Σειρήνες ηχούν ασταμάτητα, τα βομβαρδιστικά ξερνούν το θάνατο. Φόβος, αγωνία, πένθος, οργή, ξέσπασμα.

Οι «Ράμπο» των ΑμερικανοΝΑΤΟικών ορμούν ανελέητα και δολοφονούν, μικρά παιδιά, γυναίκες, άμαχους πολίτες. «Κάτω όλοι», φωνάζει ο Αμερικανός νεοβάρβαρος. Και αυτή του η φράση περικλείει όλη τη θρασύτητα των ιμπεριαλιστών που αποφάσισαν πως πρέπει να καθυποτάξουν κάθε λαό που αντιστέκεται.

Φωτιές, καπνοί. Η ατμόσφαιρα μυρίζει καμένη σάρκα και αίμα. «Φονιάδες των λαών Αμερικάνοι», ξανά και ξανά, ο λαός ανυποχώρητα αντιστέκεται στους φονιάδες. «Εμείς το λέμε δεν υποχωρούμε τους ΝΑΤΟικούς δε θα φοβηθούμε», φωνάζουν ετοιμοθάνατοι και όλος ο λαός. Ελληνες και Γιουγκοσλάβοι απαιτούν «όχι στη νέα σφαγή». Ομως οι βομβαρδισμοί συνεχίζονται, οι σειρήνες σκίζουν τον αέρα, τα βομβαρδιστικά συνεχίζουν να ξερνούν βόμβες με εξασθενημένο ουράνιο, να χτυπούν νοσοκομεία, σχολεία.

«Γιου-γκο-σλάβια», «Γιου-γκο-σλάβια», φωνάζουν μέχρι να τους βρει ο θάνατος. Οι νεκροί ακίνητοι, οι λαβωμένοι κείτονται ματωμένοι, οι μαυροφορεμένες γυναίκες με τις δάδες αναμμένες στα χέρια, αναζητούν μες στο σκοτάδι τους νεκρούς τους. Μίιιλαν, Περκάααν, Ελέεενα, Ντούσιτσα, Φράγκο. Απόκριση δεν παίρνουν, η ελπίδα μικραίνει, η αγωνία κορυφώνεται και δίνει τη θέση της στην οργή, την αγανάκτηση. Το πάθος για ειρήνη, το πάθος για ζωή, φουντώνει, ανάβει και γίνεται λάβα αντίστασης και αγώνα που στο πέρασμά της κατατρώγει τους εχθρούς, τους φονιάδες. Ενα περιστέρι πετά στον ουρανό, μεταφέρει το μήνυμα.

Το αντιιμπεριαλιστικό κίνημα γιγαντώνεται, ξεσηκώνεται και νικά το στρατό των ιμπεριαλιστών. Ο θρήνος «Επέσατε θύματα αδέλφια εσείς» μετατρέπεται σε κάλεσμα μάχης. Ο λαός καίει τις σημαίες των Ευρωαμερικάνων φονιάδων και υψώνεται ξανά η σημαία της Γιουγκοσλαβίας. Κυματίζει λαβωμένη μα νικήτρια, όπως και ο λαός της. Οπως και ο ελληνικός λαός που σαλπίζει: «Εμπρός λαέ μη σκύβεις το κεφάλι ο μόνος δρόμος είναι αντίσταση και πάλη».

Εκεί μπροστά στα μάτια των έντρομων αστυνομικών, που είχαν επιστρατευτεί πάνοπλοι για να οχυρώσουν το αμερικανικό προξενείο, ο ανυπόταχτος λαός της Θεσσαλονίκης και κυρίως η νεολαία περιέγραψαν με τον πιο παραστατικό τρόπο - συγκλονίζοντας τους περαστικούς - την πραγματική πάλη που βρίσκεται σε εξέλιξη. Μέσα από ένα 8λεπτο δρώμενο, κατέδειξε πως ένας είναι ο εχθρός, ο ιμπεριαλισμός και πως μόνο αντίπαλο δέος είναι οι λαοί που αν ξεσηκωθούν θα καταφέρουν να γυρίσουν τη ρότα της ιστορίας.

