Σαλαμίνα. Στον ιστορικό αυτό τόπο, όπου δόθηκε η μεγάλη ναυμαχία των ελληνοπερσικών πολέμων, σήμερα, οι κάτοικοι του νησιού δίνουν τη δική τους «μάχη». Μάχη για την αντιμετώπιση των καθημερινών τεράστιων προβλημάτων, που ξεκινούν από τις συγκοινωνίες του νησιού. Τη σύνδεσή του με το Λεκανοπέδιο Αττικής. Την έλλειψη Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας. Το ανύπαρκτο δίκτυο αποχέτευσης λυμάτων. Και φτάνει μέχρι και το σημαντικό ζήτημα του ξεπουλήματος του μοναδικού πνεύμονα πρασίνου, 40 στρεμμάτων, στην περιοχή της Φανερωμένης.

Ο «Ρ» επισκέφτηκε τη Σαλαμίνα - «Κούλουρη», όπως τη λένε οι ντόπιοι - και μίλησε με κατοίκους του νησιού και εκπροσώπους στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Το χειμώνα, στο νησί οι μόνιμοι κάτοικοι φτάνουν τους 80.000. Το καλοκαίρι, ο πληθυσμός, με την άφιξη των επισκεπτών, εκτινάσσεται στους 200.000. Οι υποδομές που υπάρχουν είναι ανεπαρκείς, όχι μόνο για την εξυπηρέτηση της καλοκαιρινής κίνησης, αλλά ούτε καν για τους μόνιμους κατοίκους. «Είμαστε ένας εγκαταλειμμένος τόπος», μας λένε οι κάτοικοι, «μια υποβαθμισμένη περιοχή».

Ενα από τα σημαντικότερα προβλήματα του νησιού είναι οι συγκοινωνίες, που αφορούν τόσο στη σύνδεση του νησιού με το υπόλοιπο της Αττικής, όσο και μέσα στο ίδιο το νησί. Οπως μας λέει η Γεωργία Γκαβογιάννη, δημοτική σύμβουλος στο Δήμο Αμπελακίων Σαλαμίνας, η μόνη συγκοινωνία στο νησί είναι τα ιδιωτικά ΚΤΕΛ, τα οποία μάλιστα είναι και πανάκριβα. Η ελάχιστη διαδρομή κοστίζει 1,30 ευρώ(!) και η μέγιστη προσεγγίζει τα 2 ευρώ. Ακόμη, όμως, και αυτή η ακριβή συγκοινωνία είναι εξαιρετικά ...δυσεύρετη, αφού προς κάθε προορισμό τα λεωφορεία αναχωρούν ανά μία ώρα! «Οσοι δεν έχουν αυτοκίνητο είναι αναγκασμένοι να χρησιμοποιούν ταξί, τα οποία είναι πανάκριβα», μας λέει η Γ. Γκαβογιάννη. Είναι ενδεικτικό ότι, όπως καταγγέλλουν κάτοικοι, για μια από τις πλέον συνηθισμένες διαδρομές - από το λιμάνι μέχρι το χωριό Αμπελάκια (απόσταση μικρότερη των δύο χιλιομέτρων) - το κόστος αγγίζει περίπου τα ...3,5 ευρώ.

Ομως, ακόμη και η σύνδεση με την υπόλοιπη Αττική έχει τεράστια προβλήματα. «Οι περισσότεροι κάτοικοι της Σαλαμίνας είναι εργαζόμενοι στην Αθήνα ή στον Πειραιά», μας λέει ο Τάκης Βαρελάς, μέλος της οργάνωσης «Πολίτες της Σαλαμίνας». «Καθημερινά, λοιπόν, ένας εργαζόμενος με το όχημά του είναι αναγκασμένος να πληρώνει τουλάχιστον 4,50 ευρώ για να πάει και άλλα τόσα για να γυρίσει». Δηλαδή, συνολικά, σε ένα μήνα - 25 εργάσιμες μέρες - ένας εργαζόμενος για τη μεταφορά του από Σαλαμίνα έως Αθήνα, χωρίς τις βενζίνες, πληρώνει το υπέρογκο ποσό των 112,5 ευρώ!

Με βάση τα παραπάνω γίνεται φανερή η αναγκαιότητα της ζεύξης Σαλαμίνας - Περάματος, που για χρόνια απαιτεί το ΚΚΕ καθώς και τη χάραξη δρομολογίων από τον ΟΑΣΑ. «Αμεσα απαιτούμε - αναφέρεται σε ανακοίνωση της ΚΟ Σαλαμίνας του ΚΚΕ- την κάλυψη των συγκοινωνιακών γραμμών από τον ΟΑΣΑ και την ένταξη των εργαζομένων των ΚΤΕΛ στον Οργανισμό. Να προχωρήσει η ζεύξη Σαλαμίνας-Περάματος, ταυτόχρονα με περιβαλλοντικό σχεδιασμό και έργα υποδομών που είναι απαραίτητα. Το έργο να γίνει με αποκλειστικά κρατική χρηματοδότηση και χωρίς διόδια».

