Η δύναμή τους είναι η έλλειψη ντροπής. Το σλόγκαν "Πρώτα η Ελλάδα" είναι για την Ελλάδα των αφεντικών τους. Ντόπιων και ξένων. Το δικό τους εκσυγχρονιστικό σλόγκαν, το πραγματικό πιστεύω τους είναι: "Ας σκοτωθούν όλες οι γυναίκες της Γιουγκοσλαβίας, ας πεθάνουν όλα τα νεογέννητα στα βομβαρδισμένα νοσοκομεία από έλλειψη νερού και ηλεκτρικού, ας θερίσει ο καρκίνος από τα δηλητηριώδη αέρια το 30% του σερβικού πληθυσμού. Το "μεγάλο" κόμμα να διατηρηθεί, να ξαναψηφιστώ και να τη βολεύω χαμογελώντας και γλείφοντας".

Είναι μερικά θεατρικά έργα που ενώ είναι ηλίθια έχουν εισπρακτική επιτυχία από τη μεγάλη προσέλευση του κοινού, που βγαίνοντας από την αίθουσα βλαστημάει την ώρα και τη στιγμή για την ώρα που έχασε και για το εισιτήριο που πλήρωσε. Το έργο της πλουτοκρατίας, με πρωταγωνιστές το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, παίζεται χρόνια, το ξέρουμε, είναι προβλέψιμο, αλλά όταν παρασυρθείς από αυτό, δε χάνεις το αντίτιμο ενός εισιτηρίου. Κλείνουνε μαγαζιά, κατάσχονται χωράφια, τρυπιούνται λάστιχα με καρφιά, τα παιδιά μένουν αγράμματα, μερικά νοσοκομεία μοιάζουν με μισοβομβαρδισμένα σερβικά, παραδίνεται ένας αντιστεκόμενος επαναστάτης ηγέτης στη βία και τον αφανισμό, στους αρχιτρομοκράτες για να τον εκτελέσουν.

Αν είχαν κάποια σημασία οι αντιπαραθέσεις και αλληλοκατηγόριες - ιδιαίτερα για την αγροτική πολιτική - των αρχηγών του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, στη διάρκεια των προεκλογικών ομιλιών τους, την περασμένη βδομάδα, στη Λάρισα, είναι γιατί, στην προσπάθειά τους να εφεύρουν διαφορές ανάμεσά τους, ο ένας "έβγαζε στη φόρα τ' άπλυτα" της αντιαγροτικής πολιτικής του άλλου. Η λεκτική αυτή αντιπαράθεση έδειξε ότι τα κόμματα του δικομματισμού μοιράζονται τις κυβερνητικές ευθύνες για τη δημιουργία προβλημάτων της αγροτιάς, ενώ δε διαφέρουν πουθενά, επί της ουσίας, στην αγροτική πολιτική, η οποία είναι κοινή και εντάσσεται πλήρως στις επιλογές, στις κατευθύνσεις και τις αποφάσεις της ΕΕ.

Ο Κ. Καραμανλής κατηγόρησε το ΠΑΣΟΚ επειδή δεν προχωρούν τα μεγάλα έργα υποδομής για τη γεωργία, ότι μειώνει το αγροτικό εισόδημα και υποβαθμίζει τη ζωή στην ύπαιθρο, υποσχόμενος - προεκλογικά και ανεξόδως, βεβαίως - ότι αν η ΝΔ έρθει στην εξουσία, θα πάρει μέτρα υπέρ της αγροτιάς. Τι έκρυψε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης; Οτι η ΝΔ συμφωνεί με τις επιλογές και κατευθύνσεις της ΕΕ, οι οποίες δεν επιτρέπουν την αύξηση της αγροτικής παραγωγής - επομένως και τη δημιουργία των μεγάλων έργων υποδομής - και συντελούν, εξ αντικειμένου, στη μείωση του αγροτικού εισοδήματος και στο ξεκλήρισμα της μικρομεσαίας αγροτιάς. Εκρυψε, επίσης, τη στάση που κράτησε ο ίδιος και το κόμμα του στη διάρκεια των αγροτικών κινητοποιήσεων, όταν καλούσε τους αγρότες να "κάτσουν καλά", να μην κλείνουν τους δρόμους, μην πιέσουν πολύ την κυβέρνηση και, προπάντων, μην πλήξουν, επί της ουσίας, την αντιαγροτική πολιτική της ΕΕ. Δηλαδή, έχει δίκιο ο Κ. Καραμανλής να κατηγορεί το ΠΑΣΟΚ για τ' αποτελέσματα της αγροτικής πολιτικής του, αλλά υποκρίνεται στις κατηγορίες του, αφού την ίδια ακριβώς πολιτική πρεσβεύει κι αυτός και προτίθεται να εφαρμόσει αν έρθει στην κυβέρνηση η ΝΔ.

