Πόσο πιο ανοιχτά μπορεί άραγε να αναπαραχθεί το προπαγανδιστικό «ιδεολόγημα» της Ευρωπαϊκής Ενωσης για τη διά βίου μάθηση ως προϋπόθεση για απασχόληση; Οι μαθητές, σε μία ηλικία κρίσιμη για τις μελλοντικές τους επιλογές, αφού μετά τη Γ' Γυμνασίου ακολουθεί η κατανομή στο απαράδεκτο διπλό σχολικό δίκτυο γενικής και τεχνικοεπαγγελματικής εκπαίδευσης, καλούνται να αποδεχτούν - χωρίς να εμβαθύνουν - την έννοια της διά βίου κατάρτισης. Το διά βίου δηλαδή κυνήγι πρόσκαιρων δεξιοτήτων που κάποια στιγμή δε θα έχουν ζήτηση από την «αγορά» με αποτέλεσμα οι εργαζόμενοι να μένουν χωρίς δουλιά, θα χρειάζεται να καταρτιστούν εκ νέου, προκειμένου να βρουν δουλιά και αυτή η διαδικασία θα τους ακολουθεί σε όλη τους τη ζωή. «Από τα σπάργανα ως τα σάβανα» ή «from birth to death», όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά σε σχετικά κείμενα. Και όλη αυτή η διαδικασία, σύμφωνα με το βιβλίο ΣΕΠ, δεν είναι «βάσανο», είναι «ευκαιρία».

Με λίγα λόγια, το βιβλίο του ΣΕΠ μαθαίνει σε παιδιά 14-15 ετών να αποδεχτούν ένα μέλλον χωρίς σταθερή εργασία, μια δουλιά χωρίς δικαιώματα, χωρίς δημιουργικότητα! Και όλα αυτά στο όνομα των αναγκών της αγοράς.