Κλίμα «ευφορίας» επιχειρεί να δημιουργήσει η κυβέρνηση με τις - σημαντικές πλην όμως περιστασιακές - επιστροφές αρχαιοτήτων από το εξωτερικό. Η προπαγανδιστική ρητορική της μάλιστα φτάνει στο σημείο να εντάξει αυτές τις επιστροφές, σε έναν, επινοημένο, υποτιθέμενο «νέο άνεμο», που «πνέει» διεθνώς στο μείζον ζήτημα της επιστροφής λεηλατημένων πολιτιστικών θησαυρών στις χώρες προέλευσής τους. Η πραγματικότητα, όμως, είναι εντελώς διαφορετική. Τόσο, που καθιστά αυτή τη ρητορική ως μια ακόμη απόπειρα, να αθωωθεί ο βασικός υπαίτιος αυτής της λεηλασίας: Ο πολιτιστικός ιμπεριαλισμός.