία, όσο και σε πολιτικό, δεν μπορούν να εμπιστεύονται δυνάμεις - όπως το κάνουν μέχρι σήμερα - που «βάζουν πλάτη», για να υλοποιηθούν οι λογικές της «Λευκής Βίβλου» του Μάαστριχτ και των προγραμμάτων σύγκλισης.

- Μιλήσατε για διεκδικήσεις και για συσπείρωση. Ποιες είναι αυτές οι δυνάμεις στο συνδικαλιστικό κίνημα που θα μπορούσαν να συμβάλουν σ' αυτό;

- Είναι καθαρό ότι ο κυβερνητικός, που τελικά είναι και εργοδοτικός, συνδικαλισμός έχει συμβάλει στο να γίνει πραγματικότητα ο μεσαίωνας της «Λευκής Βίβλου» και να υλοποιηθεί το πρόγραμμα σύγκλισης μέσα από ψευτοκοινωνικούς διαλόγους. Η υπόθεση της κοινωνικής ασφάλισης δεν κρίνεται μόνο στα στενά πλαίσια μιας προεκλογικής καμπάνιας ούτε οι δικές μας οι τοποθετήσεις είναι στενά προεκλογικές. Πρέπει να απογυμνωθεί ο κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός, να του γυρίσουν την πλάτη και το ίδιο να κάνουν με όλες εκείνες τις δυνάμεις που δημιουργούν αυτές τις πλειοψηφίες στη ΓΣΕΕ, στην ΑΔΕΔΥ, στο ΕΚΑ, σε μια σειρά μεγάλες Ομοσπονδίες, όπως είναι η Ομοσπονδία του Μετάλλου, όπως είναι στις ΔΕΚΟ. Πρέπει να συσπειρωθεί ο κόσμος της εργασίας στον ταξικό πόλο του εργατικού κινήματος, που βασικά είναι το ΠΑΜΕ, το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα. Εχουμε και συνδικαλιστικά όργανα στα χέρια μας, όπως είναι η Ομοσπονδία Οικοδόμων, η Ομοσπονδία Συνταξιούχων και άλλες. Σε πάρα πολλά σωματεία και δευτεροβάθμιες οργανώσεις έχουμε πλειοψηφικό ρεύμα. Αυτό το πλειοψηφικό ρεύμα πρέπει, όμως, να γίνει καθολικό, ώστε να παλέψει και να αποκρούσει τις επιθέσεις που κάνουν οι πολυεθνικές και οι κυβερνήσεις, να επιβάλει μια άλλη ρότα και για το ασφαλιστικό σύστημα.

- Σε ποια βάση πρέπει να αναπτυχθεί αυτός ο αγώνας;

- Το εργατικό και το συνταξιουχικό κίνημα πρέπει να έρθει σε ρήξη με τις επιλογές που βιώνουμε μέχρι σήμερα, είτε είναι κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ είτε η ΝΔ. Επιλογές, που στηρίζονται και από άλλα κόμματα. Εχουμε τις τελευταίες πρόσφατες ρυθμίσεις, το μίνι ασφαλιστικό. Φοβερές αντεργατικές ρυθμίσεις. Αρα πρέπει να υπάρξουν μέτωπα, μέσα σε ένα γενικότερο πνεύμα αμφισβήτησης και ρήξης με την κυβέρνηση ή με τον δικομματισμό. Εδώ είναι που πρέπει να υπάρξουν λαϊκά μέτωπα να συναντηθεί ο εργάτης, ο άνεργος, ο νέος που αναζητεί δουλιά μάταια και του προσφέρουν ευκαιρίες τάχαμου, ο συνταξιούχος. Αυτή είναι η δική μας η δουλιά και σαν συνδικαλιστικά στελέχη, αλλά και σαν εκπρόσωποι, υποψήφιοι σήμερα του συγκεκριμένου ψηφοδελτίου του ΚΚΕ. Πρέπει όμως να υπάρξει συσπείρωση και ευρύτερων στρωμάτων, της φτωχής αγροτιάς και των μεσαίων στρωμάτων που με ανάλογες ρυθμίσεις χτυπιούνται και αυτά.

