ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΜΙΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΣΩΚΟΥ

Στην εποχή του μεγάλου φόβου οι εργαζόμενες

H Ζωή Σώκου συζητάει με εργαζόμενους στην φαρμακοβιομηχανία

Ο φόβος για το αύριο, για την ίδια την επιβίωση, είναι σήμερα πιο έντονος από ποτέ για τις εργαζόμενες.

Συναντήσαμε τη Ζωή Σώκου, μέλος της διοίκησης της ΓΣΕΕ, υπεύθυνη της Γραμματείας Γυναικών της ΓΣΕΕ και υποψήφια βουλευτή στο υπόλοιπο Αττικής, μετά από περιοδείες σε χώρους δουλιάς, εργοστάσια φαρμάκων και κλωστοϋφαντουργίας, αλλά και περιοχές όπως ο Αγιος Στέφανος, το Καπανδρίτι, η οποία μας είπε:

Ολοι οι εργαζόμενοι, και ιδιαίτερα οι γυναίκες, τρέμουν δυο ενδεχόμενα: Το πρώτο είναι ο φόβος της απόλυσης, μήπως και χάσουν τη δουλιά τους. Η ανασφάλεια αν αύριο θα έχουν μεροκάματο, μήπως κλείσει το εργοστάσιο όπου δουλεύουν. Κι αυτό γιατί υπάρχει μεγάλη πίεση, από την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, την ένταση της τρομοκρατίας, τα ωράρια, τις απολύσεις. Η υπερεντατικοποίηση βασιλεύει. Το δεύτερο που τις απασχολεί πολύ έντονα είναι η αβεβαιότητα για το ασφαλιστικό. Μας ρωτάνε με αγωνία τι πρόκειται να γίνει. Εμείς από την πλευρά μας ενημερώνουμε. Ηδη έχει δημοσιευθεί η έκθεση της Κομισιόν ότι μέσα στο 2000 θα προχωρήσει η δεύτερη ζώνη για το ασφαλιστικό. Εξάλλου είναι γνωστή η έκθεση Σπράου που είχε προηγηθεί... και προκάλεσε τόσες συζητήσεις και αντιδράσεις. Απ' αυτά που ακούνε και διαβάζουν τελευταία, αντιλαμβάνονται ότι δεν πρόκειται ποτέ να πάρουν σύνταξη...

- Ποιες φοβούνται περισσότερο, οι νεότερες ή οι πιο μεγάλες εργαζόμενες;

- Ολος ο κόσμος, ιδιαίτερα αυτές που είναι πολύ κοντά στη σύνταξη.

Χωρίς δικαιώματα

- Οι γυναίκες ειδικά θα φοβούνται περισσότερο να διεκδικήσουν...

- Ε, βέβαια, διότι ξέρουν ότι αν απολυθούν από μια δουλιά είναι πάρα πολύ δύσκολο να βρουν άλλη. Θα δυσκολευτούν περισσότερο από έναν άντρα εργαζόμενο και σε όσο πιο μεγάλη ηλικία βρίσκονται αυτό λειτουργεί απαγορευτικά για την οποιαδήποτε απασχόληση. Υπάρχει ακόμα το άγχος μήπως κλείσει το εργοστάσιο όπου εργάζονται - και εδώ στην περιοχή έχουμε περιπτώσεις εργοστασίων που έχουν κλείσει - επιχειρήσεις κλωστοϋφαντουργίας αλλά και φαρμάκων. Επίσης όσο περνούν τα χρόνια γίνεται προσπάθεια από τους εργοδότες να μην εφαρμόζονται οι κλαδικές συλλογικές συμβάσεις και υιοθετούν μόνο την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας. Με τις ατομικές συμβάσεις εργασίας και τα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης αυτό εφαρμόζεται στην πράξη.

