- Θα θέλατε να κάνετε κάποια παρατήρηση ή κάποιο σχόλιο σχετικά με αυτές τις 42 υπογραφές, 48, πόσες είναι, αριστερών που δήλωσαν ότι είναι αριστεροί, αλλά περιέργως στηρίζουν την πολιτική Σημίτη;

Α. Π.: Εχει καταντήσει και λίγο ρουτίνα, αλλά και λίγο ευτελίζει κάπως τα πολιτικά πράγματα. Δηλαδή πέντε μέρες πριν τις εκλογές βγαίνουν 42 άνθρωποι και λένε: "Εμείς στηρίζουμε το ΠΑΣΟΚ και είμαστε αριστεροί". Μάλιστα γράφτηκε ότι είναι και ένας κομμουνιστής που ήταν τέταρτος στο ευρωψηφοδέλτιο του ΚΚΕ το '94. Βεβαίως ο ίδιος το διέψευσε, γιατί δεν ήτανε. Υπάρχει μια συνωνυμία και παρεξηγήθηκε αυτή η υπόθεση. Δεν ξέρω εάν κάποιοι από το ΠΑΣΟΚ χρησιμοποίησαν τη συνωνυμία και παγίδευσαν και δημοσιογράφους σε αυτή την κατεύθυνση. Ο άνθρωπος το διέψευσε και καλά έκανε.

Τώρα εγώ δεν καταλαβαίνω, βγαίνουν 42 άνθρωποι στο παραπέντε και λένε, "ψηφίζουμε ΠΑΣΟΚ". Γιατί δε βγήκαν να στηρίξουν το ΠΑΣΟΚ επίσημα πριν 6 μήνες, πριν 5 μήνες, στον πόλεμο, αλλά βγήκαν λίγες μέρες πριν από τις εκλογές; Γιατί δεν το έκαναν αυτό; Και δηλαδή τι θέλουν να πουν με αυτό το πράγμα;

Είναι απ' αυτά τα γνωστά τερτίπια του ΠΑΣΟΚ. Φαίνεται κάποια δημοσκόπηση έδειξε άσχημα και θέλει να περάσει το εξής μήνυμα, αν η Νέα Δημοκρατία έρθει πρώτη, έρχεται το χάος. Αφού έρχεται το χάος, είναι υποχρεωμένος ο αριστερός χώρος, να τροφοδοτεί συνεχώς το ΠΑΣΟΚ; Δηλαδή το ΠΑΣΟΚ να ασκεί δεξιά πολιτική, να τροφοδοτεί με την πολιτική του τη Νέα Δημοκρατία και πρέπει να μπαλώνει τις τρύπες το ΚΚΕ ή οι άνθρωποι που έχουν αριστερή συνείδηση;

Μα να, γιατί το ΠΑΣΟΚ με αυτή τη ριζοσπαστική πολιτική του δεν κατάφερε να φέρει τη Νέα Δημοκρατία στο 10%; Αν έχει μια λαϊκή ριζοσπαστική πολιτική,γιατί δεν παίρνει τα λαϊκά κοινωνικά στρώματα από τη Νέα Δημοκρατία; Να τους πείσει ότι η πολιτική του συμφέρει.

Το μόνο που πήρε από τη Νέα Δημοκρατία το ΠΑΣΟΚ, και τα κατάφερε, είναι να πάρει την πλουτοκρατία. Αυτή, την πήρε. Εύγε, λοιπόν, στο ΠΑΣΟΚ! Αυτό, το κατάφερε. Πήρε την πλουτοκρατία με το μέρος του. Και τους Αμερικανούς και όλους...

Μια ζωή ο απλός εργάτης πρέπει να μπαλώνει το ποσοστό του ΠΑΣΟΚ, για να μην έρθει η Νέα Δημοκρατία. Εμείς, σας είπα τι λέμε. Μαζικά τα εργατικά λαϊκά στρώματα, φύγετε και από τους δυο. Και ας τους ψηφίσουν, ας γίνει διαμάχη ανάμεσα στην πλουτοκρατία και στα ανώτερα - μεσαία στρώματα. Σε αυτά τα κόμματα, αυτά τα στρώματα ανήκουν.

Το ποσοστό τους ισοδυναμεί με πλουτοκρατία - ανώτερα μεσαία στρώματα, και υπάρχουν τώρα ξέρετε και οι αυλές, που τρώνε ένα κομμάτι από τα κοινοτικά κονδύλια. Αυτά τα κοινοτικά κονδύλια πια, για εξαγορά και ρουσφετολογία είναι. Είναι ένα 30% στην Ελλάδα όλο - όλο; Ας το παλέψουν τα δύο κόμματα και ας αφήσουν το 70% - δε θα το αφήσουν, βέβαια, ελεύθερο - να αποφασίσει τι θέλει. Αν θέλει το ΚΚΕ ή ξέρω εγώ τι άλλο θέλει.

- Κυρία Παπαρήγα, προ καιρού είχατε διοργανώσει μια πάρα πολύ σημαντική διεθνή διάσκεψη στην Αθήνα, Κομμουνιστικών, Αριστερών και Εργατικών Κομμάτων. Διαβλέπετε ότι από αυτή την επαφή μπορεί να δημιουργηθεί ένα μέτωπο στην Ευρώπη διαφορετικό από αυτό που υπάρχει και στα πλαίσια που ήδη έχετε προκαθορίσει;

Α. Π.: Η συνάντηση των Κομμουνιστικών Κομμάτων που έγινε το Μάη, είχε σαν αντικείμενο την παγκοσμιοποίηση - παρ' ότι τον όρο δεν τον θεωρούμε και πολύ επιστημονικό, δεν πειράζει - και την κρίση. Αν δε μελετήσουμε βαθύτερα αυτό το ζήτημα, δεν μπορούμε να μιλάμε τώρα, ούτε σε εθνικό επίπεδο για μια ολοκληρωμένη στρατηγική και εύστοχη, ούτε σε διεθνές. Και το περίεργο είναι ότι κανείς δεν ασχολείται με τα θέματα της κρίσης. Εδώ στην Ελλάδα, εγώ δεν έχω ακούσει κανένα κόμμα από τη σκοπιά του να ασχοληθεί με την κρίση. Σαν να μην υπάρχει.

Και ένα δεύτερο ζήτημα που συζητήσαμε, είναι ακριβώς το τι πρέπει να κάνει το εργατικό κίνημα. Και αναμφισβήτητα η ιδέα του μετώπου ενυπάρχει και σε αυτή τη συζήτηση. Οταν λέμε ότι στην Ελλάδα δεν μπορούν μόνοι τους ή δεν πρέπει να είναι μόνοι τους οι Κομμουνιστές, αυτό είναι ακόμα πιο έντονο σε πανευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο.Θα συνεχίσουμε αυτή τη συζήτηση και χρειάζεται και αρκετή, θα έλεγα, και επιστημονική δουλιά, αλλά όχι και ουδέτερη επιστημονική.