Με «φυγή προς τα μπρος», στην πραγματικότητα προς τα πίσω, επιχειρεί η κυβέρνηση να ξεφύγει από τη δύσκολη θέση στην οποία έχει περιέλθει εξαιτίας του νέου σκανδάλου στη διαχείριση των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων.

Στην πραγματικότητα η κυβέρνηση αξιοποιεί το ίδιο το σκάνδαλο για να δρομολογήσει ακόμα χειρότερες λύσεις στη διαχείριση της περιουσίας των ασφαλιστικών ταμείων, ενώ αφήνει ανέπαφη τη μήτρα που γεννά τέτοιου είδους σκάνδαλα, που είναι η πολιτική απόφαση για το τζογάρισμα των αποθεματικών στο χρηματιστήριο και τα ομόλογα. Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση ετοιμάζεται να φορτώσει «τα σπασμένα» στις πλάτες των εργαζομένων, με τις νέες ανατροπές στο Ασφαλιστικό που προωθεί και για τις οποίες έχει σαφώς δεσμευτεί στις Βρυξέλλες.

Αναντίρρητα η κυβέρνηση διευκολύνεται από τη στάση του ΠΑΣΟΚ αλλά και των συμβιβασμένων πλειοψηφιών σε ΑΔΕΔΥ και ΓΣΕΕ, που αντιμετωπίζουν το όλο θέμα ως ζήτημα «χρηστής διοίκησης» και «ηθικής», ενώ θεωρούν εντελώς φυσιολογικό να εκτίθενται τα χρήματα των εργαζομένων στα κερδοσκοπικά παιχνίδια των χρηματιστηρίων. Από αυτή την άποψη τους υπερφαλάγγισε ο Κ. Καραμανλής όταν πρότεινε για την «αποδοτικότερη διαχείριση» των χρημάτων των Ταμείων την έγκριση των προεδρείων των ΔΣ των Ταμείων από την Τράπεζα της Ελλάδας και την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς. Λες και αυτή είναι η ρίζα του κακού και όχι ο τζόγος των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων. Αυτό που επιτυγχάνεται με την πρωθυπουργική πρόταση είναι να απομακρυνθεί ακόμα περισσότερο ο στόχος για να περάσουν τα Ταμεία στον έλεγχο των ίδιων των εργαζομένων.

Στην ίδια κατεύθυνση κινούνται και τα μέτρα που ανακοίνωσε την περασμένη Τρίτη, με τα οποία επιχειρείται να κουκουλωθεί το σκάνδαλο και να αποτραπεί η εκδήλωση κάποιου άλλου τουλάχιστον μέχρι τη διεξαγωγή των εκλογών. Ετσι εξηγείται η πρόταση για απαγόρευση «επένδυσης» σε ομόλογα μέχρι το τέλος του χρόνου, μέχρι δηλαδή να ετοιμαστεί το νέο θεσμικό πλαίσιο. Δεν υπάρχει βέβαια η παραμικρή ψευδαίσθηση ότι με αυτό θα σταματήσει η «αιμοδοσία» του τραπεζικού και διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου με την περιουσία των Ταμείων, που με πρόχειρους υπολογισμούς ανέρχεται στο καθ' όλα αξιοσέβαστο ποσό των 28 δισ. ευρώ. Εξ αυτών τα 18 δισ. ευρώ αφορούν σε «κινητές αξίες» (μετοχές, ομόλογα, αμοιβαία).

Η κυβέρνηση βιάζεται να κουκουλώσει το σκάνδαλο για έναν επιπλέον λόγο, πιο σημαντικό: Γιατί στην αρχή της «επόμενης τετραετίας», όπως προανήγγειλε την περασμένη Κυριακή ο Γ. Αλογοσκούφης, η κυβέρνηση θα περάσει το νομοσχέδιο για το Ασφαλιστικό. Είναι ολοφάνερο ότι δε θέλει να θυμίζει τίποτα στους εργαζόμενους και στους συνταξιούχους το «ποιοι φταίνε» (διάβαζε πρασινογάλαζες κυβερνήσεις) για την κατάσταση των ασφαλιστικών ταμείων ούτε πού πήγαν τα κλεμμένα. Αντίθετα, θα χρησιμοποιήσει τις δήθεν «τεχνοκρατικές» εκθέσεις για να διεκτραγωδήσει την άθλια κατάσταση των Ταμείων σήμερα αλλά και ...το 2050, ώστε να τρομοκρατήσει τους ασφαλισμένους προκειμένου να αποδεχτούν τις νέες ανατροπές στα ασφαλιστικά δικαιώματα: Παράταση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, μείωση συντάξεων, πετσόκομμα των βαρέων και ανθυγιεινών, κ.ά.

