Και ενώ αυτά συνέβαιναν στο υπουργείο Οικονομικών και στο ακριβό ξενοδοχείο «Μεγάλο Βασίλειο» της Αθήνας, στο χρηματιστήριο του Λονδίνου ο κ. Γ., εκπροσωπώντας τη χρηματιστηριακή εταιρεία «North Asset Management», κρύβοντας και αυτός έντεχνα το πρόσωπό του, σήκωνε το χέρι του αποδεχόμενος την τιμή του Ομολόγου, που έφυγε από την Αθήνα με τιμή 100 και έφτασε στη διεθνή αγορά από την «JP Morgan» με τιμή 120. Με αυτή την πράξη αυτόματα τα «τούβλα», που ανέφερε ο κ. Β., σχημάτισαν τον «πρώτο» όροφο της παράνομης οικοδομής! Το Ομόλογο που αγοράστηκε 100, πουλήθηκε, σε χρόνο μηδέν, όσο διαρκεί ένα τηλέφωνο, 120!
Η «Hypo Vereinnsbank», με τη σειρά της, κράτησε το δικό της κέρδος, που ήταν άλλες 20 μονάδες, και «πρόσφερε» το Ομόλογο, το οποίο έφτασε στις 160 μονάδες, πια, στην ελληνική χρηματιστηριακή εταιρεία «Ακρόπολις ΑΧΕΠΕΥ». Η οποία, και αυτή με τη σειρά της, πρόσθεσε άλλες 20 μονάδες, φτάνοντας από την αρχική τιμή των 100 μονάδων, στις 180! Με αυτή την τελική τιμή των 180 μονάδων στο χέρι, ο κ. Δ, της εταιρείας «Ακρόπολις ΑΧΕΠΕΥ», παλιός γνώριμος, συμμαθητής και κουμπάρος του κ. Α, έφτασε, σε ελάχιστες ώρες από τη στιγμή που ξεκίνησε το «ταξίδι» του το Ομόλογο, στο υπουργείο Οικονομικών. Γνώριμος, όπως ήταν, δε χτύπησε ούτε την πόρτα. Μπήκε φουριόζος μέσα στο γραφείο και ακούμπησε επιδεικτικά το ομόλογο μπροστά στον κ. Α. «Πάρ' το», του είπε, περήφανος. «Το ταξίδι του ήταν σύντομο, αλλά πολύ αποτελεσματικό και πολύ κερδοφόρο»!
Αργά το βράδυ της ίδιας μέρας, που το Ομόλογο πουλήθηκε από το ΤΕΑΔΥ 100 μονάδες, και ύστερα από ένα «κοπιαστικό ταξίδι» μερικών ωρών ξαναγοράστηκε από το ίδιο το Ταμείο προς 180 μονάδες, προσφέροντας κέρδος εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ στους «σταθμούς» από τους οποίους πέρασε, και αρπάζοντας από τους συνταξιούχους τις πενιχρές τους συντάξεις, μια ομάδα σκοτεινών ανθρώπων, σκοτεινών γιατί δε βλέπουμε τα πρόσωπά τους, κατεβάζουν από ένα φορτηγό με πινακίδες ΚΥ δεσμίδες «τούβλα». Μία δεσμίδα ο Α, μία ο Β, μία ο Γ, μία ο Δ! Τίμια μοιρασιά. Χωρίς φασαρίες. Μόλις τελείωσε το μέτρημα, τα σκοτεινά πρόσωπα αγκαλιάζονται και φιλιούνται, όπως κάνουν οι άνθρωποι της μαφίας και ύστερα, ένα - ένα χάνονται μέσα στη νύχτα. Από την οποία, άλλωστε, ήρθαν! Και στην οποία, βέβαια, ανήκουν!
Σημείωση: Κάθε ομοιότητα με γνωστά πρόσωπα και χώρους είναι συμπτωματική.