Ετσι, αντικειμενικά μπαίνει το ερώτημα σε κάθε φοιτητή και σπουδαστή αν θα αξιοποιήσει την ψήφο του για αλλαγή των συσχετισμών στους συλλόγους, στηρίζοντας τα αγωνιστικά ψηφοδέλτια της ΠΚΣ, διαμορφώνοντας έτσι τις προϋποθέσεις για να συνεχιστεί ο αγώνας ακόμα πιο δυναμικά και αποτελεσματικά, να στείλει ξεκάθαρο μήνυμα αντίστασης και αντεπίθεσης προβάλλοντας τις σύγχρονες ανάγκες του ή από την άλλη απέχοντας ή ενισχύοντας τη ΔΑΠ και την ΠΑΣΠ, να δώσει άλλοθι στην κυβέρνηση που υποστηρίζει ότι οι «μεταρρυθμίσεις» βρίσκουν σύμφωνη την πλειοψηφία των φοιτητών και για μια ακόμα φορά να υπονομεύσει τους αγώνες με το επιχείρημα των μειοψηφιών και στο ΠΑΣΟΚ να θεωρεί ότι μπορεί να συνεχίσει ανενόχλητο την ίδια πολιτική της ΝΔ.

Οι δυνάμεις της ΚΝΕ και της Πανσπουδαστικής (ΠΚΣ) έχουν μπει με μαχητικότητα και αισιοδοξία και σε αυτή τη μάχη, έτσι ώστε την επομένη των εκλογών η διακριτή άνοδος της ΠΚΣ να φέρει αποτελέσματα στην προσπάθεια συνέχισης, συντονισμού και παραπέρα ανάπτυξης του κινήματος, στη συμπόρευσή του με το εργατικό κίνημα, στη μη εφαρμογή και ανατροπή του νόμου - πλαισίου, στην ενίσχυση της πάλης ενάντια στην αναθεώρηση του αρ. 16, αλλά και στα νέα μέτρα που έρχονται με τα νομοσχέδια για τα μεταπτυχιακά και την έρευνα και την αναγνώριση των ιδιωτικών ψευτοπανεπιστημίων με την εφαρμογή των ευρωπαϊκών οδηγιών. Οι δυνατότητες υλοποίησης του παραπάνω στόχου, που έχουν ήδη διαφανεί από τη μέχρι τώρα επαφή με χιλιάδες σπουδαστές και φοιτητές, είναι τεράστιες, μιας και η συντριπτική πλειοψηφία των φοιτητών και σπουδαστών είναι παιδιά εργατικών - λαϊκών οικογενειών, σε μεγάλο ποσοστό και οι ίδιοι εργαζόμενοι και έχουν συμφέρον να ενισχυθεί ο πόλος που αγωνίζεται για πραγματικά δημόσια και δωρεάν Παιδεία, για πτυχία με αξία.

Η ΠΚΣ είναι η μόνη δύναμη που αποκάλυπτε την ουσία των μέτρων, που δεν είναι άλλη από την προσπάθεια του κεφαλαίου να γιγαντώσει τα κέρδη του καταλύοντας το δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης, φτιάχνοντας έναν τύπο φοιτητή (αυριανό εργαζόμενο) που θα χρυσοπληρώνει για να παίρνει ληξιπρόθεσμες δεξιότητες, ώστε να ανεβαίνει η παραγωγικότητά του άρα και τα κέρδη των εργοδοτών, αλλά δε θα έχει ολόπλευρη μόρφωση, ούτε θα έχει επιστημονική ειδίκευση για να μπορεί να διεκδικεί αξιοπρεπή δουλιά με δικαιώματα και παράλληλα, μέσα από ταξικούς διαχωρισμούς και φιλτράρισμα, να υπάρχει το επιστημονικό δυναμικό εκείνο που να μπορεί να παράγει νέα γνώση, με τέτοιους όρους όμως και αντίστοιχη συνείδηση, που η έρευνά του να υπηρετεί μόνο την αύξηση των κερδών και όχι την κοινωνία.

