ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Αλλα λένε, άλλα κάνουν...

Γρηγοριάδης Κώστας

Τη λογική «δύο μέτρα και δύο σταθμά», ανάλογα με την περίσταση που χρησιμοποιούν οι παρατάξεις ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και ΑΠ στα συνδικάτα καυτηρίασε στη χτεσινή Ολομέλεια της ΓΣΕΕ το στέλεχος του ΠΑΜΕ Γ. Μαυρίκος. Ετσι, χτες, αν και οι τρεις εκπρόσωποι των παρατάξεων στα λόγια τάχτηκαν υπέρ της αντιπροσωπευτικής εκπροσώπησης στα όργανα των συνδικάτων, στην πράξη - όταν πρόκειται να χτυπήσουν το ΠΑΜΕ - ακολουθούν αντίθετη ταχτική. Οπως, δηλαδή, έκαναν στην ΠΟΕ - ΟΤΑ, που επιχείρησαν να εξοστρακίσουν από την Εκτελεστική Επιτροπή τη ΔΑΣ - ΟΤΑ, αν και οι εργαζόμενοι της έδωσαν τη δεύτερη θέση στις εκλογές, όπως έκαναν και στην περίπτωση του Εργατικού Κέντρου Πειραιά, που οι ταξικές δυνάμεις κατέλαβαν την πρώτη θέση, αλλά τους αρνήθηκαν τη θέση του προέδρου. Αλλά, είπαμε. Το άλλα λέω και άλλα κάνω δεν είναι απλό σύμπτωμα στη συμπεριφορά των δυνάμεων της πλειοψηφίας. Τους έχει γίνει πλέον «δεύτερη φύση». Γι' αυτό δικαίως οι εργαζόμενοι δεν έχουν να περιμένουν τίποτα καλό απ' αυτούς.

Μαθητές στην πυρά...

Σε άθλιες συνθήκες θερμοκρασίας καλούνται να δώσουν πανελλήνιες εξετάσεις οι μαθητές του Νομού Θεσσαλονίκης στο μάθημα του Σχεδίου, την Παρασκευή 22 και το Σάββατο 23 Ιούνη, καθώς η θερμοκρασία αναμένεται να αγγίξει και να ξεπεράσει τους 40 βαθμούς Κελσίου! Επί 6 ώρες, λοιπόν, που οι μαθητές θα δίνουν σχέδιο, ούτε το μολύβι δε θα μπορούν να κρατήσουν από τη ζέστη! Οι αίθουσες του 21ου Λυκείου Θεσσαλονίκης, του 31ου Λυκείου θεσσαλονίκης και του 3ου Λυκείου Ευόσμου, όπου οι μαθητές θα διαγωνιστούν, θα γίνουν σωστά καμίνια... Φαίνεται πως η πολιτική του υπουργείου Παιδείας, εκτός των άλλων, βρήκε κι άλλους τρόπους «ξεσκαρταρίσματος» των μαθητών...

Ο αδιάβαστος «Ριζοσπάστης»...

«Μαρξισμός για αδιάβαστους» είναι ο βαρύγδουπος τίτλος του σχολίου της χτεσινής «Αυγής» για το προχτεσινό ρεπορτάζ του «Ρ» για τα «τραγικά αδιέξοδα της παράδοσης των υπηρεσιών ψυχικής Υγείας στους ιδιώτες και στις λεγόμενες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΜΚΟ) που εφάρμοσαν οι κυβερνήσεις του δικομματισμού», όπως σημείωνε η εφημερίδα μας και υπογράμμιζε: «Καθώς έληξαν τα ευρωπαϊκά κονδύλια για την αποασυλοποίηση, η κυβέρνηση έκλεισε την κάνουλα της χρηματοδότησης και στις δομές δημιουργούνται εκρηκτικές καταστάσεις. Οι εργαζόμενοι των δομών παραμένουν έως και έξι μήνες απλήρωτοι, με αποτέλεσμα πολλοί από αυτούς να αποχωρούν και να μειώνεται δραματικά το προσωπικό που φροντίζει τους χιλιάδες "αποασυλοποιημένους" ψυχικά πάσχοντες».

