Από την απεργιακή συγκέντρωση της Αθήνας

Δεν μπορούμε να υποτιμήσουμε καμία αδυναμία, αλλά η πραγματικότητα καταγράφει ότι:

Κατέβηκαν στις απεργιακές οργανώσεις αρκετές χιλιάδες εργαζόμενοι. Νέκρωσαν εκατοντάδες εργοτάξια και γιαπιά. Σταμάτησε η παραγωγή σε πολλές βιομηχανίες και άλλες επιχειρήσεις, έκλεισαν (τουλάχιστον για ώρες) μεγάλα εμπορικά καταστήματα, σταμάτησαν πλοία, απήργησε σημαντικός αριθμός εργαζομένων και έγιναν ουσιαστικές συζητήσεις σε επιχειρήσεις που δε στάθηκε δυνατόν να σταματήσει η λειτουργία τους.

Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ, με μαχητικότητα, ακολουθώντας μια σταθερή πορεία, με αιχμή τις Συλλογικές Συμβάσεις, συντόνισαν την πάλη τους και ξεδίπλωσαν ένα διεκδικητικό κίνημα για τα προβλήματα της εργατικής τάξης, καταφέρνοντας να οργανώσουν την απεργία και τις απεργιακές συγκεντρώσεις σε πάνω από 50 πόλεις της χώρας, δίνοντας στον αγώνα πανελλαδικά χαρακτηριστικά.

Οργανώθηκαν νέες δυνάμεις στα συνδικάτα και κατακτήθηκαν νέες βάσεις σε επιχειρήσεις και κλάδους, εμπλουτίστηκε η πολιτική και συνδικαλιστική πείρα.

Χιλιάδες εργαζόμενοι συσπειρώθηκαν στη γραμμή και το πλαίσιο πάλης του ΠΑΜΕ, διεκδικώντας ταυτόχρονα: Κατώτερο μισθό 1.300 ευρώ, κατώτερη σύνταξη 1.050 ευρώ, πλήρη - σταθερή εργασία, αποκλειστικά δημόσια Υγεία και Παιδεία, πραγματική μόρφωση, μείωση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης, σταμάτημα της ληστείας των Ταμείων και απόσυρση των αποθεματικών από τη χρηματιστηριακή αγορά, αναπλήρωση των απωλειών και καταβολή των οφειλών του κράτους και της εργοδοσίας κ.ά.

Χιλιάδες εργαζόμενοι αναμετρήθηκαν με τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις, τους καπιταλιστές, την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης και του ΠΑΣΟΚ, κάνοντας βήματα στην αντιμετώπιση της λογικής της αναμονής και των ψεύτικών προσδοκιών, της λογικής της κοινωνικής συναίνεσης και της ταξικής συνεργασίας.

Εσμιξαν παλιοί εργάτες και εργάτριες με νέους εργαζόμενους και φοιτητές, πραγματοποιώντας στην πράξη ένα πολύτιμο μάθημα ταξικής διαπαιδαγώγησης και αλληλεγγύης.

Πρόκειται για έναν θετικό και ελπιδοφόρο απολογισμό, που αποκτά ιδιαίτερη σημασία από τις ίδιες τις συνθήκες μέσα στις οποίες πραγματοποιήθηκε η απεργία.

Απειλές απόλυσης, παρεμπόδιση ενημέρωσης των εργαζομένων, τραμπούκικες επιθέσεις, απόπειρες χαρακτηρισμού της απεργίας ως παράνομης και καταχρηστικής.

Αυτά και άλλα εμπόδια ξεπέρασαν οι απεργοί, συνειδητοποιώντας ότι πρέπει να συγκρουστούν με αυτήν την κατάσταση, να μην υποχωρήσουν, βρίσκοντας το δρόμο τους στη συλλογική, την οργανωμένη πάλη, έτσι όπως επιβάλλει το ταξικό τους συμφέρον και η περήφανη στάση που ταιριάζει στους εργάτες και τις εργάτριες.