- Εχουν επεκταθεί τα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης;

- Γίνεται προσπάθεια να επεκταθούν. Δεν έχουν μπει βέβαια όλοι οι δήμοι και οι κοινότητες σ' αυτό το σύστημα... Πρέπει να πούμε όμως ότι το τελευταίο διάστημα γίνεται μια μεγάλη συζήτηση για την εθελοντική εργασία, προπαγανδίζεται ότι οι γυναίκες πρέπει να είναι αλληλέγγυες και να κάνουν δουλιές όπως είναι η φύλαξη παιδιών και ηλικιωμένων, «κοινωνική απασχόληση». Σ' αυτή την περίπτωση όμως θεωρείται δεδομένο ότι δεν μπορούν οι εργαζόμενες να βάζουν ζητήματα δικαιωμάτων και συλλογικών συμβάσεων εργασίας...

Δουλεμπόριο...

Ηδη υπάρχει η φιλοσοφία, η τάση να επιστρέψουν οι γυναίκες στο σπίτι. Κι επειδή αυτό είναι πολύ αντιδραστικό, προσπαθούν να το μετριάσουν λέγοντας ότι «εντάξει, να γυρίσουν στο σπίτι αλλά να προσφέρουν κοινωνικές υπηρεσίες και να αμείβονται ελάχιστα γι' αυτή τους την κοινωνική προσφορά». Αυτό είναι κάτι που στην Ευρώπη έχει πάρει μεγάλη έκταση. Εκεί το ένα τρίτο των εργαζομένων δουλεύουν με μερική απασχόληση. Και για ποια ψαλίδα να μιλήσουμε όταν και στην Ελλάδα μερική απασχόληση και ημερομίσθιο έχουν γίνει κανόνας πια σε ορισμένους κλάδους; Στο εμπόριο, στην ιδιωτική υγεία, στις υπηρεσίες καθαριότητας, λ.χ., λειτουργούν τετράωρα, δίωρα, συμβάσεις της μιας μέρας, ιδιαίτερα στον τουρισμό. Οι αποκλειστικές πληρώνουν μόνες τους τα ασφάλιστρα, υπάρχει ένα τιμολόγιο στο οποίο πληρώνουν τη συμμετοχή τη δική τους και του εργοδότη υποτίθεται. Στον τουρισμό καλεί ο εργοδότης την εργαζόμενη και της λέει, «έλα, σε θέλω για μια ώρα». Και η συμφωνία γίνεται γι' αυτή την ώρα.

Εχει μεγάλη σημασία λοιπόν μετά τις εκλογές να υπάρχει η μεγαλύτερη δυνατή αντίσταση μέσα και έξω από τη Βουλή. Τα πιο δύσκολα τώρα έρχονται. Εμείς από την πλευρά μας δεσμευόμαστε ότι και την επομένη των εκλογών θα βρισκόμαστε στο δρόμο...

Επιμέλεια:
Αλίκη ΞΕΝΟΥ - ΒΕΝΑΡΔΟΥ

ΑΤΟΜΑ ΜΕ ΕΙΔΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ

Δεν είναι πολίτες Β΄ κατηγορίας

Παρέμβαση του Βασίλη Κολοβού, υποψήφιου βουλευτή του ΚΚΕ, στα εγκαίνια της αίθουσας του σωματείου «Ερμής»

Ο Βασίλης Κολοβός

Στο χώρο που για δεκαετίες κυριαρχούσαν οι αμερικανικές βάσεις, στο Ελληνικό, ένα κομμάτι παραχωρήθηκε στο Σωματείο Γονέων και Φίλων Ατόμων με ειδικές Ανάγκες «Ερμής» για να στεγάσουν τα παιδιά με ειδικές ανάγκες.

Στα εγκαίνια κλήθηκε και το ΚΚΕ το οποίο εκπροσώπησε ο υποψήφιος βουλευτής στη Β΄ Περιφέρεια Αθηνών Βασίλης Κολοβός, ο οποίος στην ομιλία του μεταξύ άλλων τόνισε:

«Τα άτομα με ειδικές ανάγκες και οι οικογένειές τους δεν είναι πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Είναι ισότιμοι πολίτες. Εχουν συνταγματικά δικαιώματα και ακριβώς γιατί έχουν ειδικές ανάγκες πρέπει να έχουν και περισσότερα δικαιώματα απ' τους άλλους.

