Εληξαν αργά την Πέμπτη οι εργασίες της αντικουβανικής συνδιάσκεψης στο Βερολίνο, χωρίς την έκδοση ανακοίνωσης, όπως συνηθίζεται σε παρόμοιες συναντήσεις.

Αυτό, σύμφωνα με Γερμανούς αναλυτές, ερμηνεύεται λόγω της έκφρασης διαφορετικών γνωμών που διατυπώθηκαν από τους ομιλητές για τη συνέχιση της αντίθετης προς το Διεθνές Δίκαιο επέμβασης στις εσωτερικές υποθέσεις ενός κυρίαρχου κράτους - της Κούβας. Την έλλειψη ομοφωνίας τη διατυπώνει χτες η συντηρητική βερολινέζικη εφημερίδα «Der Tagespiegel» σε ρεπορτάζ με τον τίτλο «Η Ευρώπη ζητάει κοινή θέση για την Κούβα» και εξηγεί: «Η Ευρώπη δυσκολεύεται να μιλήσει με μια φωνή όταν πρόκειται για την Κούβα. Πρέπει να διεξαγάγουμε διάλογο με την κομμουνιστική κυβέρνηση ή να ενισχύσουμε τη δημοκρατική αντιπολίτευση; Πρέπει να κάνουμε το ένα, χωρίς να αφήσουμε το άλλο; Επί δύο μέρες ειδικοί από το εσωτερικό και το εξωτερικό ...έσπασαν το κεφάλι τους, με αποτέλεσμα: Είναι σύμφωνοι στο στόχο να υποστηρίξουν το πέρασμα της Κούβας στη δημοκρατία, όπως διαπίστωσε ο πολιτικός του SPD Μάρκους Μέκελ, αλλά κυριαρχεί διαφωνία ως προς το δρόμο προς τα εκεί - τόσο μέσα στην ΕΕ, όσο και μεταξύ της Ενωσης και των ΗΠΑ».

Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, οι συνεδριάσαντες αποφάσισαν το όλο ζήτημα να συζητηθεί στη σχεδιαζόμενη Συνάντηση Κορυφής της ΕΕ τον Ιούνη.

Στη συνάντηση του Βερολίνου ξεχώρισαν δύο τακτικές, που υπηρετούν βέβαια τον ίδιο στόχο. Ο ένας αφορά τη συνέχιση των μέτρων κατά της Κούβας, χωρίς να αποκλείονται πρόσθετα, μέχρι και «εφαρμογή στρατιωτικών μέτρων». Και ο άλλος αφορά την εφαρμογή της «διπλωματικής οδού», δηλαδή, πότε του μαστιγίου και πότε του καρότου ή - ανάλογα με την περίπτωση - και τα δύο μαζί.

Οσο επιφυλακτικοί φάνηκαν οι πρωταγωνιστές της συνδιάσκεψης, τόσο πιο λαλίστατος υπήρξε ο Κάλεμπ Μακκάρι, συντονιστής του ΥΠΕΞ των ΗΠΑ, που τοποθετήθηκε από τον Μπους προϊστάμενος της «Επιτροπής Αρωγής για μια ελεύθερη Κούβα». Την Πέμπτη επανέλαβε στους δημοσιογράφους στο Βερολίνο όσα προβλέπει το συγκεκριμένο «σχέδιο» για την «απελευθέρωση» της Κούβας: Τοποθέτηση μιας «μεταβατικής κυβέρνησης» χωρίς τους αδελφούς Φιντέλ και Ραούλ Κάστρο, «ελεύθερες» εκλογές, ιδιωτικοποίηση των συστημάτων Παιδείας, Υγείας και Κοινωνικής Πρόνοιας, επιστροφή της περιουσίας στους παλιούς ιδιοκτήτες (Κουβανούς και Αμερικανούς), ένταση του αποκλεισμού της Κούβας.

