Καιρό τώρα η δημοσιογραφία αγωνιά και αγωνίζεται να «μαντέψει» την ακριβή ημερομηνία των εκλογών. Αλλά, προς τι τόσος κόπος και τόσος «ντόρος» γύρω από ένα θέμα ελάσσονος σημασίας; Τι ενδιαφέρει το λαό αν οι κάλπες στηθούν μια βδομάδα νωρίτερα, ή μία αργότερα; Βεβαίως, τα ΜΜΕ δε δίνουν τυχαία τόση σημασία σ' αυτό το ζήτημα. Μ' αυτό τον τρόπο, επιχειρούν να παρασύρουν τους ψηφοφόρους στο «παιχνίδι των εντυπώσεων» που έχουν στήσει η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Στόχος τους, ν' αποπροσανατολίσουν τον λαό από το ουσιαστικό «αιτούμενο» αυτών των εκλογών, που δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι άλλο από το να αποδυναμωθεί, όσο το δυνατόν περισσότερο, ο δικομματισμός και να τον οδηγήσουν στο αδιέξοδο «δίλημμα» να επιλέξει, πάλι, ανάμεσα σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Αυτό που θέλουν να κρύψουν είναι ότι υπάρχει κι άλλη επιλογή, έξω και μακριά από τον δικομματισμό. Είναι η επιλογή της μαζικής υπερψήφισης του ΚΚΕ, η εκλογική ενίσχυση του οποίου, αν μη τι άλλο, εγγυάται ότι οι αγώνες για την επίλυση των πολλών και οξυμένων λαϊκών προβλημάτων θα ξεκινούν με καλύτερες προϋποθέσεις, θα είναι πιο αποτελεσματικοί και θα έχουν προοπτική.

Κλιμακώνει προεκλογικά την προσπάθεια παραπλάνησης και διαστρέβλωσης της πραγματικότητας η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Ανάπτυξης. Με αφορμή τη δημοσιοποίηση του επίσημου πληθωρισμού δεν έχασε την ευκαιρία για ακόμα μια φορά να επιχειρήσει να μετατρέψει το κάνει το άσπρο... μαύρο στα μάτια των εργαζομένων. Την ώρα που τα λαϊκά νοικοκυριά γονατίζουν κάτω από το βάρος της αβάσταχτης ακρίβειας και των αλλεπάλληλων κερδοσκοπικών ανατιμήσεων σε όλη την γκάμα των ειδών καθημερινής ανάγκης, που η ιδιωτικοποίηση της Παιδείας και της Υγείας απαιτεί ολοένα και μεγαλύτερο μέρος του λαϊκού εισοδήματος γι' αυτές τις υπηρεσίες, η πολιτική ηγεσία του υπουργείου εξαντλεί το μηνιαίο της σχόλιο στη στείρα, αποπροσανατολιστική και προκλητική αντιπαράθεση των επίσημων στοιχείων με τα αντίστοιχα του 2003 όταν στην κυβέρνηση ήταν ακόμα το ΠΑΣΟΚ. Το μόνο που, τελικά, καταφέρνει είναι να πείσει ξεκάθαρα τους εργαζόμενους ότι ΠΑΣΟΚ και ΝΔ είναι ένα και το αυτό και στο μέτωπο της ακρίβειας και των τιμών. Δεν είναι Γιάννης είναι Γιαννάκης... Αλλωστε, ο αντικειμενικότερος και πλέον αδιάψευστος δείκτης της ακρίβειας είναι η ίδια η καθημερινότητα των εργαζομένων. Κι αυτή δε διαστρεβλώνεται με τις κυβερνητικές αλχημείες.