Στο λεκανοπέδιο Πτολεμαϊδας - Κοζάνης - Αμυνταίου (ή "λεκανοπέδιο του λιγνίτη", όπως αποκαλείται συνήθως), βρεθήκαμε για μια άμεση επαφή με τα μεγάλα προβλήματα των εργαζόμενων, τους καημούς του κόσμου της περιοχής.

Πανέμορφος ο τόπος, με τους καταπράσινους δασωμένους λόφους που περικλείουν το λεκανοπέδιο, με τον εύφορο κάμπο στη μέση, που σε άλλες εποχές έδινε μπόλικο καρπό σε αρκετές καλλιέργειες, κύρια στάρι. Σήμερα όμως η εμφάνιση του τοπίου έχει αλλάξει. Στη θέση των άλλοτε καλλιεργήσιμων εκτάσεων, χάσκουν οι μεγάλες πληγές που έχει δημιουργήσει η εξόρυξη του λιγνίτη, που αποτελεί το υλικό καύσης για τις 4 μονάδες Ατμοηλεκτρικών Σταθμών (ΑΗΣ) της ΔΕΗ στην περιοχή.

Οι τεράστιοι λάκκοι που προκαλεί η ανοιχτού τύπου εξόρυξη του λιγνίτη, με την εναποθετημένη σ' αυτούς γκριζόμαυρη τέφρα σε μεγάλους σωρούς, μοιάζουν σαν κακοφορμισμένες πληγές στο σώμα του όμορφου κάμπου. Στις περισσότερες περιπτώσεις η τέφρα έχει ήδη σκεπαστεί με 8 μέτρα πάχους φυτικής γης, που σχηματίζει λοφίσκους, τούμπες, που πάνω τους οι ίδιοι οι εργαζόμενοι της ΔΕΗ, έχουν φυτέψει θάμνους και δενδρύλλια. "Για να συγκρατείται το χώμα", μας είπαν, "γιατί αλλιώς θα παρασυρθεί απ' τη διάβρωση. Και για να αναπτύσσονται σιγά, σιγά δασύλλια, να δίνουν μια ανάσα στον τόπο".

Κι ο τόπος αυτός έχει πράγματι μεγάλη ανάγκη από "ανάσα". Από την επίσκεψή μας στον ΑΗΣ Πτολεμαϊδας, τα λιγνιτωρυχεία του Νότιου και Κεντρικού Πεδίου και τις συζητήσεις που είχαμε με τεχνίτες, συνδικαλιστές, μηχανικούς, μεταλλειολόγους και εργάτες της ΔΕΗ, διαπιστώσαμε ότι ο τόπος αγωνιά, πνίγεται κάτω απ' το βάρος των ασφυκτικών προβλημάτων, απ' τους καπνούς και τους ρύπους που ξεχύνονται απ' τις τζιμινιέρες των ηλεκτρικών σταθμών, απ' τη μαύρη σκόνη του λιγνίτη, που καλύπτει όλη την περιοχή των ορυχείων.

Εδώ, σ' αυτή την απέραντη αυτοκρατορία της ΔΕΗ, η αγωνία και η ανασφάλεια πλακώνουν την ψυχή των εργαζόμενων, η σκόνη κι η μουτζούρα "τρώνε" τα πνευμόνια τους.

Στο λιγνιτοφόρο λεκανοπέδιο, η ΔΕΗ ίδρυσε το 1956 την πρώτη μονάδα παραγωγής ηλεκτρισμού, τον ΑΗΣ Πτολεμαϊδας, που σήμερα είναι δυναμικότητας 625 Μέγα Βατ (MW) την ώρα. Στην πρώτη αυτή μονάδα προστέθηκαν αργότερα άλλοι τρεις ΑΗΣ (Αμυνταίου - δυναμικότητας 620 MW, Καρδιάς - δυναμικότητας 1.200 MW και Αγίου Δημητρίου - δυναμικότητας 1.580 MW).

Στις 4 αυτές μονάδες και στα λιγνιτωρυχεία του Νότιου Πεδίου, Καρδιάς, Κεντρικού Πεδίου και Αμυνταίου εργάζονται σήμερα 9.000 εργατοτεχνίτες και επιστημονικό, διοικητικό προσωπικό, που μαζί με το βοηθητικό προσωπικό φθάνουν τα 9.500 άτομα. Μια ολόκληρη πολιτεία!