Αυτά διάβασαν στην «Αυγή» που μεταξύ των άλλων γράφει: «Οχι, δεν ευθύνεται η κυβέρνηση για τη δραματική υποχρηματοδότηση της ψυχικής υγείας και των κοινοτικών δομών Ψυχικής Υγείας και αποασυλοποίησης ψυχικώς!... η κρατολαγνεία του ΚΚΕ δε σταματάει εμπρός στη μεγάλη προσφορά των ΜΚΟ στην αποασυλοποίηση ψυχικώς πασχόντων και την ψυχιατρική μεταρρύθμιση, ακόμη και όταν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι των δομών συμπαρατάσσονται στον ίδιο αγώνα που δίνουν οι ΜΚΟ στο χώρο της Ψυχικής Υγείας. Δε θα αντιληφθεί ποτέ ο "Ριζοσπάστης" ότι οι ΜΚΟ της Ψυχικής Υγείας αποτελούν αναπόσπαστο κρίκο του δημοσίου συστήματος Υγείας; Δε θα αντιληφθεί ποτέ ότι οι ΜΚΟ της Ψυχικής Υγείας δεν έχουν καμία σχέση με τον ιδιωτικό τομέα Υγείας; Μαρξισμό για αναλφάβητους διδάσκει ο "Ριζοσπάστης"!».

Εμπαιγμός...

Γράφαμε τις προάλλες ότι η κυβέρνηση υποσχέθηκε τη μονιμοποίηση 609 εποχικών υπαλλήλων στον όμιλο της «Ολυμπιακής». Μεσολάβησε, ωστόσο, η απαγορευτική απόφαση του Αρείου Πάγου για τη μονιμοποίηση συμβασιούχων και έτσι η κυβέρνηση βρήκε το ιδανικό πρόσχημα, για να αθετήσει την προεκλογική της υπόσχεση. Τώρα προτείνει στους συμβασιούχους - πολλοί εκ των οποίων εργάζονται επί 16 χρόνια, καλύπτοντας πάγιες ανάγκες στην εταιρεία - προσλήψεις μέσω ΑΣΕΠ. Η νέα υπόσχεση είναι τώρα ότι τις προσεχείς μέρες «θα» αποφασίσει το ΔΣ της «παλιάς Ολυμπιακής» να προκηρύξει 609 προσλήψεις τακτικού προσωπικού. Μ' αυτά και μ' αυτά, η κυβέρνηση εξακολουθεί να εμπαίζει χιλιάδες εργαζόμενους στον όμιλο της ΟΑ (3.500 συμβασιούχοι), παρατείνει την ομηρία τους και προσδοκά στην υφαρπαγή της ψήφου τους.

Στο ΠΑΣΟΚ πάλι (που τήρησε ακριβώς την ίδια τακτική με την κυβέρνηση όταν ήταν αυτό στην εξουσία) δε χάνουν την ευκαιρία να κατηγορήσουν τη ΝΔ για «καταπάτηση υποσχέσεων» και επιχείρηση «ομηρίας των συμβασιούχων της Ολυμπιακής μέχρι τις εκλογές».

Να σε κάψω Γιάννη μ', να σ' αλείψω μέλι...

... και η πολυδιαβασμένη «Αυγή»

Και καλά το... κρατολάγνο KKE και ο απίθανος «Ριζοσπάστης» δεν... καταλαβαίνουν τίποτε!

Αλλά το ίδιο έπαθε και ο βουλευτής του ΣΥΝ Θανάσης Λεβέντης; Ο βουλευτής του ΣΥΝ σε Ερώτηση (14/7/2006) προς τον υπουργό Υγείας, Δημήτρη Αβραμόπουλο, μεταξύ των άλλων, σημείωνε: «Η ιδιωτικοποίηση της ψυχικής υγείας μέσω της ανάθεσης των δομών αποασυλοποίησης στους ιδιώτες των ΜΚΕ (Μη Κερδοσκοπικών Εταιρειών) δημιούργησε άσχημο εργασιακό περιβάλλον για τους εργαζόμενους και κακής ποιότητας προσφερόμενες υπηρεσίες στους ενοίκους των δομών αυτών. Στην πραγματικότητα σήμερα οι εργαζόμενοι, οι ένοικοι των δομών και οι οικογένειές τους βρίσκονται σε πραγματική ομηρία»...

Την Ερώτηση έδωσε στη δημοσιότητα ο ίδιος ο ΣΥΝ με Δελτίο Τύπου (είναι ακόμα «ανεβασμένη» στο ΑΠΕ) και - χωρίς να συμμεριζόμαστε τα περί «κοινωνικού ελέγχου» - κατέληγε: «Θα υπάρξει διασφάλιση του κοινωνικού ελέγχου και απαγόρευση κάθε παραπέρα ιδιωτικοποίησης του χώρου της Ψυχικής Υγείας;».

Αυτά για την πολυδιαβασμένη «Αυγή». Και ειδικότερα για περισπούδαστους μαρξιστές...

