ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

«Κλεφταρματολοί»!!!

«Οσοι αντιδρούν στις μεταρρυθμίσεις είναι κλεφταρματολοί...». Τη φράση αυτή την είπε προχτές ο πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας, Θ. Βερέμης, στη διάρκεια παρουσίασης ενός βιβλίου του. Ο Θ. Βερέμης είναι γνωστός φανατικός των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων. Πάντως, στη συγκεκριμένη φράση του εμείς τουλάχιστον δε θα είχαμε καμιά αντίρρηση. Πολύ περισσότερο όταν, απ' ό,τι φαίνεται, ο ίδιος δηλώνει θιασώτης του «Βασίλη κάτσε φρόνιμα...».

Στην πολιτική ομηρία...

Συνέντευξη Τύπου έδωσε τις προάλλες η αυτοαποκαλούμενη «Γραμματεία Συμβασιούχων» της ΓΣΕΕ, επιβεβαιώνοντας και πάλι ότι η δράση της βαδίζει μακριά και αντίθετα από τις πραγματικές ανάγκες των χιλιάδων ομήρων που δημιούργησε η πολιτική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Επανέλαβε δημαγωγικά ότι «το πρόβλημα των συμβασιούχων είναι πολιτικό», την ίδια στιγμή που οποιαδήποτε «δράση» της συγκεκριμένης «Γραμματείας» είναι σε καθαρά νομικίστικο περιεχόμενο. Στη σχετική με τη συνέντευξη Τύπου ανακοίνωσή της δεν αφιερώνει ούτε μια λέξη για τις πραγματικές πολιτικές αιτίες που γεννούν και αναπαράγουν το πρόβλημα των συμβασιούχων.

Οι αναφορές της «Γραμματείας» είναι πλούσιες στην τάδε και τη δείνα δικαστική απόφαση, ενώ έφτασε να ισχυριστεί στη συνέντευξη ότι αν μένουν οι συμβασιούχοι στη θέση τους και δεν απολύονται οφείλεται «στη γενναιότητα των δικαστών»! Παράλληλα, για τη μονιμοποίηση των συμβασιούχων προτάσσει το κριτήριο της εξυπηρέτησης «των πάγιων και διαρκών αναγκών» (ανάγκες για ποιον;), ό,τι ακριβώς χρησιμοποιεί και η κυβέρνηση της ΝΔ για να στερήσει το δικαίωμα στη δουλιά από χιλιάδες συμβασιούχους. Στην ίδια κατεύθυνση είναι και η απόφασή της να πραγματοποιήσει συγκέντρωση αύριο έξω από τον Αρειο Πάγο όπου μια ακόμα υπόθεση συμβασιούχων εκδικάζεται στην Ολομέλειά του.

... μία είναι η απάντηση

Στην αποπροσανατολιστική και αναποτελεσματική νομική «οδύσσεια» που προσπαθούν να εμπλέξουν τους συμβασιούχους οι δυνάμεις της συναίνεσης, μόνη απάντηση είναι η ανάπτυξη και κλιμάκωση των αγώνων τους με πλαίσιο που να απαντά στις πραγματικές ανάγκες τους και το οποίο δεν μπορεί να πάει βήμα πίσω από το δίκαιο αίτημα για μονιμοποίηση όλων, τώρα και χωρίς προϋποθέσεις. Ο συντονισμός της δράσης με το σύνολο των εργαζομένων και η συσπείρωσή τους με τις ταξικές δυνάμεις, ενάντια στην αντεργατική πολιτική των κυβερνήσεων του κεφαλαίου, για το αναφαίρετο δικαίωμα στη μόνιμη, σταθερή δουλιά με πλήρη δικαιώματα, είναι μονόδρομος. Και σίγουρα φτάνει πολύ πιο μακριά από την είσοδο του Αρείου Πάγου...

Επικίνδυνες «αστυνομικές» αντιλήψεις

Γρηγοριάδης Κώστας

«Λύνει τα χέρια» της Αστυνομίας, και άρα της αστυνομικής βίας και καταστολής, η θέση της κυβέρνησης ότι «δεν ανακατεύεται στα επιχειρησιακά σχέδια» της ΕΛ.ΑΣ! Τη θέση αυτή την είχε διατυπώσει την περασμένη βδομάδα ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, με αφορμή την προκλητική ανακοίνωση της ΓΑΔΑ και τις προληπτικές προσαγωγές και το χτύπημα των διαδηλώσεων. Χτες, την επανέλαβε όταν κλήθηκε να σχολιάσει την προχτεσινοβραδινή τρομοεπιχείρηση της αστυνομίας στην περιοχή των Εξαρχείων και τις προσαγωγές δεκάδων ανύποπτων κατοίκων, με αφορμή τον εμπρησμό σε τράπεζα στη Σόλωνος. «Δεν έχω υπόψη μου λεπτομέρειες από επιχειρησιακές ενέργειες της Ελληνικής Αστυνομίας», παρίστανε τον ανήξερο ο Ευ. Αντώναρος, ακριβώς για να καλύψει την εξόφθαλμη επιχείρηση τρομοκράτησης της αστυνομίας. Αυτό που είναι ακόμα πιο επικίνδυνο είναι η αντίληψη που υποβόσκει πίσω από την τοποθέτηση του εκπροσώπου, σύμφωνα με την οποία πρέπει να αναγνωριστεί μια «αυτονομία δράσης» των δυνάμεων καταστολής, στο όνομα είτε της αποφυγής επεισοδίων είτε της επιβολής της τάξης. Μια τέτοια «αυτονομία», όπως είναι ευνόητο, είναι αυτονομία από τον κοινοβουλευτικό και κοινωνικό έλεγχο και καταλήγει στη συρρίκνωση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών και στο ΜΑΤοκύλισμα κάθε κοινωνικού αγώνα. Η κυβέρνηση βρίσκεται ήδη σε αυτόν τον κατήφορο (περιορισμός διαδηλώσεων, κατάργηση ασύλου, χαφιεδοκάμερες, χτύπημα διαδηλώσεων, κ.ά.), αλλά πρέπει να μπει «φραγμός» από την ταξική πάλη των εργαζομένων.