Ο Κ. Σημίτης δεν έχασε την ευκαιρία ν' αντεπιτεθεί στον Κ. Καραμανλή, υπενθυμίζοντας τα αντιαγροτικά μέτρα της κυβέρνησης της ΝΔ στην περίοδο '90-'93, (τριπλασιασμός στην τιμή του πετρελαίου, διπλασιασμός στις τιμές των λιπασμάτων, των φυτοφαρμάκων και τεράστια αύξηση των επιτοκίων δανεισμού της ΑΤΕ, αύξηση του ΦΠΑ από 8% σε 18%, καθήλωση των αγροτικών συντάξεων και κατάργηση της σύνταξης των αγροτών αντιστασιακών κ. ά.) και κατηγορώντας τον ότι δημαγωγεί, αφού και σήμερα δεν έχει κάτι διαφορετικό, επί της ουσίας, να προτείνει στους αγρότες.

Ακόμα, ο πρωθυπουργός επιχείρησε ν' απαντήσει στον πρόεδρο της ΝΔ, αραδιάζοντας αριθμούς, που, σύμφωνα με τον ίδιο, δείχνουν έργο της κυβέρνησης υπέρ της αγροτιάς, ισχυριζόμενος, μάλιστα, ότι αυξήθηκε και το αγροτικό εισόδημα! Περισσότερο στάθηκε στην "επιτυχία" της κυβέρνησης στις διαπραγματεύσεις των Βρυξελλών και του Βερολίνου, όπου εξασφάλισε 9,5 τρισ. δραχμές, τα οποία - όπως είπε - θα διατεθούν, στα χρόνια από το 2000 μέχρι το 2006, στην ελληνική γεωργία. Κανείς, όμως, δεν εγγυάται ότι αυτά τα χρήματα θα διατεθούν πραγματικά για την ανάπτυξη της αγροτικής οικονομίας και την ενίσχυση του αγροτικού εισοδήματος, πολύ περισσότερο που τα ανάλογα κονδύλια από τα προηγούμενα "κοινοτικά πακέτα" δεν πήγαν σε αγροτικές επενδύσεις και στους μικρομεσαίους αγρότες, αλλά στις τσέπες πολύ λίγων μεγαλοαγροτών, εμπόρων, διαμεσολαβητών και "αετονύχηδων". Οσον δε αφορά στους ισχυρισμούς του ότι η κυβέρνηση πήρε άλλα μέτρα υπέρ των αγροτών - όπως για τη μείωση του κόστους παραγωγής, για την αγροτική ασφάλιση και τη σύνταξη, για τους νέους αγρότες κ. ά. - αυτοί δεν πείθουν κανέναν αγρότη, που βλέπει συνεχώς το εισόδημά του να μειώνεται και την πλειοψηφία των μικρομεσαίων αγροτών να οδηγείται στο ξεκλήρισμα. Αλλωστε, αν η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έπαιρνε μέτρα υπέρ των αγροτών, γιατί αυτοί, επί 5 και πλέον χρόνια τώρα, θα βρίσκονταν συνεχώς σε μεγάλες κινητοποιήσεις εναντίον της πολιτικής της, αναγκάζοντας τον Κ. Σημίτη να προσφύγει στη συκοφαντία, στα ΜΑΤ και στ' αγροτοδικεία για να τους αντιμετωπίσει;

Βεβαίως ο Κ. Καραμανλής - "φρονίμως ποιών" - δεν τόλμησε να κατηγορήσει ανοιχτά το ΚΚΕ του οποίου η πολιτική στρέφεται εναντίον της ΕΕ, η οποία και δημιουργεί το σύνολο, σχεδόν, των προβλημάτων στην αγροτιά, που και ο ίδιος καταγράφει. Το "αποτόλμησε", όμως, ο Κ. Σημίτης, ισχυριζόμενος ότι η πολιτική κατά των επιλογών και καταστροφικών αποφάσεων της ΕΕ, που προβάλλει το ΚΚΕ, αν εφαρμοζόταν θα οδηγούσε στη μείωση του αγροτικού εισοδήματος, θα έκανε κατά 50% (;!) φτωχότερους τους Ελληνες αγρότες. Και είχε το θράσος να τα πει αυτά στη Θεσσαλία, στην καρδιά της ελληνικής αγροτιάς και στο κέντρο των αγροτικών αγώνων, όπου οι αγρότες γνωρίζουν καλύτερα τις θέσεις του ΚΚΕ, γιατί δίνουν λύσεις στα προβλήματά τους, αυτά που τους ωθούν στους αγώνες. Γνώρισαν καλά την πολιτική του ΚΚΕ, αλλά και των υπόλοιπων κομμάτων μέσα στις κινητοποιήσεις τους και έχουν κριτήριο για το ποια πολιτική τούς ωφελεί και ποια είναι εναντίον τους. Εκτιμούν την αγωνιστική στάση του και - όπως δείχνουν και σχετικές δημοσκοπήσεις - θα εκφράσουν αυτή την εκτίμησή του ενισχύοντάς το και εκλογικά στις ευρωεκλογές. Ισως η αγωνία και ο φόβος γι' αυτό το τελευταίο να έκανε τον πρωθυπουργό να επιτεθεί στο ΚΚΕ, ευελπιστώντας πως έτσι θα καταφέρει να συγκρατήσει κάπως τη φυγή πολλών ψηφοφόρων του κυβερνώντος κόμματος προς το ΚΚΕ...

Π. Ρ.