Και πρέπει να βγουν συμπεράσματα για το πραγματικό πρόσωπο της αστικής δημοκρατίας, την καπιταλιστική βαρβαρότητα, που προβάλλει μέσα από τη συνάντηση της αντιλαϊκής πολιτικής, της επιθετικότητας του κεφαλαίου που αντιστοιχεί στην εκμεταλλευτική του φύση, με τον αυταρχισμό και την καταστολή, με την εργοδοτική τρομοκρατία.

Και αυτό επιβάλλει να βγούνε συμπεράσματα και να ξεμπλοκαριστούν εργαζόμενοι και συνδικαλιστές που διαπιστώνουν ότι την ώρα που οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ δίνουν μια σημαντική μάχη για τις Συλλογικές Συμβάσεις, ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική και την πλουτοκρατία, στελέχη των παρατάξεων ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και «Αυτόνομης παρέμβασης» του ΣΥΝ, όχι μόνο μένουν στην άκρη (ενώ οι εργαζόμενοι καίγονται από μεγάλα προβλήματα), αλλά υπονομεύουν τον αγώνα.

Αρνούνται να λάβουν αποφάσεις σε σωματεία - μέλη των κλαδικών Ομοσπονδιών και των Εργατικών Κέντρων που κήρυξαν την απεργία, παρεμποδίζουν την επαφή των ταξικών συνδικάτων με εργαζόμενους σε χώρους δουλιάς.

Η κάθε μία δύναμη κρίνεται στην πράξη που αποδεικνύει ποιος είναι με ποιον. Και αυτό δίνει την απάντηση και σε δυνάμεις του αριστερού οπορτουνισμού που αναπαράγουν ισχυρισμούς του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού και προσπαθούν να επιβιώσουν με συκοφαντικές επιθέσεις κατά των ταξικών δυνάμεων, που σηκώνουν το βάρος του αγώνα κατά της αντεργατικής πολιτικής.

Δεν περιμένει τη ΓΣΕΕ ή την ΑΔΕΔΥ για να δράσει. Δεν περιμένει τι θα κάνει η μία ή η άλλη συνδικαλιστική οργάνωση, για να παρέμβει για τα προβλήματα των εργαζομένων, δεν υποκλίνεται στο συσχετισμό δύναμης. Αλλά, καθημερινά, προσπαθεί να αναπτύσσει πολύμορφη πάλη.

Μέσα από αυτήν την προσπάθεια, καταφέρνει να πραγματοποιεί με επιτυχία κλαδικές κινητοποιήσεις, συντονισμένους αγώνες, απεργιακές κινητοποιήσεις πανελλαδικής εμβέλειας. Αυτό είναι μεγάλη κατάκτηση για το σύνολο των εργαζομένων και επιβάλλεται να ενισχυθεί παραπέρα, ώστε το ταξικό κίνημα να συγκρουστεί από καλύτερες θέσεις με την αντιλαϊκή πολιτική και τη στρατηγική του κεφαλαίου, αντιπαραθέτοντας τα δικά του αιτήματα, τη δική του αντίληψη για το δρόμο ανάπτυξης της οικονομίας και της κοινωνίας, με γνώμονα τα συμφέροντα και τις ανάγκες των εργατών και των εργατριών, την κατάργηση της εκμετάλλευσης.

Η απεργία στις 29 Μάρτη μπορεί να αναδειχτεί σε σταθμό για την ενίσχυση του εργατικού κινήματος. Αυτή η εκτίμηση δεν είναι μια ευχή, αλλά στηρίζεται στα βήματα που έχουν γίνει, στο σταθερό αντιπάλεμα των αδυναμιών και τη δημιουργία συγκεκριμένων προϋποθέσεων.

Ενταση της ιδεολογικής - πολιτικής δουλιάς και ανάπτυξη συστηματικής πάλης, ώστε να αναδεικνύεται η αναγκαιότητα και να κατανοείται στην πράξη η σημασία της συλλογικής δράσης. Προσωπική και συλλογική δουλιά για την ένταξη και δραστηριοποίηση νέων δυνάμεων στα συνδικάτα, δίνοντας προτεραιότητα σε νέους εργαζόμενους, σε γυναίκες, σε μετανάστες, σε εργαζόμενους που δουλεύουν με ελαστικές μορφές απασχόλησης.

