Ενα πλατύ άνοιγμα σε εργοστάσια, υπηρεσίες και καταστήματα, στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα αναπτύχθηκε το προηγούμενο διάστημα. Στο επίκεντρο της συζήτησης ανάμεσα στους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ και τους εργαζόμενους σε κάθε κλάδο, βρέθηκε η αναγκαιότητα να αξιοποιηθεί η απεργία σαν εφαλτήριο για κλιμάκωση των αγώνων της εργατικής τάξης, με αιτήματα και στόχους πάλης που ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες της. Να εκφραστεί καθολικά η αντίδραση στην κυρίαρχη αντιλαϊκή πολιτική, όπως αυτή εκφράζεται σε όλα τα μέτωπα και συγκεκριμένα:

• Στον προϋπολογισμό, η συζήτηση του οποίου ξεκινάει στις 17 Δεκέμβρη στη Βουλή. Σε συνέχεια εκείνων του ΠΑΣΟΚ, και ο νέος προϋπολογισμός είναι βαθιά ταξικός, συμβάλλει στην αναδιανομή του παραγόμενου πλούτου προς όφελος του κεφαλαίου.
• Στο ασφαλιστικό και στην εντεινόμενη επίθεση, όπως αυτή εκφράστηκε και με το λεγόμενο «Μίνι Ασφαλιστικό», η ψήφιση του οποίου ολοκληρώθηκε την περασμένη Τετάρτη στην Ολομέλεια της Βουλής. Η κυβέρνηση φιλοδώρησε τους μεγαλοεργοδότες και μεγαλοκατασκευαστές με νέες χαριστικές ρυθμίσεις των χρεών τους προς το ΙΚΑ, τσάκισε ασφαλιστικά δικαιώματα των μισθωτών μηχανικών, άνοιξε το δρόμο για το χαράτσωμα της Προληπτικής Ιατρικής. Την ίδια ώρα, επιταχύνεται η εφαρμογή του αντιασφαλιστικού νόμου 3029/02 του ΠΑΣΟΚ που αποτελεί τη βάση της νέας επίθεσης.
• Στις Συλλογικές Συμβάσεις, με την ενθάρρυνση της εργοδοτικής επιθετικότητας που σε κλίμα συναίνεσης με τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες έχει σαν αποτέλεσμα «αυξήσεις» πείνας στους μισθούς και τα μεροκάματα.
• Στις αντιδραστικές αλλαγές στην Παιδεία και την Υγεία. Μόλις πριν από λίγες μέρες αποκαλύφθηκε η συνδιαλλαγή ΝΔ και ΠΑΣΟΚ για τη συζήτηση του άρθρου 16 στα μουλωχτά, ενώ με αυξανόμενη ένταση κυβέρνηση και αντιπολίτευση προωθούν την ακόμα μεγαλύτερη και πολύμορφη ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση της Υγείας.
• Στους συμβασιούχους, με τον τελεσίδικο αποκλεισμό της συντριπτικής τους πλειοψηφίας από τη μετατροπή των συμβάσεών τους σε αορίστου χρόνου, με στόχο το παραπέρα χτύπημα στη σταθερή και μόνιμη δουλιά με πλήρη δικαιώματα, τη διαιώνιση της ομηρίας. Τη στιγμή μάλιστα που νέες στρατιές συμβασιούχων δημιουργούνται, ενώ και στο Δημόσιο, η τροποποίηση του άρθρου 103 του Συντάγματος στα πλαίσια της αναθεώρησης (συζητήθηκε την περασμένη βδομάδα στη Βουλή), προοιωνίζεται την οριστική κατάργηση της μονιμότητας.
• Στους ανέργους, με το νομοσχέδιο για το λεγόμενο Ταμείο Κοινωνικής Αλληλεγγύης που διέρρευσε την Πέμπτη και σύμφωνα με το οποίο η κυβέρνηση σκοπεύει να δώσει ψίχουλα σε μια μικρή μειοψηφία των εργαζομένων που η πολιτική της πετάει εκτός παραγωγής. Στην ίδια ρότα, το ΠΑΣΟΚ προτείνει νέες επιδοτήσεις στους εργοδότες, παραπέρα ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων.
• Στις ευρωενωσιακές οδηγίες, όπως η Μπολκεστάιν και η αντίστοιχη για την οργάνωση του χρόνου εργασίας, αλλά και η Πράσινη Βίβλος για τον «εκσυγχρονισμό» της εργατικής νομοθεσίας. Η κυβέρνηση ψήφισε την Μπολκεστάιν στο Ευρωκοινοβούλιο (την οδηγία στήριξε με τον έναν ή τον άλλον τρόπο και η πλειοψηφία των ευρωβουλευτών του ΠΑΣΟΚ), βιάζεται να κλείσει το θέμα της οδηγίας για τον εργάσιμο χρόνο σε βάρος των εργαζομένων, ενώ για την Πράσινη Βίβλο, ήδη ο υπουργός και ο υφυπουργός Εργασίας έχουν προαναγγείλει νέες αντιδραστικές αλλαγές μετά τις επόμενες βουλευτικές εκλογές.

Για όλους αυτούς τους λόγους, η συμμετοχή στην απεργία της Τετάρτης με το πλαίσιο του ΠΑΜΕ και στις ταξικές απεργιακές συγκεντρώσεις είναι επιτακτική ανάγκη για κάθε εργάτη και υπάλληλο, στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα. Και από την επομένη κιόλας της απεργίας, όλοι στη μάχη για την κλιμάκωση του αγώνα. Για την ακόμα μεγαλύτερη συσπείρωση δυνάμεων στα ταξικά συνδικάτα, για τη δημιουργία των προϋποθέσεων της εργατικής - λαϊκής αντεπίθεσης.