Πριν ακόμα σβήσουν οι φωτιές στην Πελοπόννησο, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ άρχισαν να διαγκωνίζονται σε δηλώσεις για την ...ανασυγκρότηση της περιοχής. Ο Κ. Καραμανλής ανακοίνωσε ήδη τους κεντρικούς προσανατολισμούς της ΝΔ, ενώ ο Γ. Παπανδρέου ανέθεσε, είπε, στο επιτελείο να έχει έτοιμο το σχετικό σχέδιο που ενδεχόμενα θα ανακοινωθεί και σήμερα.

Τι έχουν άραγε υπόψη τους οι εκπρόσωποι του δικομματισμού όταν μιλούν για οικονομική ανάπτυξη και ανασυγκρότηση; Χωρίς να υπάρχει λόγος να προτρέξει κάποιος των γεγονότων και των αναλυτικών προγραμμάτων που θα ανακοινωθούν, τα δεδομένα που υπάρχουν μέχρι τώρα δεν αφήνουν περιθώρια για διαφορετικές ερμηνείες. Στόχος και της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, είναι η αποκατάσταση των ...οικονομικών δεικτών, που αφορούν στην περιοχή. Η εφαρμογή, δηλαδή, στοχευμένων πολιτικών και μέτρων, που μέσα απο την πολύ μεγάλη ενίσχυση του ιδιωτικού κεφαλαίου και επιχειρηματικών ομίλων, θα οδηγήσουν στην εμφάνιση υψηλών ρυθμών ανάπτυξης. Στην πραγματικότητα, όμως θα πρόκειται για προγράμματα στα οποία δε θα χωρούν οι δεκάδες χιλιάδες πυρόπληκτοι φτωχοί και μεσαίοι αγρότες και οι οικογένειές τους. Αυτοί είναι περιττοί.

Η εκμετάλλευση, για παράδειγμα, των χιλιάδων στρεμμάτων των εγκαταστάσεων του ΕΟΤ στην Κυλλήνη της Ηλείας από τον όμιλο Δασκαλαντωνάκη, θα δείξει αύξηση της οικονομικής δραστηριότητας στην περιοχή. Το ίδιο θα συμβεί και με την παραχώρηση των παραλίων της Μεσσηνίας στους Κωνσταντακόπουλους, για τους οποίους τον Μάρτη που μας πέρασε, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ ψήφισαν ειδικό νόμο στη Βουλή με την υποχρέωση, μάλιστα, του Δημοσίου να τους δώσει επιχορήγηση 180 εκατομμύρια ευρώ, για τη μεγαλύτερη, λέει, τουριστική επένδυση που θα γίνει στη χώρα. Παρόμοια θα είναι η εικόνα και στην περίπτωση που κάποιος ξένος οίκος επιλέξει να δημιουργήσει κάποιο ...αγροτουριστικό συγκρότημα στον καμένο Πάρνωνα. Ακόμα πιο θεαματικοί μπορεί να αποδειχτούν οι δείκτες ανάπτυξης, αν κάποιος μεγαλοεπιχειρηματίας, καταφέρει και βάλει στο χέρι - να αρπάξει, δηλαδή, κοψοχρονιά από τους αγρότες - μεγάλες αγροτικές εκτάσεις και στήσει μια καθετοποιημένη αγροτοβιομηχανική μονάδα, κατά τα πρότυπα των κατευθύνσεων της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής. Αλλωστε, οι αγρότες για την ΕΕ και τα κόμματα του δικομματισμού, ήταν προγραμμένοι, πολύ πριν ξεσπάσουν οι πυρκαγιές.