Η αναφορά του Κ. Καραμανλή στη δευτερολογία του στην προχτεσινή προ ημερήσιας διάταξης συζήτηση στη Βουλή δεν αφήνει περιθώρια αμφιβολιών για το χαρακτήρα των επερχόμενων ανατροπών στο Ασφαλιστικό: «Θα δρομολογήσουμε όλοι μαζί, όπως έχει γίνει σε πολλές άλλες χώρες, μια πραγματική σοβαρή μεταρρύθμιση που θα διασφαλίζει τη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος. Σύστημα ορθολογικό και δίκαιο για να γεφυρωθούν οι κραυγαλέες ανισότητες και αδικίες (σ.σ. εννοεί εξίσωση προ τα κάτω μεταξύ των ασφαλισμένων). Σύστημα ανταποδοτικό για να μην υπάρχει απώλεια της παραμικρής εισφοράς»...

Παρ' όλα αυτά ο Κ. Καραμανλής δε δίστασε να ζητήσει πλήρη συμμόρφωση στους νόμους που ψηφίζει η κυβέρνησή του, ακόμα και αν αυτοί είναι κραυγαλέα αντεργατικοί, ακόμα και αν κατεδαφίζουν ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα που έχουν κατακτηθεί με αίμα και αγώνες δεκαετιών. Η επικίνδυνη και αντιδημοκρατική αντίληψή του εκφράστηκε με απροκάλυπτο τρόπο κατά την ομιλία του στη Βουλή αναφορικά με την εφαρμογή του αντιδραστικού νόμου - πλαισίου για τα πανεπιστήμια: «Στις δημοκρατίες αποφασίζει η πλειοψηφία. Και η απόφαση της Βουλής είναι νόμος του κράτους... Δεν μπορεί να διατείνεται κανείς ότι δε θα εφαρμοστεί ο νόμος και μάλιστα με βίαιη συμπεριφορά», αποφάνθηκε. «Ξεχνάει» όμως ότι η χρήση βίας και καταστολής είναι αποκλειστικό προνόμιο της κυβέρνησης προκειμένου να επιβάλει τους νόμους της «πλειοψηφίας». Η κυβέρνηση είναι που έχει ΜΑΤοκυλήσει επανειλημμένα τα πανεκπαιδευτικά συλλαλητήρια αξιοποιώντας τους κουκουλοφόρους αλλά αυτή η βία προφανώς είναι «νόμιμη» και δε μετράει... Ο πρωθυπουργός αγνοεί ότι ποτέ ο νόμος - πλαίσιο δε συγκέντρωσε την υποστήριξη της πλειοψηφίας των φοιτητών και των πανεπιστημιακών, ούτε του λαού γενικότερα, ακόμα και στα «δικά» τους γκάλοπ. Εύλογη η άμεση αντίδραση της Αλέκας Παπαρήγα: «Με αυτό που λέτε, ότι είναι αντιδημοκρατικό να λες ότι δεν πρέπει να εφαρμοστεί ένας νόμος, πείτε μου, πού το πάτε; Μπορεί να μη θέλετε να το πάτε πέρα από έναν εκφοβισμό, αλλά -δεν ξέρω - να το διευκρινίσετε. Εμείς πάντως σας λέμε ότι θα διεκδικήσουμε με την παρέμβαση των φοιτητών, των καθηγητών, αυτός ο νόμος να μην εφαρμοστεί. Ακόμα και σε ένα πανεπιστήμιο, εάν μπορεί, να μην εφαρμοστεί», τόνισε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, ξεκαθαρίζοντας: «Εμείς δεν έχουμε άλλο όπλο από τη δημιουργία οξυμένης πάλης. Αυτό το λέμε, δεν το κρύβουμε. Τίποτα δεν είναι τετελεσμένο». Σε κάθε περίπτωση ας είναι καθαρό ότι ξεπερνάει το «μέγεθος» της κυβέρνησης Καραμανλή η απαίτηση για κατάργηση της ταξικής πάλης...