Στο ΤΕΙ Θεσσαλονίκης, για παράδειγμα, η ΠΚΣ είναι η μόνη δύναμη που έδειχνε και έβαζε στο στόχαστρο τους υπευθύνους (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΕΕ, πλουτοκρατία), δρούσε σταθερά όλη την περίοδο και όχι μόνο στις φάσεις ανόδου και ξεσπάσματος του κινήματος. Αυτή η δουλιά προετοιμασίας με ανακοινώσεις, πρωτοβουλίες αγωνιστικής δράσης, προσπάθεια παρά τους αρνητικούς συσχετισμούς να πραγματοποιούνται γενικές συνελεύσεις, συνέβαλε καθοριστικά στην επιλογή της αγωνιστικής στάσης από χιλιάδες σπουδαστές. Την ώρα που ΔΑΠ και ΠΑΣΠ μασούσαν ακόμα την καραμέλα της ανωτατοποίησης των ΤΕΙ, οι δυνάμεις που συσπειρώνονται στην ΠΚΣ, έχοντας δείξει την κοροϊδία που διεξαγόταν σε βάρος των σπουδαστών, αλλά και την προσπάθεια υποβάθμισης συνολικά του επιπέδου σπουδών σε πανεπιστήμια - ΤΕΙ, έμπαιναν μπροστά στον αγώνα για ενιαία ανώτατη εκπαίδευση, δημόσια και δωρεάν.

Η κατάσταση, που βιώνουν οι σπουδαστές καθημερινά, με τις τραγικές ελλείψεις σε υλικοτεχνική υποδομή (αίθουσες, μόνιμους καθηγητές, βιβλία, στέγαση κλπ.), οι αλλαγές στα προγράμματα σπουδών των τμημάτων, που έκαναν στροφή στη στείρα κατάρτιση και την ένταση των ρυθμών σπουδών κι η οποία ενισχύει τους φραγμούς στη μεγαλύτερη μερίδα των σπουδαστών, οι οποίοι με τη σειρά τους είναι αναγκασμένοι να εργάζονται παράλληλα με τις σπουδές, επιβεβαιώνει με τον πλέον δραματικό τρόπο τις θέσεις μας. Αυτή η κατάσταση, σε συνδυασμό με το αβέβαιο εργασιακό μέλλον και την έλλειψη επαγγελματικών δικαιωμάτων, αλλά και την καθοριστική και πρωτοπόρα δράση της ΠΚΣ ήταν και η αφορμή να υπάρξουν αγωνιστικά σκιρτήματα και στο ΤΕΙ Θεσσαλονίκης, που με το νόμο - πλαίσιο και την προσπάθεια αναθεώρησης του αρ. 16 οδήγησαν στο ξέσπασμα του κινήματος, αφού πραγματικά το ποτήρι ξεχείλισε.

Η στάση των ΔΑΠ και ΠΑΣΠ το ίδιο διάστημα είναι χαρακτηριστική για το κατά πόσο στηρίζουν τα συμφέροντα των σπουδαστών ή βρίσκονται στην αντίπερα όχθη.

Η ΔΑΠ, που θέλει να είναι μια ακόμα φορά πρώτη και αυτοδύναμη(!), μπροστά στα συσσωρευμένα αυτά προβλήματα το μόνο που έκανε ήταν στην καλύτερη περίπτωση να διοργανώνει εκδρομές και πάρτι για να «απαλύνει» τους σπουδαστές, ενώ έσπερνε τη μοιρολατρία και τη λογική της διαχείρισης, προσπαθούσε με ρουσφέτια και εκβιασμούς να διαμορφώσει μηχανισμούς εκμαυλισμού των νεανικών συνειδήσεων. Εδώ και 8(!) χρόνια, που η ΔΑΠ έχει αυτοδυναμία στα ΔΣ των περισσότερων σχολών του ΤΕΙ-Θ, δεν έχει συγκληθεί καμία Γενική Συνέλευση (ΓΣ) με μόνιμη επωδό, όταν η ΠΚΣ καλούσε σε ΓΣ, ότι δεν υπάρχουν θέματα να συζητηθούν ή ότι δεν καλούν ΓΣ, γιατί μπορεί να δημιουργηθούν επεισόδια(!) και έβγαζε παράνομη κάθε προσπάθεια διεξαγωγής ΓΣ. Τώρα χρησιμοποιεί και άλλο επιχείρημα ότι δεν καλεί ΓΣ για να μην γίνει κατάληψη, λες και οι σπουδαστές δεν μπορούν να αποφασίσουν μόνοι τους τι, πότε και με ποια μορφή πάλης θα διεκδικήσουν!