Από όσα μας λέει ο μεταλλειολόγος Στέργιος Μπουζίνης,παραθέτοντας για επαλήθευση και τα στοιχεία που δημοσιεύονται στα "Τεχνικά Χρονικά", έκδοση του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας, "η ΔΕΗ παράγει σήμερα 58 εκατομμύρια τόνους λιγνίτη το χρόνο και είναι η τρίτη παραγωγική δύναμη λιγνίτη στην Ευρώπη, μετά τη Γερμανία και την Πολωνία".

Το σημαντικότερο όμως είναι ότι η ΔΕΗ είναι πρώτη σε παραγωγικότητα στην Ευρώπη, παρά το γεγονός ότι τα ελληνικά ορυχεία είναι τα πιο δύσκολα στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Αυτό οφείλεται κυρίως στις μεθόδους εντατικοποίησης της εργασίας που εφαρμόζει η διεύθυνση της επιχείρησης, αλλά και στο υψηλό επίπεδο τεχνογνωσίας που έχει πετύχει το προσωπικό της ΔΕΗ.

Ετσι στα ορυχεία της ΔΕΗ παράγονται 7,4 χιλιάδες τόνοι λιγνίτη το χρόνο κατά εργαζόμενο, ενώ οι αντίστοιχοι αριθμοί για τις άλλες λιγνιτοπαραγωγικές χώρες είναι: Γερμανία 6,7 χιλ. τόνοι, Πολωνία 3,7 χιλ. τόνοι, Αυστρία 2,5 χιλ. τόνοι, Ουγγαρία 0,8 χιλ. τόνοι, Γαλλία 0,5 χιλ. τόνοι. Να ληφτεί επίσης υπόψη ότι οι μισθοί των εργαζόμενων στη ΔΕΗ είναι 60-65% του μέσου όρου μισθού στα λιγνιτορυχεία των χωρών της ΕΕ. Γι' αυτούς τους λόγους άλλωστε η ΔΕΗ έχει τη φθηνότερη κιλοβατώρα στην Ευρώπη. Τα στοιχεία αυτά και από μόνα τους καταρρίπτουν κάποιους, προσεκτικά και με επιμονή καλλιεργημένους, μύθους της κυβέρνησης και των άλλων κομμάτων του "ευρωμονόδρομου". Ο πρώτος μύθος που τινάζεται στον αέρα είναι ο ισχυρισμός της κυβέρνησης - εργοδοτών, και όχι μόνο, ότι πρέπει να περικοπούν παραπέρα οι μισθοί και τα μεροκάματα των εργαζομένων στη χώρα μας, για να γίνουμε δήθεν πιο ανταγωνιστικοί και όταν γίνουμε ανταγωνιστικοί θα μπορέσουν να βελτιωθούν και οι αποδοχές. "Εμείς αυτή τη στιγμή είμαστε οι πιο παραγωγικοί στην Ευρώπη, με τη φθηνότερη κιλοβατώρα, άρα πιο ανταγωνιστικοί από όλους και το επίπεδο των μισθών των εργαζόμενων δεν ξεπερνά το 65% των ευρωπαϊκών μισθών. Πώς μπορούμε λοιπόν να μιλούμε για την ανάγκη παραπέρα καθήλωσης των μισθών, με τη δικαιολογία της ανταγωνιστικότητας;".

Ο δεύτερος μύθος που καταρρίπτεται είναι ο ισχυρισμός που πλασάρεται από κυβέρνηση, κόμματα και οργανισμούς - στηρίγματα της άρχουσας τάξης, ότι οι ΔΕΚΟ δεν μπορούν να είναι ούτε παραγωγικές, ούτε ανταγωνιστικές και κατά συνέπεια πρέπει να ξεπουληθούν στην ιδιωτική πρωτοβουλία.

