Του Γιάννη Δερμεντζόγλουαπό τον «ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ»

Ετσι, όπως μόλις έφτασε ο Μπερνς άρχισαν να τρέχουν όλοι μαζί για διαπιστευτήρια, έτσι και με τον Γκορ. Ετρεξαν όλοι μαζί να δηλώσουν υπερασπιστές του περιβάλλοντος.

Είναι αυτοί, όλοι μαζί, που χειροκροτούσαν και όταν οι βόμβες που σέβονται το περιβάλλον, οι βόμβες απεμπλουτισμένου ουρανίου, έπεφταν στη Γιουγκοσλαβία, έχοντας στα πτερύγιά τους τις υπογραφές και του Μπερνς και του Γκορ και αυτωνών που εδώ τους χειροκροτούν.

Εσύ, βέβαια, πρέπει να θυμάσαι πως όταν αυτοί σου μιλούν για το περιβάλλον, ήδη έχουν δώσει την έγκρισή τους για να κυκλοφορεί μέσα από τα τρόφιμα νόμιμα κάθε είδους τοξίνη που σε σκοτώνει. Τα περίφημα συντηρητικά, που τώρα αποκαλύπτεται πως είναι σκέτος θάνατος, έχουν εγκριθεί με τις περίφημες εγκριτικές πράξεις που βλέπεις να είναι τυπωμένες στην ετικέτα ενός αθώου σνακ.

Κοινώς: Κάθε διακήρυξη υπέρ του περιβάλλοντος που γίνεται από αυτούς που έχουν θεό τους το καπιταλιστικό κέρδος είναι μόνο «πράσινα άλογα σε κόκκινο χορτάρι».

Πάμε για άλλα: Στην αρχή ήταν το τρίπτυχο Ντελόρ: Ανάπτυξη, Ανταγωνιστικότητα, Απασχόληση (η περίφημη Λευκή Βίβλος σε εφαρμογή της συνθήκης του Μάαστριχτ). Είχε προβληθεί σα νίκη των σοσιαλδημοκρατών έναντι των νεοφιλελεύθερων. Μετά έγινε Ανάπτυξη, Ανταγωνιστικότητα, Εκπαίδευση, Απασχόληση (η στρατηγική της Λισαβόνας). Αυτό χαρακτηρίστηκε σα νεοφιλελεύθερο κείμενο. Δε διαφέρουν ούτε σε ένα κόμμα ως προς τα 3 «Α». Οσο για την Εκπαίδευση, ως προϋπόθεση για να εξασφαλίζονται τα 3 «Α», είναι το στοιχείο που συμφωνούν και τα δύο ρεύματα.

Σημαίνουν αυτά πως και μόνο η διακήρυξη του τετράπτυχου είναι ικανή συνθήκη για την καταψήφιση και της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Υπερασπίζουν την ίδια στρατηγική. Είναι στρατηγική του κεφαλαίου. Είναι στρατηγική ενάντια στα λαϊκά στρώματα. Στη γλώσσα των καπιταλιστών και των κυβερνήσεων που δουλεύουν γι' αυτούς, Ανάπτυξη σημαίνει ανάπτυξη κερδών, Ανταγωνιστικότητα σημαίνει μισθολογικό γονάτισμα των εργατών, Απασχόληση σημαίνει κατάργηση του δικαιώματος στη δουλιά για όλους, κατάργηση του σταθερού ημερήσιου χρόνου εργασίας, σημαίνει εργάτες - λάστιχο. Εκπαίδευση σημαίνει διδασκαλία στην υποταγή για να διασφαλιστούν τα 3 «Α».

Οι επιπτώσεις αυτής της στρατηγικής οδηγούν αναγκαστικά σ' αυτό που οι αστοί ονομάζουν κοινωνική σύγκρουση και άρα και σε αναζήτηση του πολιτικού υποκειμένου που θα εκφράσει σ' αυτή τη σύγκρουση τα συμφέροντα των εργατών. Στην πρόληψη αυτής της πιθανότητας - κι επειδή τα πολιτικά αναχώματα δε λειτουργούν πάντα, ενίοτε και καταρρέουν - έρχονται να απαντήσουν με αποφάσεις για ακόμα μεγαλύτερη καταστολή. Οχι γιατί είναι κακοί άνθρωποι - που είναι, αλλά γιατί αυτό είναι μονόδρομος για την υλοποίηση αυτής της στρατηγικής. Είναι αυτό ακριβώς που κρύβει ο ΣΥΝ όταν επιμένει πως είναι καλό το ταξίδι (ΕΕ) αλλά κακός ο καπετάνιος (που υλοποιεί την κοινή στρατηγική).

Η καπιταλιστική πραγματικότητα λέει πως η φτώχεια δεν ακουμπάει μόνο το περίφημο 20%, αλλά και το 50% των εργατών που επίσημα εισπράττουν μεικτά 900 ευρώ. Λέει επίσης πως τα πράγματα θα γίνονται χειρότερα, καθώς οι καπιταλιστές αξιώνουν να αυξάνει η μερική απασχόληση, που σήμερα ακόμα την προβάλλουν ως λύση στην ανεργία. Λέει, ακόμα, ότι ο εργάτης, όσο κι αν «αποταμιεύει», αν δεν είναι κάτοχος ο ίδιος και του ταμείου και της εξουσίας πάνω σ' αυτό, θα φτάνει ως το θάνατο στα γόνατα.

Διά ταύτα: Δεν αρκούν τα κλάματα εκ των υστέρων. Δυνατό ΚΚΕ τώρα!