Η Κέρκυρα δέχεται τα τελευταία χρόνια όλο και πιο έντονα τις συνέπειες της πολιτικής ΝΔ και ΠΑΣΟΚ με απαρέγκλιτο στόχο τη μεγιστοποίηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου και δη του τουριστικού σε βάρος των συμφερόντων των εργαζομένων, των μικρών επιχειρήσεων, των αγροτών, αλλά και των επισκεπτών. Η μονόπλευρη τουριστική ανάπτυξη σε βάρος άλλων παραγωγικών κλάδων στην Κέρκυρα καταδεικνύει την εφήμερη και άναρχη «αξιοποίηση» του φιλέτου τουρισμός. Μια ανάπτυξη που συνδέεται, από την άλλη, με την εμπορευματοποίηση και του αδιαμφισβήτητου δικαιώματος της λαϊκής οικογένειας για ξεκούραση και αναψυχή.

ΝΔ και ΠΑΣΟΚ έδωσαν και δίνουν «γην και ύδωρ» στους μεγαλοξενοδόχους με τη συναίνεση των εκπροσώπων τους στο νησί. Εντείνουν την εκμετάλλευση των εργαζομένων, κυρίως, με τις εργασιακές σχέσεις - λάστιχο, την εντατικοποίηση της εργασίας τους. Παράλληλα, με τα πακέτα «all inclusive» (ανταγωνιστικό πακέτο υπηρεσιών διανυκτέρευσης, διατροφής και ψυχαγωγίας, από τα μεγάλα ξενοδοχειακά συγκροτήματα μέσω των Tour Operatots) πλήττουν τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, όπως καταστήματα λαϊκής τέχνης, εστιατόρια, κέντρα αναψυχής και διασκέδασης. Ταυτόχρονα, τους παραδίδουν ακτές και περιβάλλον για εγκατάσταση μαρίνων και δημιουργία ξενοδοχειακών συγκροτημάτων, ενώ αφήνουν να μαραζώνει ο πλούσιος αρχαιολογικός πλούτος του νησιού.

Και, βεβαίως, δεν είναι μόνον η μονόπλευρη τουριστική ανάπτυξη που δημιουργεί και οικονομική εξάρτηση από τις εξωτερικές αγορές και τον αλλοδαπό τουρισμό, σε συνδυασμό με την καθυστέρηση του εγχώριου τουρισμού. Το χειρότερο είναι πως αυτή γίνεται σε βάρος της ανάπτυξης βασικών υποδομών που έχει ανάγκη το νησί και σε άλλους τομείς της οικονομίας. Ενώ και η τουριστική ανάπτυξη φαίνεται να γίνεται άναρχα.

Σύμφωνα με πηγή του Ξενοδοχειακού Επιμελητηρίου Ελλάδας για το ξενοδοχειακό δυναμικό των κατηγοριών του 2006, στην Κέρκυρα υπάρχουν συνολικά 404 ξενοδοχεία (εκ των οποίων τα 340 είναι 3 αστέρων και κάτω). Το νησί κατατάσσεται στις πρώτες θέσεις πανελλαδικά σε ό,τι αφορά τον αριθμό των ξενοδοχείων κατά νομό. Αντιστοιχούν 22.832 δωμάτια και 43.067 κλίνες χωρίς να υπολογίζονται τα κάμπινγκ και τα ενοικιαζόμενα δωμάτια. Παράλληλα εμφανίζεται, την τελευταία τριετία, τάση γιγάντωσης μεγάλων τουριστικών μονάδων και ομίλων. Παραδείγματα που επιβεβαιώνουν τη συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου στον τουριστικό τομέα είναι το «Club Mediterane» που έκλεισε το 2004 και φαίνεται να πουλήθηκε σε Ρώσους μεγαλοεπιχειρηματίες. Επίσης το «ΕΥΑ ΠΑΛΛΑΣ», που επινοικιάστηκε στον Δασκαλαντωνάκη, για να ακολουθήσουν, το 2005, το «Ρόδα Μπιτς», που αγοράστηκε από τον όμιλο Μήτση, ενώ σειρά εξαγορών και συγχωνεύσεων σημειώθηκε την επόμενη χρονιά, των ξενοδοχείων «Γυαλισκάρι», «Μπέι Μπιτς» και «Ιρένε» από τον μεγαλοξενοδόχο Ζερβό.