Ενα πρόβλημα που κρατά ανάστατους τους εργαζόμενους του λεκανοπεδίου είναι οι αλλαγές που προωθούνται στο ασφαλιστικό καθεστώς, οι οποίες πάνε να στερήσουν από το ασφαλιστικό ταμείο των εργαζομένων πάνω από 2 τρισ. δραχμές. Οπως μας εξηγούν οι εργαζόμενοι, το ασφαλιστικό τους σύστημα που ισχύει σήμερα ξεκίνησε το 1966, σαν σύστημα αυτασφάλισης στον εργοδότη. Από το ποσό που κατέβαλλε μηνιαίως ο κάθε εργαζόμενος στο ταμείο ασφάλισης, μόνο ένα μικρό ποσοστό χρησιμοποιόταν για να καλύψει έξοδα ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και το υπόλοιπο παρέμενε στο ταμείο της ΔΕΗ. Με τα χρήματα αυτά των εργαζόμενων η επιχείρηση χρηματοδότησε όλα αυτά τα χρόνια πολλά από τα επενδυτικά της προγράμματα. Εχει υπολογιστεί από τα σωματεία των εργαζομένων, ότι με βάση το μικρό επιτόκιο του 4% η επιχείρηση χρωστά στο ασφαλιστικό ταμείο του προσωπικού της 2,173 τρισ. δραχμές.

Τώρα προσπαθούν να μεταφέρουν τους ασφαλισμένους σε άλλο ταμείο χωρίς να αναγνωρίζουν το οφειλόμενο από τη ΔΕΗ ποσό για την ασφάλιση του προσωπικού. Εχουν αναθέσει στην εταιρία COOPERS, να διεξάγει αναλογιστική μελέτη και να υποβάλει σχετική έκθεση με την εκτίμησή της για το πόσο τελικά είναι το ποσό που ανήκει στο ασφαλιστικό ταμείο των εργαζομένων της ΔΕΗ.

Η γραμματεία της ΕΣΑΚ - ΔΕΗ σε πρόσφατη ανακοίνωσή της τονίζει για το θέμα αυτό: "Το ασφαλιστικό συνεχίζει τον επικίνδυνο δρόμο του. Η περιβόητη "έκθεση" της COOPERS δεν έχει ακόμα δημοσιοποιηθεί. Στους "προβληματισμούς" της κυβέρνησης και των εκπροσώπων της στα συνδικάτα, όλο και πιο καθαρά προωθείται η αντίληψη πως δήθεν η ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ θα διευκολύνει τη λύση του ασφαλιστικού! ".

Πίνοντας τον καφέ μας σε καφενείο της Πτολεμαϊδας συνεχίζουμε την κουβέντα μας με μια παρέα εργαζομένων στην επιχείρηση. Υποβάλλουμε το ερώτημα ποια είναι η θέση των σωματείων και των παρατάξεων στα σοβαρά αυτά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι. Μαθαίνουμε έτσι ότι στο συγκρότημα της ΔΕΗ λειτουργούν 28 σωματεία, από τα οποία δύο είναι μεγάλα σε αριθμό μελών: Ο "ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ" με περίπου 3.500 μέλη και η "ΕΝΩΣΗ" με 2.500 μέλη.

Και τι κάνουν όλοι αυτοί; Την απάντηση τη δίνει ο Ιορδάνης Καλαϊτζόπουλος: "Και τα δύο αυτά σωματεία, αλλά και τα μικρότερα, είναι μηχανισμοί φρεναρίσματος των εργατικών αγώνων". "Υπάρχει μεγάλη αδιαφορία από τα συνδικάτα", συμπληρώνει ο Παναγιώτης Ταταρίδης και προσθέτει: "Δεν παίρνουν καμία ουσιαστική πρωτοβουλία, παραμένουν αδρανή".

Και οι συνδικαλιστικές παρατάξεις, πώς αντιμετωπίζουν τα πράγματα; Ο Πέτρος Ταταρίδης παρεμβαίνει στη συζήτηση: "Οι παρατάξεις ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, αλλά και η παράταξη του ΣΥΝ είναι ενσωματωμένες στη λογική της ΟΝΕ. Δεν πάνε σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις για να μη δημιουργήσουν πρόβλημα στην κυβέρνηση". Η μόνη παράταξη, συμπληρώνει, που έχει ολοκληρωμένη αγωνιστική θέση και κινητοποιεί δυνάμεις για την υπεράσπιση εργατικών δικαιωμάτων και αντίσταση στην αντιλαϊκή πολιτική κυβέρνησης - εργοδοσίας, είναι η ΕΣΑΚ.