Τα οφέλη από μια τέτοιου είδους ανασυγκρότηση, θα είναι όχι μόνο μετρήσιμα, αλλά ιδιαίτερα προσοδοφόρα, για όσους επιχειρηματίες, που -έχοντας μάλιστα στην τσέπη τις επιχορηγήσεις από το δημόσιο κορβανά - θα αποφασίσουν να κάνουν «μπίζνες» στην περιοχή. Με τους υπόλοιπους, όμως, τους πολλούς, τι γίνεται; Οι εργαζόμενοι της περιοχής, οι δεκάδες χιλιάδες αγρότες και κτηνοτρόφοι που έχασαν ζωντανά και γη και μαζί τα εισοδήματά τους για τα πολλά επόμενα χρόνια, οι νέοι και οι νέες, αυτοί όλοι τι θα κάνουν; Ε, γι' αυτούς θα υπάρξουν κάποιες δεκάδες ή και εκατοντάδες θέσεις περιστασιακής απασχόλησης, με ελαστικές σχέσεις εργασίας και αμοιβής, στις μονάδες που θα δημιουργηθούν. Η ευκαιρία τους, δηλαδή, θα είναι να μετατραπούν από αφέντες του τόπου τους και της γης τους σε περιπλανώμενους προς αναζήτηση μεροκάματου και δουλιάς.

Εκείνο που έχει ανάγκη η περιοχή και ο λαός της, δεν είναι να ανατραπεί το παραγωγικό πρότυπο που έχει διαμορφωθεί, αλλά η εκπόνηση μιας μακροπρόθεσμης πολιτικής και μέτρων που θα στηρίξει την παραγωγική δραστηριότητα σε όφελος του λαού, θα δημιουργήσει νέες θέσεις κανονικής εργασίας, με κανονικούς μισθούς και ολοκληρωμένα κοινωνικοασφαλιστικά δικαιώματα. Διέξοδος δεν είναι το ξεκλήρισμα των αγροτών και η παράδοση της γης τους σε επιχειρηματικές ομάδες, αλλά η ολόπλευρη στήριξη των αγροτών, ώστε όσο γίνεται πιο γρήγορα να μπορέσουν να ξανακαλλιεργήσουν τη γη τους. Και σ' αυτά τα πλαίσια είναι απολύτως αναγκαίο να αποκαλύπτεται ο ρόλος και το μέγεθος του εμπαιγμού όλων εκείνων - από τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΝ - που προβάλλουν ως διέξοδο τα ιδεολογήματα περί «τουριστικής βιομηχανίας», του «αγροτουρισμού» και της «αειφόρου ανάπτυξης», της αλλαγής καλλιεργειών με ανταγωνιστικά προϊόντα, για να δικαιολογήσουν τη δική τους ταύτιση με την πολιτική της παραγωγικής υποβάθμισης της συγκεκριμένης περιοχής και της χώρας συνολικά.

Από το 2000 μέχρι και φέτος, το ΑΕΠ της χώρας αυξήθηκε κατά 75%! Ηταν 120 δισ. ευρώ και φέτος θα διαμορφωθεί στα 210 δισ. ευρώ. Πώς μοιράστηκε αυτός ο τεράστιος πλούτος; Μπορεί κανείς να μιλήσει στα σοβαρά ότι από αυτού του είδους την ανάπτυξη είχαν κέρδος τα λαϊκά νοικοκυριά; Μα οι μισθοί και τα μεροκάματα χρόνο με το χρόνο, και επί ΠΑΣΟΚ και επί ΝΔ, αυξάνονταν με ρυθμούς γύρω από το 3%. Δηλαδή, στην καλύτερη περίπτωση - και μόνο χάριν της συζήτησης - σε μια περίοδο που το ΑΕΠ αυξήθηκε κατά 75%, οι μισθοί και οι συντάξεις αυξήθηκαν γύρω στο 23%. Τα υπόλοιπα τι έγιναν; Πού πήγαν; Ποιος τα καρπώθηκε; Είναι ολοφάνερο. Το όφελος από αυτού του είδους την ανάπτυξη είναι ανύπαρκτο για τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων, για τους συνταξιούχους, για το σύνολο της μικρομεσαίας αγροτιάς, για τα μεσαία στρώματα της πόλης και της υπαίθρου, για τη νεολαία της χώρας. Η ανάπτυξη, όπως την καταλαβαίνουν και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, οι αρχάγγελοι της «επιχειρηματικότητας» και της «ανταγωνιστικότητας» συμβαδίζει, πηγαίνει χέρι - χέρι με τη συνεχή αύξηση των κερδών του κεφαλαίου. Κέρδη που εξασφαλίζονται μόνο χάρη στην πολιτική λιτότητας που επιβάλλουν τα κόμματα του δικομματισμού για τους εργαζόμενους και στην τεράστια αύξηση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης, των άλλων λαϊκών στρωμάτων και όλων όσοι παράγουν τον πλούτο αυτής της κοινωνίας.