Μέχρι σήμερα από τις 250.000 οικογένειες μονάχα 5.000 με 10.000 έχουν βγάλει το πρόβλημα προς τα έξω και τα μισά από αυτά τα παιδιά έχουν ενταχθεί σε διάφορα ιδρύματα, τα οποία λειτουργούν χάρη στην αυταπάρνηση γονιών και φίλων.

Θα συμφωνήσω ότι υπάρχει απόθεμα ψυχής, απόθεμα ανθρωπιάς, και στέκονται στα πόδια τους αυτά τα ιδρύματα, μια και η συνεισφορά του κράτους είναι ελάχιστη έως ανύπαρκτη.

Ομως, υπάρχει και το πρόβλημα της γήρανσης. Γερνάνε και τα παιδιά και οι γονείς. Τι θα γίνει; Ποιο είναι το μέλλον των παιδιών;

Θα γυρίσουμε και πάλι στα φιλόπτωχα ταμεία, στα συσσίτια, στα πτωχοκομεία, στον εθελοντισμό και στη "φιλανθρωπία" των χορτάτων; Ή θα μετατραπεί η Ελλάδα σε "Κωσταλέξια";

Για μας πρέπει το κράτος να αναλάβει τις ευθύνες του, πρέπει να αναλάβει την προστασία των ατόμων με ειδικές ανάγκες από την ώρα που θα διαπιστωθεί το πρόβλημα, μέχρι το τέλος της ζωής τους.

Αυτή είναι η ανθρώπινη και πατριωτική λύση στο πρόβλημα και σ' αυτήν την κατεύθυνση το ΚΚΕ θα το βρείτε συμπαραστάτη.

Μην κάνουμε το λάθος να βολευτούμε με το σήμερα, επειδή υπάρχει κάποιος δραστήριος γονέας, ή ίσως γιατί έχουμε κάποιο μέσον. Πρέπει να δούμε το πρόβλημα στο βάθος του χρόνου και ν' αγωνιστούμε για οριστικές λύσεις».

Ερώτηση - απάντηση

Πώς μπορεί ο λαός να αποτρέπει παραπέρα αρνητικές εξελίξεις και συνέπειες για τον ίδιο;

Μπορεί και να αποτρέπει και να 'χει κατακτήσεις, αρκεί να αφυπνιστεί η συνείδησή του και να εκφραστεί πολιτικά η δύναμή του. Οι διεκδικητικοί αγώνες αντικειμενικά για να 'ναι αποτελεσματικοί πρέπει και μπορούν να αποκτούν κοινωνικοπολιτικό περιεχόμενο ριζικής αντίθεσης στη σημερινή πολιτική, για όλα τα ζητήματα, σε συνδυασμό με την ανάδειξη της πολιτικής που αντικειμενικά ανοίγει δρόμο στη λύση των προβλημάτων του προς όφελος των συμφερόντων του. Και ταυτόχρονα να επιτυγχάνεται η μέγιστη κοινωνικοπολιτική συσπείρωση στην πάλη αυτή. Ολ' αυτά είναι πράγματι δική του υπόθεση και μπορεί να τα κάνει. Οι εκλογές αυτές είναι ένα πεδίο που μπορεί να εκφράσει και με την ψήφο του αυτή τη δυναμική. Πώς;

