Αποτυπώθηκε στα ταμπλό, στα δεκάδες περίπτερα, στις συζητήσεις. Αναδείχτηκε μέσα από τον πολιτισμό, το θέατρο, τις παραδόσεις του κάθε λαού και τα λαϊκά εργατικά τραγούδια. Ξεχώρισε και απομονώθηκε αυτό που τους ενώνει: Οτι είναι εργάτες κι ότι η εκμετάλλευσή τους δεν έχει ούτε χρώμα, ούτε πατρίδα.
Αντρες, γυναίκες και παιδιά από κάθε γωνιά της Γης, πιασμένοι σε κύκλο να χορεύουν και να τραγουδούν. Να πετούν από πάνω τους τους φόβους και τις προκαταλήψεις, να εμπιστεύονται τον «ξένο» και να νιώθουν ότι είναι τόσα πολλά αυτά που τους ενώνουν. Να αισθάνονται ότι μπορούν να ζήσουν μαζί, να διασκεδάσουν μαζί, να παλέψουν μαζί. Είναι παιδιά μιας τάξης, της εργατικής!
ΣΕΛ.
3