Η «Μπερλίνερ Τσάιτουνγκ» (27/4) αναφέρει: «Για την εσωτερική διαφωνία στην ΕΕ, ότι η επανάληψη ενός διαλόγου με την κουβανική κυβέρνηση θα προωθούσε τον εκδημοκρατισμό της νήσου, ο Μακκάρι απέφυγε διπλωματικά κάθε δήλωση. Εμμένει όμως στο ότι η Ουάσιγκτον αποκλείει κάθε διαπραγμάτευση με την τωρινή κυβέρνηση».

Και καταλήγει: «Λιγόλογος γίνεται ο Μακκάρι όταν ρωτιέται για το μυστικό παράρτημα του στρατηγικού του σχεδίου. Η Αβάνα φοβάται ότι σ' αυτό μπορεί να γίνεται αναφορά για σχεδιασμό τρομοκρατικών πράξεων, απόπειρες κατά του προέδρου Φιντέλ Κάστρο, για εισβολή».

Ο «Tagesspiegel» γράφει ότι ο Μακκάρι υποστήριξε απευθυνόμενος στους Ευρωπαίους: «Είστε εσείς που θα διαμορφώσετε το μέλλον της Κούβας. Είμαστε έτοιμοι να σας βοηθήσουμε, αν μας ρωτήσετε γι' αυτό».

Χαρακτηριστική της στάσης ορισμένης μερίδας Γερμανών πολιτικών είναι η γνώμη στη συνδιάσκεψη του χριστιανοδημοκράτη Αρνολντ Βάατς ότι η δυτική πολιτική σκέφτεται να επαναλάβει το «φοβερό λάθος» που διέπραξε στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, όταν «δεν τόλμησε να σκεφτεί το τέλος του σοβιετικού ιμπεριαλισμού». Δηλαδή, τι άλλο να πει για ανοιχτή στρατιωτική επέμβαση;

ΚΑΡΑΚΑΣ.--

Σχεδόν τρία χρόνια μετά τη σύστασή της ανοίγει η αυλαία της πρώτης Συνόδου της «Εναλλακτικής Μπολιβαριανής Λύσης για την Αμερική» (ALBA), μία σύνοδος που συνοδεύεται από πολλές προσδοκίες...

Προσδοκίες κυρίως όσον αφορά τη συνεργασία και την πρόοδο των λαών καθώς στην ατζέντα κυρίαρχο είναι το ζήτημα της πορείας και των στόχων της ALBA ως οικονομικής συμφωνίας, στηριζόμενης όμως στην αλληλεγγύη των λαών. Επίσης θα γίνει ένας πρώτος απολογισμός των θετικών βημάτων που έχουν γίνει στο πλαίσιο της ALBA και τη θετική αντανάκλαση στους λαούς προγραμμάτων όπως το «Μισιόν Μιλάγκρο», το πρόγραμμα στήριξης αστέγων με την οικοδόμηση 5.000.000 οικιών κ.ά.

Στη Σύνοδο θα λάβουν μέρος οι πρόεδροι και αξιωματούχοι της Βενεζουέλας και της Κούβας, που αποτελούν τα πρώτα μέλη τα οποία κατέληξαν σε συμφωνία το 2005, καθώς επίσης της Βολιβίας, που έγινε μέλος το 2006 και της Νικαράγουας που έγινε το 2007, αμέσως μετά την επίσημη ανάληψη των καθηκόντων ως προέδρου του ηγέτη των Σαντινίστας Ντανιέλ Ορτέγκα. Επίσης, στη Σύνοδο θα παραστεί και ο πρόεδρος της Αϊτής, Ρενέ Πρεβάλ, ο οποίος εκλήθη να συμμετάσχει από τον πρόεδρο της Βενεζουέλας, Ούγο Τσάβες. Σημειώνεται ότι η Αϊτή συμμετέχει από το Μάη του 2006 στο Petrocaribe.

Παράλληλα, 110 αντιπρόσωποι λαϊκών και κοινωνικών οργανώσεων από χώρες της Λατινικής Αμερικής, των ΗΠΑ, του Καναδά και της Ισπανίας λαμβάνουν μέρος στην Πρώτη Παγκόσμια Συνάντηση Κοινωνικών Οργανώσεων που διοργανώνεται παράλληλα με τη Σύνοδο της ALBA.