Ενα άλλο σημαντικό πρόβλημα είναι οι λειψές υποδομές Υγείας. Υπάρχει μονάχα ένα Κέντρο Υγείας, στη Σαλαμίνα, και το ΙΚΑ, με ένα κεντρικό κατάστημα και δύο υποκαταστήματα. «Η Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας στο νησί είναι υποτυπώδης», μας λέει η Γ. Γκαβογιάννη. Είναι ενδεικτικό ότι δεν υπάρχουν όλες οι ειδικότητες. Για παράδειγμα, στο υποκατάστημα του Δήμου Αμπελακίων υπάρχει ένας παθολόγος και ένας ...ψυχίατρος μία φορά τη βδομάδα!

Τεράστιο, όμως, είναι το πρόβλημα με τους ασφαλισμένους στο ΝΑΤ και τις οικογένειές τους. Στη Σαλαμίνα υπάρχουν 6.500 ασφαλισμένοι στο ΝΑΤ κι όμως δεν υπάρχει ούτε ένα δημόσιο ιατρείο - ούτε καν το Κέντρο Υγείας - συμβεβλημένο με το Ταμείο. Ετσι, όλοι τους είναι αναγκασμένοι να πηγαίνουν στα έξι ιδιωτικά μικροβιολογικά εργαστήρια, τα οποία όμως αδυνατούν να εξυπηρετήσουν όλους τους ασφαλισμένους. Το αποτέλεσμα είναι κάθε μήνα να εξυπηρετείται μόλις το ...1% των ασφαλισμένων και οι υπόλοιποι είναι αναγκασμένοι να πηγαίνουν στο πλησιέστερο νοσοκομείο, το οποίο είναι το Γενικό Κρατικό Νίκαιας, όπου για να μεταβεί κανείς χρειάζεται το λιγότερο ...45 λεπτά! «Στη Σαλαμίνα ανθεί ο ιδιωτικός τομέας Υγείας», μας λένε οι κάτοικοι.

Η έλλειψη δικτύου αποχέτευσης λυμάτων οξύνει τα προβλήματα. Οπως μας λέει ο Τ. Βαρελάς, ακόμη και σήμερα, εν έτει 2007, οι βόθροι αποτελούν το κύριο σύστημα αποχέτευσης. Μάλιστα, όπως μας λένε, υπάρχουν πολλοί κάτοικοι οι οποίοι έχουν κάνει σύνδεση με τον αγωγό ομβρίων, ο οποίος καταλήγει στη θάλασσα, με αποτέλεσμα και τη ρύπανσή της! Επιπλέον, η κατασκευή του αγωγού λυμάτων, αν και έχει ξεκινήσει, δεν έχει κατασκευαστεί ακόμη ο κεντρικός αγωγός. Ωστόσο, ακόμη και ο αγωγός ομβρίων είναι υποτυπώδης. Οπως μας λέει ο Τ. Βαρελάς, «κάθε φορά που βρέχει πλημμυρίζουμε σε απόσταση 20 μέτρων από τη θάλασσα».

Και σα να μην έφταναν όλα αυτά, με απόφαση της Νομαρχίας Πειραιά, στην προηγούμενη θητεία (ΠΑΣΟΚ), ένας μοναδικός πνεύμονας πρασίνου, έκτασης 44 στρεμμάτων, στη Σαλαμίνα, στην περιοχή της Φανερωμένης, κινδυνεύει να τσιμεντοποιηθεί. Συγκεκριμένα, η «Χριστιανική Αδελφότητα Νέων Αθηνών» (ΧΑΝ) υπέγραψε σύμβαση δεκαετούς διάρκειας (μέχρι το 2016) παραχώρησης της έκτασης αυτής στο «Διορθόδοξο Κέντρο της Εκκλησίας της Ελλάδας», με σκοπό την κατασκευή κατασκηνώσεων, με ...μόνιμες εγκαταστάσεις.

Σύμφωνα με την προγραμματική σύμβαση μεταξύ υπερνομαρχίας και του «Διορθόδοξου Κέντρου», για την κατασκευή των κατασκηνώσεων, προβλέπεται: «Θα κατασκευαστούν 8 προπαρασκευασμένοι οικίσκοι συνολικής επιφάνειας 1.138,64 τετρ. μέτρων»! Κάτοικοι και φορείς αντιδρούν άμεσα και, όπως καταγγέλλουν, «σε αυτό το έγκλημα συνηγόρησαν με την απόφαση στο Νομαρχιακό Συμβούλιο και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Μόνο το ΚΚΕ ήταν αντίθετο»...