Στις δηλώσεις του ο κ. Καραμανλής, το περασμένο Σάββατο, όταν και ανακοίνωσε την καρατόμηση του Σάββα Τσιτουρίδη, τι ισχυρίστηκε; Οτι η απομάκρυνση του υπουργού αποφασίστηκε διότι εκείνος, ο Τσιτουρίδης, υπέπεσε στο αμάρτημα της μη προσεκτικής επιλογής συνεργατών.

*

Πρώτο: Η αφορμή που βρήκε ο πρωθυπουργός για να αποπέμψει τον Τσιτουρίδη εκθέτει κατ' αρχάς τον ίδιο. Και μάλιστα τον εκθέτει εις διπλούν. Διότι είναι η δεύτερη φορά που ο κ. Καραμανλής επέλεξε για συνεργάτη του τον κ. Τσιτουρίδη. Η δεύτερη φορά δηλαδή που δεν ήταν προσεκτικός - ο κ. Καραμανλής δεν ήταν «προσεκτικός» - στην επιλογή του ίδιου συνεργάτη. Και ως γνωστόν, το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού.

*

Δεύτερο: Ο κ. Καραμανλής προσπάθησε να κρυφτεί πίσω από το δάχτυλό του. Είπε ότι η απομάκρυνση Τσιτουρίδη οφειλόταν στην υπόθεση που ανέκυψε με την εμπλοκή του Ευγένιου Παπαδόπουλου στα χρηματιστηριακά κόλπα του 1999. Ομως, αν ήταν έτσι τότε ο κ. Καραμανλής δε θα είχε κανένα λόγο να αναφερθεί - στο ίδιο διάγγελμα - στα ομόλογα κάνοντας λόγο για την «όχι προσεκτική πολιτική επιλογή», όπως χαρακτήρισε την έκδοση και την αγορά τους από τα Ταμεία. Συνεπώς, η αποπομπή έγινε για τα ομόλογα. Ομως, το γεγονός ότι ο κ. Καραμανλής αναζητούσε όπως φαίνεται ένα πρόσχημα για να καρατομήσει τον Τσιτουρίδη, είναι κάτι που επιτείνει το μέγεθος της πολιτικής του ευθύνης. Αν το θέμα των ομολόγων είναι τόσο σημαντικό (και είναι), τότε θα έπρεπε να είχε ενεργήσει νωρίτερα. Το ότι δεν το έκανε δηλώνει ότι η προσπάθεια να ξεπεράσει επικοινωνιακά το πρόβλημα, απλώς δεν του βγήκε.

*

Τρίτο: Ολοι γνωρίζουν ότι μετά το θέμα της Παιδείας, το επόμενο μεγάλο θέμα που θέλει να διαχειριστεί η κυβέρνηση είναι το Ασφαλιστικό. Κατέστη προφανές ότι ο Τσιτουρίδης δε θα μπορούσε να φέρει σε πέρας μια τέτοια υπόθεση. Επομένως, η αποπομπή του ήταν μονόδρομος για την κυβέρνηση. Αλλά και πάλι τίθεται το ερώτημα: Γιατί ο Καραμανλής δεν τον έδιωξε νωρίτερα; Μια ερμηνεία - δευτερεύουσας κατά τη γνώμη μας σημασίας - είναι ότι ενδεχομένως ο κ. Καραμανλής παγιδεύτηκε στον επικοινωνιακό λαβύρινθο της υπόθεσης. Το πρωταρχικό ωστόσο είναι άλλο: Ολο αυτό το δίμηνο επιδιώχτηκε το πρόβλημα των ομολόγων, τουτέστιν το τζογάρισμα των αποθεματικών, να υποβιβαστεί στο επίπεδο των «προσωπικών» ευθυνών, σε επίπεδο «προσώπων». Με την προσωποποίηση της πολιτικής αυτό που επιδιώκεται είναι η αθώωση της πολιτικής που αυτά τα πρόσωπα υπηρετούν, τουτέστιν «ρίχνεις την ευθύνη στα πρόσωπα για να βγάλεις λάδι την πολιτική». Και αν τα πρόσωπα φθαρούν; Ε, τότε τα αλλάζεις, τα αντικαθιστάς, τα «ανασχηματίζεις», ρετουσάρεις λίγο την «όψη» και συνεχίζεις την ίδια αδιέξοδη πολιτική, την ίδια αντιλαϊκή ρότα, τα ίδια ανομήματα!

*

Τέταρτο: Η στάση του ΠΑΣΟΚ. Εδώ μιλάμε για την αποθέωση της υποκρισίας. Πρόκειται για το κόμμα που μετέτρεψε την πολιτική του τζογαρίσματος των αποθεματικών σε επιστήμη. Μιλάμε για το κόμμα που η υπεύθυνη σύνταξης του προγράμματός του, η κ. Διαμαντοπούλου, βγήκε στην τηλεόραση και δήλωσε ότι: «Προς Θεού! Δεν πρόκειται να ενοχοποιήσουμε τα δομημένα ομόλογα»! Μιλάμε για ένα κόμμα που κάνει «αντιπολίτευση» με αφορμή την αποπομπή Τσιτουρίδη (που έγινε με πρόσχημα μια υπόθεση του '99). Αλλά το να μιλάει το ΠΑΣΟΚ για το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου, για τις φούσκες και τα παπαγαλάκια της Σοφοκλέους είναι κάτι που ξεπερνάει κάθε όριο ανοχής. Εδώ ακριβώς είναι που η φράση «Κοίτα ποιος μιλάει» ταιριάζει γάντι.

