ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΡΟΣΩΠΟ

Αμπντουλαχί Γιουσούφ Αχμέντ

Γρηγοριάδης Κώστας

Ο Αμπντουλαχί Γιουσούφ Αχμέντ εξελέγη στην Κένυα το 2004 «μεταβατικός πρόεδρος» της Σομαλίας με τις ευλογίες Αμερικανών και Ευρωπαίων. Εκτοτε διαβεβαιώνει πως πασχίζει για «την εθνική συμφιλίωση και την οικοδόμηση». Πώς; Προσκαλώντας αιθιοπικά στρατεύματα και αμερικανικά βομβαρδιστικά να εισβάλουν στη Σομαλία για να «εδραιώσουν» την παραμονή του στην εξουσία. Με τίμημα αρκετές χιλιάδες Σομαλούς αμάχους νεκρούς και δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες που παραμένουν εγκλωβισμένοι στον κυκεώνα της κατοχής...

Σήμερα, ο Αχμέντ παραμένει με το ζόρι «πρόεδρος», ζώντας τον εφιάλτη που η πολιτική των αφεντικών του προκάλεσε. Βομβιστικές επιθέσεις κατά των κατοχικών δυνάμεων γίνονται καθημερινά. Ισλαμιστές και αντικατοχικές δυνάμεις όχι μόνον δε συνετρίβησαν, αλλά επανήλθαν δριμύτεροι.

Το συμπέρασμα; Η κυβέρνηση μαριονέτα του προέδρου Αχμέντ δεν τα καταφέρνει ούτε με τα αιθιοπικά στρατεύματα, ούτε με την αποστολή των 1.700 στρατιωτών της Αφρικανικής Ενωσης (ΑΕ), ούτε καν με τα αμερικανικά βομβαρδιστικά ή τα πολεμικά πλοία που πλέουν ανοιχτά των σομαλικών ακτών. Χτες, έλαβε απ' το ΝΑΤΟ την εναέρια βοήθεια μεταφοράς των στρατιωτών της ΑΕ και τσέπωσε 4 εκατ. δολάρια απ' τις ΗΠΑ σαν «αναπτυξιακή βοήθεια». Ομως δεν πρόκειται να τα καταφέρει. Γιατί αυτό που «του» λείπει δεν είναι τα δολάρια, αλλά η υποστήριξη από το σομαλικό λαό...

Δ.ΟΡΦ.

ΒΙΒΛΙΟ

Συζήτηση για θέματα πολιτικής οικονομίας στα τέλη της πρώτης δεκαετίας της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στην ΕΣΣΔ

Αυτή η έκδοση περιλαμβάνει υλικό που βρίσκεται φωτοτυπημένο στο Αρχείο του ΚΚΕ και αφορά συζήτηση για θέματα πολιτικής οικονομίας στα τέλη της πρώτης δεκαετίας της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στην ΕΣΣΔ. Στις συζητήσεις της δεκαετίας του '20 διακρίνουμε τη διαπάλη που σημάδεψε όλη την πορεία της οικονομικής σκέψης των κομμουνιστών, τουλάχιστον στις χώρες όπου ο σοσιαλισμός ήταν το αντικείμενο και το ζητούμενο της δράσης. Σήμερα, το υλικό αυτό μπορεί να αποτελέσει πολύτιμη πηγή άντλησης τεκμηριωμένων συμπερασμάτων, σχετικά με τις απαρχές της σοσιαλιστικής οικοδόμησης και τις πραγματικές αιτίες της αντεπανάστασης, αφορμή να ξανασκύψουμε με ανανεωμένο σεβασμό και ανανεωμένη ερευνητική ματιά στις προσπάθειες και το θεωρητικό έργο των πρωτοπόρων, σημείο αναφοράς στη δική μας πάλη με τον κάθε είδους αναθεωρητισμό. Από επιστημονική άποψη, το υλικό αυτό αντανακλά ένα πολύ υψηλό επίπεδο και γι' αυτό μπορεί ορισμένα από τα θέματα που θίγονται ή ο τρόπος προσέγγισής τους να μοιάζουν «ακαδημαϊκά» ή και «σχολαστικά». Το γεγονός, όμως, ότι το κόμμα των μπολσεβίκων, σε δύσκολες έως και εξαιρετικά δύσκολες περιόδους, οργάνωσε, στήριξε και δημοσιοποίησε τέτοιες συζητήσεις, σε ελεύθερο και δημιουργικό κλίμα αντιπαράθεσης, αναδεικνύει και την αναγκαιότητά τους για τη σοσιαλιστική οικοδόμηση και την πραγματική ελευθερία που χαρακτηρίζει την επιστημονική έκφραση και αναζήτηση στο επαναστατικό κράτος. Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή».