Η ΕΣΑΚ πιστεύει ότι η ΔΕΗ πρέπει να κρατηθεί 100% στο δημόσιο ως μονοπώλιο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας και μοχλός ανάπτυξης της περιοχής και της κοινωνίας γενικά. Η θέση αυτή κερδίζει υποστήριξη μέσα στους εργαζόμενους, χρειάζεται όμως πολλή δουλειά ακόμα για να απεγκλωβιστεί η μεγάλη μάζα των εργαζομένων από τη λογική του συμβιβασμού και του ρουσφετιού και να μετακινηθεί σε θέσεις αγωνιστικής αντιμετώπισης των προβλημάτων.

"Πραγματικό σκάνδαλο αποτελεί η στάση της διεύθυνσης της επιχείρησης, στο θέμα υγείας και ιατρικής περίθαλψης των εργαζομένων", καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι. Σύμφωνα με τους ισχύοντες κανονισμούς, έπρεπε να υπάρχουν στο λεκανοπέδιο 7 γιατροί εργασίας με ειδίκευση στις εργατικές ασθένειες και στα εργατικά ατυχήματα. Σήμερα υπάρχει μόνο ένας γιατρός για τις ανάγκες 9.500 εργαζομένων! Τόσο έχει απαυδήσει ο γιατρός, από τη στάση των υπευθύνων, που έχει πάρει την απόφαση να υποβάλει μήνυση κατά της διεύθυνσης, όπως μας ενημερώνουν οι εργαζόμενοι.

"Για μας δεν ενδιαφέρεται κανείς, συμφωνούν όλοι. Πρέπει μόνοι μας να ενδιαφερθούμε για τις τύχες μας. Εδώ ο άνθρωπος τελειώνει στα 55. Πολλοί δεν προλαβαίνουν να πάρουν τη σύνταξη. Είμαστε οι σύγχρονοι σκλάβοι των ορυχείων", λέει οργισμένος ο Π. Ταταρίδης. "Μας λιώνει τα κορμιά ο σκληρός μόχθος. Μας τρώει τα σωθικά και τα πνευμόνια η σκόνη και η μουντζούρα, κι από πάνω μάς εμπαίζουν κιόλας. Η κοροϊδία και το ψέμα όμως έχει κοντά ποδάρια. Με την πάλη μας θα αλλάξουμε την κατάσταση".

Ενα από τα προβλήματα που επισήμαναν οι εργαζόμενοι είναι ότι οι εγκαταστάσεις της ΔΕΗ λειτουργούν με λειψό εργατοτεχνικό προσωπικό. Για παράδειγμα, μας λένε ότι μόνο στο ορυχείο του Νότιου Πεδίου λείπουν αυτή τη στιγμή 200 εργαζόμενοι και η παραγωγή αυξάνει καθημερινά με λιγότερα άτομα.Για να γίνει κατανοητό το πρόβλημα, πρέπει να λάβουμε υπόψη, όπως μας εξηγεί ο Ιορδάνης Καλαϊτζόπουλος, ηλεκτρολόγος συντήρησης στις ηλεκτράμαξες και εκλεγμένο μέλος της διοίκησης της ΓΕΝΟΠ - ΔΕΗ ότι "σε κάθε ένα μέλος του εργατοτεχνικού προσωπικού αντιστοιχεί ένα μέλος διευθυντικού, διοικητικού, επιστημονικού - τεχνολογικού προσωπικού. Η συνηθισμένη αναλογία στις αντίστοιχες εγκαταστάσεις άλλων χωρών είναι για κάθε ένα μέλος διοικητικού - επιστημονικού προσωπικού 10 - 11 εργατοτεχνίτες".

Το μεγάλο, όμως, το κυρίαρχο θέμα που απασχολεί όλους, που δημιουργεί άγχος, αγωνία και ανασφάλεια είναι οι επικείμενες αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις, η απώλεια χιλιάδων θέσεων εργασίας που θα είναι το άμεσο αποτέλεσμα της απελευθέρωσης της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από το 2001, σύμφωνα με τη σχετική ντιρεκτίβα της ΕΕ, και η ιδιωτικοποίηση σοβαρών λειτουργιών της ΔΕΗ.

