«Η διαφορά μας είναι ότι εγώ είμαι νόμιμος και αυτοί έκνομοι» (Β. Πολύδωρας). Ιδού η νέα, σύμφωνα με τον υπουργό Δημόσιας Τάξης, «διαχωριστική γραμμή» στην πολιτική και κοινωνική αντιπαράθεση: Η «νομιμότητα».

Δεν είναι, βέβαια, η πρώτη φορά που επιχειρείται να χρησιμοποιηθεί η αστική νομιμότητα προκειμένου να «καταργηθεί» η ταξική πάλη και να αντικατασταθεί από έναν «αντικατοπτρισμό» της. Ανέκαθεν η κυρίαρχη τάξη περιέβαλλε με το μανδύα της νομιμότητας τα στενά εγωιστικά συμφέροντά της, εννοείται σε βάρος των εκμεταλλευόμενων τάξεων, οι οποίες έβλεπαν τα πολιτικά, δημοκρατικά και ατομικά δικαιώματά τους να τίθενται «εκτός νόμου».

Το γεγονός ότι η νομιμότητα επανέρχεται ως σχεδόν αποκλειστικό κριτήριο της πολιτικής, συνδικαλιστικής και κοινωνικής δράσης, αποτελεί αδιάψευστη απόδειξη της αντιδραστικής σκλήρυνσης, ως συνέπεια της ολομέτωπης επίθεσης σε βάρος των λαϊκών συμφερόντων. Τα απανωτά κύματα των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων, που προκαλούνται με «επίκεντρο» τις διακρατικές συναποφάσεις στις Βρυξέλλες και στηρίζονται από τις «πλειοψηφίες» κεντροδεξιών και «κεντροαριστερών» κομμάτων, δεν αφήνουν τίποτα όρθιο από τα δικαιώματα των εργαζομένων που γυρίζουν δύο αιώνες πίσω...

Είναι φανερό ότι η νομιμότητά τους απλά «παρακολουθεί» συνεχώς και κατοχυρώνει το «δίκιο» των καπιταλιστών. Δεν είναι διόλου τυχαίο ότι στις μέρες μας νόμιμες είναι οι ελαστικές σχέσεις εργασίας, η μερική απασχόληση και Κοινωνική Ασφάλιση, η ατομική σύμβαση εργασίας, η «διά βίου απασχόληση», κ.ο.κ. Αντίθετα, «παράνομο» και σε διωγμό είναι το 8ωρο, η σταθερή δουλιά, η συλλογική σύμβαση, κ.ο.κ. «Καθρέφτης» των υπαρχόντων κοινωνικοπολιτικών συσχετισμών το Σύνταγμα, δεν προσφέρει πλέον καμία προστασία στα δικαιώματα των εργαζομένων και της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού, όπως η δημόσια και δωρεάν Παιδεία και Υγεία, η προστασία από τις απολύσεις (καταργείται και η «μονιμότητα» των εργαζομένων στο δημόσιο τομέα), η προστασία των δασών και του περιβάλλοντος, κ.ο.κ. Αντίθετα, κατοχυρώνει την κυρίαρχη πολιτική και τις υπέρτατες αξίες του καπιταλισμού (ανταγωνιστικότητα, κεφάλαιο, ιδιωτικός τομέας, ιδιωτικοποιήσεις, ασφάλεια, κ.ά.), πράγμα που γίνεται ακόμα πιο καθαρά στο εκτρωματικό «ευρωσύνταγμα» που πασχίζουν να νεκραναστήσουν.

Από την άποψη αυτή δεν προκαλεί καμία εντύπωση ότι ομνύουν στο όνομα της νομιμότητας οι πολιτικές δυνάμεις (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ) που έχουν θέσει εκτός νόμου τα δικαιώματα των εργαζομένων και του λαού. Οι γαλαζοπράσινες κυβερνήσεις θωράκισαν ταυτόχρονα το σύστημα με «τρομονόμους», που στοχοποιούν τους λαϊκούς αγώνες και επιχειρούν να βάλουν στο γύψο τα δημοκρατικά δικαιώματα, π.χ., απαγόρευση διαδηλώσεων.

Σταθερά στο στόχαστρο βρίσκεται το ΚΚΕ, που αντιπαλεύει με συνέπεια και σταθερότητα την καπιταλιστική βαρβαρότητα. Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, λόγω του «ειδικού» ρόλου τους, είχαν θέσει στο όριο της νομιμότητας, ή περίπου εκτός αυτής το Κόμμα, εξαιτίας της ανυποχώρητης στάσης του υπέρ των δικαιωμάτων του λαού και της στήριξης που πρόσφερε με όλες τις δυνάμεις του στους αγώνες οι οποίοι αναπτύσσονταν τότε, είτε στα μπλόκα της αγροτιάς που έδινε μάχες επιβίωσης, είτε στους μεγάλους αγώνες για την αποτροπή νέων ταξικών φραγμών στην εκπαίδευση (νόμος Αρσένη) και της παραπέρα εμπορευματοποίησης της Παιδείας, είτε στις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις ενάντια στην ανατροπή των ασφαλιστικών δικαιωμάτων, είτε στις αντιιμπεριαλιστικές διαδηλώσεις κατά του αρχιμακελάρη Μπ. Κλίντον... Οι οργισμένες δηλώσεις των κορυφαίων στελεχών των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ (Πάγκαλος, Παπαντωνίου, Χρυσοχοΐδης, Σημίτης, κ.ά.), ότι «το ΚΚΕ κινείται στα όρια του Συντάγματος και της νομιμότητας», αποδεικνύουν απλά το μέγεθος της άγριας επίθεσής τους λόγω της φιλολαϊκής δράσης του Κόμματος.