Οι ευρωπαϊκές μονοπωλιακές τουριστικές επιχειρήσεις, όπως η «Τούι», «Νέκερμαν» κ.ά., αναλαμβάνουν κάθε υπηρεσία που θα μπορούσε να προσφερθεί στους τουρίστες. Προτείνουν πακέτα προσφορών και προγραμμάτων για τις διακοπές, όπως εκδρομές, ξενάγηση, ψώνια σε εμπορικά καταστήματα, συγκεκριμένος προορισμός σε καφετέριες, μπαρ, εστιατόρια, διαθέτοντας αεροπλάνα, κρουαζιερόπλοια, λεωφορεία. Ετσι, η θηλιά για τους μικρομεσαίους επαγγελματίες σφίγγει ακόμη περισσότερο, καθώς τα πολυεθνικά συγκροτήματα δημιουργούν ασφυκτικό πλαίσιο λειτουργίας και επιβάλλουν ληστρικούς όρους λειτουργίας για τους μικροεπαγγελματίες που σχετίζονται άμεσα ή έμμεσα με την τουριστική δραστηριότητα.

Ο αντίκτυπος αυτής της αντιλαϊκής πολιτικής, που υπηρετεί με κάθε μέσο και τρόπο τα μεγαλοεπιχειρηματικά συμφέροντα, αποτυπώνεται και στους εργαζόμενους των ξενοδοχείων της Κέρκυρας. Πίσω από τη βιτρίνα και τη χλιδή βρίσκεται η σκοτεινή πλευρά της ασυδοσίας και αυθαιρεσίας των εκπροσώπων του κεφαλαίου για τους 6.000 περίπου ξενοδοχοϋπάλληλους, τους επίσημα ασφαλισμένους από το παράρτημα του ΤΑΞΥ. Η εντατικοποίηση της εργασίας, η καταστρατήγηση των υφιστάμενων συλλογικών συμβάσεων, η απλήρωτη δουλιά, το πετσόκομμα μισθών και συντάξεων πάνε μαζί με την ανεργία και το πενιχρό επίδομα του ΟΑΕΔ, που δίνεται με τη λήξη της τουριστικής σεζόν.

Σημαντική μερίδα της εργοδοσίας οφείλει δεδουλευμένα ακόμη και από την προηγούμενη σεζόν, με αποτέλεσμα την επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης των εργαζομένων, αν ληφθεί υπόψη και η εποχικότητα της εργασίας. Παράλληλα, οργιάζει η μαύρη εργασία οικονομικών μεταναστών από ανατολικές χώρες, οι οποίοι με αμοιβές των 300 και 400 ευρώ χρησιμοποιούνται από την εργοδοσία για παραπέρα συμπίεση του εργατικού κόστους. Σοβαρά ζητήματα ανακύπτουν και σε σχέση με τις συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας που επικρατούν και με την ανάγκη λήψης των απαραίτητων και ουσιαστικών μέτρων που θα ελαχιστοποιούν τους οποιοδήποτε κινδύνους για παραθεριστές, αλλά και εργαζόμενους. Για να μην επαναληφθούν περιστατικά όπως αυτό πρόπερσι με τα δυο παιδιά από τη Βρετανία που πέθαναν σε δωμάτιο ξενοδοχείου από την εισπνοή διοξειδίου του άνθρακα.

Απέναντι σε αυτό το όργιο εκμετάλλευσης και ασυδοσίας, οι ξενοδοχοϋπάλληλοι της Κέρκυρας αντιδρούν και αντιστέκονται. Με οργανωτή των αγώνων τους το ταξικό σωματείο τους και το ΠΑΜΕ χαράζουν και δείχνουν το μονόδρομο του ταξικού αγώνα. Αλλάζοντας τους συσχετισμούς δύναμης στο σωματείο υπέρ των ταξικών δυνάμεων, συνεχίζουν ακόμη πιο έντονα και δυναμικά τους αγώνες τους. Αναδεικνύουν την αναγκαιότητα και το μονόδρομο της ταξικής πάλης καθημερινά.

Με κινητοποιήσεις, κόντρα στη λογική περί αναποτελεσματικότητας των αγώνων, αποσπάστηκαν κατακτήσεις σε συνθήκες όξυνσης της αντιλαϊκής επίθεσης και σκληρού ανταγωνισμού. Ανάμεσα σε άλλα πέτυχαν μείωση του αριθμού των ξενοδοχείων που οφείλουν δεδουλευμένα προηγούμενων μηνών, χιλιάδες εργαζόμενοι έχουν υπογράψει σύμβαση πρόσληψης από την έναρξη της τουριστικής περιόδου, όταν αυτοί το 2002 ήταν μόλις 200. Εξίσωση μισθολογικών διαφορών και προσλήψεις του προσωπικού από την αρχή της σεζόν είναι ορισμένες από τις κατακτήσεις που έχουν πετύχει οι εργαζόμενοι, με μπροστάρη τις ταξικές δυνάμεις. Παράλληλα, μέσα από τις αγωνιστικές τους κινητοποιήσεις, προβάλλουν την ικανοποίηση των σημερινών σύγχρονων λαϊκών τους αναγκών με το πλαίσιο του ΠΑΜΕ.

