Ενας εκλεγμένος Πρόεδρος, ο Φελίπε Καλντερόν, που ορκίστηκε την 1η Δεκέμβρη. Ενας αποκαλούμενος «νόμιμος» Πρόεδρος, ο Αντρές Μανουέλ Λόπες Ομπραδόρ - ΑΜΛΟ, που «ορκίστηκε ενώπιον του λαού»... Μία πολιτεία, από τις πλέον φτωχές, η Οαχάκα, πάνω από έξι μήνες φλέγεται. Η «Αλλη Καμπάνια» που συνεχίζει την πορεία «αφύπνισης και ριζοσπαστικοποίησης» των Μεξικανών και τμήμα της έχει περάσει και τα σύνορα προς το βορρά. Το Μεξικό των 120 εκατομμυρίων κατοίκων, η «γέφυρα» που ενώνει τις ΗΠΑ με τη Λατινική Αμερική, δονείται...

Δονήσεις που είναι αποτέλεσμα της πολιτικής των δύο κομμάτων της εξουσίας. Επί 70 συναπτά έτη ήταν το Θεσμικό Επαναστατικό Κόμμα (PRI) και από το 2000 το πιο «σοβαρό» κόμμα της ολιγαρχίας, το κόμμα Εθνικής Δράσης (PAN)^1. Ο Βινσέντε Φοξ, Αμερικανομεξικανός και στέλεχος της Coca - Cola, ήταν αυτός που έκλεισε το βιβλίο του PRI, και παρέδωσε την εξουσία, στον Φελίπε Καλντερόν... μεσάνυχτα όμως. Εξάλλου, το Κοινοβούλιο επί τρεις μέρες είχε μετατραπεί σε ρινγκ ενώ και στους δρόμους δεκάδες χιλιάδες διαμαρτύρονταν. Αυτό είναι το Μεξικό που παρέδωσε ο Φοξ. Μια χώρα που σπαράσσεται από τις αντιθέσεις, την εκμετάλλευση και την ανισότητα, ενώ ακόμη και η εκλογή Καλντερόν, αμφισβητείται. Γι' αυτό και σήμερα το λαϊκό κίνημα θα διαδηλώσει στην Οαχάκα.

Το Μεξικό έζησε μια πραγματική «σαπουνόπερα»: Ο ΑΜΛΟ υποψήφιος του Κόμματος της Δημοκρατικής Επανάστασης - (PRD) έκανε λόγο περί νοθείας του αποτελέσματος των προεδρικών και γενικών εκλογών, ενώ δεκάδες χιλιάδες υποστηρικτές του πραγματοποιούσαν καθημερινά διαδηλώσεις και συγκεντρώσεις και είχαν κατασκηνώσει στη γιγάντια πλατεία Σόκαλο της Πόλης του Μεξικού - το συμβολικό κέντρο της εξουσίας στη χώρα - και κατά μήκος της κεντρικής λεωφόρου Ρεφόρμα.

Στις 28 Αυγούστου, το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας έλυσε «το γόρδιο δεσμό» που απειλούσε εμμέσως τη θεσμική εξουσία, καθώς αποφάνθηκε ότι οι όποιες παρατυπίες δεν αλλοιώνουν το εκλογικό αποτέλεσμα, και κατά συνέπεια ο Καλντερόν κέρδισε έστω και με 0,56%. Εντούτοις, ο ΑΜΛΟ ποτέ δεν αποδέχτηκε την απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου και στις 20 Νοέμβρη, επέτειο των 96 χρόνων της Μεξικανικής Επανάστασης ορκίστηκε ενώπιον των οπαδών του «νόμιμος πρόεδρος», ενώ ανακοίνωσε και «παράλληλη κυβέρνηση». Μάλιστα, ανακοίνωσε ότι θα αποδυθεί σε μια «μακρά πορεία» προς τις εκλογές του 2012, ξεκινώντας μια εκστρατεία σε 2.400 δήμους της χώρας... προσπαθώντας, για άλλη μια φορά, να διεμβολήσει το χώρο της αριστεράς, υποκλέπτοντας ακόμη και την πολιτική της «Αλλης Καμπάνιας», που πάνω από ένα χρόνο συνεχίζει να πορεύεται μέσα στο Μεξικό, ως «οδοιπόροι της ιστορίας» ή «αυτιά που περπατάνε» απευθυνόμενη άμεσα στο λαό και προωθώντας τον αντικαπιταλιστικό αγώνα. Η «Αλλη Καμπάνια» είναι μια συμμαχία με στρατηγικούς στόχους σε αντικαπιταλιστική κατεύθυνση (δε συμμετείχε στις πρόσφατες εκλογές) και στην οποία συμμετέχουν ο Εθνικοαπελευθερωτικός Στρατός των «Ζαπατίστας», το Κόμμα Κομμουνιστών του Μεξικού και δεκάδες αριστερές ριζοσπαστικές οργανώσεις.