«Εκσυγχρονισμός» και «μεταρρύθμιση»

Εσείς με ποιο κουστούμι θέλετε να ντυθείτε; Με το ριγέ του εκσυγχρονισμού ή με το μονόχρωμο της μεταρρύθμισης; Οι λέξεις «εκσυγχρονισμός» και «μεταρρύθμιση» φυσικά είναι τόσο παλιές όσο και η ελληνική γλώσσα. Ομως τα τελευταία 11 χρόνια, από το 1996 για την ακρίβεια, έχουν αποκτήσει ιδιαίτερη βαρύτητα. Απλώς να θυμίσουμε ότι οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, με πρωθυπουργό τον Κ. Σημίτη, εμφάνισαν τις πολιτικές των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, με το μανδύα του εκσυγχρονισμού της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας. Ως φραστική διαφοροποίηση η κυβέρνηση της ΝΔ, η οποία συνέχισε την πολιτική των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ - το λέει άλλωστε και ο κ. Μητσοτάκης - χρησιμοποιεί τη λέξη «μεταρρύθμιση».

Εκσυγχρονισμός» και «μεταρρύθμιση». Οι λέξεις από μόνες τους, στην αφηρημένη τους έννοια, είναι εύηχες, έχουν θετική χροιά. Επειδή, όμως, ζούμε σε μια κοινωνία η οποία διχοτομείται από αντιτιθέμενα κοινωνικά και οικονομικά συμφέροντα, θα πρέπει να τις ερμηνεύσουμε κάτω από την ταξική οπτική, τα ταξικά συμφέροντα που καλούνται να υπηρετήσουν. Γιατί, είπαμε. Στον καπιταλισμό, στο οργανωμένο σύστημα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, ό,τι είναι καλό για τον επιχειρηματία, δε σημαίνει ότι είναι καλό και για τον εργάτη. Το αντίθετο, μάλιστα.

Εκσυγχρονισμός» και «μεταρρύθμιση», από τη σκοπιά του κεφαλαίου, είναι πρώτα και κύρια η προώθηση όλων εκείνων των μέτρων και πολιτικών που αποβλέπουν να κάνουν τις σχέσεις της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης πιο αποδοτικές για τις μεγάλες ιδιαίτερα επιχειρήσεις. Η βελτίωση του επιδιωκόμενου αποτελέσματος, η αύξηση των καπιταλιστικών κερδών εν προκειμένω παραμένει πάντα το ζητούμενο. Το θέμα όμως είναι ότι το ίδιο το καπιταλιστικό κέρδος αποτελεί αφαίρεση από τον κοινωνικό πλούτο που παράγουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι και ιδιοποιούνται οι επιχειρηματίες. Το μέρος του πλούτου - με τη μορφή του κέρδους - που αποσπάται από τους επιχειρηματίες ζημιώνει τους εργάτες, τα λαϊκά στρώματα. Ζημιά η οποία μεταφράζεται σε χαμηλούς μισθούς, σε υποβαθμισμένα συστήματα Κοινωνικής Ασφάλισης, Υγείας και Παιδείας, σε εξάπλωση της φτώχειας και της ανέχειας. Ακόμα χειρότερα, από τη στιγμή που οι πολιτικές του «εκσυγχρονισμού» και των «μεταρρυθμίσεων», μέσω των πολιτικών λιτότητας, της διάλυσης των εργασιακών σχέσεων, των αθρόων ιδιωτικοποιήσεων, αποβλέπουν στη γιγάντωση των καπιταλιστικών κερδών, οι πολιτικές αυτές αποτελούν μια ευθεία απειλή για το λαό. Και σήμερα έχουμε φτάσει στο σημείο εκείνο όπου η συνέχιση των πολιτικών του «εκσυγχρονισμού» και των «μεταρρυθμίσεων» εκπέμπουν σήματα κινδύνου για τα λαϊκά συμφέροντα.

Κινητήριος μοχλός της εξέλιξης των ανθρώπινων κοινωνιών είναι το επίπεδο της ταξικής πάλης και ιδιαίτερα της πολιτικής πάλης για την εξουσία. Οι κομμουνιστές, από τη φύση τους, μπροστάρηδες στην πάλη για την ικανοποίηση όλων των λαϊκών αναγκών, προβάλλουν και αγωνίζονται για τη λαϊκή εξουσία. Στους κομμουνιστές όχι μόνο δεν υπάρχει χώρος για μοιρολατρία, αλλά ίσα - ίσα υπάρχει αισιοδοξία για τη λαϊκή προοπτική. Οι επερχόμενες εκλογές αποτελούν μια μεγάλη πολιτική αναμέτρηση, με ταξικό περιεχόμενο και στόχευση. Οι εργαζόμενοι θα πρέπει να αφαιρέσουν το δηλητηριώδες κεντρί που περιφέρουν εναντίον τους τα κόμματα του εναλλασσόμενου δικομματισμού. Απαιτείται σήμερα να γκρεμιστούν, αν είναι δυνατό, τα ποσοστά του δικομματισμού. Να ενισχυθεί αποφασιστικά το ΚΚΕ. Αυτό θα αποτελέσει το ποιοτικό κριτήριο της ερχόμενης εκλογικής μάχης.