Σε πόλεις που έβαλαν τη σφραγίδα τους στις κινητοποιήσεις, όπως η Αθήνα που έδινε τον τόνο αυτής της αγωνιστικής πορείας, η ΠΚΣ ενισχύθηκε κατά μια ποσοστιαία μονάδα στους συλλόγους των πανεπιστημίων και κατά τεσσεράμισι ποσοστιαίες μονάδες στα ΤΕΙ! Ιδιαίτερα για τα πανεπιστήμια, η αύξησή της στην Αθήνα έχει ιδιαίτερο βάρος καθώς συγκεντρώνει σχεδόν τους μισούς ψηφίσαντες πανελλαδικά και το ποσοστό της ΠΚΣ ήταν ήδη υψηλό ενώ με τη φετινή αύξηση προσεγγίζει το 18%!

Στα ΤΕΙ, η ανοδική τάση της ΠΚΣ ακολουθείται σχεδόν παντού πανελλαδικά και μάλιστα συνοδεύεται από απώλεια δυνάμεων της ΔΑΠ και κατά περίπτωση και της ΠΑΣΠ. Μάλιστα, πρέπει να λαμβάνεται υπόψη ότι τα ΤΕΙ κατά κανόνα, συγκεντρώνουν παιδιά από φτωχότερα λαϊκά στρώματα σε σχέση με τα πανεπιστήμια, που βιώνουν και πιο έντονα τις συνέπειες της πολιτικής υποβάθμισης και ιδιωτικοποίησης της εκπαίδευσης, ενώ τα τελευταία χρόνια όλο και πιο έντονα σπάνε οι αυταπάτες που δημιούργησε στα ιδρύματα η «φούσκα» της δήθεν «ανωτατοποίησης».

Η ενίσχυση της ΠΚΣ εκδηλώνεται και με μια σειρά πρωτιές σε συλλόγους. Συγκεκριμένα, από τους συλλόγους των πανεπιστημίων πρώτη βγαίνει στο Φυσικό Αθήνας, στο Φιλολογικό Πάτρας, στο Μεταφραστικό Κέρκυρας, στο ΠΤΔΕ (Δασκάλων) Βόλου, στο Επιστήμης Τεχνών Ιωαννίνων, στο Θεατρικό Ναυπλίου και το Μηχ. Η/Υ και Τηλεπικοινωνιών Κοζάνης, ενώ στα ΤΕΙ πρώτη δύναμη αναδεικνύεται στη ΣΓΤΚΣ Αθήνας, τη ΣΤΕΓ Δράμας, το ΛΠΜ Αρτας και τη ΣΤΕΦ Ρεθύμνου. Αντίστοιχα, σε δεκάδες συλλόγους σε όλη την Ελλάδα η ΠΚΣ κατέκτησε τη δεύτερη θέση.

Παραμένει και στο αποτέλεσμα των φετινών εκλογών, το αρνητικό στοιχείο της συγκράτησης των υψηλών ποσοστών τους για τις παρατάξεις ΔΑΠ και ΠΑΣΠ, που στηρίζουν τα μέτρα και τις ρυθμίσεις που ανοίγουν την πόρτα των ιδρυμάτων στις εταιρίες. Παράλληλα, οι παρατάξεις ΕΑΑΚ (συμμετέχει το ΝΑΡ και οι αριστερίστικες ομάδες ΑΡΑΝ και ΑΡΑΣ) και ΑΡΕΝ (εκλογική συμμαχία του ΣΥΝ και της ΚΟΕ) φαίνεται να ενισχύονται στα πανεπιστήμια και σε μικρότερο βαθμό στα ΤΕΙ όπου οι δυνάμεις τους παραμένουν πολύ μικρές.

Βέβαια, όλες οι αυξομειώσεις στα αποτελέσματα (κυρίως των πανεπιστημίων που παρουσιάζουν έντονη ανομοιογένεια από πόλη σε πόλη) αξίζει να μελετηθούν πιο βαθιά ώστε να εντοπιστούν αναλυτικότερα οι παράγοντες που επηρέασαν το αποτέλεσμα.

Ωστόσο, από τη γενική εικόνα των αποτελεσμάτων, το πρώτο και κύριο συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι παραμένει η ανάγκη να γίνουν σοβαρά βήματα αλλαγής του συσχετισμού δυνάμεων, τόσο στο φοιτητικό όσο και στο σπουδαστικό κίνημα. Η αντίσταση της νεολαίας στα μέτρα που έρχονται είναι αναγκαίος όρος, αλλά όχι από μόνος του ικανός να αναζωογονήσει το φοιτητικό - σπουδαστικό κίνημα. Είναι απαραίτητο παράλληλα με τους αγώνες να δυναμώνει και η αντιπαράθεση μέσα στους κόλπους του κινήματος, ώστε οι φοιτητές κι οι σπουδαστές να βγάζουν πολιτικά συμπεράσματα από την ίδια τους τη δράση και να αποσπώνται διαρκώς δυνάμεις από τους γαλαζοπράσινους πλασιέ της εμπορευματοποίησης των σπουδών και από όσους διευκολύνουν με τη στάση τους αυτή την πολιτική.

Οσο θα ενισχύεται αυτή η αντιπαράθεση και θα κερδίζει έδαφος η ΠΚΣ αποδυναμώνοντας τη ΔΑΠ, την ΠΑΣΠ και όσες δυνάμεις τις σιγοντάρουν, τόσο θα δυναμώνει το ίδιο το κίνημα, θα ζωντανεύουν οι σύλλογοι, θα μαζικοποιούνται οι συλλογικές διαδικασίες, θα ενεργοποιούνται όλα τα όργανα του φοιτητικού και σπουδαστικού κινήματος. Με αυτό τον τρόπο θα ανοίγει ο δρόμος ώστε να δίνεται με καλύτερους όρους η αντιπαράθεση του ίδιου του κινήματος με την κυρίαρχη πολιτική, θα ριζοσπαστικοποιούνται μεγαλύτερες μάζες φοιτητών και σπουδαστών, θα δυναμώνει η διεκδίκηση για ένα πανεπιστήμιο που θα υπηρετεί τα συμφέροντα και τις σύγχρονες ανάγκες του λαού και της νεολαίας.