«Αυτό που συμβαίνει είναι ότι υπάρχει σοβαρότατη κρίση αναφορικά με τη νομιμότητα του καθεστώτος του οποίου οι θεσμοί πλέον δεν μπορούν να επιβάλουν την κυριαρχία του. Δεν είναι πλέον οπερέτα, πρέπει απλώς να πεταχτούν στον κάλαθο των αχρήστων. Αυτό επισημαίνουμε, όπως και εξ αρχής επισημάναμε ότι η υποψηφιότητα του ΑΜΛΟ επ' ουδενί σήμαινε την πιθανότητα ότι η αριστερά θα μπορούσε να αναχαιτίσει την ασυδοσία του νεοφιλελευθερισμού, αντιθέτως, όπως και σε άλλες περιπτώσεις στη Λατινική Αμερική, αυτό που αντιπροσωπεύει ο ΑΜΛΟ είναι τον επαναπροσδιορισμό της νεοφιλελεύθερης πολιτικής ηγεμονίας ενδεδυμένης με αριστερή και προοδευτική ρητορική», θα τονίσει ο Πάβελ Μπλάνκο, υπεύθυνος του τμήματος Διεθνών Σχέσεων του Κόμματος των Κομμουνιστών του Μεξικού, σε πρόσφατη συνέντευξή του στο Μπολιβαριανό Πρακτορείο Ειδήσεων - (ΑΒΝ).

Επίσης ο «αντιπρόσωπος Μηδέν», πιο γνωστός ως σουμπκοματάντε Μάρκος, σε συνέντευξή του στο περιοδικό Contralinea, την παραμονή της ορκωμοσίας Καλντερόν προέβλεψε ότι ο νέος πρόεδρος δεν πρόκειται να ολοκληρώσει τη θητεία του «καθώς είναι αναπόφευκτο να ανατραπεί πριν το 2012». Κατά τον Μάρκος καθώς εκκρεμούν «οι μεγάλες μεταρρυθμίσεις στους τομείς της ενέργειας, της φορολογίας, της γης - και δεν εννοώ μόνο τη γη, αλλά και το νερό, τους φυσικούς πόρους, πράγμα που σημαίνει την καταστροφή των υλικών βάσεων της χώρας» το Μεξικό οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια είτε «σε εμφύλιο πόλεμο ή σε λαϊκή εξέγερση».

Πράγματι, η σοβαρότατη κρίση την οποία διέρχεται η πολιτική εξουσία στο Μεξικό αποτυπώνεται πλέον ευκρινώς στην κατάσταση που έχει διαμορφωθεί τους τελευταίους σχεδόν επτά μήνες στην Οαχάκα. Μια εξέγερση που ξεκίνησε από την απεργία των δασκάλων στις 22 Μάη και κορυφώθηκε με την άγρια καταστολή της απεργίας στις 14 Ιούνη, όταν ο στρατός με την κάλυψη ελικοπτέρων επιτέθηκε στην κινητοποίηση των δασκάλων με αποτέλεσμα πέντε νεκρούς. Τότε εμφανίστηκε η «Λαϊκή Συνέλευση της Οαχάκα» - APPO.

Το ΑΡΡΟ «εκτινάχτηκε μέσα στη ζωή» τις δυο μέρες που ακολούθησαν την απόπειρα εκκένωσης της κατάληψης του Σόκαλο από τους απεργούς δασκάλους. Εκτοτε, πρωτοστατεί στον αγώνα του λαού για την εκδίωξη του κυβερνήτη Ουλίσες Ρουίς - εκλεγμένος με το PRI - τον οποίο κατηγορούν για διαφθορά, αλλά και ως ιθύνοντα νου της φονικής καταστολής. Το αίτημα είναι αδιαπραγμάτευτο, παρά το γεγονός ότι τα αιτήματα των δασκάλων ικανοποιήθηκαν τελικά από την ομοσπονδιακή εξουσία, έστω και με πέντε μήνες καθυστέρηση και κατόπιν διαπραγματεύσεων των αντιπροσώπων του ΑΡΡΟ και των δασκάλων με τον - πρώην πλέον - υπουργό Εσωτερικών Κάρλος Αμπασκάλ. Παρ' όλα αυτά, δεν ικανοποιήθηκε το αίτημα για την απομάκρυνση του Ρουίς.