Πρώτ' απ' όλα με την καταδίκη και την αποδυνάμωση σε ψήφους και ποσοστά των δύο κομμάτων που στοχεύουν στην κυβερνητική εξουσία. Ενα αποτέλεσμα που θα αποδυνάμωνε ταυτόχρονα ΠΑΣΟΚ και ΝΔ ως το σημείο να μην μπορεί κανένα κόμμα να κάνει αυτοδύναμη κυβέρνηση, είναι ένα από τα πιο γερά χτυπήματα στην πολιτική που εφαρμόζεται ως τώρα, που αφαιρεί λαϊκά δικαιώματα, που βάζει σε κινδύνους το λαό με τη δράση της «νέας τάξης», που ισχυροποιεί την ολιγαρχία. Με αποδυναμωμένα αυτά τα κόμματα, άρα και την πολιτική τους, χωρίς λαϊκή έγκριση, δυσκολεύονται αφάνταστα να εφαρμόζουν την ίδια πολιτική. Ταυτόχρονα, ένα τέτοιο αποτέλεσμα δημιουργεί προϋποθέσεις παραπέρα μείωσης των δυνάμεών τους, σε συνδυασμό με την ανάπτυξη πολιτικοποιημένων διεκδικητικών αγώνων από τις συσπειρωμένες λαϊκές δυνάμεις. Ταυτόχρονα, η αποφασιστική ενίσχυση του ΚΚΕ σε ψήφους και ποσοστά, ενισχύει την πολιτική δύναμη που σ' όλους τους λαϊκούς αγώνες στάθηκε μαζί με τα τμήματα των λαϊκών στρωμάτων που αγωνίζονταν, αποκάλυπτε τις αιτίες των προβλημάτων και την πολιτική ευθύνη των κομμάτων, τόσο του κυβερνητικού, όσο και της αντιπολίτευσης που δε στήριζαν τη λαϊκή πάλη, και φρόντιζε μέσα από τη δράση του αυτή να προβάλει την πολιτική που δίνει διέξοδο και λύση στα λαϊκά προβλήματα. Ενισχυμένο το ΚΚΕ, θα έχει ακόμη μεγαλύτερη δύναμη για δυναμική πολιτική αντιπαράθεση με τα κόμματα του δικομματισμού και την πολιτική της πλουτοκρατίας.

Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Αυτές οι συνθήκες, μπορούν να εκφράσουν και τη δυναμική του απεγκλωβισμού δυνάμεων από την κυρίαρχη πολιτική και να τις οδηγούν στη συσπείρωση και κοινωνικοπολιτική πάλη, ενάντια τη δράση των μονοπωλίων και του ιμπεριαλισμού μέσα από τα διάφορα μέτωπα, και σε μια πορεία και συνολικά. Θα ενισχύσει τις όποιες διεργασίες λόγω ήττας του δικομματισμού και ενίσχυσης του ΚΚΕ, και θα συμβάλλει στην παραπέρα συρρίκνωσή του. Θα δυσκολέψει τη λειτουργία του ίδιου του πολιτικού συστήματος, αφού αυτά τα κόμματα δε θα μπορούν να δρουν υπέρ των επιχειρηματιών, γιατί δε θα 'χουν λαϊκή στήριξη, ενώ θα βρίσκουν μπροστά τους ένα συνεχώς διευρυνόμενο λαϊκό μέτωπο που θα διεκδικεί πολιτικές λύσεις υπέρ του λαού. Ετσι θα αλλάζει ο συσχετισμός των πολιτικών δυνάμεων παντού, μέσα στην εργατική τάξη, τ' άλλα λαϊκά στρώματα, θα ενισχύεται η κοινή πάλη, θα ανατρέπει τους συμβιβασμένους, σ' όλα τα μέτωπα. Ας θυμηθούμε την περίοδο των αντιπολεμικών κινητοποιήσεων σαν παράδειγμα το πώς η δράση του ΚΚΕ αρχικά ενάντια στους ΝΑΤΟικούς και του αντιπολεμικού κινήματος τράβηξε στην πάλη με περιεχόμενο αντίστασης στον πόλεμο και αντίθεσης στην πολιτική συμμετοχής της κυβέρνησης σ' αυτόν. Είναι ένα στοιχείο ανάδειξης της δυναμικής της λαϊκής δράσης.

Είναι ρεαλιστική, λοιπόν, η προοπτική του λαϊκού μετώπου, για να μπαίνουν εμπόδια σε αρνητικές για το λαό εξελίξεις, για διεκδικήσεις στην κατεύθυνση σύγκρουσης και ρήξης με την κυρίαρχη πολιτική και μπορεί αποφασιστικά να εκφραστεί μετεκλογικά αυτή η δυναμική της λαϊκής δράσης αν καταδικαστεί ο δικομματισμός και ενισχυθεί το ΚΚΕ.