«Το προσωπικό, τα οχήματα, σκάφη, αεροπλάνα και λοιπός εξοπλισμός του ΝΑΤΟ θα απολαμβάνουν ελεύθερη και ανεμπόδιστη διέλευση και πρόσβαση σ' όλη την επικράτεια της ΟΔ Γιουγκοσλαβίας συμπεριλαμβανομένου του εθνικού της εναέριου χώρου και εγχώριων θαλάσσιων υδάτων...».

Δεν πρόκειται για απόσπασμα από τη συμφωνία που υπέγραψαν πριν μία διετία Αμερικανοί αξιωματούχοι με τους αρμόδιους υπουργούς της σερβικής κυβέρνησης Κοστούνιτσα. Πρόκειται για το άρθρο 8 του κεφαλαίου της συμφωνίας που αναφέρεται στην παρουσία του ΝΑΤΟ στο Κοσσυφοπέδιο και το οποίο προωθούσαν στο Ραμπουγέ της Γαλλίας πριν εννιά - οκτώ χρόνια Αμερικανοί και Ευρωπαίοι, με πρόσχημα την προστασία των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» των Αλβανών στο Κοσσυφοπέδιο. Η κυβέρνηση του τότε Προέδρου της ΟΔ Γιουγκοσλαβίας Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, αρνήθηκε. Το τίμημα ήταν η εξαπόλυση των ΝΑΤΟϊκών εγκληματικών βομβαρδισμών στις 24 Μάρτη 1999.

Ως τις 8 Ιούνη του ίδιου έτους, 35.000 επιθέσεις ΝΑΤΟϊκών βομβαρδιστικών είχαν ισοπεδώσει επί 11 βδομάδες το μεγαλύτερο μέρος της χώρας. Βομβαρδίστηκαν νοσοκομεία, μαιευτήρια, νηπιαγωγεία, σχολεία, κέντρα προσφύγων, πολυκατοικίες, εργοστάσια, γέφυρες, τρένα, κομβόι αυτοκινήτων και κάρων γεμάτα Κοσσοβάρους Αλβανούς στο όνομα των οποίων έκαναν τις βόλτες θανάτου πάνω από την τότε ΟΔ Γιουγκοσλαβίας τα ΝΑΤΟϊκά μαχητικά. Εξαπολύθηκαν πάνω από 10.000 πύραυλοι «Κρουζ». Πάνω από 79.000 τόνοι εκρηκτικών. Τουλάχιστον 35.500 βόμβες διασποράς και βόμβες γραφίτη. Αλλες τόσες βόμβες και βλήματα απεμπλουτισμένου ουρανίου με στόχο την υπονόμευση της υγείας και των μελλοντικών γενιών... Σκοτώθηκαν πάνω από 3.000 άμαχοι και 462 Σέρβοι και Μαυροβούνιοι στρατιώτες. Τραυματίστηκαν σοβαρά τουλάχιστον 6.000 άμαχοι. Δημιουργήθηκαν κύματα εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων, κάπου 600.000 άνεργοι και προκλήθηκε η οικονομική εξαθλίωση 2.500.000 οικογενειών. Οσο για τα παιδιά; Και αυτά πλήρωσαν το δικό τους φόρο αίματος στην ιμπεριαλιστική μηχανή του ΝΑΤΟ, της ΕΕ και των ΗΠΑ. Αποτέλεσαν το 30% του αριθμού των νεκρών, το 40% των σοβαρά τραυματισμένων ενώ το 10% του πληθυσμού τους (εκ των οποίων πολλά απ' αυτά είναι σήμερα έφηβοι και νέοι) υποφέρουν από σοβαρές ψυχολογικές διαταραχές εξ αιτίας των ΝΑΤΟϊκών βομβαρδισμών που σημάδεψαν για πάντα τη ζωή τους...

Σήμερα, όγδοη επέτειο των ΝΑΤΟϊκών βομβαρδισμών, το Κοσσυφοπέδιο που δέχτηκε - ας μην ξεχνάμε... - τις περισσότερες ΝΑΤΟϊκές επιδρομές και τις πιο πολλές βόμβες απεμπλουτισμένου ουρανίου, παραμένει στο επίκεντρο των εξελίξεων. Τα ιμπεριαλιστικά σχέδια το θέλουν «ανεξάρτητο προτεκτοράτο υπό την κηδεμονία ΕΕ και ΝΑΤΟ». Πράγμα που θα δούμε να παρουσιάζεται, κατά πάσα πιθανότητα, την ερχόμενη Δευτέρα, οπότε αναμένεται να παρουσιαστεί επίσημα το σχέδιο του Φιλανδού ειδικού απεσταλμένου του ΟΗΕ για το Κοσσυφοπέδιο, Μάρτι Αχτισαάρι, σε ειδική συνεδρίαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για το «μελλοντικό» καθεστώς. Τα μεγάλα μαχαίρια, που αιματοβάφτηκαν πριν οκτώ χρόνια, παραμένουν έτοιμα να ξαναπέσουν και πάλι πάνω σ' ό,τι απέμεινε από την πρώην ΟΔ Γιουγκοσλαβίας. Με το Μαυροβούνιο ανεξάρτητο. Με τη Σερβία καλοδεμένη στο άρμα της συμφωνίας για την είσοδό της στο ΝΑΤΟϊκό πρόγραμμα «Συνεταιρισμός για την Ειρήνη» και των στρατιωτικών συμφωνιών «συνεργασίας» με τις ΗΠΑ. Και τώρα;