Επιμονή για τη βελτίωση της λειτουργίας και της δράσης των σωματείων με ιδιαίτερο βάρος στις συλλογικές διαδικασίες, στη σχεδιασμένη δουλιά, με μεγαλύτερο, ουσιαστικό άνοιγμα στα εργοστάσια, στις επιχειρήσεις, με προσανατολισμό στην οργάνωση με σωματειακές επιτροπές, με Επιτροπές Αγώνα, άνοιγμα στις γειτονιές και αξιοποίηση παραρτημάτων και επιτροπών, αναπτύσσοντας παντού πολύμορφες δραστηριότητες για κάθε πρόβλημα που απασχολεί τις εργατικές οικογένειες.

Οι εργαζόμενοι που συμμετέχουν στα αγωνιστικά ψηφοδέλτια, οι χιλιάδες που τα στηρίζουν, οι φίλοι του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, που εργάζονται σε χώρους όπου το ταξικό κίνημα δεν έχει πρόσβαση, αποτελούν μια δύναμη που δεν αξιοποιείται επαρκώς, ενώ μπορεί να ενταχθεί συγκεκριμένα και να ενισχύσει την πάλη. Γιατί, όπως έδειξε και αυτή η απεργία, η επιτυχία του αγώνα εξαρτάται κυρίως από τις δυνάμεις που κινητοποιούνται στο χώρο δουλιάς.

Αυτός ο τρόπος δουλιάς, ο καλός εξοπλισμός, η ουσιαστική, τεκμηριωμένη εκλαΐκευση των θέσεων του ταξικού κινήματος, η επιμονή στην ανάπτυξη της δράσης στους κλάδους, η καθημερινή προσπάθεια για τη συσπείρωση νέων δυνάμεων στο ΠΑΜΕ, η έγκαιρη προετοιμασία για τις αρχαιρεσίες, θα φέρουν πιο ουσιαστικά αποτελέσματα και θα βοηθήσουν στην αλλαγή του συσχετισμού.

Σ' αυτή την κατεύθυνση, θα δυναμώσει ο αγώνας για τις Συλλογικές Συμβάσεις, που είναι πολύ σοβαρό μέτωπο πάλης, σε σύνδεση με τα μέτωπα (Κοινωνική Ασφάλιση, Παιδεία, δικαίωμα στη δουλιά κ.ά.) που είναι ανοιχτά και απασχολούν την εργατική τάξη.

Με μεγαλύτερη αισιοδοξία, προσφορά και απαιτητικότητα βαδίζουμε προς το γιορτασμό της εργατικής Πρωτομαγιάς, βάζοντας τολμηρούς στόχους για την οργάνωση και την κινητοποίηση περισσότερων δυνάμεων.

Με συζήτηση και κοινή δράση με τους εργάτες και τις εργάτριες, τους νέους εργαζόμενους, τους μετανάστες που μιλήσαμε, συναντηθήκαμε στην απεργία και τους άλλους αγώνες, αλλά και αυτούς που θα συναντήσουμε για πρώτη φορά στο νέο, πλατύ άνοιγμα.

Αυτό που θα παίξει αποφασιστικό ρόλο για τη συνέχιση των προσπαθειών είναι η πρωτοπόρα δουλιά των κομμουνιστών, η σχεδιασμένη δράση των ΚΟΒ και των Κομματικών Ομάδων, που μπορούν να ανοίξουν σημαντικούς δρόμους με την ιδεολογική - πολιτική και μαζική δράση, με την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ.

Η συνεργασία κλαδικών και εδαφικών οργανώσεων που εκφράστηκε με συγκεκριμένο άνοιγμα σε εργασιακούς χώρους, αλλά και η πείρα από την περιφρούρηση της απεργίας, δείχνουν ότι η συντονισμένη προσπάθεια μπορεί να ενισχυθεί, να γίνει μόνιμο στοιχείο της πάλης των κομμουνιστών και των κομμουνιστριών και αυτό θα φέρει καλύτερα αποτελέσματα.