Στην ίδια ρότα βαδίζει και η κυβέρνηση της ΝΔ, που έχει αναγορεύσει σε απόλυτη αξία «το σεβασμό στους νόμους» και «την τήρηση της τάξης». Στη βάση αυτή επιχειρεί να δημιουργήσει τη συναίνεση και τις συμμαχίες και να δικαιολογήσει την καταστολή των λαϊκών αγώνων. «Είναι αυτονόητο πως όλοι οφείλουμε να αποδοκιμάζουμε παράνομες ενέργειες που στρέφονται εναντίον της ασφάλειας, της ζωής και της περιουσίας των Ελλήνων πολιτών», είπε χαρακτηριστικά ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, δίνοντας το ιδεολογικό στίγμα της καταστολής των λαϊκών κινητοποιήσεων. Προκειμένου να πετύχει τη συσπείρωση στην παραπάνω βάση αξιοποιεί στο έπακρο και συστηματικά την προβοκατόρικη δράση των κουκουλοφόρων «αντιεξουσιαστών» και αστυνομικών και άλλων ανθρώπων των διαφόρων υπηρεσιών ασφάλειας. Αλλωστε, η παρακρατική δράση αυτών των εντεταλμένων σε υπηρεσία «προστασίας της τάξης» έχει ήδη αποκαλυφθεί από τα πρόσφατα γεγονότα στην επέτειο γιορτασμού του Πολυτεχνείου και ιδιαίτερα στον ξυλοδαρμό του φοιτητή στη Θεσσαλονίκη. Γι' αυτό και φοράνε κουκούλα. Για να μην αναγνωρίζονται από τους λαϊκούς αγωνιστές.

Δεν είναι επίσης διόλου τυχαίο ότι το τελευταίο διάστημα οι κουκουλοφόροι έχουν χρησιμοποιήσει δεκάδες φορές πανεπιστημιακούς χώρους ως βάση εξόρμησης και ανταλλαγής «πυρών» με τις αστυνομικές δυνάμεις, ενώ την ίδια στιγμή η κυβέρνηση προωθεί νόμο για την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου...

Γενικότερα, όμως, υπάρχει ένταση της επιχείρησης καταστολής των λαϊκών αγώνων και τρομοκράτησης των εργαζομένων, καθώς κλιμακώνεται η προώθηση των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων. Προτεραιότητα τους επόμενους μήνες είναι η επιβολή των αντιδραστικών αλλαγών στα πανεπιστήμια, αναθεώρηση του άρθρου 16, ψήφιση του «μαύρου» νόμου-πλαισίου που, μεταξύ άλλων, καταργεί το πανεπιστημιακό άσυλο και ανοίγει το δρόμο για την επέλαση των επιχειρήσεων στα πανεπιστήμια...

Βέβαια, η επίθεση είναι γενικευμένη και πολύ πιο βαθιά. Το στίγμα το έδωσε με σαφήνεια ο Γ. Αλογοσκούφης σε πρόσφατη ομιλία του: «Βρίσκεται ακόμη σήμερα σε εξέλιξη ένα κύμα μεταρρυθμίσεων σε όλο τον κόσμο με κύρια χαρακτηριστικά: Πρώτον, την απομάκρυνση από το μοντέλο των κεντρικά κατευθυνόμενων οικονομιών. Δεύτερον, την επαναξιολόγηση του ρόλου του ιδιωτικού τομέα και του δημόσιου τομέα. Τρίτον, έμφαση στους μηχανισμούς της αγοράς, με παράλληλη ενίσχυση του ρυθμιστικού ρόλου του κράτους». Αυτό που θέλει να πει είναι ότι τροποποιούνται σοβαρά οι όροι - όχι η ουσία - των κρατικομονοπωλιακών ρυθμίσεων, με το πολυεθνικό κεφάλαιο να εισβάλλει παντού (Παιδεία, Υγεία, δίκτυα υποδομών, κ.ο.κ.) και να ενισχύει το ρόλο και την κυριαρχία του.

Στα «δικά μας», στην ημερήσια διάταξη έχει μπει η πλήρης ιδιωτικοποίηση των ΟΤΕ, «Ολυμπιακής», ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, ΔΕΠΑ, λιμανιών, κ.ο.κ. και ήδη δημιουργούνται οι απαραίτητες προϋποθέσεις με βασική αυτή της ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων.

Καθώς κλιμακώνονται οι καπιταλιστικές αναπροσαρμογές, σφίγγουν και «τα λουριά» στους εργαζόμενους, ενισχύονται οι μηχανισμοί καταστολής. Οι κομμουνιστές βρίσκονται στο στόχαστρο των αυταρχικών μέτρων και έχουν αποδείξει ότι «δε μασάνε» από τις πάσης φύσεως πιέσεις και εκβιασμούς. Από αυτή την άποψη προκάλεσε θυμηδία η προτροπή του Β. Πολύδωρα προς το ΚΚΕ «να μην πατάει σε δύο βάρκες» (σ.σ. «και απορρίπτοντες το Σύνταγμα και αγωνιζόμενοι υπέρ του Συντάγματος») και να προχωρήσει «σε κοινοβουλευτική και πολιτική συνεννόηση». Φαίνεται τίποτα δεν έχει διδαχθεί από την ιστορία. Πήρε, πάντως, αμέσως την απάντηση που του άξιζε από τον βουλευτή του ΚΚΕ Αντ. Σκυλλάκο: «Κανένας σεβασμός στο σύστημα από τη δική μας πλευρά. Δεν είναι ούτε το Σύνταγμα ούτε οι νόμοι. Είναι το σύστημα». Την επομένη η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, συμπλήρωσε την απάντηση: «Οταν ο λαός αποφασίσει να πει την τελευταία του λέξη, μπορεί να κάνει παράνομους αυτούς τους νόμους».