Ετσι έληξε η μεγάλη αντιιμπεριαλιστική συγκέντρωση που πραγματοποιήθηκε το βράδυ της Παρασκευής με πρωτοβουλία της Επιτροπής Φορέων στο χώρο της κεντρικής πύλης του λιμανιού, για την πρώτη επέτειο της έναρξης των δολοφονικών ΝΑΤΟικών βομβαρδισμών ενάντια στο λαό της Γιουγκοσλαβίας. Με μια δυναμική συγκέντρωση και πορεία, ο δημοκρατικός λαός της Θεσσαλονίκης, οι πατριωτικές του δυνάμεις, διατράνωσαν την απόφασή τους να συνεχίσουν τον αγώνα για την απεμπλοκή της Ελλάδας από τα επικίνδυνα ΝΑΤΟικά σχέδια για νέο αιματοκύλισμα των Βαλκανίων και την παρεμπόδιση των ιμπεριαλιστών στο δολοφονικό έργο τους.

Το ορμητικό ποτάμι των φίλων της ειρήνης και αντιπροσωπεία των Γιουγκοσλάβων νεολαίων που ζουν στην πόλη κατέκλυσαν τον τεράστιο χώρο μπροστά από την κεντρική πύλη και ξεχύθηκαν μετά στους δρόμους της πόλης για να διατρανώσουν την αλληλεγγύη τους στο λαό της Γιουγκοσλαβίας και την οργή και αγανάκτησή τους για τους μακελάρηδες των λαών και όσους βοηθούν το έργο τους. Εδωσαν ένα δυνατό μήνυμα σε όλους ότι ο λαός της πόλης, σεβόμενος και τιμώντας με τον καλύτερο τρόπο την αθάνατη εποποιία του '21, θα σταθεί και πάλι μπροστάρης στον αγώνα αντίστασης στα γεράκια του ιμπεριαλισμού και τους ντόπιους προσκυνημένους.

Στη συγκέντρωση χαιρέτισε ο εκπρόσωπος της Γιουγκοσλαβικής Κοινότητας Θεσσαλονίκης Ράσα Γκαβρίλοβιτς. Στο χαιρετισμό του ο Γιουγκοσλάβος ειρηνιστής διαβεβαίωσε ότι «για τον γιουγκοσλαβικό λαό το Κόσσοβο αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της Γιουγκοσλαβίας και ότι δεν πρόκειται να εκχωρήσει σε κανέναν τα κυριαρχικά του δικαιώματα στην περιοχή». Επίσης σημείωσε πως ο λαός της χώρας του δεν πρόκειται να ξεχάσει ποτέ την αλληλεγγύη του ελληνικού λαού.

Χαιρετισμό απηύθυναν ακόμα οι Κ. Δρούτσας, Θωμάς Ζαχαράτος και Λευτέρης Κωνσταντινίδης. Διαβάστηκε και μήνυμα συμπαράστασης του τραγουδιστή Γιώργου Νταλάρα.

Στη δημιουργία του κλίματος αγωνιστικής ανάτασης και λαϊκού παλμού που επικρατούσε σ' όλη τη διάρκεια της εκδήλωσης, συνέβαλαν πολύ τα υπέροχα τραγούδια του Παναγιώτη Καραδημήτρη και της Ανθής Τατσιούλη και η μουσική της ορχήστρας τους.

Κύριος ομιλητής στη συγκέντρωση ήταν ο Μιχάλης Σπυριδάκης, πρόεδρος της ΕΔΥΕΘ, που κάλεσε τον κόσμο να κρατήσει και να συλλογιστεί 3 ημερομηνίες, «24 Μάρτη, 25 Μάρτη και 9 Απρίλη».

Οπως ανέφερε «πριν ένα χρόνο οι μακελάρηδες των λαών απρόκλητα επιτέθηκαν σε έναν περήφανο λαό και σε μια φιλειρηνική χώρα, που ήταν ταγμένη στην υπεράσπιση της ειρήνης όπου Γης. Οργάνωσαν τη γνωστή επιχείρηση - όλεθρο, τις επιδρομές χίλιων βομβαρδιστικών για 78 μερόνυχτα. Ξέρασαν φωτιά, εκρηκτικά και ουράνιο σε βάρος της γειτονικής μας χώρας και σκότωσαν χιλιάδες, τραυμάτισαν χιλιάδες και γκρέμισαν νοσοκομεία, σχολεία, εργοστάσια, επιχειρήσεις, σιδηροδρόμους, τρένα και σκότωσαν αθώα μωρά, γυναίκες, γέροντες και παιδιά, για "ανθρωπιστικούς" λόγους.