Δε χωρά αμφιβολία. Μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές που κατέκαψαν την Πελοπόννησο, σαν αποτέλεσμα της πολιτικής του δικομματισμού, που ευνοεί τον εμπρησμό των δασών, είναι παραπάνω από απαραίτητη η εκπόνηση μιας εξειδικευμένης πολιτικής και ειδικών μακροπρόθεσμων μέτρων, που θα επιτρέψουν, όχι στην οικονομία γενικά και αφηρημένα, αλλά στους κατοίκους της περιοχής να ορθοποδήσουν. Αν μετρήσουμε τις ζημιές με όρους Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος, το 4% - 5% του ΑΕΠ της χώρας που παράγεται στις πυρόπληκτες περιοχές, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, το καπιταλιστικό σύστημα έχει και τους τρόπους και τα περιθώρια, όχι μόνο να το αναπληρώσει, αλλά και να το υπερκαλύψει. Τα δεδομένα όμως είναι εντελώς διαφορετικά, αν τα προσεγγίσει κανείς από τη σκοπιά της ολικής καταστροφής που υπέστησαν χιλιάδες νοικοκυριά της περιοχής, που έχασαν ολοσχερώς τα πάντα.

Οι ζημιές που υπέστησαν οι πυρόπληκτοι της Πελοποννήσου, αυτοί που αποτελούν πραγματικό κομμάτι του κοινωνικοπαραγωγικού ιστού της περιοχής, δεν αποκαθίστανται με τα όποια σχέδια επιχειρηματικής ανασυγκρότησης εκπονήσουν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.

Μοναδική λύση και για τη δική τους περίπτωση, θα αποτελούσε ένα σχέδιο ανασυγκρότησης της παραγωγικής δραστηριότητας στην περιοχή, που θα στηριζόταν στην ενεργοποίηση της κεντρικής διοίκησης και του κράτους στην κατεύθυνση της ανακατασκευής των υποδομών και της δημιουργίας νέας και σύγχρονης υλικοτεχνικής βάσης, με στόχο τη συγκρότηση παραγωγικών μονάδων σε αγροτική οικονομία και μεταποίηση και τη δημιουργία τουριστικών εγκαταστάσεων που θα ανήκουν στο Δημόσιο και θα έχουν αποκλειστικό κριτήριο λειτουργίας τους τη βελτίωση των συνθηκών ζωής των κατοίκων και την προσφορά φτηνών προϊόντων και υπηρεσιών για τους εργαζόμενους και όλο το λαό. Ενα «αντισχέδιο», δηλαδή, από αυτό που έχουν υπόψη τους Νεοδημοκράτες και Πασόκοι. Ενα σχέδιο στο οποίο υπάρχει θέση για όλους όσοι παράγουν τον κοινωνικό πλούτο, αλλά αφήνει απέξω Δασκαλαντωνάκηδες, Κωνσταντακοπουλαίους, και άλλους τέτοιου είδους ...ευεργέτες, που ροκανίζοντας τα κονδύλια του Δημοσίου, γίνονται επιχειρηματίες στους οποίους ο δικομματισμός θέλει να υποκλινόμαστε.

Τα αποκαΐδια που άφησαν πίσω τους οι πυρκαγιές πονούν και οργίζουν. Δε φτάνει, όμως, να μένουμε σ' αυτό. Εκτός από την πίεση για την εξασφάλιση μέτρων πραγματικής ανακούφισης για τους πληγέντες και την πάλη για τη διεκδίκηση μέτρων ανασυγκρότησης σε φιλολαϊκή κατεύθυνση, χρειάζεται και κάτι ακόμα. Να αλλάξουν τα πολιτικά δεδομένα και οι συσχετισμοί των δυνάμεων στην κοινωνία. Να τσουρουφλιστούν, επιτέλους, αυτοί που με την πολιτική τους καίνε τα πάντα. Οι κάλπες του Σεπτέμβρη είναι μια πολύ καλή ευκαιρία. Να μαυριστούν και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ και να βγάλουν το βράδυ της Κυριακής περισσότερο κόκκινο. Για να δούμε κάποια στιγμή, περισσότερο φως!