Ανιστόρητος αντικομμουνισμός

Γρηγοριάδης Κώστας

Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, έρχεται και ξανάρχεται το ζήτημα του αντιφασιστικού μνημείου του «Μπρούντζινου Αλιόσα» - που η κυβέρνηση της Εσθονίας απομάκρυνε από το κέντρο του Τάλιν. Μάλιστα, υπάρχουν διάφοροι καλοθελητές, που, ούτε λίγο - ούτε πολύ, παίρνουν το μέρος της φιλοναζιστικής κυβέρνησης και χρησιμοποιούν το γεγονός της απομάκρυνσης του μνημείου σαν άλλη μια αντικομμουνιστική ευκαιρία. Θυμίζουμε λοιπόν, για άλλη μια φορά, ότι στον Κόκκινο Στρατό δεν πολέμησαν μόνον οι Ρώσοι, αλλά και Ουκρανοί, Λευκορώσοι, Γεωργιανοί, Αρμένιοι και άνθρωποι όλων των εθνικοτήτων που υπήρχαν στην ΕΣΣΔ, καθώς, φυσικά, και Εσθονοί! Πάνω από 20.000 μαχητές του Εσθονικού Σώματος του Κόκκινου Στρατού και 500 Εσθονοί παρτιζάνοι βραβεύτηκαν με σοβιετικά παράσημα και μετάλλια. Το μνημείο του στρατιώτη - απελευθερωτή, που κατασκευάστηκε το 1947, είναι έργο του Εσθονού γλύπτη Εν Ρόος, ενώ πόζαρε για την κατασκευή του ο επίσης Εσθονός Αλμπερτ Γιόχανες Ανταμσον. Κι η ιδέα του γλύπτη ήταν να αναπαραστήσει έναν στρατιώτη του 8ου Εσθονικού Σώματος του Κόκκινου Στρατού, που πενθεί τους νεκρούς συντρόφους του... Ετσι, για να νιώσουν καλά ποιον και τι υποστηρίζουν όλοι οι καλοθελητές, που στηρίζουν την πράξη της κυβέρνησης της Εσθονίας. Οχι πως δεν το ξέρουν, δηλαδή...

Κροκοδείλια δάκρυα

Τα καλά και συμφέροντα της ευρω-πλουτοκρατίας υπηρετεί η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, η οποία στο τελευταίο διάστημα προχώρησε σταδιακά σε διπλασιασμό των βασικών επιτοκίων του ευρώ. Σαθρό πρόσχημα είναι ο έλεγχος των πληθωριστικών πιέσεων στην ευρωζώνη. Η πολιτική αυτή εντείνει ακόμη περισσότερο την ανακατανομή πλούτου. Σε κάθε περίπτωση, τη νύφη πληρώνουν τα υπερδανεισμένα λαϊκά νοικοκυριά και από την αύξηση των τοκοχρεολυτικών δόσεων και από τις ανατιμήσεις σε μιαν ευρεία γκάμα εμπορευμάτων που προορίζονται για τη λαϊκή κατανάλωση. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα είναι ο θεματοφύλακας των αξιών της ΕΕ, της Συνθήκης του Μάαστριχτ, των απανωτών προγραμμάτων «δημοσιονομικής προσαρμογής», της «ανταγωνιστικότητας» των ισχυρών επιχειρήσεων, της πολιτικής εκείνης που πλήττει λαϊκά δικαιώματα και κατακτήσεις.

Σημειώνουμε τα παραπάνω με αφορμή τα κροκοδείλια δάκρυα που χύνουν ποικιλώνυμες πολιτικές και συνδικαλιστικές ηγεσίες, κάθε φορά που οι ευρωτραπεζίτες αυξάνουν τα επιτόκια. Οι εν λόγω κύριοι, όπως η ηγεσία του Συνασπισμού, κάνουν πως βλέπουν μόνο το δέντρο. Γιατί, για το δάσος, δεν έχουν ούτε λέξη. Σε αυτό το πλαίσιο «κριτικάρουν» την ευρωτράπεζα, ότι, τάχα, λειτουργεί έξω από το θεσμικό πλαίσιο της ΕΕ, ακόμη ότι «δεν ακούει» κυβερνήσεις και Κοινοβούλια και άλλα ηχηρά παρόμοια. Είναι φανερό το γεγονός ότι οι αιτιάσεις αυτού του τύπου έρχονται να δώσουν άλλοθι στην εφαρμοζόμενη πολιτική. Πρόκειται για μιαν ακόμη συνειδητή προσπάθεια να οδηγήσουν τα λαϊκά στρώματα σε λάθος συμπεράσματα, στον επικίνδυνο για τα συμφέροντά τους μονόδρομο της ευρωπαϊκής πλουτοκρατίας.