*

Πέμπτο (και συμπερασματικό): Η υπόθεση των ομολόγων προέκυψε στο έδαφος μιας πολιτικής που κλέβει τον ιδρώτα των εργαζομένων. Είναι απόρροια ενός συστήματος που η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο εκφράζεται με χίλιους δυο τρόπους, εν προκειμένω εκφράζεται με το σφετερισμό από τους τραπεζίτες, τους βιομηχάνους, τους χρηματιστές του κοινωνικού πλούτου που παράγουν οι εργάτες. Επομένως: Αυτό το σύστημα, της λεγόμενης ελεύθερης αγοράς, είναι οργανικά συνδεδεμένο με τη διαφθορά, με τη διαπλοκή, με τη ρεμούλα, με την αρπαχτή, με τη μίζα, με την κομπίνα και τη λαμογιά. Δεν πρόκειται για κάποια «παρά φύσιν» λειτουργία του συστήματος, αλλά για την ίδια του τη φύση, αφού η φύση του συστήματος των τραπεζιτών, των βιομηχάνων, των χρηματιστών, είναι η κλοπή, ανεξάρτητα αν αυτή γίνεται με νόμιμους ή παράνομους τρόπους.

***

Οσοι θέλουν να αθωώνουν το πολιτικό και οικονομικό σύστημα λέγοντας ότι αυτά είναι φαινόμενα που οφείλονται στα κακά πρόσωπα, θα πρέπει να μας πουν γιατί κάθε τρεις και λίγο το ένα σκάνδαλο έρχεται να συναντήσει το επόμενο σκάνδαλο. Αν τόσες δεκαετίες το πρόβλημα ήταν τα πρόσωπα, ε, τότε κάποτε θα είχαν βρεθεί τέλος πάντων αυτοί οι «άριστοι», αυτοί οι «ακέραιοι», οι «αδαμάντινοι» και οι «τίμιοι». Αλλά το θέμα μας δεν είναι πρόβλημα έλλειψης αρίστων και τιμίων.

*

Το πρόβλημα ξεκινάει από την ατιμία του ίδιου του συστήματός τους ανά τις εποχές και τις υποθέσεις: Είτε πρόκειται για τις ράγες των τραμ επί Πάουερ, είτε για τα αποθεματικά των Ταμείων που τα κλέβουν από τη δεκαετία του '50, είτε πρόκειται για τη ΔΕΗ και τα σκάνδαλα της δεκαετίας του '60, είτε για τη ΔΕΗ και τα σκάνδαλα της δεκαετίας του '80 επί Μαυράκη, είτε για τα καζίνο, είτε για τον Κοσκωτά, είτε για την ΑΓΕΤ, είτε για τις υποκλοπές, είτε για το Χρηματιστήριο, είτε για τα κότερα, είτε για τον Πάχτα, είτε για τον Μαλέσιο, είτε για τις μετεγγραφές φοιτητών, είτε για τους νταβατζήδες, είτε για τους κουμπάρους, η ουσία είναι μία:

*

Αυτοί που κλέβουν τα αποθεματικά των εργατών είναι αυτοί που δίνουν στον εργάτη μηνιάτικο 600 ευρώ και είναι οι ίδιοι που με τις κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, κάθε τετραετία που περνάει, γίνονται πλουσιότεροι ενώ οι εργάτες όλο και φτωχότεροι. Αυτή είναι η ουσία, αυτό είναι το πρόβλημα και όχι η καρέκλα του Τσιτουρίδη. Το πρόβλημα, εν τέλει, είναι ότι ο Τσιτουρίδης μπορεί να έφυγε, αλλά οι γαλαζοπράσινοι «Τσιτουρίδηδες» είναι εδώ.

Εκατοντάδες οι συλλήψεις χτες στην πλατεία Ταξίμ στην Κωνσταντινούπολη. Πάνω από 17.000 αστυνομικοί για 3.000 διαδηλωτές. Βλέπετε, στην Τουρκία, οι πάντες μπορούν να διαδηλώνουν: Και κείνοι που διοργανώνουν συλλαλητήρια για το κοσμικό κράτος και οι άλλοι του Ισλάμ. Οταν όμως επιχειρούν να διαδηλώσουν οι κομμουνιστές, οι αριστεροί, οι δημοκράτες, οι εργάτες, τότε το κράτος και οι υπηρέτες του (και κείνοι με τη μαντίλα και οι χωρίς τη μαντίλα) ενώνονται...

Ο κ. Σπύρος Παπαδόπουλος φυσικά δεν προσέβαλε το μήνυμα και το νόημα της Πρωτομαγιάς (που έχουν αντέξει πολύ χειρότερα). Εχοντας στο πλάι του - στην προχτεσινή εκπομπή του (στη ΝΕΤ) που ήταν αφιερωμένη στο πολιτικό τραγούδι - τον Ανδρουλάκη να υποδύεται τον εκπρόσωπο του μηνύματος της Πρωτομαγιάς (ο Ανδρουλάκης!), τον εαυτό του αδίκησε...