Τεράστιες διαστάσεις έχει η εγκληματικότητα στις ΗΠΑ. Σε αρκετές δε περιπτώσεις παίρνει χαρακτηριστικά πρωτοφανούς βίας, με δολοφονικές επιδρομές σε σχολεία, με την εμφάνιση παιδιών πιστολέρο - δολοφόνων, με ρατσιστικές φονικές επιθέσεις εναντίον Εβραίων, μαύρων και άλλων μειονοτήτων. Για την αντιμετώπιση της εγκληματικότητας οι αμερικανικές αρχές παίρνουν μόνο μέτρα άγριας καταστολής. Στην πλειοψηφία των αμερικανικών Πολιτειών ισχύει η θανατική ποινή και εκατοντάδες εκτελούνται, ενώ πάνω από 1.300.000 είναι οι κρατούμενοι στις φυλακές των ΗΠΑ. Φυσικά μόνο με την καταστολή το πρόβλημα δεν αντιμετωπίζεται, αντιθέτως αυξάνεται, αφού τα αίτια που δημιουργούν την εγκληματικότητα - φτώχεια, ανεργία, περιθωριοποίηση, ρατσισμός κ. ά. - παραμένουν. Αυτή είναι η "μεγάλη χώρα της Ελευθερίας, της Δημοκρατίας και της Προόδου", την οποία έχουν ως πρότυπο πολλοί και στην Ελλάδα. Ενα "σύγχρονο Φαρ - Ουέστ", μια "απέραντη φυλακή"...

Παραδοσιακή, όπως συμβαίνει πριν από κάθε Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης, χαρακτήρισε τη χτεσινή συνάντησή του με τον πρωθυπουργό ο πρόεδρος των βιομηχάνων Ι. Στράτος. Πολύ σωστή λέξη επέλεξε ο κ. Στράτος. Αλλωστε, ως γνωστόν, "παραδοσιακές" είναι και οι συστάσεις των βιομηχάνων προς την κυβέρνηση να μην παρεκκλίνει κατ' ελάχιστον από το πρόγραμμα "σύγκλισης", καθώς και η επισήμανση πως δε θα ανεχτούν να "διαταραχτεί" η πορεία προς την ΟΝΕ. Αυτές, δε, οι συστάσεις επαναλήφθηκαν, "παραδοσιακά", και χτες. Εξίσου "παραδοσιακά", ο κ. Σημίτης τις έκανε ασμένως αποδεκτές...

Περίφημα είναι τα σενάρια περί της "διεύρυνσης", που σχεδιάζει το ΠΑΣΟΚ προς τα "αριστερά", αλλά και προς τα "δεξιά" του. Χτες, για παράδειγμα, η μια εφημερίδα, του "κεντροαριστερού" χώρου αυτή, ενημέρωνε τους αναγνώστες της ότι ο Κ. Σημίτης σχεδιάζει, λέει, πρόσκληση του Γ. Σουφλιά στο Μέγαρο Μαξίμου για να τον επισκεφθεί και να τον κάνει... ΠΑΣΟΚ. Η άλλη εφημερίδα, του "κεντροδεξιού" χώρου αυτή, έγραφε προς τους αναγνώστες της να μην πιστεύουν τίποτα απ' ό,τι λέγεται και γράφεται για τις σχέσεις του Γ. Σουφλιά με τον Κ. Σημίτη, διότι, όπως εξηγούσε, το πρώην στέλεχος της ΝΔ "θα προτιμήσει να αποσυρθεί από την πολιτική παρά να συνεργαστεί με το ΠΑΣΟΚ" και πως το πιθανότερο είναι να επιστρέψει στη ΝΔ.

Επειδή είναι προφανές ότι οι απόψεις διίστανται εμείς προτιθέμεθα να κάνουμε μια... συνθετική πρόταση: Με δεδομένες τις ανύπαρκτες διαφορές του ΠΑΣΟΚ με τη ΝΔ, θα μπορούσαν τα δυο κόμματα να ενωθούν, και κατόπιν, να εντάξουν τον Γ. Σουφλιά στις γραμμές τους! Με άλλα λόγια, να πάει ο Γ. Σουφλιάς και με το ΠΑΣΟΚ και με τη ΝΔ! Ε;

Μέσα στο χαμό των αντιυπαλληλικών διατάξεων του νόμου πλέον, για τις συλλογικές διαπραγματεύσεις στο δημόσιο, η κυβέρνηση πέρασε στα "μουγκά" και μια τροπολογία για τα λιμάνια. Με αυτή δίνεται η δυνατότητα να περάσουν τα λιμάνια σε δήμους και νομαρχίες. Και καλά μέχρι εδώ. Ομως αυτή η τροπολογία "μπάζει", καθώς όλα παραπέμπονται σε προεδρικά διατάγματα, ενώ αφήνεται ανοιχτή η δυνατότητα παραχώρησης στη συνέχεια δραστηριοτήτων σε ιδιώτες. Αυτή η τροπολογία έρχεται τη στιγμή που τα δυο μεγάλα λιμάνια Πειραιά και Θεσσαλονίκης ετοιμάζονται να παραδοθούν στην "ιδιωτική πρωτοβουλία". Την ίδια στιγμή που κυβερνητικά στελέχη δηλώνουν πως και άλλα λιμάνια "στρατηγικής σημασίας" θα ακολουθήσουν στον ίδιο δρόμο. Τώρα αν τα λιμάνια - εκτός από κερδοφόρα - άπτονται άμεσα της εθνικής άμυνας και ασφάλειας, φαίνεται ότι δεν ενδιαφέρει την κυβέρνηση, που έχει πάρει την απόφαση: Ολα στο "σφυρί".

Είναι το "άκρον άωτον" της κυνικότητας και της απανθρωπιάς, αλλά αναδεικνύει την ουσία της "ελεύθερης" οικονομίας της αγοράς και την "ηθική" των "λειτουργών" της: Τούρκοι και ξένοι οικονομολόγοι αναφέρουν ότι ο καταστροφικός σεισμός στην Τουρκία, μπορεί και να "συμφέρει" τον Ετσεβίτ, καθώς θα του δώσει την ευκαιρία να προχωρήσει πιο γρήγορα και χωρίς αντιστάσεις τη "φιλελεύθερη" οικονομική πολιτική του. Θα μπορέσει, δηλαδή, με πρόσχημα τις ανάγκες της "ανοικοδόμησης", να "περάσει" την πολιτική περικοπής κονδυλίων του προϋπολογισμού, που προορίζονται για την Πρόνοια, την Υγεία, την Παιδεία, τον Πολιτισμό, ώστε να χρηματοδοτήσει τις κατασκευαστικές εταιρίες που θα ξαναχτίσουν τα ερείπια και οι οποίες ευθύνονται, σε μεγάλο βαθμό, για το μέγεθος των καταστροφών, αφού αυτές έχτισαν τα "χάρτινα κτίρια" που κατέρρευσαν. Επιπλέον, δε, υπάρχει η σκέψη να επιβληθεί και "κεφαλικός φόρος" για την "ανοικοδόμηση", να πληρώσει δηλαδή ο λαός, και οι παθόντες μαζί, το "χαράτσι"... Ο "πόνος" του Ετσεβίτ δεν είναι για τον δοκιμαζόμενο τουρκικό λαό, αλλά για το πώς και από αυτή τη δοκιμασία του θα ωφεληθεί το μεγάλο κεφάλαιο. Το οποίο βγάζει κέρδη όχι μόνο από τον ιδρώτα των εργαζομένων, αλλά και από το αίμα τους.