Το πρώτο βήμα στην πορεία ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ έγινε κιόλας με την αλλαγή του νομικού, ιδιοκτησιακού πλαισίου της επιχείρησης, που από Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου, με απόφαση της κυβέρνησης, έγινε ΑΕ. Ηδη το 23% περίπου των εργασιών μεταφοράς λιγνίτη έχει περάσει σε χέρια ιδιωτών. Επίσης η συντήρηση στους ΑΗΣ γίνεται σε μεγάλο βαθμό από εργολάβους στη βάση προγραμματικών συμφωνιών.

Η απελευθέρωση όμως της ηλεκτρικής ενέργειας, που θα ξεκινήσει το 2001 και μέχρι το 2006 θα έχει υλοποιηθεί σε ποσοστό 36%, ενώ μετά το 2006 θα ολοκληρωθεί, θα ανοίξει τους "ασκούς του Αιόλου" για μεγάλης έκτασης αλλαγές στην αγορά ηλεκτρικής ενέργειας, σε αρνητική κατεύθυνση.

Με βάση τους σχεδιασμούς αυτούς, η ΔΕΗ θα πάψει να αποτελεί το μονοπώλιο παραγωγής και διανομής ηλεκτρικής ενέργειας, όπως ήταν όλα τα χρόνια ως Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού. Θα δοθεί η άδεια σε ιδιώτες να ιδρύσουν μονάδες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας είτε χρησιμοποιώντας ως

υλικό καύσης το φυσικό αέριο, ή με τη χρήση αιολικής ενέργειας. Η ίδρυση εγκαταστάσεων των νέων αυτών μορφών παραγωγής θα χρηματοδοτείται σε μεγάλο βαθμό κυρίως από διάφορα ταμεία της ΕΕ.

Ενώ όμως η ΔΕΗ έχει συσσωρευμένη υψηλού επιπέδου τεχνογνωσία, μοναδική στη χώρα μας, διαθέτει έμπειρο εργατοτεχνικό και επιστημονικό προσωπικό και μεγάλη παραγωγικότητα, δε θα έχει τη δυνατότητα να συμμετέχει στην ανάπτυξη και λειτουργία των νέων μεθόδων ηλεκτροπαραγωγής. Θα παραμεριστεί η μέχρι τώρα δημόσια αυτή επιχείρηση για να ικανοποιηθούν τα συμφέροντα των διαφόρων μεγιστάνων. Η ΔΕΗ θα είναι υποχρεωμένη να αγοράζει τον ηλεκτρισμό που θα παράγουν οι ιδιωτικές επιχειρήσεις και να τον διανέμει μέσα από το δίκτυο διανομής που διαθέτει.

Σύμφωνα με τα υπάρχοντα σχέδια, μέχρι το 2004, το 19% της ηλεκτρικής ενέργειας θα παράγεται με φυσικό αέριο, η ΔΕΗ όμως θα είναι προσκολλημένη στο λιγνίτη. Αλλά και στο ιδιοκτησιακό καθεστώς της ΔΕΗ θα επιβληθούν σημαντικές αλλαγές, αφού προβλέπεται η σταδιακή, πλήρης μετοχοποίηση της επιχείρησης.

Ολα αυτά θα έχουν αποτέλεσμα, βεβαιώνουν όλοι οι εργαζόμενοι με τους ποίους μιλήσαμε, να διπλασιαστεί η τιμή της κιλοβατώρας για τον Ελληνα καταναλωτή, αμέσως μετά το 2001 και να απολεσθούν πάνω από 10.000 θέσεις εργασίας στη ΔΕΗ.

Από τους περίπου 33.000 εργαζόμενους στη ΔΕΗ πανελλαδικά, θα παραμείνουν μόνο 21.000. Τι θα κάνουν όλες αυτές οι χιλιάδες εργαζόμενοι που θα βρεθούν στο δρόμο; Πού θα βρουν δουλιά; Τα ερωτήματα αυτά δε φαίνεται να απασχολούν την κυβέρνηση, τους υποστηρικτές της και την ΕΕ. Αλλοι είναι οι αριθμοί και οι στατιστικές που βρίσκονται στο επίκεντρο της προσοχής κυβέρνησης και ΕΕ. Αλλα είναι τα νούμερα που απασχολούν τον κ. πρωθυπουργό και προσφέρονται για προεκλογική προβολή!