Τώρα η Σερβία, δίχως ακόμη να έχει νέα κυβέρνηση μετά τις εκλογές της 23^ης Γενάρη, είναι, για μία ακόμη φορά, στο «προκρούστειο κρεβάτι» των ΝΑΤΟϊκών, Αμερικανών και Ευρωενωσιακών. Και αναμένει πότε το φοβερό μαχαίρι τους θα ακρωτηριάσει το 15% του εδάφους της ή εάν αυτό θα αποτραπεί ή καθυστερήσει εξαιτίας της κλιμακούμενης ευρύτερης αντιπαράθεσης Δύσης - Ρωσίας... Μίας Ρωσίας που δεν είναι σήμερα αδύναμη και εξαθλιωμένη όσο ήταν πριν 10 χρόνια επί κυβέρνησης Γιέλτσιν, αλλά που κρίνει πως είναι πλέον σε θέση να διεκδικήσει ηγεμονικό ρόλο στη διεθνή σκακιέρα. Ενα διευρυμένο ιμπεριαλιστικό ρόλο τόσο στη γειτονιά της (Καύκασος, Κεντρική Ασία) όπου έχει περικυκλωθεί από αμερικάνικες βάσεις ή φιλοδυτικές κυβερνήσεις (προϊόντα πολύχρωμων επαναστάσεων με τη χρηματοδότηση ή τη μεθοδολογία της CIA), όσο και στην Ευρώπη (βλέπε τις κινήσεις της Ουάσιγκτον για «αντιπυραυλική» ομπρέλα σε Τσεχία, Ουγγαρία, Πολωνία κλπ.). Η αντιπαράθεση αυτή, που στροβιλίζεται και γύρω από το διαμοιρασμό ενεργειακών πόρων και ισχύος, αντικατοπτρίζεται και στην περίπτωση του Κοσσυφοπεδίου. Το καθεστώς του οποίου δεν είναι, ασφαλώς, «μοναδική περίπτωση»... που «χρήζει ιδιαίτερων, εξαιρετικών λύσεων», όπως διατείνονται Ουάσιγκτον - Βρυξέλλες προκειμένου να πετύχουν μία, ακόμη, δήθεν αναίμακτη, αλλαγή συνόρων στα Βαλκάνια. Αλλά ταυτόχρονα, ιμπεριαλιστική φόρμουλα για τη λύση και άλλων γεωπολιτικών «εκκρεμοτήτων» που απασχολούν τη Μόσχα περισσότερο (π.χ. Οσετία, Αμπχαζία κλπ.)... Θα δούμε άραγε αυτή την αντιπαράθεση να γίνεται πράξη και στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ όταν (πιθανώς εντός Απρίλη ή Μάη) θα έρθει η ώρα της απόφασης για το μελλοντικό καθεστώς του Κοσσυφοπεδίου; Θα ασκήσει, δηλαδή, τελικά η Μόσχα βέτο για να επιβάλει ξαναμοίρασμα των χαρτιών και επανακίνηση μίας διαδικασίας, που θα οδηγήσει - όπως υποστηρίζει η ίδια... - στην εξεύρεση μίας κοινά αποδεκτής λύσης από Βελιγράδι και Πρίστινα;

Οι Σέρβοι θα το ήθελαν. Οι Αμερικανοί προτιμούν να σκέφτονται πως η κυβέρνηση Πούτιν δε θα έχει τελικώς τα κότσια άσκησης βέτο. Παράλληλα, προβλέπουν «νέο πόλεμο για την ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου», ετοιμάζοντας παράλληλα σαν «εναλλακτική» μία αλυσίδα μονομερούς αναγνώρισης της «ανεξαρτησίας» του προτεκτοράτου από ορισμένες χώρες της ΕΕ και σύμμαχες μουσουλμανικές χώρες. Οι δε Ευρωπαίοι (μολονότι διχάζονται σε πρόθυμους υποστηριχτές της Ουάσιγκτον - π.χ. Βρετανία, Γερμανία, Ολλανδία κλπ. - και απρόθυμους - π.χ. Σλοβακία, Ιταλία, Ισπανία, Ρουμανία, Κύπρος, Ελλάδα κλπ. - λόγω των επικίνδυνων επιπτώσεων στην ευρύτερη και στη δική τους περιοχή...) προετοιμάζονται για την επόμενη μέρα. Οι Βρυξέλλες όχι μόνον οραματίζονται αλλά έχουν κοστολογήσει ήδη σε μερικές δεκάδες εκατ. ευρώ τον πρώτο χρόνο ανάληψης της κηδεμονίας του Κοσσυφοπεδίου... Το οποίο σ' αυτή την περίπτωση σχεδιάζεται να παραμείνει - εκτός από ανοιχτή πληγή... - στην ασφυκτική «αγκαλιά» του ΝΑΤΟ...