Εν όψει αυτής της συνάντησης επιδιώξαμε να μιλήσουμε με έναν μαχητή του ΔΣΕ, μάχιμο μέλος του Κόμματος έως σήμερα. Αποστολή όχι εύκολη, αφού «σκοντάφτει» στη σεμνότητα που χαρακτηρίζει όσους έζησαν εκ των έσω μια πραγματική εποποιία, από την αρχή έως το τέλος της. Αποφεύγουμε τις ερωτήσεις για το «τότε». Επικεντρώνουμε στο «τώρα». Ζητάμε δυο κουβέντες από τον Τάκη Μαργαρίτη - Οικονόμου του Δημητρίου, από το χωριό Πλάτανος Αρμυρού Βόλου. Του ζητάμε να μας πει πώς ο ίδιος - μαχητής του ΔΣΕ το 1947, 1948, 1949, τραυματίας στο Βίτσι, απ' όπου και πέρασε στις Λαϊκές Δημοκρατίες - εισπράττει την πρωτοβουλία αυτής της εκδήλωσης.
Δυο φράσεις συγκροτούν την απάντησή του: «Το ΚΚΕ δεν ξεχνά τους μαχητές του όσα χρόνια κι αν πέρασαν. Και φροντίζει πάντα να κρατάει τον ελληνικό λαό ενήμερο για τους αγώνες που έδωσε εκείνη η γενιά τη δεκαετία 1940 - 1950».
«Ο ΔΣΕ - θα συμπληρώσει - ήταν μια διαπαιδαγώγηση του ανθρώπου προς τις ανθρώπινες αξίες, ήταν διαπαιδαγώγηση του ανθρώπου να τιμά τον άνθρωπο. Γι' αυτό επανειλημμένα παιδιά αμούστακα κουβαλούσαν τις αδερφές τους στην πλάτη και το αντίθετο οι αδερφές τους αδερφούς τους, γυμνοί, ξυπόλυτοι και πεινασμένοι».
Από πού αντλούσαν τόσο κουράγιο; Δεν προλαβαίνουμε να διατυπώσουμε την ερώτηση και η απάντηση: «Μας έδιναν κουράγιο και δύναμη τα ιδανικά για τα οποία παλεύαμε και παλεύαμε για μια δημοκρατική και ανεξάρτητη πατρίδα».
Η κουβέντα προχωράει, η συγκίνησή του είναι φανερή όταν θυμάται ως Θεσσαλός που είναι ότι έζησε «την μπότα του Σούρλα και του Κουντούρη», γνώρισε «τα βασανιστήρια που τράβηξαν τα αδέρφια μου, οι αδερφές μου και οι γονείς μου», αποτέλεσμα αυτών ήταν «ένας στα βουνά και οι άλλοι στα νησιά». Αλλά: «Οταν πολεμάς για ανώτερα ιδανικά θα πας παντού! Ο αγώνας του ΔΣΕ ήταν ένας δίκαιος αγώνας και ήταν δίκαιος, γιατί ήταν αγώνας για τη λευτεριά και την ανεξαρτησία και τη δημοκρατία».
Στην εκδήλωση της 10ης Δεκέμβρης θα μιλήσει η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, ενώ στο πλαίσιό της θα εκτεθεί φωτογραφικό υλικό και άλλα ντοκουμέντα της περιόδου, όπως και σύγχρονες φωτογραφίες από τον Γράμμο που απεικονίζουν «αποτυπώματα» της πορείας και δράσης του ΔΣΕ, καθώς και τμήματα του πολεμικού εξοπλισμού των μαχητών που βρέθηκαν και περισυνελέγησαν από τα πεδία όπου διεξήχθησαν οι μάχες. Ακόμα, οι συμμετέχοντες θα έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν ντοκιμαντέρ που δημιουργήθηκε ειδικά γι' αυτήν την εκδήλωση, το οποίο θα περιέχει και αποσπάσματα κινηματογράφησης και εικόνων εκείνης της ιστορικής περιόδου από τη ζωή και τη δράση του ΔΣΕ, που προβάλλονται για πρώτη φορά.
Η είσοδος στο χώρο της εκδήλωσης θα γίνεται με προσκλήσεις, που διατίθενται από τις κατά τόπους Κομματικές Οργανώσεις.
Ο κ. Νίκος Αθανασάκης, ο αρκούδος που δεν πέφτει σε χειμέρια νάρκη κατά δήλωσή του - συγχαρητήρια έτσι κι αλλιώς για την εκλογή του στη θέση του ΓΓ του ΠΑΣΟΚ - ευχαρίστησε δημοσίως όσους δεν τον ψήφισαν (15%) έτσι ώστε να μην κατηγορηθεί ότι έλαβε «σταλινικά ποσοστά». Αυτό ήταν το ευφυολόγημα, η άποψη για την εκλογή του, προϊόν πρότασης του εκατομμυριούχου (σε φίλους το μέτρημα ως το εκατομμύριο, που έγιναν εκλέκτορες) προέδρου Γ.Α.Π. Οχι δεν έγινε καμιά ανάλυση από ορδές ειδικών στα ΜΜΕ για το «ουκ εά με καθεύδειν το του Στάλιν τρόπαιον», που προφανώς δεν αφήνει το συμπαθέστατο «αρκούδο» να στραφεί στο αριστερό μέλι για να βαδίσει προς τη δεξιά εξουσία.
Ο Στάλιν είναι που συγκρατεί τα βλέφαρα ανοιχτά μιας πολιτικής μασκότ που αγρυπνά για κείνους τους Ελληνες που δεν καταλαβαίνουν τον κ. Γιώργο και τους άλλους Ελληνες...
Η παλιά πρόταση Σημίτη, η ευρωπαϊκή εντολή, περιβάλλονται τώρα τη γαλάζια τήβεννο της περισπούδαστης αντίληψης ότι ο πολίτης μπορεί να βγαίνει στο δρόμο μόνον ως αγοραστής, ως καταναλωτής.
Η ιδέα σούρθηκε στα ΜΜΕ. Αμέσως μετά τις ζαρντινιέρες και τους πηχυαίους τίτλους ότι «για πρώτη φορά αστυνομικός έφαγε 10 χρόνια φυλακή επειδή σκότωσε πολίτη που δε σταμάτησε για έλεγχο». Οι διαδηλώσεις με λιγότερα από 500 άτομα θα μαντρώνονται στη δεξιά λωρίδα του δρόμου. Εκεί. Σε οιονεί βαδιστική πικετοφορία. Ομάδες για μούντζα από στριμωγμένους οδηγούς. Θέαμα δίποδων προβάτων που βαδίζουν σε τσιμεντένια χωράφια με κόσμια πανό στα δόντια και φανάρια που θα διαχωρίζουν τις ζαρντινιέρες από τους αστυνομικούς με πολιτικά.