Αυτή η αντιλαϊκή πολιτική, που αφορά εργαζόμενους και μικρομεσαίους επαγγελματίες, αλλά και παραθεριστές, δεν αφήνει αλώβητη την αγροτική οικονομία. Ο δεύτερος και βασικός κλάδος στο νησί, η αγροτική παραγωγή, τις τελευταίες δεκαετίες έχει υποστεί σοβαρό πλήγμα. Στα πλαίσια της ΚΑΠ, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ υπονόμευσαν και απαξίωσαν την ελαιοκαλλιέργεια που εγκαταλείπεται με γρήγορους ρυθμούς στο νησί. Ενδεικτικό είναι ότι το αγροτικό εισόδημα μειώθηκε γύρω στο 40%. Το 25%, περίπου, της φετινής ελαιοπαραγωγής δε διατέθηκε. Ενώ οι εξευτελιστικές τιμές πώλησης και το αυξημένο κόστος παραγωγής κάνουν ασύμφορη την απασχόληση με την ελαιοκαλλιέργεια. Αυτή η εγκατάλειψη της ελαιοκαλλιέργειας συνοδεύεται από το ξεκλήρισμα των κτηνοτρόφων και την ανύπαρκτη βιομηχανία και βιοτεχνία.

Παραπέρα, στο όνομα, τώρα, της ανάπτυξης «ποιοτικού» τουρισμού για τους μεγαλοεισοδηματίες (με κρουαζιέρες, γήπεδα γκολφ και άλλες σχετικές υποδομές) μεθοδεύονται νέα αντιλαϊκά μέτρα. Μέτρα όπως ξεπούλημα δημόσιας γης σε επιτήδειους και παρεμβάσεις σε βάρος του περιβάλλοντος υπέρ των επιχειρηματικών συμφερόντων. Τέτοια είναι π.χ. η περίπτωση της λίμνης Αντινιώτη και ο Ισσος. Επίσης χώροι που συνδέονται άμεσα με την πλούσια ιστορική κληρονομιά της Κέρκυρας όπως τα Καρνάγια και το εργοστάσιο του Δεσσύλα αποτελούν ευρύ πεδίο εκμετάλλευσης των μεγαλοεπιχειρηματικών συμφερόντων.

Απέναντι στη μονόπλευρη τουριστική ανάπτυξη και την εμπορευματοποίηση του δικαιώματος στην αναψυχή και την ξεκούραση, το ΚΚΕ προβάλλει την ανάγκη το ζήτημα του τουρισμού να αντιμετωπιστεί ως ανθρώπινη ανάγκη και αναφαίρετο δικαίωμα των εργαζομένων και της λαϊκής οικογένειας. Το δικαίωμα αυτό κατοχυρώνεται στο πλαίσιο της λαϊκής εξουσίας και οικονομίας που θα έχει στο επίκεντρο την ικανοποίηση των σημερινών σύγχρονων λαϊκών αναγκών και δε θα αποβαίνει σε βάρος άλλων κλάδων ανάπτυξης της οικονομίας. Αυτά μέσα από έναν κεντρικό πανεθνικό σχεδιασμό οικονομικό, με εργατικό κοινωνικό έλεγχο.

Ετσι, η τουριστική δραστηριότητα μπορεί να αναπτυχθεί σε αναλογία προς τη βιομηχανική και αγροτική παραγωγή με τις αναγκαίες και ουσιαστικές υποδομές (ενεργειακές, υδροδοτικές, αποχετευτικές και μεταφορικές) στα αστικά κέντρα και την περιφέρεια. Και η ανάπτυξη με αποκλειστικό κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες μπορεί να εξασφαλίσει το καθολικό δικαίωμα των εργαζομένων στην ανάπαυση και την αναψυχή, στην ανάπτυξη πολιτιστικών δεσμών, φιλίας και αλληλεγγύης με άλλες χώρες, για κατοχύρωση και διεύρυνση των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων, για ουσιαστική στήριξη των μικροεπαγγελματιών στον τουρισμό που στενάζουν από την επέλαση του κεφαλαίου.