Το πρόβλημα της αποπομπής του Ρουίς παραπέμφθηκε στις καλένδες των «θεσμών». Γερουσία και Ανώτατο Δικαστήριο αρνούνται να αποφανθούν περί της αποπομπής, ενώ το λαϊκό αίτημα δε γίνεται δεκτό ακριβώς, ώστε να μη νομιμοποιηθεί η απομάκρυνση ενός «αιρετού» κατόπιν λαϊκής εξέγερσης... Μια ακόμη διάσταση είναι ότι ο Καλντερόν μπορεί να είναι πρόεδρος, εντούτοις το ΡΑΝ χρειάζεται τη στήριξη του PRI τόσο σε επίπεδο άσκησης πολιτικής εξουσίας¹ όσο και για την προώθηση της ατζέντας του: Ιδιωτικοποιήσεις και ειδικότερα Σχέδιο Πουέμπλα Πάναμα και Παναμερικανική Οδός Ελεύθερου Εμπορίου που αφορούν κυρίως στις νότιες αυτές πολιτείες, όπως την Τσιάπας και την Οαχάκα που είναι «εξεγερμένες πολιτείες».

Την ίδια στιγμή, και παρά τις περί του αντιθέτου διακηρύξεις, αρχικά η ομοσπονδιακή κυβέρνηση του Βινσέντε Φοξ απέστειλε στην Οαχάκα 20.000 μέλη των Ενόπλων Δυνάμεων και της Αστυνομίας. Η Οαχάκα περικυκλώθηκε. Εντούτοις ο Φοξ επέμενε ότι δε θα γίνει επέμβαση. Η οποία φυσικά έγινε την Κυριακή 29 Οκτώβρη, όταν χιλιάδες μέλη των ομοσπονδιακών δυνάμεων καταστολής - PFP εισέβαλαν σκορπώντας το θάνατο, διαλύοντας ό,τι βρίσκονταν στο διάβα τους. Εκτοτε, πραγματικές μάχες λαμβάνουν χώρα στην Οαχάκα, με νεκρούς είτε στα οδοφράγματα είτε από ελεύθερους σκοπευτές που χτυπούν μέσα από κτίρια, τραυματίες, αθρόες συλλήψεις, πολιτικούς κρατούμενους, εξαφανισμένους, βιασμούς γυναικών όταν συλλαμβάνονται κ.ά. Από τη μια το λαϊκό κίνημα και από την άλλη οι δυνάμεις του PFP με τις παραστρατιωτικές ομάδες του Ρουίς.

Τουλάχιστον έξι άνθρωποι έχουν δολοφονηθεί και εκατοντάδες είναι οι τραυματίες και οι «εξαφανισμένοι». Τη Δευτέρα 4 Δεκέμβρη οι ομοσπονδιακές δυνάμεις συνέλαβαν τέσσερα ηγετικά στελέχη του ΑΡΡΟ, τον ηγέτη του ΑΡΡΟ, Φλάβιο Σόσα Βιγιαβένσιο, τον αδελφό του Οράσιο, τον Ιγνάσιο Γκαρσία Μαλδονάδο και το Μαρσελίνο Κοάτσε Βεράνο κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου που έδωσαν, μετά τη συνάντηση που είχαν με τους απεσταλμένους της προεδρίας στην πρωτεύουσα, ώστε να «υπάρξει διάλογος για διέξοδο από την κρίση»...