Δε χόρτασαν μ' όλο αυτό το μακελειό. Τους παρακολουθούμε να ετοιμάζονται για νέο γύρο. Και δείγμα της προετοιμασίας τους είναι και η παρουσία των αστυνομικών δυνάμεων πίσω μας στον χώρο του λιμανιού, που περιφρουρούν τα κλιμάκια των μελλοντικών δολοφόνων του γιουγκοσλαβικού λαού, στο Κόσσοβο και τη Νότια Σερβία... Ετοιμάζονται για νέο γύρο και όπως τότε πέρυσι, έτσι και τώρα οι αντιπολεμικοί αντιιμπεριαλιστές της Θεσσαλονίκης και όλης της Ελλάδας προβάλλουμε την απαίτησή μας να σταματήσει η σφαγή στα Βαλκάνια».

Ο Μ. Σπυριδάκης κατακεραύνωσε επίσης το ρόλο των «σύγχρονων εθελόδουλων και σύγχρονων Νενέκων που ενάντια στο αγωνιστικό πνεύμα του '21, δίνουν γη και ύδωρ στους ΝΑΤΟικούς δολοφόνους, ανοίγουν τα λιμάνια και επιτρέπουν από το έδαφος της χώρας να διέρχονται οι δολοφόνοι του γειτονικού φίλου λαού».

Κάλεσε τέλος, το αντιιμπεριαλιστικό κίνημα να δώσει, στις 9 του Απρίλη, «ένα μάθημα σε όλους τους παρατρεχάμενους του ιμπεριαλισμού. Σ' όλους αυτούς τους χειροκροτητές των πολεμικών, "ανθρωπιστικών", εξολοθρευτικών επιχειρήσεών του. Σ' όλους αυτούς που βάζουν τις υπογραφές τους και στηρίζουν αυτά τα σχέδια και αυτές τις επιχειρήσεις...».

«Φονιάδες των λαών Αμερικάνοι», ακούστηκε μυριόστομο και ευθύς αμέσως σηκώθηκαν τα πανό, οι σημαίες και η πορεία ξεκίνησε. «Εμπρός λαέ, αντίσταση και πάλη, έξω τώρα οι Αμερικάνοι», «Κυβέρνηση Σημίτη, υπάλληλοι του ΝΑΤΟ, η Ελλάδα δεν είναι προτεκτοράτο», εναλλάσσοντας το ένα μετά το άλλο ασταμάτητα.

Μπροστά οι μαυροφορεμένες νέες με τις αναμμένες δάδες στα χέρια, πίσω τα πλακάτ με τις φωτογραφίες από τη ρημαγμένη Γιουγκοσλαβία. Τρία μεγάλα πανό δέσποζαν. Αυτό της ΚΝΕ με το σύνθημα «Οχι στη νέα σφαγή. Εξω το ΝΑΤΟ απ' τα Βαλκάνια», του Συνδικάτου Οικοδόμων που απαιτούσε «Καμιά νέα διευκόλυνση στους ΝΑΤΟικούς μακελάρηδες. Εξω το ΝΑΤΟ απ' τα Βαλκάνια» και της Επιτροπής Ειρήνης Αμπελοκήπων με το σύνθημα «Εξω το ΝΑΤΟ απ' τη Βαλκανική. Οχι στον πόλεμο».

Συγκινητικές σκηνές εκτυλίχτηκαν όταν η μεγάλη πορεία σταμάτησε μπροστά στο προξενείο της Γιουγκοσλαβίας και επιτροπή από εκπροσώπους των φορέων μπήκε στο προξενείο για να εκφράσει τη συμπαράσταση του λαού της πόλης στο δοκιμαζόμενο λαό της Γιουγκοσλαβίας. Οι εκδηλώσεις του κόσμου υπέρ του γιουγκοσλαβικού λαού ήταν απερίγραπτες.

Με εντελώς αντίθετες διαθέσεις σταμάτησε η πορεία μπροστά στο πάνοπλα φρουρούμενο Προξενείο της Γερμανίας, όπου επιτροπή θυροκόλλησε ψήφισμα υπό τις έντονες αποδοκιμασίες του κόσμου κατά της ιμπεριαλιστικής πολιτικής της «σύμμαχης χώρας». Η οργή του κόσμου και η καταδίκη του για το δολοφονικό έργο των μακελάρηδων κορυφώθηκε όταν η πορεία έφτασε μπροστά στο αμερικάνικο προξενείο, που θωρακίστηκε με ισχυρότατες αστυνομικές δυνάμεις.