Μόνο που η Στρατηγική της Λισαβόνας σαν κύριο στόχο έχει την «ευελφάλεια» - εξισορρόπηση ευελιξίας και ασφάλειας στις εργασιακές σχέσεις - το οποίο μεταφράζεται σε ακόμη παραπέρα αφαίρεση όσων εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων δεν έχουν αφαιρέσει, σε μια «Ευρώπη που γερνάει και πρέπει να εξασφαλίσει τα δημόσια οικονομικά της», με τη διάλυση του συνταξιοδοτικού, υποχρεώνοντας τους εργαζόμενους να δουλεύουν μέχρι ...θανάτου.
Βάσει της ανακοίνωσης της Επιτροπής, το κεφάλαιο έχει λαμβάνειν 200 δισ. ευρώ για «απευθείας επενδύσεις, με στόχο την υλοποίηση της ατζέντας της Λισαβόνας, συμπεριλαμβανομένων 50 δισ. για την έρευνα, την ανάπτυξη και την καινοτομία, καθώς επίσης και 70 δισ. ευρώ για το ανθρώπινο δυναμικό»...
Εν ολίγοις θα επιδοτήσουν οι εργαζόμενοι (από τη δική τους φορολογία προέρχονται οι κάθε είδους ενισχύσεις των επιχειρηματιών) της Ευρώπης το κεφάλαιο, για να τους απολύσει, να τους αφήσει χωρίς εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα και να κερδοσκοπήσει στο όνομα της έρευνας για την ανάπτυξη περιβαλλοντικής και ενεργειακής πολιτικής...
Ολοένα και περισσότερο οι μικροί και φτωχοί Ελληνες αγροτοκτηνοτρόφοι αρχίζουν και αντιλαμβάνονται το «χοντρό κόλπο» που έπαιξαν σε βάρος τους, κύρια το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, μέσω της ψήφισης και εφαρμογής της καταστροφικής νέας Κοινής Αγροτικής Πολιτικής της ΕΕ. Οι τιμές παραγωγού, στο σύνολο σχεδόν των προϊόντων, μειώνονται (τη στιγμή που για τους καταναλωτές εκτοξεύονται στα ύψη), δυναμικές καλλιέργειες, όπως ο καπνός, βρίσκονται υπό εξαφάνιση, ενώ και άλλες, όπως τα φρούτα και τα λαχανικά, περιμένουν το νέο ευρω-τσεκούρωμα που έρχεται εντός των επόμενων μηνών. Ακόμη και με τα επίσημα στατιστικά στοιχεία της ΕΕ, οι μισοί σχεδόν Ελληνες αγρότες θεωρούν τη νέα ΚΑΠ ως κύρια αιτία της δεινής κατάστασης που βιώνουν, ποσοστό το οποίο αυξάνεται μέρα με την ημέρα, μαζί με την αγανάκτηση και κατά συνέπεια τις αγωνιστικές τους διαθέσεις. Κάπου εδώ εμφανίζεται και ο Συνασπισμός, ο οποίος μέσω του προέδρου του, Αλ. Αλαβάνου, και άλλων στελεχών του, «κάνουν έφοδο» στην ελληνική ύπαιθρο, με σκοπό την καταγραφή των προβλημάτων των Ελλήνων αγροτοκτηνοτρόφων...
Τα στοιχεία της κατάστασης στην εγχώρια γεωργία είναι τέτοια που κανείς, ακόμα και κυβερνητικά στελέχη, ακόμη και οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών, δεν είναι σε θέση να την παρουσιάσουν «ρόδινη», αφού όλοι εντοπίζουν προβλήματα, άσχετα με το πώς ο καθένας προσπαθεί να τα παρουσιάσει. Νομίζει, λοιπόν, ο Συνασπισμός ότι προσφέρει κάποια σπουδαία υπηρεσία στους Ελληνες γεωργούς όταν καταγγέλλει στο ελληνικό κοινοβούλιο, ή στις όποιες σχετικές δημόσιες δηλώσεις στελεχών του, τη μείωση κατά 17% του εισοδήματος των παραγωγών την τελευταία εξαετία; Οταν αυτές οι καταγγελίες συνοδεύονται από ...παροτρύνσεις προς την κυβέρνηση, να προχωρήσει σε πιο ...σκληρές διαπραγματεύσεις στις Βρυξέλλες, για την υπεράσπιση των συμφερόντων της μικρομεσαίας αγροτιάς; Μήπως αυτή η ΚΑΠ, που μετατρέπει ταχύτατα σε άκληρους εργάτες γης τους φτωχομεσαίους αγρότες, δεν είναι αποτέλεσμα των ...σκληρών διαπραγματεύσεων πρώτα του ΠΑΣΟΚ και μετά της ΝΔ; Και μήπως ο Συνασπισμός, την περίοδο της ψήφισής της, δεν ήταν αυτός που επί της ουσίας τη στήριζε, αφού δεν εναντιώθηκε ούτε σ' αυτή την «κοινή πολιτική», ζητώντας απλώς να γίνουν επιμέρους «φτιασιδώματά» της; Και τώρα, αν εμείς πούμε ότι ο Συνασπισμός σκόπιμα σπέρνει «φρούδες ελπίδες» στη μικρομεσαία αγροτιά, την ώρα που οι διαθέσεις της, εξαιτίας των αποτελεσμάτων που έφεραν οι... σκληρές διαπραγματεύσεις, κοχλάζουν, θα είμαστε ψεύτες;
Φαίνεται να επιβεβαιώνονται οι αρχικές εκτιμήσεις και πληροφορίες ότι το σκάνδαλο των ομολόγων, ειδικά στο ΤΕΑΔΥ, το «κάρφωσαν» στην Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς εκπρόσωποι των τραπεζών, ενοχλημένες γιατί έμεναν απέξω από το «μεγάλο κόλπο» και τις «προμήθειες».
Ιδιαίτερα αποκαλυπτικός ο πρόεδρος της «Αλφα Μπανκ» Γ. Κωστόπουλος, σχολιάζοντας την υπόθεση με τα δομημένα ομόλογα, δε δίστασε να δηλώσει ότι «τα Ταμεία θα μπορούσαν να απευθύνονται και στις τράπεζες για την αγορά ομολόγων». Και αναρωτήθηκε δήθεν αφελώς: «Δεν κατάλαβα, γιατί δεν έρχονται και σε εμάς;»...
Καθόλου δε θα μας ξαφνιάσει, λοιπόν, αν η λύση που θα δοθεί στο πρόβλημα θα είναι να μοιραστεί «δικαιότερα» η πίτα μεταξύ τραπεζών και χρηματιστών, ώστε όλοι να τρώνε καλά και να πίνουν «στην υγειά των κορόιδων», των εργαζομένων και των συνταξιούχων...