«Υπάρχουν 220 κρατούμενοι, 60 εξαφανισμένοι και ήδη 142 που τους έχουν αποδοθεί κατηγορίες και έχουν μεταφερθεί σε άλλες φυλακές», δήλωσε ο Χεσούς Λόπες Ροντρίγκες, στέλεχος του ΑΡΡΟ, σύμφωνα με το «Telesur». Μάλιστα, δημοσίευμα του περασμένου Σαββατοκύριακου της εφημερίδας «La Jornada» αναφέρει ότι οι ποινές που έχουν αποδοθεί σε συνοπτικές δίκες χωρίς νομική εκπροσώπηση των «κατηγορουμένων» κυμαίνονται από 7 έως 50 έτη κάθειρξης, εξαιτίας «ανυπόστατων κατηγοριών που ξεκινούν από κλοπές και φτάνουν ως την τρομοκρατία».

Το ΑΡΡΟ αναδιπλώθηκε αναγκαστικά... αλλά όπως δηλώνει συνεχίζει για την «εξουσία στο λαό». Ετσι σήμερα δίνει ακόμη ένα ραντεβού στους δρόμους της Οαχάκα. Παράλληλα, η «Αλλη Καμπάνια» κάλεσε λαούς και οργανώσεις ανά την υφήλιο σε κινητοποιήσεις την 22η Δεκέμβρη σε ένδειξη συμπαράστασης και αλληλεγγύης στο αγωνιζόμενο λαό της Οαχάκα.

«Είναι φυσικό το μεξικανικό κράτος να δρα με αυτόν τον τρόπο, ακριβώς γιατί βρίσκεται σε αποσύνθεση και με τη βία προσπαθεί να επιβάλει την κυριαρχία του», θα τονίσει ο Πάβελ Μπλάνκο, για να σημειώσει ότι η καταστολή και η βία όχι μόνο θα συνεχιστούν αλλά αντιθέτως θα κορυφωθούν, αναφέροντας χαρακτηριστικά τα πρόσφατα παραδείγματα της καταστολής της απεργίας των ανθρακωρύχων, αλλά και των κατοίκων του Σαν Σαλβαδόρ Ατένκο.

Η ποιοτική διαφορά, όμως, που παρατηρείται στο Μεξικό του σήμερα είναι ότι όχι μόνο το λαϊκό κίνημα δεν έχει καμφθεί, αλλά αντιθέτως αντιστέκεται και το κυριότερο οργανώνεται. Καταρχήν, όσον αφορά στο ΑΡΡΟ, στην πρόσφατη συνεδρίαση του οποίου συμμετείχαν 3.000 εκπρόσωποι οργανώσεων, «αυτοδιαλύθηκε» για χάρη μιας μόνιμης δομής: Νέο όργανο είναι το «Πολιτειακό Συμβούλιο της Λαϊκής Συνέλευσης της Οαχάκα» - (CEAPPO), που αποτελείται από 260 αντιπροσώπους προερχόμενους και από τις 7 επαρχίες της Οαχάκα.

Πριν την ίδρυση του CEAPPO, το ΑΡΡΟ κλήθηκε και συμμετείχε - μαζί με το «Λαϊκό Μέτωπο για την Υπεράσπιση της Γης» - (FPDT), της οργάνωσης των κατοίκων του Σαν Σαλβαδόρ Ατένκο - ως παρατηρητής στη συνεδρίαση του COPAI -MEXICO², που πραγματοποιήθηκε στις 8 Οκτώβρη, που ήταν μια πρώτη συνεύρεση της αριστεράς με καθαρά αντικαπιταλιστική ατζέντα, το πλέον ριζοσπαστικό τμήμα της «Αλλης Καμπάνιας». Κατά τη συνεδρίαση, αποφασίστηκε να υπάρξει ένταση του αντικαπιταλιστικού αγώνα, αγωνιστική αλληλεγγύη στο λαό της Οαχάκα, αλλά και όλες τις οργανώσεις και τα κινήματα εντός και εκτός του Μεξικού που αγωνίζονται και εάν είναι δυνατόν ο συντονισμός του αγώνα.

Την ίδια στιγμή, η επίδραση τόσο της «Αλλης Καμπάνιας» όσο και της αντίστασης του ΑΡΡΟ, εξαπλώνεται σαν πυρκαγιά και ξεπηδούν οργανώσεις όπως το «Λαϊκό Εργατικό Συντονιστικό Συμβούλιο - COCOPO» με ακτίνα δράσης όλο σχεδόν το βόρειο Μεξικό και αντικείμενο την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων στις μακιλαδόρας - εργοστάσια όπου οι συνθήκες παραπέμπουν σε δουλεία - αλλά και διάφορα «ΑΡΡΟ» τόσο εντός του Μεξικού όσο και στα γκέτο των ΗΠΑ.