- Ειδικά στο ασφαλιστικό, πώς κρίνετε τη στάση της ηγεσίας της ΓΣΕΕ;

- Η ηγεσία της ΓΣΕΕ έχει ταυτότητα, είναι ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΣΥΝ, δηλαδή είναι πίσω της το ΠΑΣΟΚ με το ειδικό βάρος που έχει, η ΝΔ και ο ΣΥΝ. θα πω ένα παράδειγμα που είναι πολύ επίκαιρο. Ψηφίσανε νομοθετική ρύθμιση να παίζονται τα διαθέσιμα των ασφαλιστικών ταμείων στη χρηματαγορά. Το φαντάζεται κανένας εργαζόμενος και συνταξιούχος να του παίξουν στον τζόγο κόπους μιας ζωής και να τα χάσει; Είναι αδίστακτοι και βέβαια θα προχωρήσουν μετά τις εκλογές. Να γιατί πρέπει όσο πιο γρήγορα γίνεται να υπάρξει αντίπαλο δέος. Πήγαν και ψήφισαν και στήριξαν και εδώ οι πλειοψηφίες το να διαγραφούν τα πρόσθετα τέλη, οι επιβαρύνσεις των εργοδοτών κατά 80%. Είχαμε τις ρυθμίσεις για τις συντάξεις θανάτου και χηρείας, φοβερές και αποκρουστικές. Οτι η χήρα πρέπει να είναι 40 χρονών και άλλα τέτοια. Τις κοινές θέσεις τους σε όλα αυτά τις έχουν συμφωνήσει στα συνέδρια, στις ΟΚΕ που παίρνουν μέρος και αλλού. Και όταν ψελλίζουν κάποια κουβέντα, τάχα μου ότι αποστασιοποιούνται, δεν παίρνουν καμία μα καμία πρωτοβουλία, ίσα - ίσα υπονομεύουν κάθε πρωτοβουλία συλλογικής συντονισμένης δράσης στο συνδικάτο και όλες οι προτάσεις μας για κοινή δράση γύρω από αυτά τα ζητήματα πέφτουν στο κενό.

- Μπροστά μας είναι οι εκλογές, έχει αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση και ο ελληνικός λαός καλείται να κάνει την επιλογή του. Ποια πρέπει να είναι η επιλογή του κατά τη γνώμη σας;

- Ο κόσμος πρέπει να αναρωτηθεί και να ενημερωθεί για μια σειρά ζητήματα. Το ζητούμενο είναι τι θα κάνει στην κάλπη, γιατί την άλλη μέρα των εκλογών θα του πουν ότι και τον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία στηρίζει και την κατακρήμνιση του ασφαλιστικού και τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων. Η καλύτερη επιλογή είναι, για το συμφέρον, το ταξικό, το κοινωνικό του συμφέρον, να ρίξει στην κάλπη κόκκινο. Το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ. Ομως και αυτό ακόμα δε φτάνει. Η πρόταση η δική μας δε σταματάει στην κάλπη. Για να υλοποιηθεί θέλει πρωταγωνιστές στη ζωή και στον αγώνα μεγάλες μάζες εργαζομένων, τα λαϊκά στρώματα να είναι παρόν αντί να είναι πρωταγωνιστές οι θεσμικοί επενδυτές του χρηματιστηρίου, οι γνωστές οικογένειες της οικονομικής ολιγαρχίας. Η ενίσχυση του ΚΚΕ θα έχει ευεργετικά αποτελέσματα στο λαϊκό κίνημα. Σ' ένα ρωμαλέο λαϊκό κίνημα που όχι μόνο θα απαιτεί, αλλά και θα καταφέρνει να κόβει και από την «πίτα».