Νέο «φρούτο» απ' τον δήμαρχο...

Νέο ...φρούτο βρήκε τώρα ο Νικήτας Κακλαμάνης, δήμαρχος Αθήνας, για να χτυπήσει τις διαδηλώσεις στο κέντρο της Αθήνας, προφανώς στο πλαίσιο της γνωστής του σταυροφορίας κατά των διαδηλώσεων. Την Πέμπτη, κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου, για την καθαριότητα στην πόλη, ο δήμαρχος έφερε σε αντιδιαστολή τις πορείες με την ...καθαριότητα!

Συγκεκριμένα, αφού αναφέρθηκε στο γεγονός ότι κανένα υπουργείο δεν πληρώνει ανταποδοτικά τέλη καθαριότητας, μετά είπε ότι ...όλες οι πορείες γίνονται στο κέντρο της Αθήνας. «Επειδή είναι όλα τα υπουργεία εδώ, είμαστε η μόνη πόλη που έχει τόσες διαδηλώσεις. Εγώ δεν κρίνω τις διαδηλώσεις, αλλά πού θα πάει να διαδηλώσει ο εκπαιδευτικός; Στο υπουργείο, που είναι στο κέντρο. Πού θα πάει να διαδηλώσει ο εργάτης; Στο υπουργείο, που είναι στο κέντρο. Ακόμη και ο αγρότης στην πλατεία Βάθης θα έρθει να διαδηλώσει, γιατί το υπουργείο Γεωργίας στην πλατεία Βάθης είναι. Αυτά δεν μπορεί να μην πληρώνουν τίποτε στην πόλη αυτή που υποφέρει (σ.σ.: προφανώς απ' τις διαδηλώσεις) εκτός των άλλων και που πληρώνουμε και λεφτά για να καθαρίζουμε μετά»!

Τα σχόλια περιττεύουν. Απ' την άλλη, αν θυμηθούμε και τις θέσεις του Νικ. Κακλαμάνη για τις πορείες, και κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, αλλά και όταν εκλέχτηκε δήμαρχος, ότι θα τεθεί επικεφαλής της εκστρατείας «για την εξάλειψη των προβλημάτων από τις διαδηλώσεις», συμφωνώντας με τις απαιτήσεις του ΕΒΕΑ, τότε το «παζλ» ολοκληρώνεται. Προφανώς, για τον δήμαρχο, ένα ακόμη «πρόβλημα» (!) είναι ότι οι διαδηλώσεις ...ρυπαίνουν! Στην πραγματικότητα, όμως, ο δήμαρχος ενοχλείται και μόνον από τις διαδηλώσεις. Πάντως, την καλύτερη απάντηση, στον δήμαρχο, αλλά και σ' αυτούς που συμφωνούν μαζί του, θα τη δώσουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, εντείνοντας τους αγώνες τους...

Αξιώσεις φαρμακοβιομηχάνων

«Διαφανή, αντικειμενική και αμερόληπτη», βρήκαν οι φαρμακοβιομήχανοι τη διαδικασία επιβολής των ανατιμήσεων σε εκατοντάδες φάρμακα που ανακοίνωσε προχτές το υπουργείο Ανάπτυξης, παρά ταύτα «άτολμες» τις τελικές αποφάσεις και εκβιάζουν με υποκατάσταση (λες και δεν το κάνουν ήδη). Ε, βέβαια, απέναντι σε κυβερνήσεις που είναι έτοιμες να ικανοποιήσουν μέχρι κεραίας τις αξιώσεις τους, γιατί να μη ζητάνε όλο και περισσότερα; Στο κάτω κάτω, οι άνθρωποι δε ζητάνε και τίποτα παράλογο. Απ' ό,τι οι ίδιοι λένε, ζητάνε από την κυβέρνηση να εφαρμόσει το νόμο που η ίδια ψήφισε για τις αυξήσεις των τιμών στα φάρμακα. Δηλαδή, δεν ξέρουν ότι έπεται και συνέχεια;