Αντιδραστική προπαγάνδα

Οσο ξεδιπλώνεται με ένταση η αντιλαϊκή επίθεση της πλουτοκρατίας, με την προώθηση των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων, τόσο τα κόμματα της πλουτοκρατίας και τα προπαγανδιστικά επιτελεία της, μπροστά και στην ανάπτυξη διεκδικητικών αγώνων από την εργατική τάξη και τη νεολαία, αναπτύσσουν μια επικίνδυνη προπαγάνδα θέτοντας στον ελληνικό λαό το ψευδεπίγραφο δίλημμα: «Μεταρρυθμίσεις ή στασιμότητα». Η προσπάθειά τους δε θα ήταν ολοκληρωμένη, αν δε συνοδευόταν από επίθεση τόσο στο ΚΚΕ όσο και το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, ακριβώς γιατί παλεύουν ώστε να οργανώνονται αγώνες ενάντια στις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, να ορθώνονται εμπόδια στην εφαρμογή τους. Ετσι εν χορώ αναφωνούν ότι το ΚΚΕ, αρνούμενο τις «μεταρρυθμίσεις», αντιτίθεται στις αλλαγές που απαιτούν η οικονομία και η κοινωνία και ως εκ τούτου είναι φορέας συντήρησης και στασιμότητας.

Φέρνουν ως παράδειγμα την Παιδεία και την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει και συκοφαντούν όσους αγωνίζονται διεκδικώντας ενιαία αποκλειστικά δημόσια δωρεάν Παιδεία των λαϊκών αναγκών, βαφτίζοντας αυτό το αίτημα συντηρητικό. Ενώ τις μεταρρυθμίσεις που προωθεί η ΝΔ, συνεπικουρούμενη από το ΠΑΣΟΚ, για να παραδώσει ολοκληρωτικά την εκπαίδευση στις επιχειρήσεις, τις θεωρούν πρόοδο! Εγκαλούν το ταξικό εργατικό κίνημα, επειδή αντιπαλεύει τα μέτρα όπως αυτά που προωθούν π.χ. για τη λεγόμενη βιωσιμότητα του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος, ως αντιδραστικό, ενώ τα κόμματα της πλουτοκρατίας τα «βαφτίζουν» προοδευτικά. Εν ολίγοις, ταυτίζουν την απόρριψη και το αντιπάλεμα των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων με συντήρηση, οπισθοδρόμηση. Ενώ τις ίδιες τις θεωρούν προφανώς ως το αγλάισμα της ...προόδου.

Αλλά, τι το προοδευτικό υπάρχει στη μερική απασχόληση, στους μισθούς και τις συντάξεις πείνας; Γιατί είναι πρόοδος η δουλιά έως τον τάφο; ΄Η η υπονόμευση του δικαιώματος στην Παιδεία, την Υγεία, την Πρόνοια; Ποιος ωφελήθηκε από τις «αλλαγές» που προωθούνται χρόνια τώρα, ποιος καρπώθηκε τα αποτελέσματα της ανάπτυξης που υπήρξε; Δεν ωφελήθηκε η πλουτοκρατία; Φυσικά, τίποτα το προοδευτικό δεν υπάρχει στις «μεταρρυθμίσεις» που εφάρμοσε το ΠΑΣΟΚ, ούτε σ' αυτές που σχεδιάζει και εφαρμόζει η ΝΔ. Απεναντίας είναι ό,τι το αντιδραστικότερο, ακριβώς γιατί ενισχύουν το κεφάλαιο αφαιρώντας εργασιακά και άλλα λαϊκά δικαιώματα.

Η προπαγάνδα που θεωρεί τις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις πρόοδο και το αντιπάλεμά τους συντήρηση, επιδιώκει να πείσει τις λαϊκές δυνάμεις ότι η κοινωνικοπολιτική πάλη που βάζει εμπόδια σ' αυτές, πολύ περισσότερο η σύνδεση αυτής της πάλης με τη διεκδίκηση από το λαό αλλαγών στο επίπεδο της εξουσίας είναι σε βάρος τους. Επιδιώκουν έτσι να ανακόψουν τον απεγκλωβισμό λαϊκών δυνάμεων από την πολιτική της πλουτοκρατίας και τα κόμματά της, να συνεχίζουν να χειραγωγούν το λαό στη μέγκενη του δικομματισμού. Γι' αυτό είναι βαθιά αντιδραστική και επικίνδυνη.

Το ΚΚΕ αντιπαλεύει την πολιτική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Προβάλλει και διεκδικεί αλλαγές τέτοιες που να εγγυώνται στο λαό δουλιά με δικαιώματα, μισθούς και συντάξεις που να καλύπτουν σύγχρονες ανάγκες, υγεία και πρόνοια δημόσια και δωρεάν με παροχές υψηλής ποιότητας. Σ' αυτή τη ρότα καλεί το λαό να αγωνιστεί, στην πολιτική που δίνει απάντηση στην ικανοποίηση όλων των αναγκών της εργατικής, γενικότερα της λαϊκής οικογένειας, τον καλεί να συσπειρωθεί. Οργανώνοντας τη δική του μεγάλη κοινωνικοπολιτική συμμαχία για τη λαϊκή εξουσία και οικονομία. Αυτή η προοπτική είναι μονόδρομος για το λαό.