Δύσκολη εποχή για κατοχικούς. Οι λογής συνένοχοι στο ιμπεριαλιστικό έγκλημα του Ιράκ ψάχνουν για άλλοθι. Ψάχνουν για να μπορούν να πουν «τα λέγαμε, αλλά...». Ετσι Βρετανοί κοινοβουλευτικοί προβλέπουν σε έκθεσή τους πως η αμερικανική στρατηγική στο Ιράκ, όπως αυτή ανανεώθηκε το Γενάρη από τον πρόεδρο Μπους με την αποστολή επιπλέον 30 χιλιάδων στρατιωτών, φαίνεται πως οδηγείται σε αποτυχία. «Είναι ακόμα πολύ νωρίς για να δώσουμε μια οριστική εκτίμηση της νέας αμερικανικής στρατηγικής, αλλά δε φαίνεται πως θα τα καταφέρει» αναφέρεται σε έκθεση της επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής των Κοινοτήτων. «Θεωρούμε ότι η επιτυχία αυτής της στρατηγικής θα εξαρτηθεί τελικώς από την ικανότητα ή μη των Ιρακινών πολιτικών ανδρών σχετικά με ένα αριθμό θεμάτων που θεωρούνται κλειδιά» προστίθεται στην έκθεση. Η επιτροπή επίσης καλεί τη βρετανική κυβέρνηση να κάνει γνωστά τα μέτρα που προτίθεται να αναλάβει ώστε να διευκολύνει την πολιτική συμφιλίωση μεταξύ σιιτών, κούρδων και σουνιτών του Ιράκ, και να φέρει στο φως αποδείξεις της λεγόμενης υποστήριξης του Ιράν στους εξεγερμένους στο νότιο τμήμα του Ιράκ. Πρόκειται για αποκορύφωμα της αστικής κοινοβουλευτικής υποκρισίας. Την ώρα που γνωρίζουν πολύ καλά όλες τις απαντήσεις συνεχίζουν να παριστάνουν πως δεν καταλαβαίνουν, γιατί βρέθηκαν εκεί, να καταστρέφουν με τους υπερατλαντικούς συμμάχους τους μια χώρα και ένα λαό ολόκληρο και ταυτόχρονα να απειλούν ολόκληρη τη γύρω περιοχή.

Δεν πέρασε ούτε μια βδομάδα που η κυβέρνηση εξήγγειλε τις προεκλογικές «παροχές» για τα άτομα με αναπηρίες. Και πριν λίγες μέρες έσπευσε το υπουργείο Παιδείας να δώσει συνέχεια στον εμπαιγμό και να διαφημίσει τα ψίχουλα - εξαγγελίες για προμήθεια ηλεκτρονικού εξοπλισμού και λογισμικού σε 3.759 μαθητές με ειδικές ανάγκες. Είναι τουλάχιστον προκλητικό να γίνεται λόγος για «κοινωνική αποτελεσματικότητα της πολιτικής που με συνέπεια και υπευθυνότητα εφαρμόζει η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας», όταν μόνο το 7% των παιδιών με ειδικές ανάγκες είναι ενταγμένα σε κάποια μονάδα ειδικής αγωγής, δημόσια ή ιδιωτική, ενώ τα υπάρχοντα ειδικά σχολεία οδηγούνται στο κλείσιμο ή αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα στελέχωσης και κτιριακής υποδομής. Οταν εκτός εκπαίδευσης ή ειδικής αγωγής βρίσκονται τουλάχιστον 180.000 παιδιά. Οταν το 90% των αναπήρων που μπορούν να εργαστούν παραμένουν άνεργοι. Οταν τα δικαιώματά τους φαλκιδεύονται επανειλημμένα από τις πολιτικές του δικομματισμού που τους εξωθούν στην εξαθλίωση.