Η δραστική αυτή μείωση του προσωπικού της ΔΕΗ θα έχει τρομακτικές συνέπειες για την περιοχή, που η επιβίωσή της εξαρτάται αποκλειστικά σχεδόν από τη λειτουργία της επιχείρησης. Ακόμα και σήμερα το "λεκανοπέδιο του λιγνίτη", παρά το γεγονός ότι είναι η πιο βιομηχανοποιημένη περιοχή της ΔΕΗ, ταυτόχρονα είναι και η περιοχή με ένα από τα υψηλότερα ποσοστά ανεργίας στην Ελλάδα. Η επίσημη ανεργία ξεπερνά το 17%. Αν σ' αυτό το ποσοστό προστεθεί η ανεργία των γυναικών, των υποαπασχολούμενων και των άνεργων που επειδή δε δικαιούνται επίδομα ανεργίας δεν καταγράφονται,τότε το ποσοστό ανεβαίνει πολύ πιο πάνω από το 17%.

Ο λόγος γι' αυτό είναι ότι δεν υπάρχουν άλλες μονάδες ή εργασίες για να απασχολήσουν τον κόσμο. Κάποια εργοστάσια χημικών λιπασμάτων που υπήρχαν στην περιοχή έκλεισαν, εκτός από το εργοστάσιο της ΜΑΒΕ, που κι αυτό όμως πουλήθηκε στους ξένους και τώρα υπολειτουργεί.

Ο Δημοσθένης Τσιαμπαρλής, μηχανικός της ΔΕΗ, στη σύντομη συζήτηση που είχαμε μαζί του, επισημαίνει ότι θα μπορούσαν, αν υπήρχε προγραμματισμός και πολιτική θέληση, να εφαρμοστούν κάποιες βασικές ορθολογικές χρήσεις της θερμικής ενέργειας που παράγει ο λιγνίτης. Ετσι και θέσεις εργασίας θα δημιουργούσαν και ευεργετικές συνέπειες θα είχαν στην οικονομία της χώρας. Η θερμική ενέργεια, για παράδειγμα, που παράγεται από την καύση του λιγνίτη για παραγωγή ηλεκτρισμού, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για ανάπτυξη καλλιεργειών σε θερμοκήπια σε όλη την περιοχή της Πτολεμαϊδας. Θα μπορούσε ακόμα να χρησιμοποιηθεί από ένα θερμικό σταθμό που θα παρείχε κεντρική θέρμανση σε όλα τα οικήματα της Κοζάνης και της Πτολεμαϊδας. Το ίδιο θα μπορούσε να γίνει με τις περισσότερες πόλεις στην Ελλάδα, με τη δημιουργία θερμικού σταθμού σε κάθε πόλη που να χρησιμοποιεί το λιγνίτη από το πλησιέστερο λιγνιτωρυχείο. Ετσι θα αποφεύγαμε τα συστήματα ατομικών καλοριφέρ, που είναι πολυέξοδα και θα είχαμε μια δραστική περικοπή των εισαγωγών πετρελαίου.

Για το θέμα της ρύπανσης και επιβάρυνσης του περιβάλλοντος που θίξαμε στη συζήτηση, ο Δ. Τσιαμπαρλής υπογράμμισε ότι ακόμα κι αν χρησιμοποιόταν τα καλύτερα φίλτρα και συστήματα προστασίας του περιβάλλοντος, πάλι θα είχαμε ένα βαθμό ρύπανσης και επιβάρυνσης. Αυτή τη στιγμή όμως τα μέτρα προστασίας που παίρνονται είναι το 50% των μέτρων που θα έπρεπε να εφαρμόζονται. Συνεπώς υπάρχει αυξημένο οικολογικό πρόβλημα.

Σ' αυτή την απέραντη αυτοκρατορία της ΔΕΗ η αγωνία και η ανασφάλεια πλακώνουν την ψυχή των εργαζομένων, η σκόνη κι η μουντζούρα τρώνε τα πνευμόνια τους

Στις μονάδες και στα λιγνιτωρυχεία του Νότιου Πεδίου, Καρδιάς, Κεντρικού Πεδίου και Αμυνταίου εργάζονται σήμερα 9.000 εργατοτεχνίτες και επιστημονικό, διοικητικό προσωπικό, που μαζί με το βοηθητικό προσωπικό φτάνουν τις 9.500 άτομα. Μια ολόκληρη πολιτεία!