Η στάση της καταδικάστηκε από χιλιάδες σπουδαστές του ΤΕΙ-Θ το προηγούμενο διάστημα που μαζικά πήραν μέρος στις ΓΣ και τις κινητοποιήσεις, και απέδειξαν ότι μπορούν να βάλουν στην άκρη τέτοιες λογικές αλλά και να περιφρουρήσουν τις συλλογικές διαδικασίες των συλλόγων από τους τραμπουκισμούς, που κατέφευγε η ΔΑΠ, όταν είδε ότι τα επιχειρήματα της κυβέρνησης, που αναμασούσε, δεν έπιαναν στον κόσμο και έχανε τη μία μετά την άλλη τις ΓΣ.

Από την πλευρά της η ΠΑΣΠ ούτε θέλει ούτε μπορεί να αλλάξει την κατάσταση στους συλλόγους. Η χαρακτηριστική απουσία της από την οργάνωση του αγώνα όλο το προηγούμενο διάστημα και η προσπάθειά της να αθωώσει το ΠΑΣΟΚ και την πολιτική του είναι φανερή πλέον σε όλους. Προσπάθεια, που συνεχίζει και τώρα μπροστά στις εκλογές κάνοντας τα πάντα για να πείσει σπουδαστές ότι ενισχύοντάς την, ενισχύουν την αριστερή τάση του ΠΑΣΟΚ. Οι «αριστερές» κορόνες και το σύρσιμό της στη στήριξη αγωνιστικών πλαισίων δεν πρέπει να ξεγελάσει κανέναν σπουδαστή. Δεν μπορεί να εγγυηθεί την αλλαγή που ευαγγελίζεται, μιας και τις λίγες φορές, που εξέφρασε τις θέσεις της, έφτασαν για να γίνει κατανοητό πως στην ουσία στηρίζει την πολιτική της ιδιωτικοποίησης και υποβάθμισης υπερασπίζοντας την αξιολόγηση, την είσοδο επιχειρήσεων στα ιδρύματα, τη συνέχιση του αντιεπιστημονικού διαχωρισμού σε πανεπιστήμια και ΤΕΙ.

Για να μπορέσει το φοιτητικό κίνημα να έχει κατακτήσεις και νίκες χρειάζεται να ανέβει η μαζικότητά του, να έχει ξεκάθαρο μέτωπο με την πολιτική ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΕΕ, να συμπορεύεται με το ταξικό εργατικό κίνημα στηλιτεύοντας τις πλειοψηφίες σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, που είναι πρωτοπόρες, όχι στους αγώνες, αλλά στην εφαρμογή της πολιτικής της ιδιωτικοποίησης και υποβάθμισης (βλέπε προσπάθεια ίδρυσης ιδιωτικού πανεπιστημίου από τη ΓΣΕΕ).

Χρειάζεται να έχει τη δυνατότητα να περιφρουρεί τους αγώνες του από οποιαδήποτε προσπάθεια προβοκάτσιας και από την καταστολή, να έχει πολυμορφία και διάρκεια, να έχει αιτήματα που καλύπτουν τις σύγχρονες ανάγκες των φοιτητών.

Να ξαναλειτουργήσουν η ΕΦΕΕ και η ΕΣΕΕ με άλλους συσχετισμούς, που να εξασφαλίζουν τον πανελλαδικό συντονισμό και δράση των συλλόγων σε αγωνιστική κατεύθυνση. Η ΠΚΣ με τη στάση της όλο το προηγούμενο διάστημα μπορεί να εγγυηθεί τη δράση στους παραπάνω άξονες έτσι ώστε να ανεβεί η αποτελεσματικότητα και η δυναμική του φοιτητικού κινήματος, γιατί οι μεγάλοι αγώνες είναι μπροστά μας.