Παραπομπές:

1. Το κυβερνών PAN θα διαθέτει 52 έδρες στη Γερουσία, τις περισσότερες από κάθε άλλο κόμμα, αλλά δεν εξασφάλισε την απόλυτη πλειοψηφία, σύμφωνα με την απόφαση του εκλογοδικείου. Το PRI, που κυβέρνησε το Μεξικό περιορίστηκε σε 33 έδρες στη Γερουσία, ενώ το PRD έχει μόλις 28 έδρες. Το PAN θα έχει 206 έδρες στην Κάτω Βουλή, το PRD 123 και το PRI 105.

2. COPAI-MEXICO Συντονιστικό Οργανώσεων και Κομμάτων της Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς του Μεξικού. Συμμετέχουν: Το Λαϊκό Μέτωπο Francisco Villa - Independiente (UNOPII), το Κόμμα Κομμουνιστών του Μεξικού, η Εργατική Σοσιαλιστική Ενότητα (UNIOS) και ο «Εθνικοαπελευθερωτικός Στρατός των Ζαπατίστας» - (EZLN).

Το προ ημερών πραξικόπημα του αντιναυάρχου Φρανκ Μπαϊναμαράμα κατά της κυβέρνησης του Λαϊσένια Καράσε στα Νησιά Φίτζι είναι μόνο η κορφή του παγόβουνου της οξυμένης πολιτικο-οικονομικής κατάστασης που επικρατεί σ' αυτό το κρατίδιο των 332 νησιών του νότιου Ειρηνικού, τα περισσότερα από τα 36 χρόνια ανεξαρτησίας του από τη βρετανική αποικιοκρατία... Πίσω από τις φαμφάρες του αντιναυάρχου περί «αποκατάστασης της ασφάλειας του κράτους» και περί «αναγκαιότητας» του πραξικοπήματος για την αντιμετώπιση της «διαφθοράς», κρύβεται το μακρύ χέρι της ντόπιας φυλετικής, θρησκευτικής και οικονομικής ολιγαρχίας που απομυζά μεθοδικά και μακροχρόνια το μόχθο της πλειοψηφίας ενός λαού περίπου 900.000 ατόμων. Είτε με εκλογές είτε με τη μέθοδο των «βραχείας διάρκειας» πραξικοπημάτων...

Ετσι πίσω από τη μάλλον ανούσια ειδησεογραφία λεπτομερειών για το τέταρτο (και από καιρό αναγγελθέν...) πραξικόπημα της τελευταίας 19ετίας, κρύβεται το μελανό πρόσωπο μίας οικτρής πραγματικότητας με τις μεγάλες οικονομικοκοινωνικές ανισότητες να ξύνουν μακροχρόνιες πληγές σε έναν από τους ωραιότερους τουριστικούς παραδείσους στον πλανήτη...

Ποια η διαφορά του σημερινού πραξικοπήματος με τα προηγούμενα; Στα προηγούμενα πραξικοπήματα (και ιδιαίτερα το προτελευταίο πραξικόπημα με επικεφαλής τον πλούσιο επιχειρηματία ευρωπαϊκής καταγωγής Τζορτζ Σπέιτ το 2000) οι πρωταγωνιστές έπαιζαν με τις δήθεν φυλετικές διαφορές ανάμεσα στην πλειοψηφία των αυτοχθόνων των Νησιών Φίτζι και των ινδικής καταγωγής πολιτών του κρατιδίου (ίσο με το 40% του πληθυσμού που «εισήχθη» στο νησί, πριν από δεκαετίες, από τους Βρετανούς αποικιοκράτες ως φθηνό, ειδικευμένο εργατικό δυναμικό στις τεράστιες φυτείες ζαχαρότευτλων). Σήμερα, ο Μπαϊναμαράμα «παίζει» και με τις δήθεν «φυλετικές» διακρίσεις σε βάρος των ινδικής καταγωγής Φιτζιανών (με αφορμή σχετικό νομοσχέδιο του Καράσε) και με το «χαρτί» της «καταπολέμησης» της ντόπιας διαφθοράς... Ωστόσο, κανείς, ούτε οι πραξικοπηματίες ούτε οι «συντηρητικές» ή «εργατικές» κυβερνήσεις της τελευταίας 26ετίας δεν αντιμετώπισαν τον πραγματικό «εχθρό»: τη φτώχεια της εργατικής τάξης, την περιθωριοποίηση και τον εξοστρακισμό της νεολαίας από την εκπαίδευση και την εργασία, την έλλειψη βασικών υπηρεσιών υγείας και περίθαλψης...

Στοιχεία του Κοινοβουλίου των Ν. Φίτζι το 2000, του Προγράμματος Ανάπτυξης του ΟΗΕ και πρόσφατη έκθεση του Κέντρου Αναπτυξιακών Μελετών του Νότιου Ειρηνικού, αποκαλύπτουν ότι:

• Τουλάχιστον το 25% των 900.000 Φιτζιανών (ανεξαρτήτως εθνοτικής καταγωγής...) ζει κάτω από το όριο της φτώχειας. Ενα 15% του υπόλοιπου πληθυσμού κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή να προστεθεί στην παραπάνω λίστα λόγω ξαφνικής ασθένειας, απροσδόκητων εξόδων ή απώλειας εισοδήματος.
• Την τελευταία 15ετία η πραγματική αγοραστική δύναμη των εργαζομένων μειώθηκε κατά 30%
• Το διάστημα 1977-91 η οικονομία αυξήθηκε κατά 25% και ο αριθμός των φτωχών (όχι άνεργων αλλά... εργαζομένων) αυξήθηκε κατά 65%.
• Σήμερα, το φτωχότερο 20% των νοικοκυριών απολαμβάνει το 5% του εθνικού πλούτου, ενώ το πλουσιότερο 10% του πληθυσμού απολαμβάνει το 35% του ΑΕΠ.
• Το 1994, 73 Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (που έχουν αναλάβει το έργο «προστασίας των φτωχών») ξόδεψαν 6,5 εκατ. δολάρια για περίπου 313.000 φτωχούς, μόνον που πολλά απ' τα λεφτά έφυγαν σε «λαδώματα» γραφειοκρατών ή σε προγράμματα αναχρονιστικά, μεμονωμένες υποτροφίες ή μεταφορά και νοσηλεία ασθενών στο εξωτερικό.
• Το 1/4 όλων των νοικοκυριών του Ν. Φίτζι δεν έχει πρόσβαση σε ασφαλές, πόσιμο νερό και αποχέτευση, ενώ οι οικίες τους έχουν σοβαρές κατασκευαστικές ελλείψεις.
• Το 1/3 των σπιτιών αποτελείται από ένα μόνο δωμάτιο ενώ το 1,5% των κατοικιών δεν έχει ηλεκτρικό ρεύμα.

Είναι επιπλέον χαρακτηριστικό ότι πριν λίγα χρόνια - και μέσα σε ένα μόνον χρόνο! - η Κρατική Τράπεζα Ν. Φίτζι δάνεισε και έχασε 220 εκατ. δολάρια (δηλαδή το 12% του ΑΕΠ!) σε «θαλασσοδάνεια» που έδωσε σε «επιφανείς» πολίτες και στην παντοδύναμη Μεθοδική Εκκλησία (που έχει προσηλυτίσει το 80% του πληθυσμού). Οσο για το παντοδύναμο Μεγάλο Συμβούλιο των Αρχηγών των Φυλών που διορίζει πρόεδρο και πρωθυπουργό λαμβάνοντας (άμα θέλει...) υπόψη τα εκλογικά αποτελέσματα; Σήμερα, αντιτίθεται στον αντιναύαρχο Μπαϊναμαράμα. Οχι από σεβασμό στη δημοκρατία, αλλά για να σώσει τα προσχήματα ενώπιον όχι τόσο του λαού αλλά ενώπιον των πλούσιων γειτόνων (Αυστραλία, Ν. Ζηλανδία) που αυτή τη φορά, τουλάχιστον, δεν αποτόλμησαν μία νέα ιμπεριαλιστική επέμβαση στο νότιο Ειρηνικό για την αποκατάσταση της «έννομης τάξης». Οχι, βεβαίως, γιατί σεβάστηκαν το διεθνές δίκαιο αλλά γιατί δεν είχαν την ολόπλευρη συναίνεση της ντόπιας ολιγαρχίας και δεν ήθελαν στην παρούσα φάση να μπλέξουν τα στρατεύματά τους σε λουτρό αίματος...